Αναφορά

Η αναφορά, εκτός των άλλων που ήδη γράφτηκαν βοηθά κατ' εμέ σε κάτι πολύ βασικό που δεν σχετίζεται μόνον με τη σχέση: στην αξιολόγηση της μέρας και τη συγκρότηση της σκέψης.
Γράφοντας μια αναφορά, ξανασκεφτόμαστε το τι μας συνέβη μέσα στην μέρα, το αναβιώνουμε σε κάποιο βαθμό αλλά λιγότερο εν θερμώ αυτή τη φορά κι έτσι το αξιολογούμε καλύτερα.
Επίσης, καθόμαστε έστω για λίγη ωρίτσα με τον εαυτό μας, μαζεύουμε τη σκέψη μας, την οργανώνουμε (για να είναι κατανοητό το κείμενο  ) κι αυτό βοηθά να μπορούμε να δομήσουμε τις σκέψεις μας και γενικά  

 

Τροπος επικοινωνιας-Εκπαιδευσης.

Mindfuck, ειδικα οταν ψαχνεις να βρεις τις σωστες λεξεις.

 

Ντινακι   αναφορα... χμμμ καταθεση ψυχης και μυαλου θα ελεγα... λεκτικα ειμαι στρειδι.. η γλωσσα μου γινεται κομπος και το μυαλο μπλεντερ δεν το χω... ετσι τεθηκε στο τραπεζι να τα γραφω.. καθε μερα μερα παρα μερα.. αλλα να γραφω ειτε δυο λεξεις ειτε ολοκληρη εγκυκλοπαιδεια.. ουδδεποτε με τιμωρησε για τις σκεψεις μου οσο μαυρες κι αν ηταν πολλες φορες.. αντιθετα προβληματιζοταν και τα αντιμετωπιζαμε μαζι.. (ας οψεται που χαλασε ο υπολογιστης)... καποιοι ανθρωποι μπορει να μην εχουν λεγειν αλλα εχουν πενα

 

Σας ευχαριστώ πολύ ολους για τις απαντήσεις. 
@lizard_ αυτο με τις σημειωσεις μεσα στη μερα πολυ βοηθητικο 

 

Συμφωνώ απόλυτα με τα λεχθέντα απο @lizard_ και @Ωκεανός .
Διαφωνώ με τον @MasterJp. To πως θα εκληφθεί όχι μόνο αφορά το υ , αλλά και αξιολογείται απο αυτό , τουλάχιστον εσωτερικά .

 

Μερικές φορές είναι κουραστικό.
Άλλες φορές λυτρωτικό .
Πολλές φορές εκπαιδευτικό.

Προσωπικά υπήρχαν μέρες που στην καθημερινότητα μου δεν έκανα ιδιαίτερα πράγματα. Είχα νιώσει πως έφτασα να γράφω τα ίδια και τα ίδια.
Άλλοτε ήταν τόσο γεμάτες οι μέρες μου που όταν εφτανα να γράψω τελείωνα ξημερώματα. Οπότε μου έμενε ελάχιστος χρόνος για ύπνο. Καθώς στο να αποτυπώσω τις σκέψεις μου θέλω χρόνο και πολύ χρόνο. Κάθε φορά μου έπαιρνε τουλάχιστον 2,5 ώρες μέχρι να το τελειώσω. Φυσικά ατόφιο, χωρις το κείμενο να διορθώνεται ποτέ.
Υπήρξαν μέρες που έπεφτα για ύπνο χωρίς να γράψω την αναφορά και ξυπνουσα ξημερώματα από ην έγνοια μάλλον πως δεν το είχα γράψει. Οπότε εγραφα και 5 το πρωί.

Λυτρωτικό γιατί πράγματα τα οποία πολλές φορές δεν μπορείς να τα εκφράσεις με τον προφορικό λόγο, σου βγαίνουν αβιαστα στον γραπτό. Φτάνεις σε σημείο να ξερνας επιθυμίες, θέλω, ανάγκες, γεγονότα. Όχι μόνο ότι φορά Εκείνον αλλά ότι αφορά τη ζωή σου σε γενικότερο βαθμό.
Σε βάζει σε διαδικασία σκέψης κι αναζήτησης.

Εκπαιδευτικό γιατί κάποιες στιγμές καλεισαι να απαντήσεις σε ορισμένες ερωτήσεις. Λεγόμενα τασκ.
Εκεί στειβεις το κεφαλακι για να δεις τελικά τι έχει μέσα και τι αποκομμεις απ όλο αυτό.
Μαθαίνεις για σένα και ανακαλύπτεις βημα-βημα την διαδρομή σου.
Είμαι στον δρόμο που ή καταλάθος βρέθηκα εδώ;

 

Είναι πολύ ωραίο να τα γράφεις. Δεν ξέρω αν είναι αναφορά ακριβώς, είναι ο,τι μου έρχεται στο κεφάλι, όποτε βγαίνει ένα μπλεγμένο πράγμα, σε άψογα κατακρεουργημένα ελληνικά. Επίσης ωραίο είναι να γράφω όλες τις παλαβές μου φαντασιώσεις, και μετά να μου εξηγεί bdsmΙΚΑ γιατί δεν μπορούν να συμβούν (δεν έχει δώσει συναίνεση ο οδηγός του λεωφορείου που θες να ξεγυμνωθείς, επειδή εσυ είσαι στα κλαριά, σεβόμαστε τους άλλους κλπ). Να, για κάτι τέτοιους περιορισμούς ζω.  

 

Ρεεεεεε τι ειναι αυτα????
Θα πηδηχτουμε απο παραθυρα, μπαλκονια, γκρεμια!

Ξερει κανεις κανεναν οδηγο λεωφορειου που θα του πει η κοπελα θα γδυθω γιατι εχω καυλες και θα απαντησει δεν συναινω??
Το πιθανοτερο να κατεβασει ολο το λεωφορειο κατω να γουσταρει με την κοπελα. (Να περιμενουν το επομενο... βλαβη)

 

Ναι αλλά να έχει κι έναν τύπο να του λέει τι να κάμει; Θα συναινέσει;  

 

Πες ενα λογο να μην το κανει?