To Ημερολόγιο του σφουγγωκολάριου

Ο σφουγγωκολάριος είχε συμπληρώσει κιόλας μία εβδομάδα στη υπηρεσία των δύο λεσβιών. Κάθε πρωί τα καθήκοντά του ήταν τα ίδια: Έτριβε με χλωρίνη την τουαλέτα στο εσωτερικό της και περνούσε με σαπούνι το πλαστικό κάλυμμα. Το παράθυρο ήταν ανοιχτό για να μπαίνει φρέσκος πρωινός αέρας και το πάτωμα σφουγγαρισμένο. Όταν τελείωσε κοίταξε για να τσεκάρει αν έχει χαρτί υγείας στο ρολό και αν είναι άδειο το καλαθάκι. Κάτι που σιχαινόταν η Αφέντρα Στέλλα ήταν να βλέπει χρησιμοποιημένα χαρτιά στο καλάθι. Όσες φορές είχε δει κάτι τέτοιο, έξαλλη, τον είχε υποχρεώσει να τα φάει.
Ο σφουγγωκολάριος περίμενε γονατιστός μπροστά στην τουαλέτα. Με το κεφάλι να ακουμπά στο πάτωμα. Θα πρέπει να στεκόταν στην στάση αυτή περίπου ένα τέταρτο, όταν άκουσε τον ήχο που έκαναν τα τακούνια από τα πανέμορφα παντοφλάκια της Αφέντρας Στέλλας, με την φουντίτσα μπροστά. Μπήκε μέσα, έβγαλε το κιλοτάκι της και το πέταξε στο πάτωμα. Κάθισε στη λεκάνη και κοίταξε με σιχασιά το άθλιο υποκείμενο στα πόδια της: «Κοίταξε με», του είπε.

Ο σφουγγωκολάριος σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε την Αφέντρα Στέλλα. Εκείνη τον έφτυσε στο πρόσωπο και τον πρόσταξε: «πάρε ρε μούλε την κιλότα μου. Γλύψτην». Ο σφουγγωκολάριος τσακίστηκε να εκτελέσει την εντολή, με την ροχάλα να τρέχει στο πρόσωπό του. Η κιλότα μύριζε έντονα μουνίλα, χύσια και κάτουρα. Η Αφέντρα Στέλλα συνηθιζε να την φορά 3-4 μέρες σερί για να την γεμίζει μυρωδιές και να την τρίβει στην μούρη του δούλου της.
Ο ήχος από το ρυάκι των ούρων που έτρεχε στη λεκάνη τον έκανε να ριγήσει. Δεν σήκωσε το κεφάλι και συνέχισε να γλύφει την λερωμένη κιλότα. Λίγα δευτερόλεπτα μετά η Αφέντρα Στέλλα ανασηκώθηκε ελαφρά στο κάθισμα άνοιξε τα πόδια και τον πρόσταξε: «έλα μούλε, έλα σκύλε, έλα να καθαρίσεις την κυρία σου». Ο σφουγγωκολάριος σύρθηκε στο πάτωμα ανασηκώθηκε ελαφρά κι άρχισε να γλύφει την κυρά του και το μουνί της. Η έντονη μουνίλα χτύπησε και πάλι την μύτη του. Το μουνί ήταν καλοξυρισμένο, αλλά βρώμικο, όμως αυτό τον ερέθιζε ακόμα περισσότερο. Όσο πιο βρώμικο ήταν, τόσο περισσότερο του άρεσε…
Έγλυφε με πάθος, με την γλώσσα του να μπαίνει βαθιά και να σκάβει την μουνάρα της Αφέντρας Στέλλας. Εκείνη την ώρα μπήκε μέσα η δεύτερη λεσβία, η Αφέντρα Μυρτώ. Είδε την σκηνή και χαμογέλασε. «Κάνε λίγο πέρα αγάπη μου γιατί κατουριέμαι». Την φίλησε στο στόμα κι η Αφέντρα Στέλλα ανταποκρίθηκε. Ύστερα έσπρωξε με το πόδι της τον σφουγγωκολάριο που έμεινε με το μέτωπο κολλημένο στο πάτωμα.

