Ψυχικά Νοσήματα και M/s: μια απόπειρα ένταξης.

 ..

 

τι διασφαλίσεις χρειάζεστε;

 

Εγώ βλέπω το adhd και το φάσμα του αυτισμού ως απλά διαφορετικές διαδρομές του εγκεφάλου και μάλιστα πολλές φορές και πολύ ενδιαφέρουσες.

Αλίμονο αν έπρεπε όλοι να ακολουθούμε τις ίδιες διαδρομές, θα ήμασταν πολύ βαρετοί ως σύνολο.

 

Το φάσμα του αυτισμού είναι τεράστιο και έχει τις διαβαθμίσεις του. Μπορεί και να συνοδεύεται από κάποιο ψυχικό νόσημα, αλλά ψυχικό νόσημα από μόνο του δεν είναι.

Η συμπερίληψη σαν σκέψη είναι πολύ ευγενής και μακάρι όλοι μας, να ήμασταν διατεθειμένοι, να μην αποκλείαμε a priori από τις ζωές μας το διαφορετικό. Τουλάχιστον, να του δίναμε τον σεβασμό, που αξίζει σε όλους. Αφού και αυτό είναι θέμα γούστου, τουτέστιν, μάλλον δεν μπορεί να αξιολογηθεί θετικά ή αρνητικά από κανέναν τρίτο.

Ως προς το αρχικό ερώτημα. Όντας κάποιος που δεν έχει καμία σχέση με TPE ή M/s, πόσο μάλλον με την ψυχολογία ή την ψυχιατρική, απέχω.

 

Βρισκόμενος στον χώρο της ψυχικής υγείας 13 χρόνια, ως εργαζόμενος (όχι δεν είμαι ψυχολόγος αλλά μετέχω σε θεραπευτικές ομάδες)
η συμβουλή μου όσο άσχημο και αν ακούγεται αυτό είναι, Ποτέ εμπλοκή σε bdsm καταστάσεις με άτομο το οποίο πάσχει από
ψυχική νόσο.
Ξέρω πως αυτό που λέω χαλάει το ροζ συννεφάκι, όλα για όλους, έχουν όλοι δικαίωμα στα πάντα (και τα κοάλα) αλλά υπάρχει
η ψυχρή πραγματικότητα η οποία λέει:
Αρχικά μην κατατάσσουμε την απλή ήπια κατάθλιψη, μελαγχολία, στεναχώρια με την κατάθλιψη επιπέδου ψυχιατρικής νόσου,
σε αυτό το επίπεδο ο ασθενής πραγματικά νοσεί και αν σχετιστείς μαζί του θα σε ρουφήξει στην άβυσσο που βρίσκεται.

Οι ασθενείς δεν είναι ούτε νοητικά υστερημένοι, ούτε δεν έχουν παιδεία και μόρφωση, αρκετοί από αυτούς είναι καλλιεργημένοι,
πανέξυπνοι και μπορεί να έχουν και υψηλή μόρφωση, το πρόβλημα τους είναι το άγχος, η όποια πίεση (απλά πράγματα μπορούν
να τους προκαλέσουν τρομερή πίεση) και ανάλογα την μορφή της νόσου και διαφορετικά τα θέματα τους.

Οι οριακοί όταν δεν πάρουν αυτό που θέλουν με τον τρόπο που θέλουν, θα σε διαλύσουν, θα σε καταγγείλουν, θα σε διασύρουν.
Οι σχιζοφρενείς μπορούν να παραποιούν λόγω της νόσου τις καταστάσεις που βιώνουν, ειδικά αν έχουν και ιδέες παρανοϊκού
τύπου, ένας λάθος χειρισμός μπορεί να ξυπνήσει ψυχωσικό επεισόδιο.
Οι πλειοψηφία των ασθενών αδυνατούν να υπάρξουν ακόμα και σε απλές vanilla σχέσεις πιο φιλικής μορφής και όχι τόσο ερωτικής
διότι στρεσάρονται πολύ εύκολα.
Αν υπάρχουν ψυχαναγκασμοί, το άτομο ότι κάνει πρέπει να το κάνει με τον δικό του τρόπο, εντολές, απαγορεύσεις, οδηγίες
λειτουργούν πολύ αρνητικά και ανάλογα το άτομο οδηγούν σε βίαια ξεσπάσματα ή καταγγελίες, στο νοσοκομείο θα καταγγείλουν
ως κακοποιητικό στον ανώτερο στην βαθμίδα όποιον/α προσπάθησε να τους αλλάξει την ρουτίνα.

