Τιμωρία

Η τιμωρία θεωρείται απαραίτητη στην εκπαίδευση ενός υ.

Όπου χρειάζεται τιμωρία η σχέση δυναμώνει. Με την τιμωρία επιβεβαιώνονται οι ρόλοι κι επανασυνδεόμαστε μαζί τους. Επίσης, χτίζεται εμπιστοσύνη αφού φαίνεται η δικαιοσύνη του Κ που τιμωρεί δίκαια για το παράπτωμα και όχι αλόγιστα και άδικα αυστηρά. Επιπρόσθετα, αποδεικνύεται ότι το Κ ασχολείται, ενδιαφέρεται και προβληματίζεται για το υ και το ίδιο το D/s τους αρκετά ώστε να πάρει τη δύσκολη για το Κ απόφαση να τιμωρήσει (γνωρίζω υποτακτικές που έβλεπαν την ατιμωρησία σε παραπτώματά τους ώς αδιαφορία του Κ για την εκπαίδευση και τη σχέση τους-αναφορά σ' αυτό αλλά και σε άλλα πολύ σημαντικά ζητήματα της τιμωρίας, κάνει το πολύ αξιόλογο μέλος του ***.com, kneelingwaiting σ' ένα έξοχο κείμενο για την τιμωρία που έχει γράψει https://***.com/users/5620589/posts/5209098]εδώ[/URL]):

Επίσης, φαίνεται η ικανότητα του Κ να φροντίσει το υ μετά την τιμωρία.

Είναι σημαντικό το υ να γνωρίζει για ποιό λόγο τιμωρείται. Να είναι σαφές το πλαίσιο συγκεκριμένων και σταθερών κανόνων και πως η αγνόηση ή παραβίασή τους επιδέχονται τιμωρίας.

Επίσης σημαντικό είναι να γνωρίζει το υ πόσο θα τιμωρηθεί. Η τιμωρία θα πρέπει να είναι ανάλογη του παραπτώματος. Δεν μπορεί πχ το Κ να επιβάλλει στο υ να γράψει 3.000 φορές τη φράση "Δεν θα ξανα-...(παράπτωμα)" και το παράπτωμα να είναι ότι άργησε 10 λεπτά την αποστολή της Αναφοράς!!!

Μετά την τιμωρία είναι αναγκαίο το υ να αγκαλιαστεί, να καθησυχαστεί, να παρηγορηθεί. Μετά την τιμωρία το παράπτωμα συγχωρέθηκε πλήρως. Δεν πρέπει ποτέ να αναφερθεί ξανά και να υπενθυμιστεί ώς "αμάρτημα" ή, ακόμη χειρότερα, ώς "μοχλός ψυχολογικής πίεσης" εναντίον του υ.

Η τιμωρία θα πρέπει να επιβάλλεται κοντά χρονικά στο παράπτωμα. Αυτό πρέπει να συμβαίνει για να υπάρχει σύνδεση παραπτώματος-τιμωρίας. Δεν μπορεί π.χ. να έχει συμβεί το παράπτωμα σήμερα, και ο Κ να τιμωρήσει την μεθεπόμενη εβδομάδα! Χάνεται η σύνδεση παραπτώματος-τιμωρίας, υπονομεύεται η αξία της εκπαίδευσης, και αποδεικνύεται πως το Κ είναι μάλλον εκδικητικό, για να επιβάλλει τιμωρία σε άσχετη στιγμή για κάτι που απ' ό,τι φαίνεται "κρατούσε Μανιάτικο"...

ΠΟΤΕ, επαναλαμβάνω ΠΟΤΕ δεν πρέπει το Κ να τιμωρεί θυμωμένο. Συνταγή για καταστροφή. Τα σωματικά και, κυρίως, ψυχικά τραύματα που μπορεί να προκληθούν στο υ μπορεί να είναι μή αναστρέψιμα... Για να μήν αναφέρουμε τις τύψεις του Κ που θα τό βασανίζουν για μιά ζωή (εάν υποθέσουμε ότι έχει συνείδηση και πως το συμβάν αποτελούσε "στιγμιαίο ατόπημα").

