Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Υπενθυμίζω το σκηνικό.

 

Ένα   που διάβασα στο φουμπου:
-Εγώ πάντως εάν ήμουν γυναίκα...
-Εισαι;
-Όχι
-Σε ρώτησε κανείς;
-Όχι
-Τότε σκάσε λίγο!

 

Κάνεις λάθος σε αυτό. Ξαναγύρισε στο νήμα.
Δύο γυναίκες που κακοποιήθηκαν είπαν ότι εξαιτίας αυτού προέκυψε εγκυμοσύνη. Όχι μία. Δύο.
Ήταν πολύ συγκεκριμένα τα περιστατικά.
Οι τοποθετήσεις μας, η δική μου τουλάχιστον για να μην κάνω αυτά που κοροϊδεύω και το παίζω εκπρόσωπος, δεν ήταν καθόλου φιλοσοφική, ήταν πολύ ξεκάθαρη και χωρίς ίχνος κατεργασίας (παρ' ότι συνηθίζω να υποβάλλω το λόγο μου σε τέτοια). Και έλεγε "όποιος βόθρος και να έχει γεμίσει την ψυχή και τη σκέψη σου, δεν μας ενδιαφέρει, πλύνε την κόπρο που έχεις μέσα σου και μην την εκτοξεύεις αδιακρίτως σε ανθρώπους για να νιώσεις λίγο καλύτερα που μυρίζουν και οι άλλοι σκατίλα".
Κανιβαλισμός δεν είναι να λες ξεκάθαρα ότι "αυτές οι ανθρώπινες αρχές είναι αδιαπραγματευτες και δεν μπαίνουν σε συζήτηση". Είναι στο όνομα μιας μετανεωτερικής πολιτικοκορεκτίλας να λες ότι όλες οι απόψεις είναι ισάξιες. Όχι, δεν είναι.

 

Η "σάτυρα" τι ακριβώς είναι; Το ρωτώ, για να δω αν είναι κάτι που θα μπορούσα να αντέξω.  

 

     Σωστός!!!

 

Αυτο όμως για κάποιους δεν γίνεται γιατί αδυνατούν ή δεν θέλουν να το καταλάβουν.
Δεν μπορούν να διαχωρίσουν την δογματική κατήχηση με την ανταλλαγή απόψεων.

 

Καλά κάνεις, ό,τι έχω να πω για το σκηνικό εκείνο το λέω πιο κάτω στο quote στη margarita_nikolayevna.

Από εμάς ναι! Από αυτόν όχι. Οι απόψεις του ήταν αυτές που ήταν ανεξαρτήτως των περιστατικών που αφορούσαν μέλη του φόρουμ, αγορασμένες φτηνά, από άσχετο μαγαζί, από νιοστό χέρι. Σοβαρότατα θέματα ηθικής φιλοσοφίας, ειπωμένα τελείως διαφορετικά, σε τελείως άλλο πλαίσιο αναφοράς που απαντούσαν σε τελείως διαφορετικά ερωτήματα, κατέληξαν, όπως λες, κουβέντες της αποχέτευσης.

Εκτός από τις απόψεις του ήταν και η συμπεριφορά του, έθιξε μέλη που το θέμα τα μάτωνε. Κυρίως η συμπεριφορά του.

Ήταν μια δυσφορία σε απόψεις πρωτίστως βλακώδεις και άσχετες. Και ως βλακώδεις και άσχετες δεν μπορούσαν να σηκώσουν φιλοσοφική ούτε πολιτική ή θρησκευτική συζήτηση, ήταν θέμα συλλογικής ανοχής και μέχρι ποιο σημείο. Ή θα μπορούσαν να σηκώσουν άδειασμα για την ποιότητά τους.

Οι απόψεις μεταξύ τους είναι ασύμμετρες ως προς τα πάντα. Εκτός δικαστηρίων και άλλων ανάλογων διαδικασιών δεν υπάρχει εμφανές ζύγι.

Το θέμα είναι τι κάνει κάποιος όταν βρίσκει μπροστά του απόψεις μη αντάξιες του. Σωπαίνει, αφού δεν τον υποχρεώνει κανένας να τις διαβάζει; Δεν μπορεί να γίνεται πάντα αυτό, χώρια που μερικές φορές η σιωπή γίνεται αντιληπτή ως αποδοχή ή σχεδόν αποδοχή. Υπεραντιδρά για λόγους αξιοπρέπειας ή ευθιξίας ή αίσθησης κινδύνου για αυτό που ειπώθηκε ή για οτιδήποτε άλλο; Κάνει κάτι άλλο;

Υποθέτω ότι οι κανόνες που έχουμε, μεταξύ άλλων, προσπαθούν να δίνουν κάποια λύση σε αυτό το θέμα.