Αναφέρομαι πάντα σε ψυχιατρικές περιπτώσεις και όχι σε απλές νευρώσεις, δυσκολίες χαρακτήρα, θλίψη ή παράξενη συμπεριφορά.

 

@Mob_Jones Ως άτομο με διάγνωση Οριακής Διαταραχής Προσωπικότητας και ως slave που υπηρετεί σε συσχετισμό Ολικής Παράδοσης Ελέγχου, διαβάζω το παραπάνω κείμενο και αισθάνομαι οργή που δεν μπορώ, να καταπιώ.

Διότι αυτό που περιγράφετε δεν είναι «ψυχρή πραγματικότητα», αλλά ένα συνονθύλευμα στερεοτύπων, φόβων, και μιας δυσκολίας κατανόησης της ανθρώπινης πολυπλοκότητας.

Πρώτα απ’ όλα, η πρόταση «ποτέ εμπλοκή σε BDSM με άτομο που πάσχει από ψυχική νόσο» είναι τόσο επισφαλής όσο να λέγαμε «ποτέ εμπλοκή σε σχέση με άτομο που έχει διαβήτη». Η ψυχική ασθένεια δεν ακυρώνει την ικανότητα για συναίνεση, επικοινωνία, ή ηθική υπευθυνότητα. Το BDSM και οι πρακτικές του βασίζονται στη συναίνεση, στα όρια, και στον αμοιβαίο σεβασμό, έννοιες που, προφανώς, πιστεύετε πως αδυνατούν να κατανοήσουν τα άτομα με ψυχικές διαταραχές. Είστε σίγουρος ότι η προκατάληψή σας δεν προέρχεται από την άγνοια των βασικών αρχών αυτών των πρακτικών, παρά από την πραγματικότητά τους;

Οι γενικεύσεις σας («οι οριακοί θα σε διαλύσουν», «οι σχιζοφρενείς παραποιούν την πραγματικότητα») δεν είναι μόνο προσβλητικές, αλλά επικίνδυνα αφελείς. Η Οριακή Διαταραχή δεν είναι συνώνυμο της χειραγώγησης, όπως η Σχιζοφρένεια δεν είναι συνώνυμο της βίας. Εμείς, τα άτομα με διαγνώσεις, είμαστε ανθρώπινα όντα με συναισθήματα, λογική, και την ικανότητα να αγαπάμε, να στενοχωριόμαστε, και να επιλέγουμε.

Το κείμενό σας δεν έχει καμία σχέση με την «πραγματικότητα» . Όταν μειώνετε την εμπειρία μας σε «ρουτίνες που δεν πρέπει να αλλάξουν» ή σε «άβυσσους που ρουφάνε τους γύρω τους», ενισχύετε το στίγμα που μας ωθεί στην απομόνωση.

Γιατί να μην αναφερθείτε στις έρευνες που δείχνουν ότι άτομα με σοβαρές διαγνώσεις μπορούν να έχουν υγιείς σχέσεις, ακόμα και BDSM, όταν υπάρχει υποστήριξη, εκπαίδευση, και σεβασμός; Γιατί να μην συζητήσετε τη σημασία της ψυχοθεραπείας,και της κοινωνικής ενδυνάμωσης, αντί να μας παρουσιάζετε ως προσωπικότητες που αναλώνονται στο άγχος;

Δηλώνετε δεκατρία χρόνια στον χώρο της ψυχικής υγείας, αλλά το κείμενο σας θυμίζει περισσότερο έναν φοβικό απέναντι σε ό,τι δεν καταλαβαίνει, παρά κάποιον με επαγγελματική κατάρτιση . Αν πραγματικά έχετε συμμετάσχει σε θεραπευτικές ομάδες, θα ξέρατε ότι η ποικιλομορφία της ανθρώπινης εμπειρίας δεν χωράει σε ταμπέλες τύπου «καλός ασθενής» vs. «κακός ασθενής». Θα είχατε συναντήσει ανθρώπους που, παρά τις διαγνώσεις τους, ζουν με πάθος, δημιουργία, και αγάπη, ακόμα και σε πλαίσια που εσείς θεωρείτε «ακατάλληλα».

