Uncollared

"Αντε γαμήσου!!!!!" φωναξε και εξφενδόνισε ενα ποτηρι κατα πάνω του.Εκείνος παρακολουθούσε καθως το βαρύ αντικείμενο εγινε χίλια κομμάτια μακρυα απο τον στόχο που υποτιθεται πως επρεπε να βρει.Ισως να ειχε αστοχίσει επιτηδες.....
Ηταν κατάχλομη και εκείνος σηκωσε το φρυδι του χαμογελόντας ελαφρα, πισω απο τα δαχτυλα του
που αγγιζαν το μουστακι του, με τον θυμο της.Εκεινη το είχε ζητησει και ηξερε πως υπηρχαν πραγματα που θα συνεβαιναν που θα την εκαναν να θυμωνει η να ντρεπετε.Ηταν ενα κομματι του τρόπου που ζουσανε.

"Στο είπα..." της είπε καθως εβλεπε την γυναικα μπροστα του να χλωμιαζει περισσοτερο στην υπενθυμηση αυτη καθως τα δαχτυλα της τραβουσαν την λεπτη μαυρη λωριδα δερματος που κυκλωνε τον λαιμο της.
"Βγαλ το!!!!!!Εχω τρελαθει τελειως???ποιος στο διαολο φοραει ενα ΓΑΜΗΜΕΝΟ κολαρο σκυλου στον εικοστο πρωτο αιωνα????" ξεφυσουσε μανιωδως καθως εκεινος περπατουσε πανω-κατω οσο τον κοιταγε.
Σχεδον το περιμενε πως τα λογια της θα ηταν σαν το δηλητηριο της κομπρας γιατι τα ειχε δουλεψει πολυ μεσα της και ηξερε πως επρεπε να σιωπησει σε ολα οσα του ελεγε.
Δεν το ειχε ξανα πει ποτε αυτο ομως και ηταν αρκετο για να τον κανει να σταματησει να χαμογελαει.

Ωρα να κλείσει η αυλαία.

"Φορας ενα κολαρο για το οποιο συμφωνησες,δεν το θυμασαι?"Η φωνη του εξακολουθουσε να ειναι ηρεμη προσπαθωντας να κατευνασει ταυτοχρονα τον θυμο του αλλα και το τρομαγμενο συναισθημα που ενιωθε βαθυα στα σωθικα του καθως συνχρονως προσπαθουσε να παρει τον ελενχο της καταστασης.
"Απ'ότι θυμαμαι,ικετεψες γι αυτο" η φωνη της γεμισε τον χωρο σαν απαντηση στα λογια του με χυδαια επιθετα που δεν πιστευε πως ειχε ακουσει ποτε απο τα γλυκα της χειλη καθως απο την πιεση το κολαρο σφιχτηκε περισσοτερο στο λαιμο της.
Επρεπε να σηκωθει απο αυτην την καρεκλα και να την ηρεμισει...
"Ημουν τρελη παλιο καθαρμα και βγαλε αυτο το ΠΡΑΓΜΑ ΤΩΩΩΩΡΑΑΑΑΑΑ για να φυγω απο ΕΔΩΩΩΩΩΩ!!!!!!!!!!!!!!!"


"Δεν μπορεις να φυγεις χωρις ρουχα ουτως η αλλως και δεν ειναι κλειδωμενο".
Σταματησε μερικα μέτρα μακρυα της και της ειπε ηρεμα..κατι που μεσα του δεν ηταν.
Το λάθος ηταν δικο του,ηρθε τόσο γρηγορα κοντα του που βιαστηκε και πιεσε τα πραγματα.Χαζε,χαζε αντρα!ηταν τόσο σοκαρισμενος με το πως εξελιχθηκαν τα πραγματα που ο θυμος του το εβαζε στα ποδια..εφευγε απο το κορμι του σαν το νερο μου τρέχει μεσα στους αγωγους αφηνοντας τον άδειο και κρυο μεσα του.

Εκει που μετρουσε.


"Ενταξει...." ειπε,κυριως για να την σταματήσει απο το να κομματιασει το μισητο κολάρο.
Στην προσπαθεια του να βρει το ανοιγμα ψυθυρισε...
"Ενταξει....κατσε ακινητη και ασε με να το ανοιξω...."



συεχίζεται..............

 

BIVA ZAPATA.......

 

Απάντηση: Uncollared

@--}--------

GO ONNNNNNNNNNNNNNN

syνεχισεεεεεεεε το  ΤΩΡΑΑΑΑΑΑΑ

Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΑΦΕΝΤΡΑ ΣΟΥ  


@--}-------

 

...η συνεχεια

Η φωνη του αντανακλουσε ολα οσα ενιωθε μεσα του.....νεκρος,παγωμενος,μονος.
Υπηρχε κατι εξοπραγματικο στην αφαιρεση του κολαρου και κοιταγε προσεχτικα σε αργη κινηση
την λωριδα να ελευθερωνεται απο τον λαιμο της και να γλυστραει στο γυμνο δερμα του ομου της καθως τα μαυρα της μαλλια ελευθερωθηκαν και ξανα εκρυψαν τον ασπρο της λαιμο.

