Το δίκοπο "Επειδή μπορεί..."

Ακριβώς.
Πάνω από όλα και ασχέτως στάτους ή πλαισίου, Ε/είμαστε άνθρωποι.

 

Δεν παρεκκλίνει το στάτους ή το πλαίσιο από το είδος των ανθώπων που Ε/είμαστε.
Θα μπορούσε η απάντηση "επειδή μπορώ" να είναι σεβασμός ως αδιαπραγμάτευτη αλήθεια με ευθύτητα, χωρίς φιοριτούρες.
Η ασέβεια δεν είναι στις λέξεις.

 

Δεν διαφωνώ. Αυτό που λέτε φαίνεται να είναι σωστό.
Ίσως ένα παράδειγμα θα με βοηθούσε να καταλάβω περισσότερο το σκεπτικό σας.
Πάντως στο δικό μου μυαλό η φράση αυτή και παρόμοιες της, ηχούν άσχημα στα αυτιά μου.
Φταίνε τα βιώματα μάλλον  
Καλή συνέχεια και ευχαριστώ για τον όμορφο διάλογο  

 

Μετά χαράς, θα χρησιμοποιήσω τον κυρ-Νιλ για παράδειγμα για να είμαστε και εντός θέματος. Για την υπόθεση δεν γνωρίζω τίποτα πέρα από αυτά που διάβασα στα άρθρα της εισαγωγής του θέματος.
Με μια γρήγορη ανάγνωση, το μόνο που είδα να "συνδέει" τον κυρΝιλ με το βδσμ ήταν η αναφορά Μάστερ στην εκσπερμάτωση.
Μία ερμηνεία λοιπόν θα μπορούσε να είναι ότι έχουμε έναν διάσημο φραγκάτο κυρΝιλ που γουστάρει να ξεπατώνει κακούλικα τις πιτσιρίκες "παραμάνες" και να φτιάχνεται να τον λένε Μάστερ όταν χύνει.

Ο μάστερ χύσιας μπορεί να μην έχει καμία σχέση με το βδσμ, να μην είχε δομήσει ποτέ Κ/υ , να μην είχε ποτέ υ. Μπορεί να είναι ένα στερεοτυπικό φήμη- φράγκα-κόκα που πάνω στο κακούλικο ξεπάτομα ξέφυγε και ξέφυγε επειδή νόμιζε ότι μπορούσε και πλήρωσε και πλήρωσε τα λάθη του.
Η ασέβεια και η βλακεία της αλαζονείας "επειδή μπορώ" είναι διάχυτη και δεδομένη σε αυτήν την αφήγηση. Εντός και εκτός βδσμ η ασέβεια και η βλακεία της αλαζονείας πάντα νομίζει ότι μπορεί μέχρι να την ξεφουσκώσεις.

Στο Κ/υ ( που αντιλαμβάνομαι) ο σεβασμός του ανθρώπου είναι ένα δεδομένο και απαραίτητο συστατικό για να δέσει. Δεν έχω δει/ζήσει ποτέ Κ/υ που δεν υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός. Σε όποια απόπειρα δεν το είδα – δεν το ένιωσα εκεί που έφυγα κιόλας, μαύρος δρόμος.

Ο σεβασμός είναι και θέμα αντίληψης. Σηκώνει ολόκληρο νήμα από μόνο του. Στις περιπτώσεις που πάνε να μου πουλήσουν σεβασμό, ξέρω ντε φάκτο ότι δεν υπάρχει. Δεν είναι στις λέξεις, είναι στην Α/αλληλεπίδραση. Το μαχαίρι της ασέβειας είναι δίκοπο και ανεξέλεγκτο σε όλα τα είδη των ανθρώπινων σχέσεων.

Σε ένα Κ/υ για να Ειπωθεί το "επειδή Μπορώ" σημαίνει ότι δομείται αυτή η "Μπόρεση", όχι επειδή ακούγεται ωραία στην γκαύλα, αλλά γιατί δεν έχει νόημα αλλιώς. Όλοι έχουμε δει μέχρι που φτάνει ένα Κ/υ που δεν μπορεί ν αντέξει τις δύσκολες – σκληρές αλήθειες (στην δική μου την γκλάβα για όλες τις ανθρώπινες σχέσεις ισχύει αυτό, αλλά ..) .

