Οὐκ ἐν τῷ πολλῷ τὸ εὖ, ἀλλ᾿ ἐν τῷ εὖ τὸ πολύ

Την έκανα χάζι την Α., πολύ. Μινιόν, δεν πρέπει να ήταν πάνω από 1,50, ξανθή με ανοιχτά καστανά μάτια, πολύ πολύ πολύ γλυκιά φατσούλα και με έντονο ταμπεραμέντο, θύμιζε τυφώνα σε μικρογραφία. Δεν είχε τύχει να συνεργαστώ ποτέ μαζί της, συνεργαζόταν όμως με μια συνάδελφο οπότε ερχόταν πολύ συχνά στο γραφείο μας. Παρά το ταμπεραμέντο της, τουλάχιστον σε εμένα, ήταν πάντα χαμογελαστή, παρόλο που την αποκαλούσα χαϊδευτικά χρουμφίτα.

-"Χρουμφίτα;" με είχε ρωτήσει την πρώτη φορά που χρησιμοποίησα το παρατσούκλι.
-"Αφού είσαι χρουμφ όλη την ώρα!" της απάντησα βγάζοντας κοροϊδευτικά τη γλώσσα.
-"Χρουμφ" μου είπε χαμογελώντας.
-"Quod erat demonstradum."
-"Μη με βρίζεις εμένα στα λατινικά" έκανε και καλά αγριεμένη!
-"Αν είναι δυνατόν, με έχεις εμένα για τέτοιον άνθρωπο;"
-"Τέτοιον και χειρότερο!"
-"Με πληγώνjεις" της είπα με προφορά Ελjιζας Καλλjίτση όταν μιλούσε για μικρούς λjιλjιπούτειους καναβαλjιστές που πλjυμμίρισαν το λjιμάνι.
-"Χρουμφ!"
-"Ακριβώς" της είπα χαρίζοντας της ένα πλατύ αθώο -και καλά- χαμόγελο.

Δεν είχαμε περισσότερες επαφές παρά μόνο όταν τη συναντούσα τυχαία στους διαδρόμους ή ερχόταν στο γραφείο για να μιλήσει με τη συνάδελφό μου.

Πολύ την έκανα χάζι.

Τα έφερε όμως ο γιαραμπής ώστε να συνεργαστούμε. Η συνάδελφος έφυγε με άδεια εγκυμοσύνης και κληρονόμησα το project της, λες και δεν είχα αρκετά στην καμπούρα μου. Το business σε αυτό το project ήταν αλλού γι αλλού οπότε το κληρονόμησα ως "ειδικός" στις δύσκολες αποστολές.

Έχω καλό και βαρύ όνομα στην εταιρία που εργάζομαι και είμαι κι εγώ γνωστός τόσο για την αποτελεσματικότητα όσο και για το ταπεραμέντο μου οπότε η αλήθεια είναι ότι πολλοί με έχουν από φόβο και αυτός είναι και ο λόγος που φορτώθηκα το project λίγο πριν κλείσει το functional scope.

Πριν φύγει η συνάδελφος μου παρέδωσε το φάκελο του έργου, δε χρειάστηκε να μου εξηγήσει τα δύσκολα σημεία καθώς το RFP για το έργο της το είχα γράψει εγώ (άλλη χωστική) και φυσικά έχοντάς την απέναντι ήξερα τι ζόρια είχε τραβήξει και σε ποια σημεία.

Όπως και να έχει, βρήκα στον εταιρικό κατάλογο το τηλέφωνο της Α. και την πήρα τηλέφωνο.

-"Παρακαλώ;"
-"Καλημέρα Χρουμφίτα!"
-"Καλημέρα Γ."
-"Το όνειρό σου έγινε πραγματικότητα. Θα έχεις την τιμή και την τύχη να συνεργαστείς μαζί μου. Δοξάστε με!"
-"Το μυαλό σου και μια λίρα!"
-"Μόνο μία;"
-"Άντε δύο γιατί ξέρεις να βρίζεις στα λατινικά."
-"Τσιιιιιιιιιφούταααααααααααααααα."

Έβαλε τα γέλια στο τηλέφωνο

-"Μπορείς σε παρακαλώ να έρθεις στο γραφείο μου να δούμε τι έχουμε μπροστά μας;"
-"Δώσε μου πέντε να πάω να πάρω καφέ και έρχομαι. Εσύ θέλεις;"
-"Ε αφού προσφέρεσαι, γιατί να σου πω όχι; Ένα cappuccino latte, γλυκό και πες τους να βάλουν και εβαπορέ."
-"Jesus F. Christ, μόνο για να το πω αυτό θέλω άλλο ένα πεντάλεπτο."
-"Τι είναι δέκα λεπτά μπροστά στην αιωνιότητα; Τι είναι ο άνθρωπος; Τι είναι η κοινωνία; Είναι δυνατό το ταξίδι στο χρόνο;"
-"Τι λες ρε τρελέ;" με ρώτησε γελώντας
-"9 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα, δε σε βλέπω να κινείσαι!"
-"Χρουμφ"
-"Off you go" της είπα και την έκλεισα.

5 λεπτά μετά μπήκε φουριόζα στο γραφείο με δύο καφέδες στο χέρι και ένα τετράδιο στη μασχάλη.

-"Βρε καλώς τη, χρόνια και ζαμάνια, από το πρωί είχα να σε δω"
-"Σού 'λειψα;"
-"Είσαι ένα χόρτο μαγικό, δώσε μου λίγο για να πιω" της είπα αρχίζοντας το γνωστό σύνθημα της 13.
-"Τι λες μωρέ;"
-"Αν σου αρχίσω το <<στις τρούμπας τα υπόγεια με ναύτες και σε όργια>> δεν θα ξεκινήσουμε καλά!"
-"Ο Χριστός και η μάνα του. Τι λες ρε παλαβέ;"
-"Ευχαριστώ για το καφεδάκι, asseyez-vous κατάχαμα."
-"Που μωρέ, στα πόδια σου; Πήγαινε φέρε καμιά καρέκλα, τι ιππότης είσαι;"
-"Αν προσπαθήσω να περάσω καρέκλα θα με πάνε τρεις και ο παππάς τέσσερις, έλα κάτσε στον πάγκο" και της έδειξα τον πάγκο πίσω από τα παράθυρα όπου μέσα τους είναι καλοριφέρ και τα χρησιμοποιούμε σαν προσωρινές καρέκλες σε τέτοιες περιπτώσεις.
-"Είσαι και κωλόγερος, να δω τι άλλο θα μου συμβεί."

Και πού νά 'ξερε.

(Συνεχίζεται)

 

Επιτέλους!!!

 

"Ή είσαι αλλού γι αλλού ή σου δείχνει σαφώς συμπάθεια" είπα στον εαυτό μου κατά τη βραδινή ενδοσκόπηση.

Μαζί μου ήταν πάντα ήρεμη, γελούσε με τα αστεία μου, με άγγιζε διακριτικά, με κοίταγε στα μάτια και γενικά έδειχνε όλα τα σημάδια που δείχνει μια γυναίκα όταν ενδιαφέρεται για σένα.

Ή απλά τη διάβαζα λάθος και όλα αυτά δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ευσεβείς πόθους που θα οδηγούσαν πάνω σε τοίχο ή έστω, στη μινιόν περίπτωσή της, σε ένα πεζούλι και κάτι.

Do you wanna live forever?

Από την άλλη ήταν και συνάδελφος και τα σαλιαρίσματα στον εργασιακό χώρο θέλουν πολλή προσοχή και σε ένα άνθρωπο επιφυλακτικό όπως του λόγου μου οι κόκκινες σημαίες ανέμιζαν όποτε το σκεφτόμουν.

...και το σκεφτόμουν συχνά ή για να είμαι ακριβής τη σκεφτόμουν συχνά.

Ήταν αρκετά μικρότερή μου, 10 χρόνια για την ακρίβεια, αλλά η διαφορά ηλικίας σπανίως ήταν αποτρεπτικός λόγος για μένα. Το κυρίως αποτρεπτικό ήταν ο χαρακτήρας της. Σε όλες μου τις σχέσεις επέλεγα γυναίκες οι οποίες ήταν δοτικές και χαμηλών τόνων, η Α. ήταν everything but. Φωνακλού, απαιτητική, φοβερά ετοιμόλογη, άρπαζε εύκολα και έσβηνε δύσκολα, σκέτος Tasmanian devil. Όταν δεν την φώναζα Χρουμφίτα την έλεγα Taz.

Και γαμώ το μου μέσα, την έκανα τρελά χάζι.

Ήταν μεσημέρι και προσπαθούσα να γράψω το status report για το κυρίως έργο μου και απορροφημένος ξέχασα ότι είχαμε συνάντηση. Χτύπησε το τηλέφωνό μου, ήταν η Α.

-"Θα μας κάνετε την τιμή μοσιού; Έχουμε βγάλει αράχνες να σε περιμένουμε."

Κοίταξα το ρολόι μου, είχα όντως καθυστερήσει ένα δεκάλεπτο αλλά εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να πάω στη συνάντηση.

