The story that wasn't

Αθήνα, Σεπτέμβρης 1978

- "Μαμάαααααααααααα" λέω και τρέχω χαρούμενος στη μαμά μου που ήρθε να με πάρει. Χώνομαι στην αγκαλιά της. Ο παππούς μου χαμογελάει.
- "Έλα να μου δώσεις ένα φιλάκι."​

Φεύγω από τη μαμά μου και τρέχω και προς τον παππού μου.

- "Ο ούκας μου, ο πούκας μου, ο παλαιπαππούκας μου" του φωνάζω χαρούμενος και τρέχω στην αγκαλιά του. Με σηκώνει ψηλά και τον φιλάω. "Σ' αγαπάω" του λέω. Με φιλάει και εκείνος και με κατεβάζει κάτω.

Η μαμά μου μιλάει λίγο μαζί του και μετά με παίρνει από το χέρι και φεύγουμε. Γυρνάω και τον κοιτάω και του στέλνω ακόμα ένα φιλάκι. Ο μπάρμπα Γ. μου χαμογελάει και μου στέλνει κι εκείνος ένα φιλάκι.

Δεν τον ξαναείδα. Εκείνο το βράδυ έπαθε εγκεφαλικό και κατέληξε στο νοσοκομείο μια μέρα αργότερα.

Ήμουν αρκετά μεγάλος για να καταλάβω ότι δεν θα τον ξαναδώ, δε θα με ξαναπάρει στην αγκαλιά του, δε θα με ξαναπάει στο καρουζέλ, δε θα με κρύβει από τη γιαγιά μου για να κάνουμε "κοπάνα" και να μην πάω στον παιδικό σταθμό αλλά να μπλέκομαι στα πόδια του και να τον κυνηγάω σε όλο το σπίτι.

Η τελευταία ανάμνηση που έχω από τον παππού μου που τον υπεραγαπούσα είναι να μου χαμογελάει.​

Αθήνα, 1989

Πάντα το είχα εύκολο να ερωτευτώ. Και την Μ. και την Θ. και την Χ. και την Ν. και την Γ και τον Γ. και τον Ν. και τον Κ.

Εφηβικοί έρωτες, χτυποκάρδια, μικρές ή μεγάλες απογοητεύσεις, κανένα κλάμα που και που και μετά πάμε για άλλα. Ερωτευόμουν το ίδιο εύκολα είτε αγόρι είτε κορίτσι. Ο Κ. δεν έκανε καλές πίπες αλλά προσπαθούσε, με έκανε πάντα να χαμογελάω. Δεν τον ερωτεύτηκα αλλά πέρασα καλά μαζί του.

Ο Γ... μεγάλη ιστορία.

Εγώ ήμουν που γονάτισα μπροστά του και τον πήρα στο στόμα μου. Το δικό μου κεφάλι κράτησε ακίνητο ενώ με πλημμύριζε με το καυτό του χύσι.

- "Θέλω να σε πάρω" μου είπε.
- "Κάνε με ό,τι θες" του είπα.
- "Γλείψε με" με διέταξε και γονάτισα μπροστά του και τον πήρα στο στόμα μου. Όταν τον σάλιωσα καλά με έβαλε και κάθισα στα τέσσερα. Με πόνεσε όταν μπήκε μέσα μου αλλά μου άρεσε, μου άρεσε που του δινόμουν, μου άρεσε που με γαμούσε.

Εγώ τον πλήγωσα όταν ερωτεύτηκα τον Ν.

Τον άφησα σύξυλο και αυτή τη φορά εγώ ήμουν που απόλαυσα τον Ν. με τον τρόπο που ήθελα. Εκεί ανακάλυψα ότι αν και μου άρεσε που είχα δοθεί στον Γ, το να μου δίνεται ο άλλος ήταν πολύ περισσότερο του γούστου μου. Δεν υπήρχε γυρισμός.​

Αθήνα, 1991

Περίμενα με τον Κ. την Τζ. και τη Θ. Η Τζ. ήταν το κορίτσι του και η Θ. το δικό μου. Είχαν πέσει τα χαμουρέματα στις καταλήψεις αλλά πρώτη φορά αυτό θα γινόταν στο σπίτι. Η Θ. δεν είχε πολύ μεγάλες ελευθερίες από τους δικούς της. Δεν είχαν πρόβλημα που είχε αγόρι, με είχαν γνωρίσει η γονείς της, άλλωστε γνώριζαν τη μητέρα μου. Απλά η Θ. ήταν εξαιρετική μαθήτρια και δεν ήθελαν να τα φορτώσει στον κόκκορα.

Η Τζ. ήρθε μόνη της και έγινα κόκκινος από τα νεύρα.

- "Πού είναι η Θ.;" τη ρώτησα.
- "Δεν ξέρω, την πήρα και δεν απαντάει."

Πήρα κι εγώ τηλέφωνο. Το σήκωσε η μητέρα της.