Άσχετα όμως με τις τύψεις, ΚΑΝΕΙΣ δεν θα μπορεί να εξηγήσει στο υ γιατί έπαθε αυτό που έπαθε. Και, ακόμη χειρότερα, είναι πιθανό ΚΑΝΕΙΣ να μή μπορεί να επαναφέρει το υ στην προτέρα κατάσταση...

Άς μήν ξεχνούμε: Το SSC (Safe, Sane, Consensual) αποκλείει το θυμό από δραστηριότητες του BDSM, όπως sessions και τιμωρίες...

Άν πρόκειται για σωματική τιμωρία, ΠΑΝΤΑ χρειάζεται μία safeword.

Κάποιες ιδέες για τιμωρίες θα μπορούσαν να είναι οι εξής:

• να κάθεται όρθια στη γωνία με το πρόσωπο να κοιτά στον τοίχο
• να γράψει στο Τετράδιο Τιμωριών x φορές τη φράση: "Δεν θα ξανα...(παράπτωμα)"
• να γράψει το παράπτωμα ή κάτι εξευτελιστικό ανάλογο του παραπτώματος στο σώμα της, να φωτογραφηθεί και να στείλει τη φωτογραφία
• το καλοκαίρι να φοράει πουλόβερ ή να είναι τυλιγμένη με κουβέρτα για κάποια λεπτά
• το χειμώνα να βγεί στο μπαλκόνι χωρίς μπουφάν ή ζακέτα για κάποια λεπτά
• γονυκλισία σε κόκκους ρυζιού για κάποιο χρονικό διάστημα
• σωματική τιμωρία
• αφωνία για κάποιο χρονικό διάστημα
• να μήν ξυριστεί για κάποιες εβδομάδες
• να είναι δεμένη σε ένα μέρος του σπιτιού για κάποιο χρονικό διάστημα
• στέρηση εξόδου
• να κάνει μία συγκεκριμένη "στυλιστική επιλογή" (πχ να μή φοράει τακούνια, ή να φοράει ή μή φοράει κάτι συγκεκριμένο) για ορισμένο χρονικό διάστημα
• απαγόρευση κάποιου πράγματος που απολαμβάνει για κάποιο χρονικό διάστημα
• γενικώς επιβολή κάποιου δυσάρεστου πράγματος (ανάλογου του παραπτώματος) για κάποιο χρονικό διάστημα

Κάπου εδώ να σημειώσω και να τονίσω πως η τιμωρία ΔΕΝ είναι Σαδιστικό παιχνίδι, ΔΕΝ προσφέρει καύλα στο Κ. Είναι μέρος της εκπαίδευσης.

Το Σαδομαζοχιστικό παιχνίδι γίνεται στο session, όχι στην τιμωρία.

Η τιμωρία ΔΕΝ πρέπει να θεωρείται Σαδιστικό παιχνίδι, ΔΕΝ πρέπει να χαρίζει ηδονή στο Κ μέρος: διότι έτσι, υπάρχει ο κίνδυνος να τιμωρείται το υ μέρος υπέρμετρα αυστηρά και για το παραμικρό. Αυτομάτως, χάνεται έτσι η αξία της τιμωρίας στην εκπαίδευση και υπονομεύεται και η ίδια η εκπαίδευση. ΚΥΡΙΩΣ ομως, αυτό θα κάνει το υ να νοιώθει "ανάξιο", "ανίκανο", "ανεπαρκές" που "όλα τά κάνει λάθος"...

Όπως τό βλέπω εγώ, η τιμωρία έχει αποκλειστικό σκοπό να διορθώσει μία συμπεριφορά. Δεν έχει σκοπό να εκμηδενίσει ή να συνθλίψει το υ. Το υ δεν είναι εχθρός του Κ για να τό εκδικηθεί για μία συμπεριφορά.

Όπως είχε πεί κάποτε ένας γνωστός μου Αφέντης σε ανάλογη συζήτηση,

Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως το Κ θέλει να εκπαιδεύσει το υ, να διορθώσει αρνητικά στοιχεία στη συμπεριφορά του, να τό κάνει καλύτερο. Όχι να τό τιμωρήσει. Η τιμωρία είναι αναγκαία αλλά όχι ευχάριστη, ούτε βεβαίως για το υ, αλλά ούτε και για το Κ...