-"Μπορείς να τους χειριστείς εσύ ρε Α; Ετοιμάζω το ppt για το pre-status που είναι σε μία ώρα και δεν προκάμω μάνα μου."
-"Χωσέ γκουέρβο δηλαδή."
-"Όσο πατάει ο αργεντινόσαυρος στην άμμο."
-"Ο ποιος;"
-"Δεν προλαβαίνω να σου κάνω μαθήματα παλαιοντολογίας μικρό μου πόνυ. Plz, βοήθα, θα με υποχρεώσεις."
-"Χρουμφ!"
-"Pleeeeeeeeaase; Μέχρι και για σουβλάκι θα σε πάω!"
-"Πρόσεχε τι τάζεις!"
-"Ποτέ δεν αναφέρω τα σουβλάκια επί ματαίω!"
-"Deal" μου είπε και μου έκλεισε το τηλέφωνο στη μούρη.

Είναι να μην την κάνω χάζι;

Πέρασαν τρεις μέρες και είχε έρθει Παρασκευή. Εγώ ως γνήσια αφηρημένη κυβέρνηση τα είχα ξεχάσει όλα. Μέχρι που η ώρα πήγε 18:00 οπότε τσούκου-τσούκου ήρθε ο Ταζ στο γραφείο μου.

-"Ω, τι βλέπουν τα υπέροχα, καστανοπράσινα, μπιρμπιλωτά μου μάτια!" της είπα με μια γερή δόση υπερβολής.
-"Τα μάτια σου ούτε καστανοπράσινα είναι, ούτε μπιρπιλωτά" μου απάντησε το στρουμφάκι.
-"Χρουμφ"
-"Αυτό είναι δικό μου!"
-"Καλά καλά. Προς τι η τιμή παρασκευοαπογευματιάτικα;"
-"Έχουμε να κάνουμε review το FSD."
-"Είσαι με τα καλά σου παιδάκι μου; Θα κάτσουμε απόγευμα Παρασκευής να βγάλουμε τα μάτια μας με αυτή τη μαλακία;"
-"Εσύ το έβαλες το calendar ρε Γ!"
-"Κι εσύ συμφώνησες πανάθεμά σε;"

Έβαλε τα γέλια και είχε πολύ όμορφο γέλιο.

Φύσηξα, ξεφύσηξα αλλά τι να κάνω; Ακολουθώντας την αρχή "ποτέ μην κάνεις σήμερα αυτό που μπορείς να αναβάλεις αύριο" το είχα πάει πέρα όσο δεν πήγαινε... και έφτασε η ώρα να πληρώσω τις αμαρτίες μου.

-"Έλα, κάτσε" και της έδειξα τον πάγκο δίπλα μου και άνοιξα ανόρεχτα το FSD

Η ώρα είχε πάει 21:00 και ακόμα ήμασταν στα 2/3 του κειμένου.

-"Α. έχω λυσσάξει στην πείνα, θες να παραγγείλω;"
-"Χμμ... μ' αρέσεις όταν μου μιλάς πρόστυχα. Τι έχεις στο μυαλό σου;"
-"Πίτσα;"
-"Μου είχες τάξει σουβλάκια, ουτιδανέ!"
-"Έκανα εγώ τέτοιο πράγμα;" τη ρώτησα και καλά αθώα.
-"Α, έτσι ε; Μου τα έταξες, με γλέντησες και τώρα με παρατάς!"
-"Να μη σώσω να δω ξανά τον Ολυμπιακό πρωταθλητή!"
-"Στο χωριό μου αυτό το λένε στρίβειν διά του αρραβώνος"
-"Η υπόθεση σηκώνει τσιγάρο."

Η Α. δεν κάπνιζε οπότε σεβόμενός την δεν είχα ανάψει τσιγάρο παρά το γεγονός ότι τέτοια ώρα πρέπει να ήμασταν μόνοι μας στο κτήριο. Πήγα σε ένα παράθυρο στην άκρη της αίθουσας, άνοιξα το παράθυρο και άναψα τσιγάρο.

-"Να φάμε είπαμε, όχι να καπνίσεις σαν πασάς στα Γιάννενα"
-"Με πλjήγωσες και έχει ταραχτεί το τσάκρα μου."
-"Εγώ τα έκανα όλα αυτά;"
-"Μικρή στο μάτι, που λένε" της απάντησα παιχνιδιάρικα.
-"Μικρό είναι το μάτι σου" μου απάντησε.
-"Γκρρρρρρ"
-"Γκρούξις και ξερός. Άντε, τέλειωνε με το τσιγάρο να πάμε και σπίτια μας"
-"Είπες στη μαμά σου ότι θα γυρίσεις πριν τις 21:00? Πολύ στην καταπίεση σ' έχει."
-"Όχι αλλά δε θέλω να αργήσω, έχω να πάω και στο τραίνο."
-"Afraid not, fair lady, θα σε πάω εγώ στο σταθμό."
-"Τι καλός!" μου είπε ειρωνικά.
-"Μα είδες τι παιδί διαμάντι είμαι; Μα όχι, πες μου ποιος άλλος έχει κάνει τόσες θυσίες για σένα!"
-"Εδώ ρε ούτε το σουβλάκι που μου έταξες δε μου έδωσες!"

Και τότε έγινε μέσα μου ένα κλικ.

-"Έλα να τελειώσουμε με αυτή τη μαλακία και σε πάω για σουβλάκια και μετά σε πάω και σπίτι σου και ελπίζω να μένεις εντός του νομού γιατί δε θα περάσουμε καλά!"
-"Τι καλόοοος" ξαναείπε ειρωνικά.

Πιάσαμε με βαριά καρδιά το κείμενο και κατά τις 22:00 το είχαμε τελειώσει, έχοντας γεμίσει 3-4 σελίδες σχόλια. Θα ήταν δύσκολη η ερχόμενη Δευτέρα.

-"Πάμε μαδάμ;"
-"Κάτσε να πάω στο γραφείο να πάρω το μπουφάν μου"

Κατεβήκαμε στο πάρκινγκ και μπήκαμε στο αυτοκίνητο. Για σουβλάκια θα πηγαίναμε στα γουρουνάκια της Κηφισιάς, να ζήσουμε να τα θυμόμαστε. Καθίσαμε και διαπίστωσα ότι μινιόν ή όχι μια χαρά με ακολούθησε στην ποσότητα του φαγητού. Δύο πιτόγυρα και με τζατζίκι και με κρεμμύδι!

My kind of girl!

Βέβαια, μετά είχα να την κατεβάσω στα νότια, πολύ νότια προάστια, αλλά η παρέα της ήταν πολύ ευχάριστη και δε με έννοιαξε καθόλου. Πήρα την αττική οδό και κατεβήκαμε μέχρι τη Βάρης Κωροπίου και από εκεί το δρόμο για Βάρκιζα και όταν φτάσαμε της το μπουμπούνισα: "Θες να πάμε στο Μυστράλ για ποτό;"

-"Αμέ" μου απάντησε άμεσα και ενθουσιωδώς δείχνοντάς μου ξανά στα μούτρα όλα τα σημάδια που ήθελα να δω.

Ποιος είπε ότι μια ρομαντική βραδιά δεν μπορεί να περιλαμβάνει σουβλάκι;

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

 

   

Πολύ μου το θύμισες

 

Aαα, ιστοριούλαααα! Τέλεια! ΚΑΙ μου θύμισες και τους ξύλινους πάγκους στα γουρουνάκια στην κηφισιά και όλες τις κτηνώδεις ακολασίες που έκανα ως αχόρταγη νεάνις!

 

Αν και ήταν μέσα άνοιξης έκανε ακόμα κρύο για να κάτσεις βράδυ έξω οπότε αναγκαστικά κάτσαμε μέσα και καθώς ήταν και Παρασκευή είχε αρκετό κόσμο οπότε δεν βρήκαμε θέση με θέα.

Έφερα την καρέκλα έξω και της έδειξα να κάτσει.

-"Τι καλόοος" είπε πάλι κοροϊδευτικά.
-"Μα δεν είμαι πραγματικά υπέροχος;" της απάντησα στο ίδιο ύφος.
-"Στο καλάθι δε χωράς..."
-"Υπονοείς κάτι για τα κιλά μου, στρουμφάκι;"
-"Απαπαπα, να μη σώσω να δω τον Ολυμπιακό πρωταθλητή που λέει και μια ψυχή."
-"Από το στόμα σου και στου Θεού τ' αυτί" απάντησα γεμάτος ελπίδα.

Ο Θεός αποδείχτηκε κουφός. Συνεχίζουμε.

-"Ορίστε, ποιος τη χάρη σου! Όχι μόνο σε πήγα για σουβλάκια αλλά σε έφερα στο ψαροχώρι σου και σε πήγα και για ποτό."
-"Αν εμένα είναι ψαροχώρι τότε το δικό σου τι είναι, τραχανοπλαγιά;"
-"Εγώ είμαι παλιό χρήμα, όχι μικρός ελεϊνός νεόπλουτος των νοτίων προαστίων."
-"Σιγά ρε λόρδε."

Το ping-pong μεταξύ μας συνεχίστηκε για πολύ ώρα και πραγματικά το διασκέδαζα με την ψυχή μου, καθώς ο Ταζ παρά την κούραση της ημέρας ήταν σε φόρμα και είχε και εκείνη εξαιρετική διάθεση οπότε η βραδιά κυλούσε πολύ όμορφα.

Αργά-αργά τα πειράγματα τελειώσαν και η συζήτησή μας, αν και ακόμα ανάλαφρη, στράφηκε στα προσωπικά και από εκεί έγινε ξεκάθαρο ότι ο δρόμος ήταν ελεύθερος και τα σκυλιά δεμένα. Παρόλο που την έκανα απίστευτα κέφι και έβρισκα πολύ ευχάριστη τη συντροφιά της όλα τα καμπανάκια μου μέσα βαρούσαν ότι η Α. δεν ταιριάζει μαζί μου για σχέση. Και όχι τίποτε άλλο, ήταν και συνάδελφος και αυτό έκανε την κατάσταση ακόμα πιο περίπλοκη.