Μπορώ να δω τον Σ/σεβασμό σε μια ειλικρινή ζόρικη Απάντηση όπως και την Ε/εκτίμηση ότι η θέση/ιδιοκτησία υ θα την "αντέξει" .. επειδή (εκπαιδεύτηκε να) μπορεί και – κατά το γνωστόν- να μην μπορεί αλλιώς.

Και γω ευχαριστώ για το όμορφο ερέθισμα.  

 

Καθ' υπαγόρευσή Του:

Εάν συνεχίσεις να ξεσκαλίζεις γωνιές αραχνιασμένες τ' ουρανού και να γεννάς καταιγίδες στο νου των ανθρώπων, είναι βέβαιο ότι θα γίνεις μέρος του οράματος του εξόριστου ποιητού.

Ο σεβασμός, όπως και όλα τα μη μετρήσιμα αντικειμενικά μεγέθη, διαστρεβλώνονται ως περιεχόμενο τόσο εύκολα, ώστε αντί για αλήθειες, να γεννάνε πολιτική ορθότητα και woke ανθυποκουλτούρα.
Αντιθέτως, η έκφραση σεβασμού είναι εξαιρετικός τρόπος μετρήσεως της ισχύος εκείνου που την εκφράζει.
Εάν το "γιατί μπορώ" , είναι δίκοπο μαχαίρι, το .45 ACP είναι το "γιατί θέλω". Το μαχαίρι, εάν το τραβήξεις, θα το χρησιμοποιήσεις. Τις περισσότερες φορές όμως, αρκεί το χαρακτηριστικό φούσκωμα κάτω από το δεξί μανίκι του σακακιού, για να μην χρειασθεί να το χρησιμοποιήσεις.

 

Σας ευχαριστώ, αν και νομίζω ότι τα εύσημα για το "ξεσκάλισμα των αραχνιασμένων γωνιών τ ουρανού", πάνε στον @DreamMaster

Με όλο τον σεβασμό, στην woke κουλτούρα (όσο έχω καταλάβει) βλέπω την έκφραση σεβασμού της ανθρώπινης υπόστασης με την ίδια λογική που μπορώ να την δω στην ευθύτητα του «γιατί μπορώ /θέλω» σε Κ/υ. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα, για άλλη πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση. 

 

Αυτό το ποστ "μυρίζει" ψυχή, πραγματικά..

 

Ευχαριστώ.. πραγματικά.   

 

​

Με όλο το θάρρος έχω την αίσθηση ότι στα 20 χρόνια που παρακολουθώ το φόρουμ η έννοια της συναίνεσης τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη έχει αλλάξει σημαντικά όπως άλλωστε αλλάζουν διαχρονικά όλες οι έννοιες.
Θέλω να πω σε ένα "παιχνιδι" αρκούσε μια αρχική συναίνεση ή μεταξύ οικείων μια εικαζόμενη συναίνεση ή αν τύχαινε να είναι το στόμα κλειστό μια σιωπηρή συνάινεση.
Άλλωστε όπως λένε και οι παλιοί εδώ, το safeword θεωρείτο ντεκαυλέ. Είκοσι όμως χρόνια μετά η έννοια της αρχικής, οικαζόμενης,σιωπηλής ακόμα και της ρητής συναίνεσης είναι αίωλη. Αφού κάλλιστα μπορώ να σηκωθώ την άλλη μέρα το πρωί και αφού πλυθώ, χτενιστώ, ντυθώ, να κάνω μια ωραία καταγγελία για βιασμό- ασέλγεια -κακοποίηση ή αν δεν είμαι δικομανής να καταφύγω σε ένα ακυρωτικό ξεφώνημα στα social media αποκαθιστώντας τη χαμένη τιμή της Κατερίνας Μπλουμ.

 

Η πραγματική αλλαγή θα ερχόταν όταν από τη μια δεν θα υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία ότι το safeword θα εισακουσθεί και από την άλλη ότι δεν θα αλλάξει το επόμενο ή κάποιο από τα πρωινά του μέλλοντος το "αφήγημα" και καλοχτενισμενες Κατερίνες δεν θα βγουν στο σεργιάνι των καταγγελιών.