 

Αυτό σκεφτείτε μήπως το διαγράψετε. Πολύ πολύ κακή μπανανόφλουδα για εκπαιδευόμενο υ και δεν είναι διόλου έτσι, δεν ευχαριστιέται ο Κ, δεν δυναμώνει η σχέση και το άπειρο υ - και ταλαιπωρημένο - δεν ξέρει πώς να σταθεί απέναντι στον μη ευχαριστημένο Κ.

Και κάτι άλλο, επιτρέψτε να υπάρχουν Κ που δεν θεωρούν την τιμωρία αναπόσπαστο και αδιαφιλονίκητο μέρος της σχέσης M/s ή D/s.

Ευχαριστώ.

 

Να μας πείτε μερικές ακόμα τιμωρίες, σωματικές αν γίνεται, γιατί δεν το κατάλαβα με τις γενικές γνώσεις και περιμένω την τιμωρία κατεύθυνσης.   Με λεπτομέρειες. Και φωτογραφίες δεχόμαστε.

 

@Hank_McCoy

Οι υποτακτικοί δεν είναι παιδιά και οι Κ δεν είναι οι γονείς τους. Η τιμωρία ενός παιδιού και η τιμωρία ενός υ είναι θεμελιωδώς διαφορετικά πράγματα γιατί τα μεν είναι παιδιά ενώ οι δε όχι.

 

Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω.
Δεν βλέπουμε όλοι την τιμωρία ως μέρος εκπαίδευσης...αλλά ακριβώς για να προσφέρει ηδονή στο Κ μέλος.

 

Αναφέρεστε το κομμάτι της τιμωρίας ως σαδιστικη πρακτική;
Και αν ναι, μήπως να μην την ονομάζατε τιμωρία;

 

Λάθος ερμηνεία λέξεων .
Αυτό που ήθελα να πω ..δεν χρειάζεται την "τιμωρία" ένας Κ να απολαύσει μια σαδιστική πράξη η το ζόρι του υ Τού.

 

Κουραστικό ακούγεται. Ασφυκτικά καθήκοντα...

...και βασανιστικές ενοχές. Δύσμοιρα κυριαρχικά.

Επανασυνδεόμαστε γιατί; Πότε χαθήκαμε;

Σε ποιόν φαίνεται; Το υποτακτικό μέλος θα κρίνει;

Και αυτό προκύπτει από την τιμωρία;

Αυτό γιατί τα υποτακτικά έχουν μνήμη χρυσόψαρου;

Για παιδιά δημοτικού ή/και σε βικτοριανό περιβάλλον.


Κατανοητό αν αυτή είναι η δική σας ερμηνεία της κυριαρχίας-υποταγής, τα λογικά άλματα και η γενίκευση σε απόλυτο στυλ όμως περιττεύουν (ποτέ, πάντα, κανείς, η τιμωρία θεωρείται απαραίτητη). Άλλοι το κάνουν διαφορετικά, με λιγότερο άγχος, και περνάνε εξ ίσου απολαυστικά.

 

Χρησιμοποιείτε δύο όρους "τιμωρία" και "εκπαίδευση" σαν να είναι πυλώνες της σχέσης Κυριαρχίας – υποταγής.
Θα μπορούσατε να το αιτιολογήσετε με δικά σας λόγια, σε ένα δικό σας σύγχρονο κείμενο, χωρίς παραπομπές;

 

Το "νταντά στα πωπά" (γιου νέιμ ιτ, από - έως...) ως αποτέλεσμα "τιμωρίας" που επιφέρει "ποινή" είναι θεατρική παράσταση επιπέδου Σεφερλή και βγάλε, εξαιρετικό άλλοθι για να λέει κάποιος πως βλέπει θέατρο..!
Στα εικονογραφημένα έσκιζε το "Ζάκουλα" και το "Τerorrr" σε κάτι τέτοια, είχε με απ' όλα...