- "Καλησπέρα κυρία Ι. Μπορώ να μιλήσω λίγο στη Θ.;"
- "Καλησπέρα Γ., κάτσε να τη φωνάξω."
- "Γ;"
- "Τι έγινε παιδάκι μου, γιατί με έστησες πάλι;"
- "Συγνώμη ρε Γ., τσακώθηκα με τους δικούς μου και δε με αφήνουν να βγω έξω."
- "Βρήκες μέρα ρε Θ."
- "Συγνώμη."
- "Τέλος πάντων... τι να κάνω, θα κρατήσω το φανάρι στον Κ. και στην Τζ."
- "Θέλεις να έρθεις εδώ;"
- "Δεν είσαι τιμωρία;"
- "Δε με αφήνουν να βγω αλλά μπορείς να έρθεις."
- "Δε γαμιέται. Έρχομαι."

Ερωτευμένος ήμουν, την καλή μου θα έβλεπα και όσο και αν θα ήθελα να ξεμοναχιαστούμε, δε βαριέσαι... θα τα κατάφερνα κάποια άλλη φορά. Εκείνο το βράδυ δεν είχε πάρα μόνο γρήγορα φιλιά και αυτά με το φόβο μη μας πιάσουν. Είχε την πλάκα του τελικά.

Δύο μήνες αργότερα πήρα την παρθενιά της. Φάε σκόνη Κ.  ​

Ηράκλειο, 1996

Έχει πάει 02:30, δεν έχουμε μείνει πολλοί στην Χιτζάζ. Ο DJ το έχει ρίξει στη ροκ. Κάθομαι με την Μ. δίπλα μου. Έχουμε περάσει ένα υπέροχο σαββατόβραδο. Τρία χρόνια συμφοιτητές την είχα προσέξει για πρώτη φορά στην Εισαγωγή στο Διαφορικό λογισμό όπου κάθησα δίπλα της μη βρίσκοντας άλλη θέση. Στο επόμενο μάθημα κάθησα επίτηδες δίπλα της και τη φλέρταρα ανοιχτά. Ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό με αποτέλεσμα να χάσει πράγματα στην παρακολούθηση και στο τέλος να μην έχει καταλάβει ένα συλλογισμό στην απόδειξη του θεωρήματος των Pickard - Lindelöf.

Τι υπέροχα ποιητικό όνομα που έχει το θεώρημα πάνω στο οποίο βασίζεται η απόδειξη του θεωρήματος των Pickard - Lindelöf: Θεώρημα Σταθερού Σημείου.

Η διαφορική μου εξίσωση με τις δεδομένες αρχικές συνθήκες είχε μοναδική λύση η οποία με κοίταζε ντροπαλά την ώρα που η βραχνή φωνή της Janis πλημμύριζε το μπαρ

Try, try, try just a little bit harder
So I can love, love, love him, I tell myself
'Cause I'm gonna try, oh yeah, just a little bit harder
So I won't lose, lose, lose him to nobody else, yeah

Την πλησίασα σιγά-σιγά με το πρόσωπό μου. Η Μ ασυναίσθητα έγειρε προς τα μένα. Έκλεισε τα μάτια της, εκεί κατάλαβα ότι την έχω. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά, κόντευε να σπάσει από την αβάσταχτα υπέροχη γλυκειά αγωνία. Τα χείλη μου ακούμπησαν τα δικά της. Την έπιασα και την έφερα πάνω μου. Η γλώσσα μου χάιδεψε την δική της η οποία αρχικά ήταν ντροπαλή και μετά λιγότερο διστακτική και μετά βρεθήκαμε να κρατάμε ο ένας σφιχτά τον άλλον με την Τζάνις να τραγουδάει και τις γλώσσες μας να χορεύουν στο ρυθμό της.

Την πήγα σπίτι της, κατέβηκα και την άφησα στην πόρτα της εισόδου της πολυκατοικίας που ήταν η φοιτητική της γκαρσονιέρα και τη φίλησα τρυφερά.

- "Καλή σου νύχτα ματάκια μου" της είπα γλυκά.
- "Καληνύχτα Τζ. μου" μου είπε αποκαλώντας με με το χαϊδευτικό μου κάνοντας την καρδιά μου να κάνει πέντε τόλουπ και τρία αξλ.

Δύο εβδομάδες αργότερα ήμουν και πάλι ερωτευμένος.

Είμαι στο γραφείο, η Μ. με περιμένει. Χτυπάει το τηλέφωνο, είναι μια πιτσιρίκα που είχα γνωρίσει στο IRC και της έκανα τον μεγάλο αδερφό/ψυχολόγο. Κλαίει στο τηλέφωνο. Ρωτάω να μάθω τι έγινε. Έπιασε τη υποτιθέμενη καλύτερή της φίλη να φασώνεται με το αγόρι με το οποίο εκείνη ήταν ερωτευμένη. Της λέω να κλείσει και θα την πάρω εγώ σε λίγο.

