Προσοχή: Το υ δαγκώνει.

Βασικές αλήθειες, για κάποιο άπειρο υ που δεν έχει φθάσει "μακριά" στην αποδοχή της υποτακτικότητάς του, δεν έχει παραδώσει ποτέ τον έλεγχο και δεν ξέρει τι σημαίνει αυτό, πιθανά δεν έχει αποφασίσει αν θα τον παραδώσει, που δεν γνωρίζει την αίσθηση της υποταγής αλλά αυτή της επιθυμίας για υποταγή.
Συμφωνώ ως προς το "ίσως ούτε το ίδιο είναι σε θέση να ελέγξει", φρονώ όμως πως θα πρέπει να καταβάλει κάθε προσπάθεια, καθώς δεν του φταιει κανείς άλλος εκτός από τον εαυτό του.

Ένα υ θέλει να αφεθεί και εκπαιδεύεται στο πως να το κάνει, κρίνω πως είναι οξύμωρο να απαιτείται από αυτό να το κάνει μόνο του ή να γνωρίζει εκ των προτέρων πως να το κάνει μόνο του, ταυτόχρονα, αν έχει αποδεχθεί και κατανοήσει την υποτακτικότητά του γνωρίζει πλέον τι το ωθεί σε επιθετικές συμπεριφορές και μπορεί (και κατά τη γνώμη μου οφείλει) να προσπαθήσει να τις περιορίσει.

Θα αποπειραθώ τον ορισμό, βάσει προσωπικών βιωμάτων, ορισμένων όρων, ώστε να είναι σαφές σε τι αναφέρομαι όταν τους χρησιμοποιώ περαιτέρω. Τα όσα αναφέρω αφορούν θηλυκά υποτακτικά άτομα και απορρέουν από την εμπειρία από την αρκετά μακρόχρονη διαχείριση κάποιων αλλά και ατελείωτες συζητήσεις - "συνεντεύξεις" με πολύ περισσότερα και τα ελάχιστα αρσενικά που έχω γνωρίσει.

Υποτακτικότητα: Τάση προς υποταγή, αποτελεί αναπόσπαστο χαρακτηριστικό της ψυχοσύνθεσης ενός υποτακτικού ατόμου. Βρίσκεται "εκεί" είτε το θέλει ο "φορέας" της είτε όχι, αρκεί να πατηθούν τα σωστά "κουμπιά" με το σωστό τρόπο, στις κατάλληλες συνθήκες. Εκδηλώνεται ως επί το πλείστον αυθόρμητα αν και μπορεί να "χαλιναγωγηθεί" με τη χρήση της λογικής και της εμπειρίας. Ο "βαθμός" της διαφέρει από άτομο σε άτομο. Γνωρίζω άτομα, που δεν μπορούν να την ελέγξουν καν (και τα αποκαλώ "φύσει" υποτακτικά), μέχρι άτομα που είναι σε θέση να αποφασίσουν τα ίδια πότε και αν θα εκδηλωθεί ή ακόμη και να φέρουν τα ίδια τον εαυτό τους εσκεμμένα στην κατάσταση αυτή απλώς και μόνον γιατί τους αρέσει αυτό που βιώνουν χωρίς να εκδηλώνεται ποτέ "από μόνη της". Είναι στενά συνδεδεμένη με τη λίμπιντο, η "ενεργοποίηση" της προκαλεί σχεδόν άμεσα σεξουαλικό ερεθισμό. Μπορεί να προκύψει "ενεργοποίηση" ακόμη και τυχαία. Ο φορέας της δεν μπορεί να την "ξεφορτωθεί" αν και μπορεί, εκτός των "φύσει" υποτακτικών, να την "θάψει" αλλά ποτέ να αγνοήσει την ύπαρξή της.

Υπακοή: συνειδητή κατά βάσει διαδικασία, η επιθυμία προς υπακοή μπορεί να είναι αποτέλεσμα της ενεργοποίησης της υποτακτικότητας μπορεί και όχι, να είναι αποτέλεσμα πχ εκπαίδευσης, πειθούς, σεβασμού, συναισθηματικής κατάστασης (βλ. έρωτας, χατίρια κλπ). Όταν είναι αποτέλεσμα της ενεργοποίησης της υποτακτικότητας είναι σχεδόν αυθόρμητη, σε ορισμένες περιπτώσεις έως και μη συνειδητή.

Υποταγή: Αποτέλεσμα της διαχείρισής της υποτακτικότητας από κάποιο κυρίαρχο, στη διάρκεια της διαδικασίας που αποκαλώ εκπαίδευση. Φρονώ πως δεν έχει νόημα να χρησιμοποιείται για μια συνεδρία ή μερικές συναντήσεις. Απαιτεί την παράδοση του υ και δεν δύναται να επέλθει άνευ αυτής.