Έλα όμως που μου έδειχνε ότι θέλει με χίλια.

Μεγάλος ο πειρασμός κι εγώ δεν είμαι ο Άγιος Αντώνιος.

Carpe fucking diem quam minimum credula fucking postero!

Βέβαια το έχω ξαναπεί αυτό και ήρθε μετά το fucking postero και μου γάμησε τα πρέκια, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε.

Και κάποια στιγμή κοιταχτήκαμε στα μάτια... Και ασυναίσθητα το πρόσωπό μου άρχισε να πλησιάζει το δικό της... Και ασυναίσθητα το πρόσωπό της άρχισε να πλησιάζει το δικό μου... Και έκλεισε τα μάτια... Και έκλεισα τα μάτια...

Δεν το λες ρομαντικό από τη στιγμή που είχαν προηγηθεί πιτόγυρα ήταν όμως όμορφο και το ρημάδι μου είχε λείψει.

Το φιλί δεν κράτησε πολύ ώρα και το μέρος δεν ενδεικνύεται για μπαλαμουτιάσματα.

-"Θέλεις να φύγουμε;" τη ρώτησα.
-"Πού να πάμε;"

Το σπίτι της ήταν κοντά αλλά απλά ήθελα να μείνουμε λίγο μόνοι μας, δεν ήθελα τίποτα παραπάνω.

-"Βόλτα με το αυτοκίνητο."

Δε μίλησε, απλά έγνεψε καταφατικά κοιτώντας με στα μάτια.

Πληρώσαμε και σηκωθήκαμε και φύγαμε. Όταν φτάσαμε στο αυτοκίνητο της άνοιξα την πόρτα αλλά δεν την άφησα να περάσει. Την πήρα αγκαλιά και τη φίλησα. Σταύρωσε τα χέρια της πίσω στο σβέρκο μου και ανταπέδωσε. Τραβήχτηκα σιγά-σιγά και της είπα να περάσει μέσα.

Μπήκα και εγώ στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε. Στο ράδιο είχα Rock FM και σε όλη τη διαδρομή ακούγαμε μουσική χωρίς να μιλάμε. Από τη μία ένιωθα όμορφα αλλά από την άλλη είχα θυμηθεί πάλι τις επιφυλάξεις μου και η γλώσσα μου που συνήθως πάει ροδάνι είχε δεθεί κόμπος. Η Α. απλά απολάμβανε τη μουσική χαλαρωμένη.

Κατεβήκαμε μέχρι το Λαγονήσι -δηλαδή νομίζω ότι ήταν το Λαγονήσι, δεν τα πάω καλά με τα νότια προάστια- σε μια μεγάλη παραλία που είχε δέντρα και παγκάκια πριν την αμμουδιά. Παρά την ώρα και τη μέρα δεν είχε "πελάτες". Πάρκαρα επίτηδες σε μη απόμερο μέρος, έσβησα τη μηχανή και γύρισα και την κοίταξα.

-"Θες να περπατήσουμε;"

Πάλι δεν απάντησε με λέξεις, απλά έγνεψε καταφατικά.

Κατεβήκαμε και την έπιασα από τη μέση. Ανταπέδωσε και αρχίσαμε να περπατάμε σιγά-σιγά. Ο κόμπος μου λύθηκε οπότε η αργή μας βόλτα στην παραλία δεν κύλισε μέσα στη σιωπή. Περπατήσαμε για κάμποση ώρα, πάντα αγκαλιά, μιλώντας περί ανέμων και υδάτων μέχρι που φτάσαμε στην άκρη της παραλίας οπότε κάναμε μεταβολή και γυρίσαμε σιγά-σιγά στο αυτοκίνητο. Όταν καθίσαμε, αυτή τη φορά ήταν η Α. που μ' έπιασε και με φίλησε. Ανταπέδωσα ενθουσιωδώς αλλά τα μπροστινά καθίσματα δε βολεύουν και το μέρος δεν ήταν απόμερο.

-"Αν λαχταράς να τρυγήσεις το άγουρο κορμί μου το μέρος δεν είναι κατάλληλο" της είπα πειραχτικά.
-"Εσύ επέλεξες αυτό το μέρος για να με ξεμοναχιάσεις, ουτιδανέ, που θα μου την πεις και από πάνω!"
-"Εγώ φταίω ρε που είμαι Qριος με Q κεφαλαίο."
-"Qριά και λιβάνια!"
-"Τώρα θα δεις!" της είπα και έβαλα μπροστά το αυτοκίνητο.

Προχωρήσαμε αρκετή ώρα μέχρι να βρούμε κάποιο απόμερο μέρος, όπως είπα δεν ξέρω από νότια προάστια και ο Ταζ έκανε την πάπια. Τέλος πάντων, με τούτα και με κείνα, βρήκαμε μια ερημιά και σταμάτησα.

Δεν το κρύβω ότι ένιωθα τρομερή αμηχανία λες και ήμουν πρωτάρα. Λέγοντας μέσα μου "μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει" έσκυψα και τη φίλησα. Η Α. με αγκάλιασε κάπως ατσούμπαλα και η μέση μου δε θέλει και πολλά πολλά και υπήρχε και αυτή η υψομετρική διαφορά και μ' έκανε και βέλαξα.

-"Ωχ, αχ, με διέλυσες κακούργα!"
-"Ξέχασα ότι είσαι κωλόγερος."
-"Παππούς ο σέξι και όποια αντέξει."
-"Εσύ πάντως δεν αντέχεις!"
-"Χμμμ, κάνε πίσω το κάθισμά σου."
-"Κάνε εσύ το δικό σου!"
-"Κοίτα, μπορεί να είσαι στρουμφάκι αλλά με τo τιμόνι δε χωράμε."
-"Με λες κοντή;"
-"Αν είναι δυνατόν, δύο μέτρα παρά κάτι γυναίκα!"
-"Παρά κάτι, τι;"
-"Παρά μπαϊλάρ λα μπάμπα!" της είπα τραγουδιστά κάνοντάς τη να βάλει τα γέλια.
-"Το έσωσες!"
-"Δεν βλέπω κίνηση..."
-"Χρουμφ" απάντησε αλλά έκανε πίσω το κάθισμά της.
-"Ωραία, τώρα πέρνα όξω!"
-"Και τι με έβαλες μωρέ να βάλω το κάθισμα πίσω;"
-"Βγες όξω βρε να κάτσω εγώ στο κάθισμά σου!"

Άνοιξα την πόρτα, άνοιξε την πόρτα, βγήκα έξω, βγήκε έξω, πήγα στη θέση της και η άθλια πήγε στη θέση του οδηγού!

-"Νια νια νια νια νια" μου έκανε.

Είναι να μην την κάνω χάζι;

Βγήκε πάλι από το αυτοκίνητο, έκλεισε την πόρτα του οδηγού και ήρθε στη μεριά μου και κάθισε πάνω μου.

-"Αγγλική κωμωδία το κάναμε" της είπα.
-"Έπρεπε να αρχίσεις να με κυνηγάς με τη μουσική του Benny Hill, αυτή που έχεις για ringtone!"

Δεν ξέρω κι εγώ πόση ώρα περάσαμε έτσι, εγώ καθισμένος στην θέση του συνοδηγού με την Α. να έχει κάτσει πάνω μου και να παίζουμε ping pong.

Κάποια στιγμή αφού σταματήσαμε τα γέλια την αγκάλιασα και την έσπρωξα προς το μέρος μου και κρατώντας την σφιχτά αγκαλιά τη φίλησα.

-"Πάμε πίσω" μου είπε.

Άντε Γιάννη πάλι τα καράβια...

Κάτσαμε πίσω και την πήρα πάλι αγκαλιά και τη φίλησα γέρνοντάς την προς την πλάτη του καθίσματος. Τη φιλούσα πολύ ώρα πριν τα χέρια μου αρχίσουν να τη χαϊδεύουν αρχικά στο λαιμό και στα πλευρά και στη μέση για να ανέβουν και να της χαϊδέψω το στήθος.

Και εκεί προς πολύ ευχάριστη έκπληξη ανακάλυψα ότι η Α. είχε αρκετά μεγάλο στήθος για τη μινιόν φιγούρα της. Σε μια πιο ψηλή γυναίκα το στήθος θα ήταν μετρίου μεγέθους αλλά για την Α. ήταν σε υπέροχα σωστή αναλογία. Λιγότερο από το αγαπημένη μου μιάμιση χούφτα αλλά όχι πολύ.

1,45 χούφτες το υπολόγισα, OCD όχι μαλακίες!

Σε λίγη ώρα της έβγαλα τη μπλούζα που φορούσε και ένα ελαφρύ φανελάκι και το σουτιέν. Τα στήθη της κρατιόντουσαν αρκετά καλά και χωρίς μηχανική υποστήριξη.

"Κοίτα να δεις το στρουμφάκι!" είπα μέσα μου σταματώντας και θαυμάζοντάς την.

