Πολυγαμία και ειλικρίνεια των Κ

Ελάτε τώρα, υπάρχουν πολλοί τρόποι να αποκαλύψεις κάτι. Δεν υπάρχει λόγος να βγάλεις ανακοίνωση ούτε έκτακτο δελτίο ειδήσεων.
Θα μου πείτε, γιατί να το αποκαλυψεις; Αυτό εναπόκειται στον πατριωτισμό των Ελλήνων...

 

Όταν ήμουν 16, ο πατέρας μου με φώναξε στο γραφείο του. Από το ύφος του, κατάλαβα πως είναι σοβαρό το θέμα.
Με ρώτησε κοιτώντας με σοβαρα και αυστηρα "Καπνίζεις";
Κι εκεινη ηταν η στιγμη που ενώ η παρόρμηση έλεγε να το αρνηθώ, μια άλλη φωνή είπε, δεν υπαρχει λόγος.
Απάντησα, "ναι, καπνίζω".
Τα έχασε. Με κοίταξε άφωνος μερικά δευτερόλεπτα και μετά λέει: "Σου κάνει κακό, πρέπει να το κόψεις".

Από εκείνη την μέρα, αποφεύγω τα ψέματα. Είναι οικονομικότερο και ευκολότερο και ποτέ δεν έχω να ανησυχώ πως θα πιαστώ ψεύτρα ή να χρειάζεται να απομνημονευω πραματα.
Δεν σημαίνει εννοείται αυτό, πως περπατώ και λέω τις αλήθειες μου αριστερά-δεξιά. Το να μην αναφερθώ σε κάτι επειδή δεν ερωτήθηκα ή/και επειδή δεν με αφορά/νοιάζει, δεν το θεωρω ψέμα.

Όσο για την δέσμευση στην ειλικρίνεια, προσωπικά την προτιμώ, αλλά τα πράγματα επι του πρακταιου δεν ειναι ετσι. Κι υπαρχουν πολλοί τρόποι να εκλογικευτει η ανειλικρίνεια.

 

να έρθω, αλλά όσο είναι αρμόδια επιλογή το να "αποκαλύψεις", άλλο τόσο αρμόδια επιλογή είναι να "αποκρύψεις", κι άλλο τόσο αρμόδια επιλογή είναι να το χειριστείς ως αδιάφορο, δεδομένο, περιττό, άσχετο, ασήμαντο, "αναφαίρετο" όπως το λέτε εσείς, ή δεν ξέρω τι άλλο.
περιέχει έναν συγκεκριμένο "πατριωτισμό" να το συνδέσεις με προκαθορισμένους όρους, μάλλον απολογητικής, "ειλικρίνειας".

 

Να το θέσω αλλιώς, για να μην μου καταλογίσετε σφάλμα γενίκευσης: Προσωπικά και αρμοδίως, θα το έλεγα. Χωρίς καμιά απολογητική διάθεση. Με τον κυνισμό του τετελεσμένου.
Για τους άλλους δεν ξέρω.

 

βάσιμα θα σας επικρίνουν οι οπαδοί της συναίνεσης, που αδιαφορείτε, λόγω κυνισμού, περί του αν θέλει να το ξέρει η υ.
πώς θα το λέγατε χωρίς άδεια;  

 

χααχαχα.. πάσο.
Πιστέψτε με, θέλει.

 

Δε σε ξέρω οπότε δεν ξέρω τι είδους άνθρωπος είσαι ωστόσο μπορώ να σου πω ωμά τι μου βγάζει αυτό που έγραψες: Την ειλικρίνεια την επιδεικνύεις εκεί που δεν έχει συνέπειες.

 

δεν την ξέρω προσωπικά, αλλά μοιάζει να είναι αρμόδια επιλογή σας, απόφασή σας, όχι ζήτημα ειλικρίνειας. χωρίς να την αφορά.

 

Έχεις δίκιο. Δε με ξέρεις.

 

Σαφώς, μπορώ να κρίνω μόνο από αυτά που γράφεις.

 

Α, μπα! Η ειλικρίνεια δεν εξασκείται επιλεκτικά. Είναι πρακτική και στάση ζωής,
Φυσικά και η ειλικρίνεια είναι επιλογή, όπως όλες μας οι δράσεις.

 

Κάποτε το έκανα, ναι.