Παράδοση ελέγχου: καθαρά συνειδητή διαδικασία, που χρησιμοποιεί σαν εφαλτήριο την ύπαρξη της υποτακτικότητας και μέσω της διαδικασίας της εκπαίδευσης οδηγεί βαθμιαία στην υποταγή.

Υπό το πρίσμα των παραπάνω ορισμών δεν βλέπω πως ένα υ είναι σε θέση να διεκδικήσει την υποταγή του είτε συνειδητά είτε όχι, πολύ δε περισσότερο να την διαχειρισθεί, αυτό που μπορεί και οφείλει στον εαυτό του να διεκδικήσει είναι το δικαίωμα έκφρασης των αναγκών / επιθυμιών, που προκύπτουν λόγω της υποτακτικότητάς του, αφού πρωτίστως τις συνειδητοποιήσει, αποδεχθεί και πάψει να αισθάνεται άσχημα γι' αυτές.

Υπό το ίδιο πρίσμα βρίσκω ουτοπικό να προσμένει κανείς από ένα άτομο του οποίου ή λιμπιντική έστω προδιάθεση είναι να αφεθεί και να παραχωρήσει τη διαχείριση του σε κάποιον άλλο, να ετεροπροσδιοριστεί, να θέτει το ίδιο στόχους στο θέμα και να καταστρώνει στρατηγικές για την επίτευξή τους. Προσωπικά προτιμώ να κάνει "ότι του λεει η ψυχούλα του" και ν' αποδέχεται αυτό που του λεει χωρίς ενοχές, οπότε όντως " η υποτακτικότητα ενός έχει αν όχι αμιγώς τότε κυρίως να κάνει με το περιεχόμενο των επιθυμιών του και ουδόλως με το πώς αν επιλέγει να τις μετασχηματίσει σε στόχους και με το πώς επιλέγει να τους επιτύχει.", διαφωνώ όμως πως όλα τα υ "Ελπίζουν να προκύψει μετά από τη βίαιη κατάκτησή τους από κάποιο D", ασχέτως αν η συγκεκριμένη διαδικασία αποτελεί όντως μια πολύ συχνή φαντασίωση.

Σε γενικές γραμμές μένω με την εντύπωση πως το post της Syrah αναφέρεται στην αρχική ένταξη ενός υ σε μια σχέση - πλαίσιο, και όχι στο τι γίνεται στη διαδρομή, όντας πλέον στη σχέση. Στη διαδρομή ένα υ του οποίου τα όρια καταρρίπτονται βήμα βήμα, διαλύονται τα στερεότυπα στα οποία βασιζόταν οι ισορροπίες του, αναθεωρούνται οι αξίες του, ενδέχεται να γίνει κυνικό, επιθετικό, πικρόχολο, να κλειστεί στον εαυτό του, να πάψει να επικοινωνεί, και γενικά να αντιδράσει με όποιο τρόπο έχει συνηθίσει μέχρι τότε, όταν αισθάνεται πίεση μέχρι να αποκατασταθεί και σταθεροποιηθεί η "νέα τάξη πραγμάτων"

Ένα υποτακτικό άτομο βρίθει συναισθημάτων, κατ' ουσία κατακλύζεται από αυτά αντιδρώντας παρορμητικά στα περισσότερες καταστάσεις. Αν δυσκολεύεται σε κάτι είναι να ελέγξει και να χαλιναγωγήσει* τα συναισθήματά του εν αντιθέσει με ένα κυριαρχικό που συνήθως το κάνει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Αυτό κατά τη γνώμη μου αποτελεί χαρακτηριστικό μιας υποτακτικής φύσης και όχι "το να ορίσει αυτό που θέλει, να το διατυπώσει εντός του με σαφήνεια και να το διεκδικήσει, αποδεχόμενος κάθε ευθύνη για την επιλογή της διεκδίκησης αυτής", κάτι που ούτως ή άλλως επιτυγχάνεται βαθμιαία στη διαδικασία της εκπαίδευσης και σίγουρα δεν σχετίζεται με το "αν ήταν σε θέση να τα κάνει όλα αυτά, δεν θα ήταν υποτακτικό". Είναι φρονώ, ο κατακλυσμός των συχνά αντικρουόμενων συναισθημάτων αυτό που εμποδίζει ένα υποτακτικό άτομο να αποδεχθεί και όχι να ορίσει αυτό που θέλει, αμφιβάλω κατά πολύ όμως για το πόσοι κ θα επιθυμούσαν να απουσίαζε αυτή η συναισθηματική πληθώρα.