Η σκηνή επαναλήφθηκε. Σα να ήταν τελετουργικό, η Αφέντρα Μυρτώ έβγαλε την κιλότα και την πέταξε στο πάτωμα: «Γλύψτην, μούλε», είπε. Ο μούλος την πήρε με λαχτάρα και άρχισε να την γλύφει, ενώ η Αφέντρα Στέλλα, όρθια πλέον έστριβε τα τακούνια από τις παντόφλες της στα πλευρά του: «Του είπες για την έκπληξη που του έχουμε σήμερα, αγαπη μου», είπε η Αφεντρα Μυρτώ στην Αφέντρα Στέλλα. Εκείνη χαμογέλασε και είπε. «δεν πρόλαβα μωρό μου, αλλά δεν έχει και τόση σημασία…».
Ο μούλος έγλυφε την κιλότα και αναρωτιόταν τι του ετοίμαζαν οι δύο λεσβίες σκύλες. Στο μεταξύ η Αφέντρα Μυρτώ είχε τελειώσει το κατούρημα. Πήρε χαρτί, σκουπίστηκε, το πέρασε μια φορά και από τον κόλο της και μετά με τον πιο φυσικό τρόπο το πέταξε στο στόμα του μούλου που περίμενε χάσκοντας. Πριν το ρίξει φρόντισε να τον περιποιηθεί με μια γεμάτη ροχάλα, καθαρίζοντας και το λαιμό της.
Η Αφέντρα Στέλλα φώναξε την υπηρέτρια να έρθει μέσα στην τουαλέτα. Η υπηρέτρια, η Μαρία, είχε αναλάβει όλα τα άλλα καθήκοντα στο σπίτι εκτός απο αυτά του σφουγγωκολάριου. Φρόντιζε να μαγειρεύει, να καθαρίζει το σπίτι, να πλένει ρούχα και πιάτα, εκτός από τα κιλοτάκια των δύο λεσβιών. Αυτά ήταν αποκλειστική δουλειά του σφουγγωκολάριου. Φυσικά, η μαρία, ως Θηλυκό, είχε απεριόριστα δικαιώματα πάνω στον μούλο και πολύ συχνά τον εξευτέλιζε, τον έφτυνε, τον κατούραγε, ή τον μαστίγωνε. Συχνά χωρίς λόγο και χωρίς αφορμή. Απλώς για να ξεσπά η ίδια.
«Μαρία έλα να κατουρήσεις κι εσύ» είπε η Αφέντρα Στέλλα. Η Μαρία χαμογελώντας πλησίασε, κλώτσησε στο πρόσωπο τον μούλο κατέβασε το κιλοτάκι της και κάθισε στην λεκάνη. Ο μούκλος πλησίασε κι άρχισε να γλύφει το κιλοτάκι της Μαρίας όπως ήξερε ότι έπρεπε να κάνει. Ενώ έγλυφε συνειδητοποίησε ότι παρά το γεγονός πως οι δύο λεσβίες είχαν ουρήσει καμία δεν είχε τραβηξει καζανάκι. Είχε αρχίσει να καταλαβαίνει. Στο μεταξύ η υπηρέτρια κατούρησε και άνοιξε τα πόδια της: «έλα μούλε να καθαρίσεις το μουνί της δούλας. Τσακίσου σκύλε», του είπε η Αφέντρα Στέλλα κλωτσώντας τον στα πλευρά.
Ο σφουγγωκολάριος σύρθηκε και άρχισε να γλύφει το φαρδύ τριχωτό μουνί της δούλας. Ήταν δασύτριχο και η δούλα δεν το έπλενε σχεδόν ποτέ. Βρώμαγε φοβερά, αλλά ο μούλος ήξερε πως δεν έπρεπε να αντιδράσει ή να δείξει δυσαρέσκεια. Το έγλυψε καλά σφουγγίζοντας τις κίτρινες σταγόνες που έλαμπαν πάνω στις ξανθές τρίχες. «και τον κόλο, βαθιά μέσα στην κολοτρυπίδα μούλε. Καθαρισέ τον…».