Καλώ στο τηλέφωνο. Το σηκώνει η Μ.

- "Μωρό μου χρειάζομαι λίγο την υπομονή σου. Η πιτσιρίκα έχει τα χάλια της γιατί έπιασε την καλύτερή της φίλη να φασώνεται με την καψούρα της και δεν ξέρω τι να κάνω να την ηρεμίσω. Μπορεί να αργήσω λίγο να έρθω αλλά ξέρεις κάτι; Νομίζω ότι θα ήταν καλύτερα να της μιλήσεις κι εσύ, σίγουρα μπορείς να καταλάβεις μια κοπελίτσα καλύτερα από εμένα."
- "Βεβαίως Γ. μου. Θέλεις να πάρω ένα ταξί να έρθω από εκεί;"

Μιλούσα από το τηλέφωνο του γραφείου γιατί τα κινητά ήταν πανάκριβα κι εμείς μπατίρηδες φοιτητές.

- "Μπορείς ματάκια μου;"
- "Φυσικά και μπορώ, σε 15 λεπτά το πολύ θα είμαι εκεί."

Είδαμε και πάθαμε να ηρεμίσουμε την Κ. αλλά τελικά τα καταφέραμε. Όταν κλείσαμε η Μ. με κοίταξε χαμογελαστή.

- "Crisis averted" μου είπε.
- "Σ' αγαπάω" της είπα.
- "Κι εγώ Τζ. μου... πολύ πολύ πολύ."

Κάθισα στην καρέκλα και της έγνεψα να με πλησιάσει. Μου χαμογέλασε, κατάλαβε από το βλέμμα μου τι ήθελα. Γονάτισε, μου ξεκούμπωσε το παντελόνι και με πήρε στο στόμα της.

Ήταν υπέροχη.

Κατάπιε και μου χαμογέλασε και φώτισε η νύχτα. Δεν είχα ερωτευτεί ποτέ τόσο έντονα στη ζωή μου. Με τον καιρό αρχίσαμε και δοκιμάσαμε και άλλα πράγματα. Χαστούκια στον κώλο, ζώνη, καλώδιο. Δοκιμάζαμε και οι δύο τα όριά μας, ανακαλύπταμε ο ένας τον άλλον. Δεν ξέραμε τι ήταν αυτό, το μάθαμε αρκετά χρόνια αργότερα σε ένα κανάλι στο IRC όπου είχαμε μπει να κάνουμε χαβαλέ.
​

Πέρασαν κιόλας 26 χρόνια. Ο Μ. είναι στο τρίτο έτος, η Χ. είναι πρωτοετής. Μαθηματικοί και οι δυο τους σαν τους γονείς τους.

Δεν κατάλαβα τι με βρήκε. Περιπλανιέμαι πηγαίνοντας προς το φως και βλέπω αμέτρητες ζωές να περνούν μπροστά στα μάτια μου. Δεν ξέρω που είμαι και που βρίσκομαι όμως ξέρω ότι για μένα το ταξίδι σε αυτή τη Γη έλαβε τέλος. Πλησιάζω προς το φως, νιώθω αγαλλίαση. Ο παππούς μου μου χαμογελά. Δίπλα του είναι ο πατέρας μου.

Μπαμπά! Παππού φωνάζω και τρέχω και χώνομαι στην αγκαλιά τους.

Η Μ. κλαίει, τα παιδιά μου κλαίνε... Τους βλέπω... τους νιώθω... Η ψυχή μου πονάει γι αυτούς αλλά πλέον ξέρω...

Αντίο αγάπες μου λέω νοερά προς τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου. Σας αγαπάω όσο τίποτα. Μη λυπάστε, όλα θα πάνε καλά και θα ξαναβρεθούμε στο μακρινό σας μέλλον, θα επιστρέψουμε όλοι στο φως που μας γέννησε. Θα ξανασμίξουμε... Θα ξανασμίξουμε αγάπες μου... εκεί... μακρυά...

Πέρα...

Χαμογελώντας γίνομαι ένα με το φως...

​

 

Το πήρα απόφαση. Θα ανοίξω τα κεφάλια και των δυο σας.  

p.s υπέροχος... ξανά...  

 

Όλο λόγια είσθε

 

To θέμα θα διευθετηθεί πάραυτα.  

 

Αν μάθεις κάτι μια φορά αυτό μένει για πάντα
Δεν είναι το πάθος, έκσταση που διεκδικεί τα πάντα
Δεν είναι τα αστραφτερά χρώματα , ούτε η λάμψη του κεριού
Που το πρωινό γκρίζο την έδιωξε μακριά
Μια φορά αν το νιώσεις παραμένει βαθιά μέσα στο αίμα
Αυτό είναι δικό μου και υπάρχει μόνο εξαιτίας σου

*καραελεύθερη μετάφραση

 

Μοναδικά υπέροχος