Η Α. με κοίταξε ερωτηματικά αλλά σταμάτησα να την κοιτάω και φιλώντας την τη χούφτωσα και μετά έσκυψα και άρχισα να πιπιλάω, να ρουφάω και να δαγκώνω απαλά τις ρόγες της. Συνέχισα έτσι, πότε πιπιλώντας, δαγκώνοντας και ρουφώντας εναλλάξ, πότε χουφτώνοντάς και μαλλάζοντάς, τα στήθη της για αρκετή ώρα. Μετά ενώ τη φιλούσα στο λαιμό, το χέρι μου κινήθηκε και πιο χαμηλά και πιο χαμηλά αλλά όταν έφτασε στο επίμαχο σημείο ανάμεσα στα πόδια της η Α. μου έπιασε το χέρι και το έσπρωξε απαλά δίνοντάς μου να καταλάβω ότι δεν ήθελε να πάμε παρακάτω.

Δε με πείραξε καθόλου, πήρα το χέρι της στα χέρια μου, το έφερα στα χείλη μου και το φίλησα και μετά την κοίταξα χαμογελώντας προσπαθώντας να της δώσω να καταλάβει ότι δεν ξενέρωσα. Της τσίμπησα παιχνιδιάρικα τη δεξιά ρώγα και έπιασα το φανελάκι της και τη βοήθησα να το βάλει και μετά τη μπλούζα της.

Ναι, το σουτιέν το ξεχάσαμε και έμεινε σουβενίρ στο αυτοκίνητο!

-"Θες να σε πάω σπίτι σου; Έχει πάει 03:00" τη ρώτησα τρυφερά.
-"Ναι, πάμε" μου είπε χαρούμενη που δεν έδειξα ξενερωμένος.

Βγήκαμε και κάτσαμε μπροστά.

-"Ορίστε, τώρα έχω να φτιάξω πάλι το κάθισμα."
-"Τα ύστερα του κόσμου!"

Έβαλα μπροστά το αυτοκίνητο και πήραμε το δρόμο για τη Βάρκιζα με τη μελωδική φωνή του Κοέν να μας συνοδεύει

Dance me to your beauty with a burning violin
Dance me through the panic 'til I'm gathered safely in
Lift me like an olive branch and be my homeward dove

Dance me to the end of love
Dance me to the end of love

Oh let me see your beauty when the witnesses are gone
Let me feel you moving like they do in Babylon
Show me slowly what I only know the limits of

Dance me to the end of love
Dance me to the end of love

Dance me to the wedding now, dance me on and on
Dance me very tenderly and dance me very long
We're both of us beneath our love, we're both of us above
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love

Dance me to the children who are asking to be born
Dance me through the curtains that our kisses have outworn
Raise a tent of shelter now, though every thread is torn
Dance me to the end of love

Dance me to your beauty with a burning violin
Dance me through the panic till I'm gathered safely in
Touch me with your naked hand or touch me with your glove

Dance me to the end of love
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love​

Κάποια στιγμή φτάσαμε έξω από το σπίτι της. Έσβησα το αυτοκίνητο. Δεν βγήκα από το αυτοκίνητο για να μην παρεξηγήσει την κίνηση και έρθει σε δύσκολη θέση. Γύρισα και τη φίλησα.

-"Σε ευχαριστώ για τη βραδιά και την ανέλπιστα υπέροχη κατάληξη της."

Με κοίταξε χωρίς να πει κάτι.

-"Άντε, Χρουμφίτα, πήγαινε σπίτι σου και θα σε πάρω τηλέφωνο αύριο όταν ξυπνήσω και αν κοιμάσαι ακόμα, ας πρόσεχες!"
-"Deal!" μου είπε χαμογελώντας και συμπλήρωσε "Καλή σου νύχτα."
-"Καλή σου νύχτα κοριτσάρα μου."

Την παρακολούθησα μέχρι που έκλεισε η πόρτα της εισόδου.

Και φεύγοντας έκανα τον κύκλο και επέστρεψα από την Εθνική ώστε να περάσω από το Περιστέρι να πάρω ένα βρώμικο, γιατί όπως έχω δηλώσει επανειλημμένα η αμαρτία μου ανοίγει την όρεξη!

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

​

 

Πέρα από τα προφανή, το εκπληκτικό χιούμορ, την απολαυστικά αργή εξέλιξη και σοφή δοσολογία, τον μεταδοτικό ερωτισμό στην ατμόσφαιρα, κ.ά., κ.ά., μας έχεις κάνει και μια γύρα στην Αθήνα και τα περίχωρα!. Πείτε με ανώμαλη (μφφφφ) αλλά εκεί αναστέναξα βαθιά εγώ.

 

Το Σάββατο για κακή της τύχη ξύπνησα νωρίς αλλά επειδή ήμουν Qριος με Q κεφαλαίο αποφάσισα να την αφήσω να κοιμηθεί. Σηκώθηκα, έφτιαξα τη φραπεδάρα μου και μπήκα να χαζολογήσω στο δίκτυο. Μετά πετάχτηκα για ψώνια και όταν γύρισα είχε πάει 11:00. Ξανακάθισα στον υπολογιστή αλλά άρχισα να βαριέμαι και η μιζέρια θέλει συντροφιά.

Ο Ταζ κοιμόταν κατά τα φαινόμενα του καλού καιρού και παρόλο που άφησα το τηλέφωνο να χτυπήσει δεν το σήκωσε.

"Χρουμφ!" είπα μέσα μου και επέστρεψα στο βαρετό χαζολόγημα στο δίκτυο. Δεν πρέπει να πέρασε πάνω από μισάωρο πριν χτυπήσει το τηλέφωνο μου, ήταν η Α.

-"Καλημέρα" μου είπε ψιλονυσταγμένα.
-"Ακόμα κοιμάσαι βρε χαραμοφάησα;" τη ρώτησα.
-"Αχά, ξύπνησες με ορεξούλες βλέπω. Τα άρμεξες τα κατσίκια;"
-"Εγώ είμαι προκομμένο αγόρι, όχι σα μερικές μερικές, που ούτε προκομμένες είναι, ούτε καν αγόρια!"
-"Αν ήμουν αγόρι θα είχαμε προβλήματα."
-"Ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει" της απάντησα.
-"Να τα και τα πιπεράτα!" είπε αντιγράφοντας ένα από τα αγαπημένα μου πειρακτικά σχόλια.
-"Όχι παίζουμε!"
-"Δε μας τα είχες πει αυτά κύριε Μ." μου είπε.
-"Ναι, το θέμα των γούστων μου δεν ήταν αντικείμενο της ανάλυσης!"
-"Κοίτα, κι εμένα μ' αρέσουν τα αγοράκια οπότε έχουμε κάτι κοινό."
-"Αχ, κάνει και πνεύμα το στρουμφάκι!"
-"Όχι, παίζουμε!"
-"Κοιμήθηκες καλά πριγκιπέσα;" τη ρώτησα αλλάζοντας θέμα.
-"Ξεράθηκα, ούτε καν άκουσα που με πήρες τηλέφωνο. Εσύ;"
-"Εγώ πάλι ξύπνησα το πρωί με πόνο στη μέση, να είναι καλά το αεροπλανικό που μού 'κανες το βράδυ."
-"Εγώ φταίω που διαλύεσαι; Δεν κοιτάς τους αιώνες σου γέρο-μπισμπίκη, θέλεις και μικρούλες."
-"Μικρούλες με όλη τη σημασία της λέξης."
-"Πάλι με λες κοντή;"
-"Αν είναι ποτέ δυνατόν, σχεδόν δυο μέτρα γυναίκα. Τι σου λείπει, ούτε καν μισό μέτρο!"

Η Α. έβαλε τα γέλια στο τηλέφωνο.

-"Θα το θυμάμαι αυτό Μ." είπε αποκαλώντας με πάλι με το επίθετο.
-"Ναι, γράψ'το στα MoMs."
-"Χρουμφ!"

Για λίγη ώρα κανείς μας δεν είπε τίποτα.

-"Τι θα κάνεις;" με ρώτησε.
-"Τώρα ή σήμερα γενικά και αόριστα;"
-"Γενικά και αόριστα."
-"Δεν έχω προγραμματίσει κάτι, έχεις να μου κάνεις κάποια ανήθικη πρόταση;"
-"Μιας και σε κατέβασα χθες στο ψαροχώρι, τι λες να ανέβω σήμερα στην τραχανοπλαγιά;"
-"Όχι ρε συ Α. που θα σε βάλω να ανέβεις εδώ με λεωφορεία και τραίνα;"
-"Τι λες παιδάκι μου, με το αυτοκίνητό μου θα έρθω!"
-"Έχεις αυτοκίνητο;" τη ρώτησα με απορία.
-"Εσύ τι λες, θα έκανα κάθε μέρα το γύρο της Αθήνας με τα ΜΜΜ;"
-"Τότε γιατί χθες είπες ότι έχεις και τραίνο;"
-"Γιατί χθες είχα πάει το αυτοκίνητο για service και δεν είχα."
-"Θα είναι ανοιχτά σήμερα για να το πάρεις;"
-"Ναι, η αντιπροσωπία είναι ανοιχτή."
-Οκ, then... ανέβα στα εξωτικά βόρεια προάστια."
-"Τι ώρα;"
-"Ό,τι ώρα θες."
-"Τι λες κατά τις 19:00;"
-"Για τσάι θα πάμε ή πάλι δε σε αφήνει η μαμά σου;"
-"Χρουμφ!"
-"Που θες να συναντηθούμε;"
-"Δεν έχω πρόβλημα. Αν θες περνάω και σε παίρνω και από το σπίτι σου."
-"Οκ, αλλά να είσαι τρυφερή μαζί μου."
-"Θα το σκεφτώ."
-"Σκέψου... σκέψου ελληνικά!"
-"Θα σου κλείσω το τηλέφωνο στη μούρη να πάω να πάρω και το αυτοκίνητο αλλιώς δε με βλέπω να σε βγάζω τη βόλτα που σού 'ταξα."
-"Off you go. Θα σου στείλω σε SMS τη διεύθυνση."
-"Deal!" μου είπε και συνέχισε "Τα λέμε το βραδάκι."
-"See ya" της είπα και έκλεισα το τηλέφωνο.

