To ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ της Κυριαρχίας / υποταγής

Επέλεξα να το επαναφέρω εστιάζοντας αυτή τη φορά μέσα από ένα κείμενο διαμάντι, στο θέμα εμπιστοσύνη. Συχνά βλέπω να μην της δίνεται η έμφαση που κατ' εμέ αξίζει.

 

εφ όσον υπάρχουν εγκατεστημένες φοβίες χρήσιμο είναι να γίνει διαχείριση σ αυτές. αν δεν υπάρχουν δεν έχει περιεχόμενο η «εμπιστοσύνη», ή μου διαφεύγει. τι καθησυχάζει;

 

Δεν είμαι ρομποτ. Όλο και κάποια αδυναμία θα βρείτε.  Συμφωνώ ως προς τη διαχείριση.

Δεν καθησυχάζει. Όπως το βλέπω επιτρέπει την εξέλιξη χωρίς "αγκυλώσεις".

 

κι εγώ αρχικά δείχνω λίγο αγριος και φοβιστικός, αλλά δεν το κάνω θέμα.
μετά γίνεται χειρότερο.
 

 

Σε μένα γίνεται καλύτερο   

 

νομίζω, επιλογές κι εκπαίδευση είναι κι αυτό.

 

Δε νομίζω πως μπορεί να εγκατασταθεί ποτέ εμπιστοσύνη έτσι. Η εμπιστοσύνη κατ εμέ αφορά το πόσο με καλύπτει αυτό που είναι ήδη ο Κ, εφόσον το βλέπω. Πηγάζει από την αλληλεπίδραση μαζί του. Με το στανιο εμπιστοσύνη δεν υπάρχει. Η είναι ή δεν είναι.

 

Να πω κι εγώ τον (μεγααααλο) πόνο μου;   Υπήρξε ένα αγκάθι πολλών ετών για μένα…

Έχω καταλήξει ότι χωρίς μια «πίστωση», χωρίς κάπως να προκαταβάλλεις ένα κάποιο «απόθεμα» εμπιστοσύνης, δεν μπορεί να λειτουργήσει το πράγμα. Τουλάχιστον όχι για ανθρώπους σαν κι εμένα.

Φυσικά η αρχική έμπνευση, αυτό που σου «γεννά» ο απέναντι, μετράει πολύ.

Και φυσικά για να υπάρξει μια κάποια πορεία, η συνέπεια λόγων και έργων (κυρίως η συνέπεια, δευτερευόντως τα λόγια και τα έργα) είναι αυτό που ανατροφοδοτεί την εμπιστοσύνη.

Πρέπει όμως να υπάρξει η αρχική πίστωση. Δεν γίνεται αλλιώς. Γενικά δηλαδή η εμπιστοσύνη είναι ο – πάντα εξωσυστημικός- εκείνος παράγοντας που κάνει τα συστήματα να δουλεύουν. Τα «γρασάρει» αν θέλετε…

Κι επειδή μια σχέση, η ποιότητά της, κρίνεται από τα ρίσκα που μπορεί να πάρει κανείς εντός της, δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να εγκαθιδρυθεί ποιοτική σχέση χωρίς ένα κάποιο ρίσκο που να αφορά την προκαταβολή εμπιστοσύνης.

Ας το αφήσω εδώ γιατί θα μπορούσα να γράφω έπη  

 

Μιλάτε για εγκατεστημένες φοβίες. Θέλω να ρωτήσω τι οριοθετείτε ως φοβία και να βεβαιωθώ ή όχι πως την διαχωρίζετε από τον φόβο.

Εσείς από την άλλη μιλάτε για ΄΄τέτοιες΄΄ φοβίες. Δίνοντας έμφαση στο ΄΄τέτοιες΄΄ έχετε στο μυαλό σας κάτι συγκεκριμένο;

Γενικά μιλώντας βρίσκω τη σύγκριση φοβιων με το θέμα εμπιστοσύνη ατυχή διότι είναι σα να συνδέετε a priori τις φοβίες με την εμπιστοσύνη σαν αλληλοεξαρτώμενες έννοιες. Η εμπιστοσύνη δεν είναι ανάγκη ώστε να ψάχνει κανείς να την καλύψει. Εμπνέεται. Παρόλα αυτά εάν κάτι δεν καταλαβαίνω από το σκεπτικό σας θα μ'ενδιέφερε να το δω. Το ότι εμπιστεύομαι τον εαυτό μου βάση της λογικής σας είναι άτοπο;