Ένα υποτακτικό άτομο μπορεί να μάθει να ορίζει, να διατυπώνει με σαφήνεια ακόμη και να διεκδικεί με το σωστό τρόπο αυτό που θέλει χωρίς ποτέ να πάψει να είναι υποτακτικό. Έχουν υπάρξει στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του φόρουμ αρκετές "θερμές" συζητήσεις για το αν η εκπαίδευση ενός υ αποσκοπεί κατ' ουσίαν στη δημιουργία ενός κ.

Διαφωνώ πως κάθε (συμπέρασμα που απορρέει από το αφηρημένο και γενικό "τα υ") αναζητά άλλοθι, χωρίς να ισχυρίζομαι πως δεν υπάρχουν και τέτοια υ, γνωστά με τον αγγλικό όρο "make me subs", έχω συναντήσει υποτακτικές που ήθελαν να τις "δαμάσω". Έχω δηλώσει πλειστάκις τι προτιμώ ανάμεσα στα "ατίθασα άτια" και τις "άβουλες γίδες", οι παλαιότεροι των παρεμπιδημούντων πιθανώς ενθυμούνται. Αυτό που κατά την γνώμη μου αναζητούν τα περισσότερα υ είναι να παραδώσουν τον έλεγχο (ένα θέμα που πραγματεύεται το https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t28440/), όχι να τους τον αφαιρέσουν. Είναι ο φόβος της απόφασης και η ανασφάλεια αυτό που οδηγεί σε επιθετική συμπεριφορά τις περισσότερες φορές.

Η υποτακτικότητα, όπως την έχω συναντήσει και όπως την έχω ορίσει παραπάνω, μπορεί να είναι ένα "φορτίο" δυσβάστακτο κάποιες φορές. Η ύπαρξη της καθιστά δύσκολη τη χρήση του "όχι", όταν εμπλέκεται συναισθηματική φόρτιση αλλά και γενικά στα άτομα που αποκάλεσα παραπάνω "φύσει" υποτακτικά, είναι όμως αναγκασμένα να επιβάλουν στον εαυτό τους να την χρησιμοποιούν και ο ευκολότερος, πάντα βάσει της δικής μου εμπειρίας, τρόπος να το πετύχουν είναι η επιθετικότητα ή καλύτερα αυτό που περιγράφει ο αγγλικός όρος bitchyness. Από αυτή την οπτική ένα υ όντως "δαγκώνει" (αν και θεωρώ πως το "γαβγίζει" είναι πιο σωστό για να περιγράψει μεταφορικά την πραγματικότητα), τις περισσότερες φορές μη συνειδητά, ασχέτως αν μετανιώνει, τις περισσότερες φορές, αμέσως μετά.

Διαφωνώ επίσης κάθετα πως ένα υ που δεν έχει αποδεχθεί τη φύση του χρειάζεται ψυχανάλυση, σίγουρα όχι αυτό που στην χώρα αυτή νοείται ως ψυχανάλυση, συμφωνώ όμως πως χρειάζεται πολύ και σοβαρή δουλειά με τον εαυτό του, γνωρίζω εκ πείρας πως το mentoring όπως το όρισε η Ninevi όντως βοηθάει. Έχει τύχει να συνοδεύσω υ σε επαγγελματία του συγκεκριμένου χώρου κατόπιν δικής τους επιθυμίας (και του υ και του ψυ). Μετά από τρεις περίπου ώρες συζήτησης το αποτέλεσμα ήταν η δήλωση εκ μέρους του ψυ πως δεν επιθυμεί να με ξαναδεί ποτέ στη ζωή του και πως διακόπτει τις συνεδρίες. Το μόνο, που κατά τη γνώμη μου μπορεί να προκύψει από τέτοιου είδους "βοήθεια" είναι ένα ακόμη πιο μπερδεμένο υ με ακόμη λιγότερη αποδοχή του εαυτού του και των επιθυμιών του. Με κάποιο friendly oriented στο χώρο ψυ, ίσως.