 

Το να αντιδρά κανείς στην βλακεία και στις απόψεις αποχέτευσης είναι - για μένα - ξεκάθαρα πολιτική πράξη. Δίνει το στίγμα της πολιτικής του στάσης. Η μη αντίδραση το ίδιο.

Όλοι έχουμε αξίες ή αρχές που βάζουμε πιο ψηλά στην προσωπική μας ιεραρχία. Και άλλες πιο κάτω.
Αν μια άποψη, ενέργεια, συμπεριφορά προσκρούει σοβαρά στις πρώτες, τότε το να μην σωπάσουμε είναι επιλογή βαθύτατα πολιτική και αισθητική.
Για μένα μια τέτοια αξία είναι να σκέφτομαι τι επίδραση μπορεί να έχουν τα όσα γράφω ή λέω σε ανθρώπους που έχουν βιώσει οδυνηρές εμπειρίες.

Σε αυτό με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη.

 

@margarita_nikolayevna σας παραδέχομαι.
Την κουβέντα που άνοιξε με την αποχώρηση ενός μέλους που δήλωσε και τον λόγο που το έκανε, καταφέρατε να την μετατρέψετε σε κουβέντα για εκτρώσεις βιασμένων γυναικών.

 

Ναι, ξέρω να βάζω τα θέματα με σειρά σημασίας.

 

Αγαπητή @gaby_m…

Είμαι σίγουρη ότι θα έχετε παρατηρήσει πως εδώ και καιρό γράφω σπανίως, ωστόσο αυτό που παραμένει σταθερό είναι να μην αντιδρώ εν θερμώ.
Βλέπετε είμαι πιστή οπαδός της γνωστής ρήσης “Better a million times of silence than a time of regret”.

Η αλήθεια είναι ότι διάβασα πολλές φορές την ανάρτηση σας σήμερα για να είμαι κατά το δυνατόν σίγουρη ότι την κατάλαβα επαρκώς.
Και πριν καν τις ενστάσεις από άλλα μέλη ως προς την ανάρτηση σας αυτή, έτριβα τα μάτια μου διαβάζοντας ειδικώς αυτά:

Είμαι επίσης σίγουρη πως θα θυμάστε καλά πως

η μία από αυτές τις δύο αυτές γυναίκες ήμουν εγώ.
Και στην απίθανη περίπτωση που δεν θυμάστε την στάση μου στο συγκεκριμένο νήμα, θα σας παρακαλούσα να ανατρέξετε σε αυτό ώστε να βοηθηθείτε.

Θα σας ρωτούσα πως πιστεύατε ότι θα διάβαζα εγώ προσωπικά αυτή σας την ανάρτηση, αλλά δεν θα το κάνω.
Γιατί, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, είναι εμφανές ότι κατατέθηκε από πλευράς σας χωρίς ενσυναίσθηση.
Μπορεί να με λυπεί αυτή η διάχυτη πολιτικοκορεκτίλα, ωστόσο… αν και διατείνεστε ότι τότε «κρίναμε συναισθηματικά δηλαδή δεν κρίναμε και αντιδράσαμε κανιβαλιστικά» επιτρέψτε μου να σας πω ότι μόνο αυτό δεν κάναμε.
Υγιή αντίδραση το λέω εγώ, υπεραντίδραση το λέτε εσείς…

Θα ήταν υπέροχο αν, αντί να αναρωτιέστε αν αδικήσαμε το συγκεκριμένο μέλος τότε, είχατε αυτή την ευαισθησία ως προς τις επιπτώσεις αυτών που γράψατε σε μέλη που έχουν καταθέσει οδυνηρά βιώματα.
Αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι προσωπικά γι αυτό, πέρα απ το να θλίβομαι.

Και να επιλέγω το φως. Παρά τις πίκρες.
Και να επιμένω σε ένα κόσμο με περισσότερη ψυχή και λιγότερη ηθικοπλαστική κορεκτίλα.
Με περισσότερη ενσυναίσθηση και λιγότερη αμπελοφιλοσοφική ασάφεια.

Ψυχή βαθιά.