Με τις διάφορες δουλειές που είχα να κάνω η ώρα πέρασε σχετικά γρήγορα. Ετοιμάστηκα σχετικά νωρίς και μιας και δεν είχα τι να κάνω κάθισα και άρχισα να βλέπω σειρά στον υπολογιστή.

Κατά τις εφτά παρά χτύπησε το τηλέφωνό μου.

-"Πανάθεμά σε, πού με έφερες βάρβαρε γιδοβοσκέ;"
-"Χάθηκες; Χάνονται μωρέ τα παλικάρια;"
-"Χρουμφ!"
-"Μπορείς να μου πεις που είσαι;"

Μου εξήγησε και όταν κατάλαβα που βρισκόταν της έδωσα οδηγίες για να βρει το σπίτι μου. Δεν ήταν πολύ μακρυά οπότε σε λίγη ώρα τσουπ, σκάει ξανά ο Ταζ στο τηλέφωνο.

-"Είμαι από κάτω... νομίζω δηλαδή."

Βγήκα στο παράθυρο και κοίταξα έξω.

-"Δε σε βλέπω, μήπως να ανέβεις πάνω στο αυτοκίνητο; Δε φαίνεσαι!"
-"Ρε άει στο διάολο!" μου είπε γελώντας.
-"Απαπαπα, που είναι οι τρόποι σου;"
-"Θα κατέβεις ή θα παίξουμε τις κουμπάρες;"
-"Αμάν λυσσάρα, κατεβαίνω."

Δεν είχε βγει από το αυτοκίνητο. Κατέβασε το παράθυρο όταν πλησίαζα και μου είπε "καλώς τον". Πήγα από την άλλη μεριά και κάθισα στη θέση του συνοδηγού.

-"Πού πάμε;"
-"Εξαρτάται, πόση διάθεση για οδήγηση έχεις;"
-"Γιατί, τι σκέφτεσαι;"
-"Κοίτα, μπορούμε να πάμε κάπου σχετικά κοντά αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν πολυβγαίνω και δεν ξέρω την ποιότητα των διάφορων καφέ. Μπορούμε να πάμε Κεφαλάρι αν έχεις όρεξη."
-"Πάμε εκεί τότε" και αμ έπος αμ έργο ξεκινήσαμε.

Είκοσι λεπτά αργότερα φτάσαμε Κεφαλάρι όπου είχε αρκετό κόσμο. Παρά το γεγονός ότι είχε μικρό αυτοκίνητο δεν βρήκαμε να παρκάρουμε κάπου κοντά οπότε είχε κάμποσο περπάτημα μέχρι τις καφετέριες. Περπατώντας αργά πήγαμε στις καφετέριες, βρήκαμε μία που δεν είχε πολύ κόσμο και κάτσαμε. Παραγγείλαμε τα καφεδάκια μας και πιάσαμε τη χαζοκουβέντα.

Παρά τη φαινομενική της χαλαρότητα έδειχνε λίγο σφιγμένη.

-"Όλα καλά, Α;" τη ρώτησα κοιτώντας τη στα μάτια.
-"Εχμμ... ειλικρινά; ...νιώθω λίγο αμήχανα" μου είπε κομπιάζοντας.

Της έπιασα απαλά το σαγόνι και έσκυψα και τη φίλησα στο στόμα τρυφερά.

-"Τώρα νιώθεις λιγότερο ή περισσότερο αμήχανα;" τη ρώτησα και τα μάτια της χαμογέλασαν.
-"Λιγότερο."

Έσκυψα και τη φίλησα ξανά...

-"Τώρα;"
-"Ακόμα λιγότερο!"

Και ξανά...

-"Τώρα;"
-"Καθόλου!" είπε με πρόσωπό που έλαμπε.

-"Am I the best or what?" τη ρώτησα.
-"Passable" μου είπε και αρχίσαμε πάλι το πινγκ-πονγκ.

Η αλήθεια είναι πως κι εγώ ένιωθα στην αρχή αμήχανα και ας μη το έδειχνα ωστόσο έδειξα με τον καλύτερο -πιστεύω- τρόπο τις προθέσεις μου και η χαλάρωσή της μου έδειξε και τις δικές της.

Seize the day που λέγαμε και ταμείο στο τέλος.

Κατά τις 23:00 την ξεσήκωσα και πήγαμε σε ένα πολύ ωραίο και ατμοσφαιρικό rock bar στο οποίο πήραμε τα ποτά μας και η ώρα πήγε 03:30 χωρίς να το καταλάβω ούτε εγώ ούτε κι εκείνη.

Ο μπάρμαν από την άλλη δε συμμεριζόταν τον ενθουσιασμό μας και από τις αγριεμένες ματιές κατάλαβα ότι ήρθε η ώρα "οι κύριοι να σπάσουν" που έλεγε και ο Φαρέας. Η μικρή ωστόσο έχοντας υπερεκτιμήσει τις δυνάμεις της στο ποτό δεν ήταν σε θέση να οδηγήσει.

-"Μπορώ να σε κατεβάσω στο σπίτι σου αλλά δεν έχω πως να φύγω, χώρια που δε νομίζω πως οι δικοί σου θα χαρούν να με δουν ξαφνικά σώγαμπρο."
-"Μμμ..." απάντησε.
-"Δε βοηθάς;"
-"Μμμ..." απάντησε και πάλι.
-"Συ είπας" απάντησα και ξεκίνησα προς το σπίτι μου στο οποίο φτάσαμε λίγη ώρα αργότερα. Έσβησα τη μηχανή και βγήκα από το αυτοκίνητο και πήγα στην πόρτα του συνοδηγού και της άνοιξα.
-"Έλα, θα σου στρώσω στον καναπέ" της είπα.

Η Α. κατέβηκε παραπατώντας ελαφρά οπότε την έπιασα και πήγαμε προς το σπίτι. Οι σκύλοι μου ήρθαν να με υποδεχτούν αλλά η ώρα δεν ήταν για παιχνίδια οπότε τους έτζασα και σιγά-σιγά ανεβήκαμε πάνω. Την έβαλα να κάτσει σε μια πολυθρόνα και πήγα και έφερα σεντόνια και πάπλωμα, άνοιξα τον καναπέ και τον έστρωσα. Πριν την βάλω να κάτσει θυμήθηκα ότι δεν είχε πιτζάμες και παρόλο που ούτε εγώ είμαι ψηλός οι φόρμες μου θα τις έπεφταν μεγάλες. Έφαγα λίγη ώρα σε ένα μπαούλο που είχα με παλιά μου ρούχα και βρήκα ένα σορτσάκι και ένα medium μπλουζάκι, που ενώ εγώ σε αυτά δε χώραγα στη minimal αφεντομουτσουνάδα της περίσσευαν.

Τη βοήθησα να βγάλει το φόρεμά της, ήταν αρκετά ζαλισμένη για να την πιάσουν οι ντροπές της και άλλωστε την προηγούμενη βραδιά την είχα δει γυμνή από πάνω.

Δεν την είχα δει ωστόσο με μίνι κυλοτάκι και η Α., μικρογραφία ή όχι, ήταν πολύ καλοσχηματισμένη και μου έγινε κάγκελο με τη μία. Τη βοήθησα στα γρήγορα να βάλει το παλιό μου σορτς και το μπλουζάκι. Την έβαλα να ξαπλώσει και τη σκέπασα.

-"Άντε κοιμήσου στρουμφάκι και τα λέμε το πρωί. Τουλάχιστον γλίτωσες το walk of shame"
-"Δε θα με πάρεις αγκαλίτσα;"
-"Τι θα σε κάνω μωρέ που είσαι σα ζαλισμένη μικρογραφία κοτόπουλου;"
-"Αγκαλίτσαααα" μου είπε.
-"Επιστρέφω αμέσως" της είπα και πήγα στο δωμάτιό μου και έβαλα τις πιτζάμες μου. Γύρισα στο σαλόνι και η Α. έκανε πιο μέσα οπότε ξάπλωσα δίπλα της, άνοιξα την αγκαλιά μου και χώθηκε μέσα της.

Σε λίγη ώρα την είχε πάρει ο ύπνος και αναγκαστικά το έριξα στην ταβανοθεραπεία και κάπου εκεί έγινε κατέβασμα γενικού.

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

 

Ευτυχώς που έχουμε και σένα!  

 

Με ξύπνησε ο επίμονος ήχος κλήσης του κινητού της. Κοίταξα το ρολόι, η ώρα ήταν 06:33. Ήταν η μητέρα της, είχε ήδη 5 αναπάντητες, η γυναίκα θα είχε ανησυχήσει σοβαρά. Σκούντηξα την Α. προσπαθώντας εις μάτην να την ξυπνήσω, η μικρή δεν έπαιρνε χαμπάρι.

