Η βωμολοχία σε συνεδρίες

Απάντηση: Η βωμολοχία σε συνεδρίες

Όπως έγραψα και σε μια συμφορουμίτισσα κάπου αλλού, ευτυχώς που καμία και κανένας από μας δεν είναι το μέτρο του ορθού, αλλά άτομα που εκφράζουν υποκειμενικές απόψεις βάσει του τι κουβαλούν και πως το κουβαλούν μέσα τους.

Το εύηχο λοιπόν όπως και το αντιαισθητικό είναι υποκειμενικά.

Προσωπικά ποτέ δεν χρησιμοποίησα τέτοιου είδους εκφράσεις όχι επειδή πλέον τις ντρέπομαι, αλλά επειδή απλά τις βρίσκω αντιαισθητικές, με ξενερώνουν σεξουαλικά και συμφωνώντας με το αρχικό ποστ του μανου -ο οποιος ετρεξε να ανακαλεσει μην δυσαρεστησει την MissMary (σε πειραζω ας το ξεκαθαρισω)  - το σκισε μου το κωλαράκι είναι διαταγή, που μπορεί να καυλώνει τους κινκυ αλλά αμφιβάλλω αν ένας Κυριαρχος, σε σχέση Ds αναφέρομαι βεβαίως, καυλώνει όταν του δίνουν διαταγές, εξ όσων προσωπικά τουλάχιστο έχω παρατηρήσει, δεν ξέρω και όλους τους Κ στον κόσμο.

Όσο για το βρώμικο του dimi, συμφωνώ αλλά και πάλι το τι εστί βρώμικο είναι υποκειμενικό.
Το δικό μου υποκειμενικό δεν βρίσκει το σκίσε μου το κωλαρακι διόλου βρώμικο.
Βρίσκει όμως βρώμικο το να μετατρεπεται η σκλάβα σε τουαλέτα, ή να αναγκάζεται να κυλιέται μέσα στις βρωμιές της σαν γουρούνι κ.ο.κ.
Οπότε η βωμολοχία προσωπικά δεν με διεγείρει από την πλευρά εκείνου που την χρησιμοποιεί, χωρίς αυτό να με εμποδίζει από το να νιώθω μια βρωμιάρα  

 

Απάντηση: Η βωμολοχία σε συνεδρίες

Αυτό είναι ένα πρόβλημα...αν οι Κυρίαρχοι ξενερώνουν με το "Σκίσε μου το κωλαράκι".. Εγώ τελικά ίσως είμαι και kinky (?), τί να πω... Και επειδή βάζω την "επιθυμία" πάνω από οποιουσδήποτε όρους (D/s, κτλ), θέλω να μπορώ να εκφράζομαι ελεύθερα. Οπότε από πριν θα ξεκαθαρίσω οτι το "σκίσε μου το κωλαράκι" δεν είναι προσταγή, είναι κάτι που το ζητάω με όλο μου το δικαίωμα, και μπορώ να το διαμορφώσω για να είναι εύηχο και σε εκείνον: Σε παρακαλώ Κύριε, σκίσε μου το κωλαράκι. Ε μετά και από αυτό, αν ακόμη τον ξενερώνει τι να πω, ας κλείσει τα αυτιά του..  γιατί και να κρατηθώ, θα μου ξεφύγει και θα το πω!

Συμφωνώ και με όλα τα υπόλοιπα lara[E-p], με την διαφορά οτι δεν θέλω να αισθάνομαι βρώμικη αλλά (ας το πω κόσμια..) πρόστυχη   η λέξη βρώμικη με παραπέμπει αλλού και ως παρθένος στο ζώδιο έχω ένα θεματάκι.. χιχιχι!

Φιλάκια!! 

 

Απάντηση: Η βωμολοχία σε συνεδρίες

Βέβαια οι υποτακτικοί πρέπει να μιλάνε πάντα ευγενικά στους αφέντες τους. Το δικάιωμα των ύβρεων και της βωμολοχίας το έχουν μόνον οι κυρίαρχοι. Εκτός βέβαια αν ζητηθεί από τους υποτακτικούς να μιλήσουν "βρώμικα" για την ευχαρίστηση του αφέντη/της αφέντρας.

 

you rock girl....   

 

O K υποτίθεται ότι δεν αφήνει την υ, να βωμολοχεί, me thinks...

Θα ξενέρωνα με το "παρακαλώ, κάν(τ)ε μου σκληρό πρωκτικό σεξ Κύριε" , με εκφράζει απόλυτα το "παρακαλώ σκίσ(τ)ε μου τον πάτο Κύριε" , δεν ακούγεται πιο ωραία, #εεεε;

 

OXI, μην φτάνουμε σε ακρότητες.  

 

Mε βάση το παραπάνω και το δικό μου χαρακτήρα να πω πως δεν διανοούμαι να ζητήσω απο τον Κ να μου κάνει το οτιδήποτε τη στιγμή που με έχει μπροστά του. Είτε το πω με παρακαλώ, είτε το πω πρόστυχα, είτε ικετευοντας, για εμένα, δεν παυει να είναι εντολή, δεν παυει να σημαίνει οτι του κάνω υποδείξεις κάτι που ούτε εγώ επιθυμώ, ούτε εκείνος.Χάνεται και η μαγεία του να μην ξέρω τι θα ακολουθήσει μετά, χάνεται το δικαίωμα μου στο να μήν έχω δικαίωμα, χάνεται η ομορφιά του να σε κάνει ο,τι τον εμπνεύσεις.

Θα μπορούσα να εκράσω, σωστά, το τι θα ήθελα μόνο αν μου το είχε ζητήσει, ή κάτω απο πλαίσια φαντασίωσης/περιγραφής ή έστω ως επιθυμία-ευχή αλλα και αυτό ρεγουλαρισμένο και μόνο αν το ''σηκώνει'' το κλίμα την προκειμένη στιγμή, σίγουρα όχι πάνω σε παιχνίδι.

Αν είναι να παρακαλέσω, ζητήσω κάτι λοιπόν,θα πρέπει να μου βγεί αυθόρμητα και εμένα και θα είναι σχετικό με τη δική του ικανοποίηση, να μου επιτρέψει να τον αγγίξω, να μου επιτρέψει να του κάνω κάτι, να με αφήσει να του δείξω πόσο τον θέλω. Δεν είναι δεδομένο τίποτα. Εκεί φαντάζομαι θα χρησιμοποιούσα οποιαδήποτε ''γλώσσα'' ξέρω οτι θα του ήταν πιο αρεστή.

Προσωπικά δυσκολέυομαι να μιλήσω πρόστυχα face to face, τρελαίνομαι να μου μιλούν άσχημα και πρόστυχα αλλα δυσκολέυομαι υπερβολικά να μιλαω εγώ έτσι. Να ακούω τον εαυτό μου έτσι. Δεν γνωρίζω το λόγο αλλά αυτόματα νιώθω οτι δεν μου πάει, σαν να μην είμαι εγώ, σαν να ακούγομαι ''χαζή'' λέγοντας τις λέξεις. Δεν έχει να κάνει με ηθική νομίζω αλλά ταυτόχρονα αισθάνομαι ντροπή και αμηχανία.
Οχι οτι έχει σημασία βέβαια, αν πρέπει να μιλήσω έτσι, θα μιλήσω έτσι.

 

ειμαι της αποψης πως ενα σκισε με ετσι γενικα κι αοριστα χωρις περαιτερω τοπικους προσδιορισμους θα εκανε τη δουλεια μια χαρα.