Με το που το ανοιξε εκεινη γυρισε και προχωρησε προς την κρεβατοκαμαρα κανοντας αμεση χρηση της ελευθεριας που ξανα βρηκε.Εκεινος καθησε κατω προσπαθωντας να μην σκεφτετε κατι που ηταν αδυνατο!!
Την παρατηρουσε απο την πορτα να βαζει τα ροχα της και οι αναμνησεις των συζητησεων που ειχαν πριν λιγο καιρο για να μετακομησουν στο ιδιο σπιτι ξεπηδησαν μπροστα του.
Εκλεισε το φως τις κρεβατοκαμμαρας καθως εβγενε και το δωματιο βυθιστηκε στο σκοταδι καθως προχωρουσε στο σαλονι για να αναψει την μπλε λαμπα.Ηξερε πως του αρεσε να καθετε με εκεινο το μπλε φως να κοιταει τις σκιες.
"Συγνωμη...ειναι κατι που δεν μπορω να ξεπερασω.....με συνχωρεις που σε εβρισα αλλα το αξιζες!"
Τις εγνεψε απο εκει που ηταν,τι μπορουσε να πει?την κοιταζε να κουβαλαει την μικρη εκεινη τσαντα που ειχε φερει για να εχει μερικα πραγματα οταν εμενε εκει την νυχτα τις πρωτες μερες που τελικα ειχε καταληξει να γεμισει με πολλα "αναγκαια" μεσα στον μηνα.
Ειχε ξεχασει τελειως την τσαντα και για μερικα δευτερολεπτα αναρωτηθηκε που την ειχε καταχονιασει τοσο καιρο.

"Λυπαμαι και εγω.Να προσεχεις" Αυτο ηταν ψυχρο το ενιωθε αλλα ειχε ηδη αρχισει την διαδικασια σβησιματος της απο την ψυχη του.
Τον κοιταξε για μερικα λεπτα...
"Δεν θα γυρισω......σε ικετευω να μην...." σταματησε και απλα εγνεψε.
"Δεν θα γυρισω.Να προσεχεις και εσυ." Ανοιξε η πορτα,το καταλαβε απο τον ελαφρο αερα που γεμισε το δωματιο με μυρωδιες της νυχτας,και εκλεισε.

Γαμω το,γαμω το,γαμω το,γαμω το!!!!!!!


Αναψε ενα τσιγαρο και εβαλε δυο δαχτυλα ουισκι σε ενα ποτηρι.Οι ωρες περνουσαν και το ενα τσιγαρο αναβε και το αλλο εσβηνε...και τα ουισκι πλεον ειχε φτασει κατω απο την μεση καθως στριφογυριζε στα δαχτυλα του το κολαρο που ειχε βγαλει απο τον λαιμο της


Δεν θα εβγαζε καπου να μεθυσει.....

Ειχε παρει πισω την συναινεση της το οποιο ηταν ενα πολυ περιεργο πραγμα γι αυτον να πρεπει να το σκεφτει.Οι σκεψεις του γυρναγανε ξανα και ξανα στην στιγμη που του ειχε κανει πια ξεκαθαρο πως δεν συναινει για αυτο....καποτε,ηταν υπο τον ελγχο του και τωρα σε λιγοτερο απο το ανοιγοκλεισμα των ματιων , δεν ηταν.


Παντα υπαρχει αυτη η ερωτηση αναμεσα στα ζευγαρια που ζουν το lifestyle, ποσο μακρυα ειναι το πολυ μακρυα και τι στο διαολο ειναι η συμβατοτητα?

Σχεδον τον εκανε να γελασει το γεγονος πως το πραγμα που την ειχε σπασει ηταν τελειως διαφορετικο απο αυτο που νομιζε εκεινος πως θα την εσπαγε.
Ισως να ηταν πολυ αδυναμη....ηταν μια πιθανοτητα...κοιταξε το κολαρο και το πεταξε μακρυα.
Ειχε ζητησει κατι πολυ πολυ πολυ δυσκολο για εκεινη.

Οχι,το λαθος ηταν δικο του γιατι αν ηταν δικο της θα ειχε μεινει,θα ειχε προσπαθησει να τα παει καλυτερα.
Την ηξερε..το καλο του κοριτσακι....

Η σκλαβα Του.


συνεχιζετε....

 

σε παρακαλώ να συνεχίσεις  

 

Ωραια εξελιξη , ωραιο αποδοση!
περιμενουμε την συνεχεια!