Τι να κάνω;

Φυσικά δεν είχα καμία όρεξη να ξεκινήσω τη γνωριμία με τη μητέρα της από τηλεφώνου ξημερώματα Κυριακής αλλά από την άλλη η γυναίκα θα πρέπει να τα είχε κάνει πάνω της. Δεν το είχαμε σκεφτεί ούτε εγώ ούτε εκείνη να στείλουμε κάποιο μήνυμα.

Ωραία, το τηλέφωνό της ήταν κλειδωμένο και ο Ταζ κοιμόταν μακαρίως σαν ευτυχισμένος τυφώνας σε μικρογραφία. Την ξανασκούντηξα πάλι αλλά το στρουμφάκι μούγκρισε, μουρμούρισε, πήρε τα σκεπάσματα και έγινε πιροσκί.

Ξαναχτύπησε το τηλέφωνο οπότε θέλοντας να βγάλω τη γυναίκα από την τρομάρα της το σήκωσα.

-"Παρακαλώ;"

Σάστισμα.

-"Σωστό τηλέφωνο έχετε πάρει, είστε η μητέρα της Α., σωστά;"
-"Εσύ ποιος είσαι;"
-"Με λένε Γ. και είμαι ο φίλος της Α. και πριν ανησυχήσετε περισσότερο, η Α. ήπιε λίγο παραπάνω χθες και δεν μπορούσε να οδηγήσει. Της έστρωσα στο σαλόνι και κοιμάται του καλού καιρού και παρόλο που τη σκουντάω δεν μου κάνει την τιμή."

-"Ποιος είσαι εσύ;" ξανά.

-"Γ. Μ. και είμαι ο φίλος της κόρης σας. Είμαι πολύ πρόσφατος και χωρίς να γνωρίζω εικάζω ότι αυτός είναι ο λόγος που δε γνωρίζετε την ύπαρξή μου."

Και που να ήξερε πόσο πρόσφατος ήμουν ενώ η κόρη της ήταν σπίτι μου.

-"Κοιτάχτε, αν θέλετε μπορώ να σας κάνω video κλήση να τη δείτε αλλά από το τηλέφωνό μου γιατί το δικό της είναι κλειδωμένο. Εναλλακτικά να πάω να φέρω μια κανάτα νερό και να της κάνω στρατιωτικό ξύπνημα αλλά..."

-"Αλλά τι;" με ρώτησε.
-"Ξέρετε, την αγαπάω τη ζωή μου και η κόρη σας είναι κομμάτι εκρηκτική και δε νομίζω ότι θα το εκτιμήσει."

Η μητέρα της φάνηκε να χαλαρώνει ενώ εγώ στο μεταξύ προσπάθησα πάλι να ξυπνήσω την ωραία κοιμωμένη.

-"Ξύπνα παιδάκι μου να σε ακούσει η μανούλα σου που νομίζει ότι σε έχω κλειδώσει σε υπόγεια και σε βασανίζω."
-"Άσε με" φώναξε νυσταγμένα και χώθηκε ακόμα πιο βαθιά στα σκεπάσματα αλλά η μητέρα της φάνηκε να την άκουσε.
-"Σε παρακαλώ πολύ αμέσως μόλις ξυπνήσει να με πάρει τηλέφωνο."
-"Μείνετε ήσυχη" τη διαβεβαίωσα και συνέχισα "Το κινητό μου είναι 69xxxxxxx, γιατί βλέπω πως το κινητό της Α. είναι σχεδόν άδειο από μπαταρία και δεν ξέρω αν της κάνει ο φορτιστής μου."
-"Πες το μου ξανά σε παρακαλώ;"

Της το είπα πάλι αργά αργά και της επανέλαβα το ονοματεπώνυμό μου.

Χτύπησε το κινητό μου, πρέπει να είχε πάρει από το σταθερό για να το επιβεβαιώσει. Το σήκωσα και απάντησα στο άγνωστο νούμερο.

-"Παρακαλώ;"
-"Εγώ είμαι, η μητέρα της Α., ήθελα να επιβεβαιώσω ότι έγραψα σωστά το κινητό σου" εξήγησε.
-"Ναι, σωστά το γράψατε. Όταν ξυπνήσει θα της πω να σας πάρει στο τηλέφωνο first thing."
-"Τι;"
-"Το πρώτο πράγμα που θα κάνει, μείνετε ήσυχη."
-"Σε ευχαριστώ πολύ."
-"Τίποτα και χίλια συγνώμη για την ανησυχία που σας προκαλέσαμε. Δυστυχώς η Α. ήταν αρκούντως ζαλισμένη οπότε έπεσε με τη μία για ύπνο στο σαλόνι που της έστρωσα και εγώ απλά δεν το σκέφτηκα. Και πάλι συγνώμη."
-"Σε ευχαριστώ πολύ."
-"Παρακαλώ, δεν κάνει τίποτα. Όταν ξυπνήσει θα σας πάρει τηλέφωνο. Καλό ξημέρωμα."
-"Επίσης" μου είπε και έκλεισε.

Ωραία ξεκινήσαμε.

Ξετύλιξα το μπουρέκι με στρουμφάκι και ξάπλωσα ξανά δίπλα της. Μέσα στον ύπνο της μουρμούρισε κάτι ακατάληπτο και γύρισε πλευρό. Αναστέναξα και έπεσα δίπλα της.

Ξύπνησε πρώτη.

Της πήρε λίγη ώρα να καταλάβει που είναι και πως βρέθηκε εκεί. Με σκούντηξε.

-"Μπα, ξυπνήσατε μεγαλειωτάτη;"
-"Ναι, και σε ρούχα διαφορετικά με αυτά που φορούσα χθες."
-"Ήθελες να σε αφήσω με το φόρεμα ή να κοιμηθείς τσίτσιδη;"
-"Όχι εντάξει..." είπε λίγο μαγκωμένη.
-"Έγινες ντίρλα χθες, μικρή, και δεν ήσουν σε θέση να οδηγήσεις και μιας και δεν μπορούσα να σε πάω σπίτι σου σε έφερα στο δικό μου. Και αν αναρωτιέσαι γιατί είμαστε στο ίδιο κρεββάτι είναι επειδή χθες δε με άφηνες να φύγω χωρίς <<αγκαλίτσσααααααααα>>" της είπα προσπαθώντας να τη μιμηθώ. "Αλλά όπως βλέπεις" συνέχισα "είμαι Qριος με Q κεφαλαίο οπότε η βραδινή μας ξάπλα στο ίδιο κρεββάτι έμεινε σε επίπεδο <<αγκαλίτσαααααας>>"

Χαμογέλασε.

-"Αν και θα προτιμούσα να είχες ξυπνήσει και να γλιτώσω την awkward πρωινή γνωριμία με τη μητέρα σου!"
-"Τι έκανε λέει;"
-"Είχε πέντε αναπάντητες και δεν μπορούσα να σε ξυπνήσω με τίποτα. Προκειμένου να γλιτώσω τη γυναίκα από την πρωινή της τρομάρα τής απάντησα στο τηλέφωνο. Δεν την παίρνεις κι εσύ ένα; Της υποσχέθηκα ότι θα είναι το πρώτο που θα κάνεις μόλις ξυπνήσεις."

Και εκεί διαπίστωσα ότι υπάρχουν και κόκκινα στρουμφάκια, δεν την είχα δει ποτέ να κοκκινίζει.

-"Εχμμ... συγνώμη ρε Γ... δεν το σκέφτηκα."
-"Δεν πειράζει. Άντε πήγαινε πάρε τηλέφωνο τη μάνα σου. Πάω να φτιάξω καφέ."
-"Το τηλέφωνό μου έμεινε από μπαταρία."
-"Πάρε από το δικό μου" της είπα. "Αν δεν ξέρεις το τηλέφωνο της μάνας σου, πάρε στο σταθερό, είναι η τελευταία κλήση."
-"Που το ξέρεις το σταθερό;"
-"Με πήρε η μάνα σου για να επιβεβαιώσει ότι της έδωσα το σωστό τηλέφωνο. Της έδωσα όλα τα στοιχεία μου για να ηρεμήσει."
-"Σ' ευχαριστώ πολύ ρε Γ..."
-"Τίποτα ματάκια μου. Άντε, πάρε τηλέφωνο τη μητέρα σου. Αν θες privacy πήγαινε στο δωμάτιό μου ή στο γραφείο μου" της είπα και πήγα στην κουζίνα για να ετοιμάσω καφέ.

Φρέντους, καπουτσίνους και αηδίες δεν είχα οπότε έφτιαξα ένα φραπέ για εμένα και ένα νες γλυκό για εκείνη. Της άρεσε ή όχι αυτό διέθετε το μαγαζί. Γύρισα στο σαλόνι αλλά η Α. είχε πάει στο γραφείο και είχε κλείσει την πόρτα έχοντας μια μάλλον όχι ήρεμη και σίγουρα πολύ αμήχανη συζήτηση με τη μητέρα της. Χαμογέλασα, θα ήθελα από μια μεριά να βλέπω τη φάτσα της αλλά την άφησα στην ησυχία της, είπα άλλωστε πως αγαπάω τη ζωή μου.

Βγήκε μετά από ένα δεκαπεντάλεπτο έξω από το γραφείο μου χαμογελώντας.

-"Θα σε αφήσει να ξανακυκλοφορήσεις έξω μετά τις 22:00 ή θα έχει δεκαπενθήμερη στέρηση εξόδου;"
-"Χα χα χα" έκανε ειρωνικά.

Της έδειξα την κούπα της.