Ο σφουγγωκολάριος έβαλε την γλώσσα του στην καφέ χαράδρα του κόλου της υπηρέτριας. «έτσι γυάλισέ τον», είπε, η Αφέντρα Μυρτώ κι έκλεισε το μάτι στην υπηρέτρια. Εκείνη σαν έτοιμη από καιρό χαλάρωσε και άφησε μια δυνατή πορδή στην μούρη του μουλου. ΟΙ τρεις γυναίκες έβαλαν τα γέλια και κοίταξαν με σιχασιά τον μούλο που συνέχιζε να γυαλίζει την κολοτρυπίδα χωρίς να στρέψει το πρόσωπο του μετά την πορδή.
«Φτάνει, φτάνει. Σιγά μην την κάνεις και να χύσει», είπε αγριεμένη η Αφέντρα Στέλλα. Τον έπιασε από τα μαλλιά και του κοπάνησε την μούρη στο πάτωμα. Ύστερα του πάτησε το κεφάλι κάτω και το κράτησε ακίνητο. «Φέρε τη φίλη μας Μαρία», είπε η Αφέντρα Στέλλα.
«Αμέσως Κυρία» απάντησε εκείνη. Βγήκε έξω και σε λίγα λεπτά ο σφουγγωκολάριος άκουσε κι άλλα βήματα. «Καλώς την» είπαν με μια φωνή οι δυο λεσβίες. «Καλώς σας βρήκα κορίτσια», ακούστηκε μία φωνή που ο μούλος γνώριζε καλά. Ήταν η Κλεοπάτρα η τραβεστί φίλη των λεσβιών. Πλέον ο σφουγγωκολάριος είχε καταλάβει την συνέχεια.
«Λοιπόν, μούλε ξέρεις τι πρέπει να κάνεις», είπε η αφέντρα Μυρτώ. ΟΙ τρεις γυναίκες πισωπάτησαν λίγο για να αφήσουν χώρο στον μούλο και την Κλεοπάτρα. Ο μούλος σύρθηκε και φίλησε τις μπότες της Κλεοπάτρας και την καλωσόρισε: «Καλώς ήρθατε Αφέντρα Κλεοπάτρα. Τιμή μου να σας βοηθήσω σε ό,τι θέλετε».
Η Κλεοπάτρα έπιασε το πηγούνι του μούλου, τον έφτυσε και του είπε: «Δεν χρειάζονται πολλά πολλά, μούλε. Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις…».
Ο μούλος έπιασε το λαστιχάκι της φόρμας-παντελόνι που φορούσε η τραβεστί Αφέντρα και την κατέβασε. Πίσω από το δαντελωτό κιλοτάκι που αποκαλύφτηκε κρυβόταν ένα μακρύ λεπτό παλούκι, που ήδη είχε σκληρύνει. Ο μούλος κατέβασε το κιλοτάκι κι έπιασε το καβλί της Κλεοπάτρας. Το έφερε κοντά στη λεκάνη και το κράτησε για να μπορέσει η τραβεστί Αφέντρα να ουρήσει. Η Κλεοπάτρα αγριεμένη τον χαστούκισε με όλη της δύναμη: «Που πρέπει να είναι ρε μούλε το στόμα σου όταν κρατάς το καβλί μου;».

Περισσότερο τρομαγμένος παρά ζαλισμένος από το χαστούκι, ο σφουγγωκολάριος διόρθωσε την στάση του. Όταν ερχόταν η Κλεοπάτρα, ή όταν δινόταν να υπηρετήσει άντρες φίλους των λεσβιών, το πρόσωπο του έπρεπε να είναι σε απόσταση αναπνοής από το καβλί και τα μάτια του καρφωμένα επάνω του. Το στόμα να είναι μισάνοιχτο και η γλώσσα μισοβγαλμένη σαν μια παράκληση να του δοθεί το καβλί με τα ούρα στο στόμα. Η Κλεοπάτρα ξεκίνησε να κατουράει και ψιθύρισε, «τι θες τελικά τις μπούφλες σου, παλιοξεφτίλα». ΟΙ δυο λεσβίες και η υπηρέτρια συμφώνησαν χασκογελώντας.
Η Κλεοπάτρα τελείωσε κι ο μουλος ετοιμάστηκε για την επόμενη φάση. Δεν τίναξε το καβλί για να φυγουν οι τελευταίες σταγόνες ούρα, παρα το πήρε στο στόμα του για να το καθαρίσει. Τράβηξε το κεφαλάκι και άρχισε να το ρουφάει και να το γλύφει: «Κάβλα είναι το στοματάκι σου ρε μούλε, κάβλα» είπε η Κλεοπάτρα που δέχτηκε τις υπηρεσίες του για μερικά δευτερόλεπτά ακόμα.
Στο μεταξύ η μυρωδιά στην τουαλέτα ύστερα από τα τέσσερα κατουρήματα είχε γίνει ανυπόφορη. Ήταν ώρα. Η Αφέντρα Στέλλα έδωσε το πρόσταγμα και η Μαρία έπιασε από το μαλλί τον μούλο και έσπρωξε το κεφάλι του μέσα στην βρωμερή λεκάνη. Το στόμα του ακούμπησε τη λεκάνη όπου έζεχναν ακόμα τα κάτουρα. Η καβλωμένη Κλεοπάτρα κατέβασε το σώβρακο του μούλου και έφτυυσε στην κολοτρυπίδα του. «είμαι έτοιμος να σου οργώσω τον κόλο βρωμιάρη, παλιοξεφτύλα».
Με μια απότομη κίνηση μπήκε μέσα του και άρχισε να τον γαμάει. Η υπηρέτρια κρατούσε το κεφάλι του μούλου καρφωμένο μέσα στην λεκάνη κι ο μούλος αηδιασμένος δεν τολμούσε να ανοίξει το στόμα για να βογγήξει από τον οξύ πόνο που ένιωθε. Τα χείλια του, τα μάγουλά του όμως τρίβονταν πάνω στα κάτουρα της λεκάνης, όπως του έστριβε το κεφάλι παντού η υπηρέτρια. Η Κλεοπάτρα τον γαμούσε στο μεταξύ ασυγκράτητη, φοβερά καβλωμένη από το σκηνικό.
Οι δυο λεσβίες χαμογελούσαν ικανοποιημένες, όταν ξαφνικά η Αφέντρα Στέλλα διέταξε: «Μούλε βγάλε έξω τη γλώσσα». Ο μούλος τσακίστηκε να την υπακούσει. Την πρώτη φορά που έπαιξαν το ίδιο παιχνίδι είχε αρνηθεί να το κάνει. Και το πλήρωσε ακριβά. Όχι μόνο με ένα ανελέητο μαστίγωμα, αλλά με το γεγονός πως οι δύο λεσβίες τον υποχρέωσαν να φάει τα ίδια τα σκατά του. Και του ξεκαθάρισαν ότι κάθε φορά που θα αρνείται να εκτελεσει μια εντολή αυτή θα ήταν η ποινή του. Από τότε ο μούλος έγινε ήσυχος σαν αρνάκι. Το φαγητό του, αν νοείται φαγητό τα αποφάγια της υπηρέτριας, το έτρωγε πάντα κατουρημένο. Υπήρχαν πάντοτε κάτουρα σε μπουκάλι έτοιμα να νοστιμίσουν το φαγητό του, ή απλά να τον ξεδιψάσουν, αν αυτό αποφάσιζαν οι δύο σκληρές λεσβίες.

