αυτή

Στο βαθμό που το "αποφασίζει" δεν είναι συνειδητό, ναι.

 

Πώς θα μπορούσε ποτέ να είναι συνειδητό; Αν το πίστευα αυτό θα πίστευα ότι υπάρχει και ουσιαστική συναίνεση.

Λάθος μου που το ανέφερα στις αυτοκτονίες. Στους φόνους συγκαταλέγεται.

Το άλλο παράδειγμα ισχύει. Εκεί θα υπήρχε συνειδητότητα.

 

MasterJP δεν είμαι ανειλικρινής αλλά βιτσιόζα. Μη μου πείτε ότι δεν το καταλάβατε. 

Το ότι είμαι ενίοτε αλλαζονική δεν σημαίνει ότι δεν δέχομαι θετικά το ενδιαφέρον σας και με ιδιαίτερη προσοχή τα σχόλιά σας. Το ότι (αντι)μιλώ δεν σημαίνει ότι δεν ακούω ταυτόχρονα.

Αλλά: για να βιώσεις την απώλεια πρέπει πρώτα να είχες κάτι. Αλλιώς βιώνεις την απώλεια της δυνατότητας της κατοχής, η οποία φυσικά θα συνεπαγόταν την αναπόφευκτη τελική απώλεια. Ελπίζω να μην ακούγομαι απαισιόδοξη γιατί δεν είμαι. Το χαμόγελο που βλέπετε στα αριστερά του ποστ στολίζει το πρόσωπό μου σχεδόν μονίμως για όσους με ξέρουν καλά. Εκτός από τις σπάνιες στιγμές που κλαίω.

Και φυσικά η απώλεια της δυνατότητας κατοχής ανοίγει την πόρτα σε άπειρες νέες δυνατότητες, MasterJP, όπως είμαι σίγουρη ότι γνωρίζετε.

 

Όποιος έχει φαντασιωθεί μία τέτοια Έξοδο, έχει οδηγηθεί σε μία ψυχολογική λύτρωση τοποθετώντας τον εαυτό του, σε μία θέση παρατηρητή λίγο μετά το τέλος, γεμίζοντας το κενό του από τις αντιδράσεις αυτών που τον βλέπουν ξεψυχισμένο μπροστά τους.

Μια ικανοποιητική ψευδαίσθηση που στην πραγματοποίηση της κρύβει μία δυσάρεστη παγίδα.

Στην φαντασίωση περιλαμβάνεται και το μετά καθώς όντας ζωντανός μπορεί η φαντασία σου να προσθέσει και ότι άλλο παραμυθένιο.
Στην πραγματικότητα;

 

Κατ' αρχάς δεν υπάρχει λόγος να βαράτε τόσο δυνατά. Έχω ξεμάθει τον τελευταίο μήνα 

Το βίτσιο έγκειται στην αναγνώριση της αδυναμίας, την ανικανότητα να διορθωθεί αφ' εαυτής και επομένως την μη μεταμέλεια. Δηλαδή χαϊδεύομαι. Η συγγνώμη είναι κυρίως μία προσωπική υπόθεση, ίσως από τις πιο δύσκολες. Όσο για σας, δεν πιστεύω πως είστε ικανός να μην συγχωρέσετε κάποιον αδύναμο, ακόμη και αν δεν ζητήσει συγγνώμη. Η συγχώρεση και η δυσαρέσκεια μπορούν να συνυπάρχουν. Ας πούμε ότι σας κάνω το δώρο της δυνατότητας της δυσαρέσκειας (μετά τα μεσάνυχτα είναι ένα δώρο που εύκολα μπορεί να μεταμορφωθεί σε αυτό που πραγματικά είναι, κολοκύθα, ποντίκια και μία γυναίκα βουτηγμένη στις στάχτες που χαμογελάει μανιωδώς).

Επί του άλλου θέματος: γιατί το επιθυμητό να μην είναι και εφικτό; Πιστεύετε ότι βρίσκομαι εδώ για να επιθυμώ και να μην έχω; Επειδή δηλώνω μαζοχίστρια δεν σημαίνει ότι θα περνάω καλά επειδή περνάω χάλια. Δεν είμαι τόσο αυτοκαταστροφική. Το πολύ πολύ να έχω αυτό που δεν επιθυμώ. Ή να έχω και να μην επιθυμώ τίποτα.