-"Έλα, πιες τον καφέ σου. Κάπου πρέπει να έχω και δεύτερη οδοντόβουρσα, δώσε μου λίγο να οργανωθώ. Έχω ανάψει θερμοσίφωνα αν θες να κάνεις ένα ντουζάκι."
-"Α, έχεις όλα τα κομφόρ βλέπω."
-"Εμ τι το πέρασες;"
-"Ο μπάτλερ λείπει..."
-"Του είχα δώσει άδεια σκοπεύοντας να σε παρασύρω στο βόρβορο αλλά πήγες και μου έγινες ντίρλα κι εγώ είμαι Qριος"
-"Είσαι είσαι" απάντησε ενθουσιωδώς.

Λίγη ώρα αργότερα πήγα μέσα και βρήκα την οδοντόβουρτσα και ένα δεύτερο, παλιό μπουρνούζι, στο οποίο θα μπορούσε να κάνει και απλωτές αν είχε κέφι.

-"Το μπάνιο σας είναι έτοιμο Qρία."

Της έκανα μιας μικρή επίδειξη των λειτουργιών της ντουζιέρας-υδρομασάζ και βγήκα από το ντους. Εγώ θα έκανα μετά.

Όταν τέλειωσε με ρώτησε αν έχω πιστολάκι και που είναι. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω καθώς έχω κοντά μαλλιά και δεν το χρειάζομαι οπότε κατέβηκα κάτω στο σπίτι της μητέρας μου και έκανα απαλλωτρίωση στο δικό της, ευτυχώς η μητέρα μου κάπου είχε πάει το πρωί και έλειπε.

Ανέβηκα και της έδωσα το πιστολάκι. Όταν τελείωσε μπήκα κι εγώ στο ντουζ και έκανα ένα γρήγορο που τελείωσε με κρύο νερό γιατί το άθλιο στρουμφάκι παίζοντας με το υδρομασάζ σχεδόν άδειασε το θερμοσίφωνα.

Τι να κάνεις;

Όταν βγήκα έξω και πήγα στο σαλόνι η Α. ήταν ντυμένη με το μπουρνούζι αλλά κρίνοντας από την άδεια καρέκλα είχε βάλει τα εσώρουχά της.

-"Λοιπόν, τι θες να κάνουμε τώρα;"
-"Δεν ξέρω."
-"Θες να δούμε καμιά ταινία ή θέλεις να φύγεις να πας σπίτι σου;"
-"Όχι, καλά είμαι κι εδώ."
-"Χαχαχα, φοβάσαι τη μαμά σου ε;"

Έβαλε τα γέλια.

-"Να ξέρεις, αν και της ήρθε κομμάτι απότομο σε συμπάθησε."
-"Μα δεν είμαι πραγματικά υπέροχος;"
-"Άντε ρε γεροντοψωνάρα. Δεν έχω διάθεση να βγούμε έξω και δεν θα έλεγα όχι για καμιά ταινία ή σειρά. Έχεις να προτείνεις κάτι;"
-"Το Frasier το ξέρεις;"
-"Όχι, με τι έχει να κάνει;"
-"Είναι μια εκπληκτική κωμική σειρά με ένα ψυχολόγο που κάνει εκπομπές στο ραδιόφωνο. Είναι πολύ έξυπνη και έχει γέλιο. Νομίζω ότι το DVD έχει και αγγλικούς υπότιτλους."
-"Μφφφ, δύο χρόνια έκανα μεταπτυχιακό εις τας Βρετανίας, δε χρειάζομαι υπότιτλους."
-"Ok, then. Πάμε στο δωμάτιό μου γιατί η τηλεόραση είναι εκεί."
-"Στο δωμάτιό σου την έχεις άθλιε προαγωγέ;"
-"Εμ πως αλλιώς θα παρέσερνα αθώες κορασίδες στο βόρβορο;"
-"Πάντως όχι με τα νιάτα σου" με πείραξε.
-"Θα σου έλεγα τίποτα βαρύ αλλά δεν κάνει να σηκώνω βάρη."
-"Ναι... η ηλικία. Πάμε γεράκο μου."

Πήγαμε στο δωμάτιο και χώθηκε κάτω από το πάπλωμα. Άνοιξα το player και έβαλα μέσα του το πρώτο dvd της σειράς. Άνοιξα τα ηχεία και την τηλεόραση, πήρα και τα τρία τηλεκοντρόλ στο χέρι και ξάπλωσα δίπλα της.

-"Vamos" είπα και έβαλα το πρώτο επεισόδιο και δεδομένου ότι τα επεισόδια της σειράς ήταν 25λεπτα το πρώτο DVD τελείωσε πριν καν το πάρουμε χαμπάρι.

Σηκώθηκα να βάλω το δεύτερο DVD

-"Μήπως πεινάς; Θες να παραγγείλουμε κάτι;"
-"Τι έχεις στο μυαλό σου;"
-"Τίποτα ιδιαίτερο. Σουβλάκια, burger, πίτσα, μακαρονάδα, take your pick."
-"Δε θα έλεγα όχι για μακαρονάδα. Έχεις να προτείνεις κάποια καλή;"
-"Συνήθως παίρνω ριγκατόνι ή πίτσα από το τάδε μαγαζί. Δεν έχω δοκιμάσει ποτέ σπαγγέτι αλλά το ριγκατόνι του είναι πολύ καλό. Συνήθως παίρνω το τέσσερα τυριά, bacon, μανιτάρια."
-"Δεν ψήνομαι. Έχεις κατάλογο;"

Σηκώθηκα και πήγα στην κουζίνα και γύρισα φέρνοντας τον κατάλογο του εν λόγω μαγαζιού.

-"Διαλjιέχτε."

Κοίταξε το μενού και αποφάσισε να πάρει μια απλή napolitana φούρνου.

-"Τι θες να πιεις; Στο ψυγείο έχω zero οπότε αν δε σου αρέσει να παραγγείλω από το μαγαζί."
-"Δεν έχεις μπύρα;" με ρώτησε φανερά απορημένη.
-"Δε μου αρέσει η μπύρα" της είπα και με κοίταξε καλά-καλά λες και έβλεπε φάντασμα. "Δεν είμαι φαν του αλκοόλ γενικά, όχι σαν κάτι μπεκροκανάτες ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε."
-"Συγνώμη" μουρμούρισε παίρνοντάς το πιο σοβαρά απ' όσο το εννοούσα.
-"Τι συγνώμη βρε; Σε πειράζω."
-"Όχι εντάξει, η αλήθεια είναι ότι το παράκανα. Δεν το συνηθίζω, ειδικά όταν οδηγώ."
-"Δεν πειράζει και άλλωστε δες το αλλιώς, αν δεν τα είχες κοπανίσει δε θα ήμασταν εδώ να σκεφτούμε τι μακαρονάδα θα παραγγείλουμε βλέποντας Frasier."
-"Θέλω μπύρα."
-"Amstel, Keizer η Heineken? Δεν βλέπω να έχει άλλες."
-"Amstel, καλά είναι."

Πήγα μέσα στο γραφείο όπου είχα το σταθερό και έκανα την παραγγελία. Γύρισα στο δωμάτιο, ξάπλωσα στο κρεββάτι και έβαλα το δεύτερο DVD. Μισή ώρα αργότερα ήρθε και η παραγγελία οπότε πάτησα pause και κατέβηκα να την παραλάβω. Ανέβηκα πάνω και η Α. με περίμενε στο σαλόνι.

-"Τι σου χρωστάω;" με ρώτησε.
-"Θα αστειεύεσαι τώρα" της είπα.
-"Καθόλου."
-"Στρουμφάκι, κάτσε καλά γιατί θα σου κάνω τον κώλο πραγματικά μπλε."
-"ΙΙΙΙΚ, κρατάτε με!"
-"Κάτσε να φέρω ένα κορδόνι να σε δέσω."
-"ΘΑ ΣΕ ΣΚΙΣΩ Μ!" είπε με και καλά τσαμπουκαλεμένο ύφος.
-"Αχ ναι, σκίσε με να αλλάξω ράφτη. Πέτα με στα βράχια βάναυσε αγροίκε."
-"Ρε θα κάτσεις σοβαρός να πλακωθούμε;"
-"Εγώ σοβαρός; Ποτέ!"
-"Ήμουν σίγουρη."

Την πλησίασα και παρά το γεγονός ότι θα το πλήρωνα με τη μέση μου την σήκωσα στην αγκαλιά μου.

-"Αχαχα, τι κάνεις μωρέ, άσε με κάτω."
-"Θα σου δείξω πόσα απίδια χωράει ο σάκος" είπα και την πήγα στο δωμάτιο -παρά το μινιόν μέγεθός της η μέση μου το ξέρει- και την απέθεσα απαλά στο κρεββάτι. Έκανα να τραβηχτώ και η Α. με έπιασε από τη μπλούζα και με τράβηξε προς το μέρος της κάνοντάς με να χάσω την ισορροπία μου και να πέσω πάνω της.

Ξεχάσαμε το φαγητό, ξεχάσαμε το dvd, τα ξεχάσαμε όλα...

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

 

Ντροπή σου να μας κόβεις στο καλύτερο!!!!
υγ. Αν και είμαι σίγουρη ότι δεν ντρέπεσαι...

 

Η πρώτη μας αντίδραση ήταν να βάλουμε και οι δυο τα γέλια.