Όσον αφορά το "ένα υ που δεν έχει αποδεχτεί τη φύση του, (δεν) είναι σε θέση να συνάψει D/s σχέση", θεωρώ πως δεν ισχύει, καλόν θα είναι όμως να μην το κάνει πριν αποδεχθεί την υποτακτικότητά του καθώς αν αυτό δεν έχει επιτευχθεί η κατάσταση θα είναι αισθητά δυσκολότερη και την πορεία της σχέσης αβέβαιη, γνωρίζω όμως υ που εισήλθαν σε bdsm σχέση χωρίς καν να γνωρίζουν πως είναι υ (μη κατανοώντας καν γιατί νιώθουν όπως νιώθουν) και εξελίχθηκαν σε "μια χαρά" σκλάβες χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα στην πορεία. Εξαρτάται αφ' ενός πόσο εύκολα ενστερνίζεται και αποδέχεται το ίδιο το υ αυτά που του συμβαίνουν και από την εμπειρία και τις ικανότητες του κ αφ' ετέρου. Η περίπτωση ενός υ που δεν επιθυμεί ν' αποδεχθεί την υποτακτικότητά του παραμένει όμως "δέσμιό" της καθώς όπως προανέφερα δεν μπορεί να την "ξεφορτωθεί" είναι κάτι τελείως διαφορετικό.

Αναφορικά με τις δημόσιες συμπεριφορές, που περιγράφονται στο post δεν θεωρώ πως είναι χαρακτηριστικό μόνον των υ** αλλά πως έχουν να κάνουν με θέματα παιδείας γενικότερα και γνώσης της τέχνης του συνδιαλέγεσθαι και σχετίζεσθαι, η vanilla κοινωνία βρίθει παρομοίων περιπτώσεων, το bdsm απλώς αφ' ενός λόγω της απαίτησης για μεγαλύτερη ανεκτικότητα ως προς την διαφορετικότητα του καθενός και αφ' ετέρου λόγω των σαφέστερα διαχωρισμένων ρόλων τις μεγεθύνει κάνοντας τες να φαίνονται "σαν τη μύγα στο γάλα" και από δεδομένη οπτική αυτό δεν είναι καθόλου κακό.

Όπως έχει ειπωθεί και αλλού, τις κακές μας συνήθειες τις κουβαλάμε μαζί μας "μέσα", δεν τις αφήσαμε στην πόρτα μπαίνοντας, ούτε (καλώς ή κακώς) υπάρχει πορτιέρης που να το θυμίζει, κάποτε υπήρχε (μέντορες με το νόημα που δίνει στον όρο η Ninevi) αλλά τα "πράγματα" ήταν αλλιώς, πλέον αφ' ενός η χρήση του διαδικτύου ως "πόρτα" στον χώρο και αφ' ετέρου η δημοτικότητα, για τους όποιους λόγους, του "αθλήματος" καθιστά την ύπαρξη τους ανέφικτη τουλάχιστον σε περιπτώσεις τόσο "ανοργάνωτες" και "καινούργιες" όσο η ελληνική.

and last but not least, συμφωνώ απερίφραστα ως προς την εγκατάλειψη του ρομαντισμού, όπως και με το

που ουσιαστικά λεει το ίδιο.

* δεν εκδηλώνουν όλα τα υ με τον ίδιο πληθωρικό τρόπο τα συναισθήματά τους, στον αντίποδα βρίσκεται ο "τύπος" υ, που περιγράφει ο DreamMaster στο νήμα https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t6076/, που σχεδόν δεν εκδηλώνει συναισθήματα χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως απουσιάζουν, δεν την κατακλύζουν ή τα χαλιναγωγεί. Απλώς τα κρατάει μέσα της και χρειάζεται αρκετή έως ιδιαίτερη προσπάθεια από πλευράς κ για να "πέσουν τα τείχη". Προσωπική εκτίμηση, αυτός ο τύπος υποτακτικής προσανατολίζεται περισσότερο προς σχέσεις M/s παρά D/s

**εκ πρώτης όψεως φαίνεται να αντιβαίνουν με κάποιο άτομο που δηλώνει υποτακτικό και που το πιθανότερο θα αντιδρούσε αισθητά, αν όχι τελείως διαφορετικά σε κάποια δια ζώσης συνομιλία, όμως, όπως ανέφερα παραπάνω, η πρώτη αντίδραση ενός υ σε κάτι που νιώθει να το ενοχλεί ή, (συχνά λανθασμένα) να το προσβάλει είναι παρορμητική και όταν λείπει το αντίβαρο της φυσικής παρουσίας του άλλου ή αυτά που αναφέρει η Nesaea στο δεύτερο κομμάτι του post της που παρέθεσα, εκδηλώνεται χωρίς πολλή σκέψη, αυτό φυσικά δεν αποτελεί δικαιολογία για την επανάληψή δεδομένης συμπεριφοράς, όταν γίνεται αντιληπτή πλέον από το ίδιο, ούτε φυσικά, το θέτει στο απυρόβλητο.