Να το πάμε πριβέ; Το τσακίσαμε το νήμα.

 

Άσχετο ίσως αλλά για μένα (για λόγους όχι προφανείς), ενδιαφέρον:

MasterJP νομίζω πως άδικα μαλώνετε τη Dora για την κατάχρηση της συγνώμης .
Πιστεύω πως το: ["συγνώμη" = "αναγνώριση λάθους και μεταμέλεια], δεν αποτελούν ισότητα αλλά το κάθε ένα από τα μέρη της έπεται του άλλου
Με ποιο τρόπο;
1. Αναγνωρίζω το λάθος, 2. ζητώ συγνώμη και 3. μεταμελούμαι (αν θέλω ή για να φτιάξω μια συναισθηματική ισότητα με αυτόν από τον οποίο αναμένω τη συγχώρεση) ή όχι (άσε με να κάνω λάθος)

Μόνο η αναγνώριση του λάθους είναι προϋπόθεση για τη συγνώμη, δηλαδή την αίτηση για επιείκεια και ανοχή απέναντι σε ένα σφάλμα που διέπραξα, μια άπρεπη ή άστοχη ενέργεια ή συμπεριφορά προκειμένου να γίνει ακόμη και η παράβλεψη της και να μη τιμωρηθώ
Η μεταμέλεια έπεται, δεν είναι απαραίτητη και δεν εννοείται
Κατά τη διαδικασία της μεταμέλειας ο πόνος αυτού που γίνεται αποδέκτης του λάθους ισορροπεί και ανταλλάσσεται με την θλίψη που αισθάνομαι εγώ κατανοώντας το σφάλμα και την ψυχική μου ταλαιπωρία κατά την επιδίωξη της επανόρθωσης.

Αναδιατυπώνοντας (πιστεύοντας ότι μιλώ με ταυτόσημους όρους-διορθώστε με) θα έλεγα: ζητώ επιείκεια και συγκατάθεση (=συγνώμη) στη πορεία μου της συνέχισης του λάθους (γιατί να το κάνεις; <σηκώνει τους ώμους>)

Η έλλειψη μεταμέλειας και γι αυτό η επανάληψη του λάθους την ίδια στιγμή του αιτήματος επιείκειας μπορεί να δείχνει απλώς ένα ειλικρινέστατο καλομαθημένο παιδί
…που έχει μάθει ότι αυτοί που το αγαπούν το έχουν συγχωρέσει εκ των προτέρων (τι πιο όμορφο 

 

όπως σωστά γράφεις οι άνθρωποι δεν άλλαζουν ... οι βάσεις μένουν ίδιες άρα και δεν γεννιέτε κάτι άλλο παρά μόνο στην επιφάνεια...

όσο αφορά για θυσίες ονείρων και πόσοι δεν το έχουμε κάνει ; βασικός κανόνας της αλχημίας είναι ,χωρίς να θυσιάσουμε το ανάλογο δεν παίρνουμε ποτέ τίποτα περισσότερο
από το κάρβουνο δεν βγάζουμε χρυσό...


έτσι και η σκλάβα της skia κέρδισε την απόλυτη ηδονή της υποταγής με το απόλυτο τίμημα για το αν άξιζε τα σκουλίκια που θα την καταβροχθήσουν θα μας ενημερώσουν ...

 

Ξέρεις ότι έχει δημιουργηθεί ένα άτυπο club, "Αυτοί που συγχώρεσαν τη Ντόρα;" Ακόμη δεν έχω γίνει μέλος του. 

 

Re: Απάντηση: αυτή

Το ποστ αυτο μου θυμισε την οπερα Turandot του Πουτσινι που εχει και χαππι εντ. ΒΤW το κομματι Nessun Dorma ειναι καταπληκτικη μελωδια. http://en.wikipedia.org/wiki/Nessun_Dorma