Ξεφορτωθείτε λοιπόν την ψευδοεξυπνάδα της «πραγματικότητας» σας και αντικαταστήστε την με γνώση.

Μάθετε να ακούτε τις φωνές των ατόμων που ζούμε με αυτές τις εμπειρίες, αντί να μας σπρώχνετε στο περιθώριο και να μας θεωρείτε ανίκανους να συνάψουμε σχέσεις.

Το BDSM, όπως και κάθε ανθρώπινη αλληλεπίδραση, απαιτεί ωριμότητα, συνεννόηση, και ευαισθησία, ποιότητες που δεν εξαρτώνται από μια διάγνωση, αλλά από τον χαρακτήρα, την ηθική, και την εκπαίδευση του κάθε ατόμου.

 

Αν εσύ θέλεις κάνε M/s και ΤPE σχέση με ψυχικά πάσχοντα και το πιο καλό παράδειγμα δεν είναι ο διαβήτης (παθολογικό πρόβλημα)
αλλά μην κάνεις σχέση με έναν πυρηνικό αντιδραστήρα.

 

Τι εννοείς;

 

Ότι η ραδιενέργεια είναι κάτι επικίνδυνο το ίδιο και η ψυχική νόσος οι συμπεριφορές δεν είναι οι συνηθισμένες
αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να έχεις μία φιλική σχέση με κάποιον που έχει ψυχική νόσο αλλά υπάρχουν
και νοσούντες που η όποια στενή σχέση μαζί τους θα σου προκαλέσει προβλήματα.

 

Τι είδους προβλήματα; Είναι επικίνδυνοι άνθρωποι αυτοί;

 

Δεν θα σε σκοτώσουν ή θα σου επιτεθούν, ανάλογα την νόσο που έχει ο καθένας μπορεί να σου προκαλέσει
άλλα προβλήματα, μία απλή για παράδειγμα διαφωνία για αυτους να είναι εφάμιλλη ότι τους έχεις κάνει το
μεγαλύτερο κακό του κόσμου.
Anyway κάποιες πληροφορίες έγραψα και πιο πάνω, όποιος θεωρεί ότι ένας ψυχικά νοσούντας είναι κατάλληλο
πρόσωπο για M/s και TPE μπορεί να δοκιμάσει, αν βρει διαθέσιμο γιατί συνήθως ασχολούνται με το πρόβλημα
τους το οποίο τους βασανίζει, τα φάρμακα τους και προτιμούν τις φιλικές σχέσεις, διότι οι ερωτικές και τέτοιου
τύπου ειδικά τους τρομάζουν και τους αγχώνουν, δεν είναι χαζοί έχουν επίγνωση των συναισθηματικών τους
δυσκολιών.

 

Η Μαργαρίτα Καραπάνου, ούσα διαγνωσμένη με διπολική διαταραχή, έχει γράψει εξαιρετικά βιβλία όπου είναι αυτοβιογραφικά. Αφενός, περιγράφει δυνατούς έρωτες που ήταν για εκείνη ζωογόνοι και αφετέρου μίλησε για το στίγμα της ψυχικής νόσου αναφέροντας τη συγκλονιστική φράση "Ποιος θα σε πιστέψει εσένα πουλάκι μου;", φράση που της είπε μία νοσηλεύτρια σε ψυχιατρική κλινική όπου νοσηλευόταν και περνούσε τα πάνδεινα.
Δεν είναι τελείως κοτσάνες τα όσα γράφεις, με τη διαφορά ότι αναφέρεσαι σε αρύθμιστους ψυχικά ασθενείς. Η ψυχοθεραπεία και τα κατάλληλα φάρμακα είναι τα μέσα για μία ποιότητα ζωής προσβάσιμη σε κάθε πτυχή της. Τα νέας γενιάς φάρμακα δεν στερούν τον οργασμό όπως συνέβαινε παλαιότερα.
Πέρα από φιλαράκια... κάνουν και σεξ, δουλεύουν, κάνουν ταξίδια, και σχετίζονται ερωτικά με τον τρόπο που τους δίνει ευφορία.