 

Επειδή είναι εμφανές ότι χρησιμοποιείτε ένα έργο που γράφτηκε για τους ακριβώς αντίθετους λόγους από αυτούς που υπονοείτε και επειδή ο χαβαλές κάπου πρέπει να σταματήσει όταν Μ/μιλάμε για θύματα κακοποίησης, ας Δ/δούμε πρώτα ποια ήταν αυτή η Κατερίνα Μπλουμ και τι πραγματικά συμβολίζει διαχρονικά.

Η "χαμένη τιμή της Κατερίνας Μπλουμ" λοιπόν είναι έργο του Heinrich Böll.

Το μυθιστόρημα είναι ένας καθρέφτης που αντακλά τη διεστραμμένη σχέση της κοινωνίας με την ηθική, τα δικαιώματα και τη γυναικεία υπόσταση.

Το μυθιστόρημα, γραμμένο στα πλαίσια της γερμανικής μεταπολεμικής λογοτεχνίας αποτελεί μια καυστική κριτική στον τρόπο που τα ΜΜΕ, η αστυνομία, και η "καλή κοινωνία" μετατρέπουν μια γυναίκα σε εμπόρευμα.

Από άνθρωπο σε "περίπτωση", από υποκείμενο σε αντικείμενο κουτσομπολιού και λιντσαρίσματος.

Η Κατερίνα Μπλουμ λοιπόν είναι μια φαινομενικά αψεγάδιαστη γυναίκα της εργατικής τάξης, και που βλέπει τη ζωή της να διαλύεται όταν μια στιγμιαία επαφή με έναν τρομοκράτη την ρίχνει στο μύλο της εφημερίδας *Die Zeitung* (προφανής η αναφορά στη Bild), η οποία, με ιδεοληψία και σεξισμό, τη μεταμορφώνει από θύμα σε συνένοχο.

Το "έγκλημά" της δεν είναι άλλο από την επιθυμία της να ζήσει μια ζωή ελεύθερη μακριά από τα στερεότυπα της μικροαστικής ηθικής.

Η "τιμή" που χάνει δεν είναι δική της, αλλά μιας ολόκληρης κοινωνίας που θεωρεί τη γυναίκα κτήμα που ανήκει στους άνδρες που την "κατέχουν", που ανήκει στο κράτος που την ελέγχει, και που ανήκει στον τύπο που την εκθέτει.

Το έργο αποκαλύπτει πώς η "τιμή" λειτουργεί ως εργαλείο καταπίεσης.

Μια γυναίκα πρέπει να είναι αρκετά "καλή" για να μην την κατηγορήσουν, αλλά όχι τόσο "καλή" ώστε να απειλήσει το κατεστημένο.

Όταν η Κατερίνα αρνείται να παίξει αυτό το παιχνίδι, η κοινωνία την τιμωρεί μέσα από τον συλλογικό μισογυνισμό.

Κάτι δηλαδή που έχει κατά καιρούς εμφανιστεί ως φαινόμενο και στο εδώ φόρουμ και που στην ακραία του μορφή ευτυχώς σταμάτησε.

Όταν λοιπόν αναφερόμαστε στη "Χαμένη τιμή της Κατερίνας Μπλουμ" δεν εννοούμε μια αλλοπαρμένη που προσπαθεί να κάνει σόου στα social media ή για κάποια που έχει βίτσιο με τα δικαστήρια αλλά εννοούμε τη γυναίκα εκείνη που κακοποιήθηκε βάναυσα από το κράτος, τον τύπο, την αστυνομία και τον μισογυνισμό.

Λυπάμαι αλλά το παράδειγμα είναι ατυχές…

Θεωρώ ότι μέσα στην άγνοια σας για το μυθιστόρημα αναπαράγετε όλα τα επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν για να διαλύσουν την "τιμή" μιας γυναίκας...που το μυθιστόρημα έρχεται να αποκαταστήσει...

Με εκτίμηση
Iagos

Unknown by Iagos posted 23 December 2024 at 09:39

 

Πράγματι είναι υψηλής αισθητικής η φωτογραφία που ανεβάσατε αλλά μπορείτε να μας εξηγήσετε σας παρακαλώ λεπτομερώς πως σχετίζεται με το περιεχόμενο και τι ακριβώς υπονοείτε;