Έτσι ο μούλος έβγαλε την γλώσσα και άρχισε να καθαρίζει την λεκάνη, ενώ η Κλεοπάτρα ήταν έτοιμη να χύσει. Έκανε νόημα στην υπηρέτρια, η οποία τράβηξε έξω το κεφάλι του μούλου και το έστρεψε στην Κλεοπάτρα που τον περίμενε με το καβλί στο χέρι: «ζήτα το, παρακάλεσε» του είπε φλογισμένη. Εκείνος την κοίταξε στα μάτια και είπε: «Αφέντρα Κλεοπάτρα δώσε μου τα χύσια σου στα μούτρα, σε παρακαλώ».
Η Κλεοπάτρα τον έπαιξε και λίγα δευτερόλεπτα μετά εκτόξευσε μια μεγάλη ποσότητα σπέρματος στα μούτρα του μούλου. «έτσι βρωμιάρη, έτσι μούλε, έτσι δούλα. Στα μούτρα», είπε και τον έφτυσε. Οι δύο λεσβίες πλησίασαν κι αυτές κι έφτυσαν τον μούλο, όπως και η υπηρέτρια. Ύστερα από ένα ακόμα νόημα της Αφέντρας Στέλλας, η Μαρία έπιασε το κεφάλι του μούλου και το ξανάφερε μέσα στη λεκάνη: «ώρα να σε πλύνουμε» είπε γελώντας. Πάτησε το καζανάκι και πλούσιο νερό έτρεξε παντού. Η Μαρία χρησιμοποιώντας το κεφάλι του μούλου έτριψε καλά όλη τη λεκάνη. Όταν το νερό τελείωσε παράτησε το κεφάλι του μούλου, ο οποίος παρέμεινε εκεί με το κεφάλι χωμένο μέσα, ενώ οι δυο λεσβίες, η Κλεοπάτρα και η υπηρέτρια αποχωρούσαν.

 

Μόνο εγώ διάβασα σφουγγαρόκωλος?

 

Υπέροχο  

Θα ήθελα να ζούσα έτσι  

 

πολύ ήπιο !!!!!!!!!!!!!!!

 

Μακαρι να ζουσαμε κτ τετοιο!

 

τελικα μουλος ή σφουγγοκωλος; ή κωλαριος; μπερδευτηκα!

 

Το μουλος είναι τόσο 90's που δάκρυσα λίγο!!  

 

εγω το νιωσα λιγο ακραιο,αλλα μαλλον κρινοντας απο τις αντιδρασεις φανηκε πολυ light στους υπολοιπους.

 

Προφανώς είναι ακραίο.

 

οκ δεν ειμαι ο μονος.