-"Ρε κορίτσι μου θέλεις να με ξεκάνεις; Δεν είμαι για αεροπλανικά!"
-"Σκέτη περιπέτεια είσαι παλιόγερε!"
-"Είμαι προσεκτικά περιπετειώδης!"
-"Εγώ είμαι υποτίθεται μικρογραφία αλλά εσύ θέλεις χειρισμό με τσιμπιδάκι!"
-"Και στοργή και προδέρμ."
-"Άχουτο μωρέ, γούτσου-γούτσου."
-"Μιλάει η <<αγκαλίιιτσσααααααααα>>."
-"Χιχιχι!"

Και τότε όρμισα στα χείλη της με τα χείλη μου και ανταπέδωσε με πάθος και ενθουσιασμό και δεν άργησε να ξεκινήσει και το ψαχούλεμα.

Της έβγαλα το μπουρνούζι και με έκπληξη διαπίστωσα ότι δεν φορούσε σουτιέν, δεν το είχα δει στο σαλόνι και νόμιζα ότι το φορούσε. Γούστο έχει να αποκτήσουμε και δεύτερο σουβενίρ, ενθυμούμενος το πρώτο που είχε ξεχάσει στο στο αυτοκίνητο.

Το οποίο το είχα ξεχάσει κι εγώ στο αυτοκίνητο...

Το οποίο αυτοκίνητο ήταν σε κοινή θέα...

Yup...

Η ενδοσκόπηση πάντως δεν κράτησε παρά μερικά δευτερόλεπτα καθώς τα στήθη της, τα οποία είδα για πρώτη φορά υπό το φως της ημέρας γυμνά, πρόσφεραν το κατάλληλο distraction.

Τη χάζεψα για μερικά δευτερόλεπτα και μετά όρμισα στο λαιμό της όπου της έκανα και μια πιπιλιά για να με θυμάται. Μετά συνέχισα σιγά-σιγά προς τα κάτω και πήρα στο στόμα μου τη δεξιά της ρώγα ενώ το χέρι μου μάλαζε το αριστερό στήθος. Αφιέρωσα κάμποση ώρα εκεί, πιπιλώντας, ρουφώντας, δαγκώνοντας, χουφτώνοντας και μαλάζοντας και οι ανάσες της που γινόντουσαν όλο και πιο κοφτές έδειχναν ότι έχω την ολόθερμη συμπαράστασή της.

Το χέρι μου κατέβηκε και πιο κάτω αλλά δεν πήγε κατευθείαν στο ψητό. Τη χάιδευα γύρω γύρω πλησιάζοντας όλο και πιο κοντά κάθε φορά χωρίς ωστόσο το χέρι μου να φτάνει μέχρι κάτω. Την "παίδεψα" αρκετή ώρα έτσι μέχρι που κάποια στιγμή το έφερα πάνω από το κιλοτάκι μεν αλλά στο επίμαχο σημείο ανάμεσα στα πόδια της δε.

Και αυτή τη φορά δε με σταμάτησε.

Συνέχισα να την χαϊδεύω στα χαμηλά αφήνοντας το στήθος της και ανεβαίνοντας προς το αυτί της.

Η Α. είχε γίνει πύραυλος αλλά όταν δοκίμασα να περάσω το χέρι μου κάτω από το κιλοτάκι της με σταμάτησε. Αναψοκοκκινισμένη μεν αλλά με σταμάτησε.

-"Γ... όχι... όχι ακόμα..."

Της χαμογέλασα.

-"Είναι να είσαι περιπετειώδης!"

Κόμπιασε λίγο

-"Έλα σε πειράζω, χαζούλα. Έτσι και αλλιώς δεν είχα σκοπό να το προχωρήσω στο ...απροχώρητο ακόμα και αν είχα την πλήρη και θερμή συμπαράστασή σου. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι χρειάζεται να σταματήσουμε εδώ, αν μ' εννοείς."

Πήγε να πει κάτι αλλά της έκλεισα το στόμα με το στόμα μου και πέρασα το χέρι μου κάτω από το κιλοτάκι της.

Αυτή τη φορά δε με σταμάτησε.

Έπαιξα την κλειτορίδα της ανάλαφρα με την άκρη των δαχτύλων μου αλλά σταμάτησα και σιγά-σιγά φιλώντας απαλά άρχισα να κατεβαίνω από το λαιμό της στο στήθος της και από εκεί στην κοιλιά της και από εκεί...

Τράβηξα απαλά το κιλοτάκι προς τα κάτω και εκείνη ανασήκωσε το σώμα της για να με βοηθήσει να το κατεβάσω τελείως. Είχε περιποιημένο εφήβαιο, αν και όχι ξυρισμένο τελείως, κάτι το οποίο εγώ το θεωρώ πολύ πιο ερωτικό. Τη χουχούλιασα στα χαμηλά και μετά πιπίλισα απαλά την κλειτορίδα της κάνοντάς τη να τεντωθεί. Έτριψα πάνω της τη μύτη μου και έβαλα τη γλώσσα μου μέσα της, κερδίζοντας ακόμα ένα τέντωμα.

Συνέχισα την εναλλαγή της γλώσσας μου από την κλειτορίδα μέσα της και πάλι πίσω για λίγη ώρα μέχρι που από τις αντιδράσεις της κατάλαβα ότι στην κλειτορίδα το απολάμβανε περισσότερο, οπότε και εγώ επικεντρώθηκα με τη γλώσσα μου και τα χείλια μου -και μερικές φορές απαλά με τα δόντια μου- εκεί, μέχρι που τα τεντώματα άρχισαν να γίνονται όλο και πιο συχνά, όλο και πιο έντονα, μέχρι που το σώμα της έγινε σχεδόν τόξο και της ξέφυγε μια φωνούλα, οπότε κατάλαβα ότι είχε τελειώσει. Συνέχισα για λίγο ακόμα μέχρι που με σταμάτησε, καθώς η περιοχή είχε γίνει τόσο ευαίσθητη που κατά τα φαινόμενα δε σήκωνε ούτε καν απλή ανάσα στα χαμηλά της.

Η Α. με τράβηξε προς τα πάνω και με φίλησε. Μετά χωρίς να πει τίποτα με έσπρωξε να ξαπλώσω δίπλα, μου σήκωσε τη μπλούζα και άρχισε να με φιλάει στο στήθος και στην κοιλιά, ενώ για πρώτη φορά κατέβασε το χέρι της και μου χάιδεψε ανάλαφρα το πέος. Συνεχίζοντας να με φιλάει όλο και πιο χαμηλά, το πήρε στη γροθιά της και άρχισε αργές παλινδρομικές κινήσεις. Τράβηξε το μποξεράκι μου προς τα κάτω και ανασηκώθηκα για να τη βοηθήσω. Όταν το έβγαλε, άρχισε πάλι να με φιλάει στην κοιλιά κατεβαίνοντας σιγά-σιγά μέχρι κάτω. Εκεί σταμάτησε για λίγο και την ένιωσα να το παίρνει στο στόμα της, διστακτικά στην αρχή και με περισσότερη σιγουριά και πιο βαθιά στη συνέχεια.

Παρά το μινιόν μέγεθός της μπορούσε να το πάρει ικανοποιητικά βαθιά και χαλάρωσα απολαμβάνοντάς το. Ταυτόχρονα με το χέρι της μου μάλαζε τα αρχίδια ενώ εγώ φυσούσα και ξεφυσούσα. Κάποια στιγμή τη σταμάτησα και γύρισε και με κοίταξε.

-"Πού θες να τελειώσω;"

Η απάντησή της ήταν ένα βραχνό και παθιασμένο "όπου θέλεις" και επέστρεψε στο έργο της.

I told you, my kind of girl!

Την έπιασα απαλά από το κεφάλι για να της δώσω ρυθμό τον οποίο τον ακολούθησε χωρίς αντίσταση. Έκανα το ρυθμό όλο και πιο έντονο και κράτησα την ανάσα μου μέχρι που ένιωσα την έκρηξη στο πέος μου τελιώνοντας με ριπές στο στόμα της, παράγοντας μια σεβαστή ποσότητα την οποία η Α. κατάπιε όλη, σχεδόν στραγγίζοντάς με!

Ομολογώ ότι αυτό δε της το είχα!

Γύρισε και με κοίταξε και την άρπαξα και την έφερα στο μέρος μου και τη φίλησα με πάθος στο στόμα. Νομίζω ότι δεν περίμενε αυτή την αντίδραση και από τον ενθουσιασμό με το οποίο ανταπέδωσε μου έδειξε ότι την ευχαρίστησε πολύ. Το φιλί συνεχίστηκε για λίγη ώρα και μετά σταμάτησε και ξάπλωσε δίπλα μου και γύρισε στο πλάι και με κοίταξε χαμογελώντας.

-"Είχες δεν είχες με κύλησες στο βόρβορο γερό-μπισμπίκη."
-"Είδες; Τελικά πιάνει το κόλπο με την τηλεόραση στο δωμάτιο."
-"Τα βλέπω και φρίττω με την αποτελεσματικότητα."
-"Δε μου λες μικρή; Επειδή εμένα η αμαρτία μου ανοίγει την όρεξη θέλεις να φάμε;"
-"Ναιιιιιιιι!"
-"Κροκοδειλάκι μου εσύ!"
-"Μικρή στο μάτι που λένε."
-"Μικρό είναι το μάτι τους!" της είπα κλείνοντάς της συνωμοτικά το δικό μου και σηκώθηκα και πήγα μέσα και έφερα τα φαγητά, τη μπύρα της και την κόκα κόλα μου.

Πάτησα το Play στο DVD και ξεκινήσαμε τη δεύτερη εξάδα επεισοδίων.

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)