 

Η ωρα περασε και τον πηρε ο υπνος στην πολυθρονα καποια στιγμη την νυχτα.
Ενας διαπεραστικος ηχος τον τρομαξε.Ο ηλιος είχε αρχισει να ανατέλει και καθως εμπαινε μεσα απο το παραθυρο του ενιωσε λες και οι ηλιαχτιδες τον αγκαλιαζαν και ζεστεναν το παγωμενο σωμα του.Οι μυες του εδειχναν να μην καλοδεχονται την κακομεταχειρηση και παραπονιοντουσαν καθως εκεινος τεντωνοταν για να πιασει το κινητο του πριν το καταραμενο πραγμα νευριασει τους Θεους με το βουητο του"Γεια.....".
"Δεν μπορουσα να κοιμηθω..." η φωνη της ακουγοταν κουρασμενη και βραχνη εμεινε σιωπηλη και ο αντρας ενιωσε τον θυμο του να ξυπναει..."Μπορεσατε Εσεις να κοιμηθητε?"
Ετριψε το προσωπο του νιωθωντας λες και τον ειχανε ποδοπατησει και καθησε ποιο ισια.
"Γαμωτο τι ωρα...?-ναι,αποκοιμηθηκα λιγο στην καρεκλα.οχι πολυ."
Μπορουσε να ακουσει το τσ,τσ τσ αποδοκιμασιας στην αλλη ακρη της γραμμης και εκεινη να του απευθυνετε με εναν γλυκο τονο.
"Αυτο ειναι χαζο που κανατε..ξερετε τι θα κανει αυτο στον αυχενα Σας!" ειχε δικιο και εκεινος γρυλισε νιωθοντας οτι μολις εκεινη το ειπε ο πονος τον ξυπνησε αλλυπητα.

"Αφεντη λυπαμαι.Σας παρακαλω μπορω να ερθω να μιλησουμε?Ποναει τοσο πολυ και δεν μπορουσα να καταλαβω το γιατι και Σας παρακαλω.....Σας αγαπαω.Σας παρακαλω...."δεν τον παρακαλουσε,η φωνη της ηταν σιγανη και διστακτικη γνωριζοντας οτι εκεινος μπορουσε να της πει οχι.
Δεν ηταν το ειδος της σκλαβας με το αυταρεσκο βλακωδες χαμογελο.Δεν του αρεσαν εκεινες.

Τωρα πια ηταν τελειως ξυπνιος,επρεπε να παρει μια αποφαση.Ηταν πνευμα αντιλογιας,ηταν σκληρο,και το γεγονος οτι του αξιζε το εκανε χειροτερο.Αναψε ενα τσιγαρο αφηνοντας την να περιμενει.Επρεπε,μισουσα την αποτυχια.

"Οχι,κινηθηκα πολυ γρηγορα,εκανα βλακεια" το ειπε και χαρηκε που το ειπε ηταν αληθεια και το σωστο γιατι αν ηταν να τον εμπιστευτει επρεπε να ξερει πως θα ηταν ειλικρηνης σε ολα τα πραγματα.
"Δεν κανατε βλακεια.....απλα μερικες φορες δεν ακουτε..."


Σκεφτοταν πως η σεξουαλικη του ιδιομορφια απαιτουσε απο εκεινη πολυ εμπιστοσυνη.

Μουρμουραγαν σχεδια για να συναντηθουνε σε μια ωρα,και οι δυο τους θα επερναν αδεια και στο διαολο η δουλεια!αυτο ηταν σαν να προσπαθεις να σωσεις ενα γαμο,μερικες φορες πρεπει να μιλας και να βοηθας τα πραγματα που εχουν παει λαθος.

Αν ηταν συμαντικο.

Επρεπε να ειναι συμαντικο,αλλιως δεν υπηρχε νοημα.Ανακαλυπτε ποσο σημαντικη ηταν για Αυτον.



Ειχε κανει εναν ελεεινο καφε και κοιταγε εξω απο το παραθυρο του τον ηλιο να ανατειλει πανω απο το μικρο του βασιλειο οταν ενιωσε την πορτα να ανοιγει.
Αυτο το αερακι ξανα...
Τα χερια της ακουμπισαν τον ωμο του κανοντας τον να γυρισει και να ψυθυρισει..
"Γεια σου μικρη μου..."
Προλαβε να πει λιγο πριν τα βρεγμενα απο τα δακρυα χειλη της συναντησουν τα δικα του και κοψουν τις λεξεις του στην μεση και τα μικρα της δαχτυλα τον αρπαξουν και τον τραβηξουν κοντα της...
και η μερα ξεκινησει παλι ξανα απο την αρχη....


Τελος.

 

ορμονες...

 

Απάντηση: Uncollared

υπεροχο....