Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Πορεύσου τότε με ό,τι έχεις  

 

Αυτό κάνω. Χρόνια τώρα...

 

κυρία @brenda
τον τελευταίο καιρό υπάρχει μόνον ένα (1) μέλος του φορουμ που απαιτεί φορτικά από άλλα μέλη να μην λεν την γνώμη τους.
πού απαιτεί επίμονα να ζητήσουν την συναίνεσή του για να γράψουν.
που αναρωτιέται γιατί επιμένουν να γράφουν την γνώμη τους.
που θέλει να αποφασίζει τι αφορά τους άλλους και τι όχι.
έχετε εντοπίσει και δεύτερο τέτοιο μέλος; θα με υποχρεώσετε να το υποδείξετε γιατί τέτοιες συμπεριφορές τις βρίσκω πολύ επικίνδυνες.

 

Η ζωή επιστρέφει συμπεριφορές.
Οι μπάτσοι πετάνε δακρυγόνα.
Οι συκοφάντες πετάνε την χολή τους παντού.
Σάς τα επιστρέφω με αγάπη, να τα κρατήσετε εσείς, γιατί από σας προέρχονται και σε σας θα μείνουν.
Όχι, δεν είναι οι προκριματικοί του Ρολάν Γκαρός.
 

 

χαίρομαι, για το φορουμ, που δεν μπορούμε να εντοπίσουμε δεύτερο άτομο με τέτοιες συμπεριφορές.

 

Πόσο μα πόσο αντιπαθητικό είναι το κοριτσάκι στο Jurassic park το πρώτο.
Πόσο θα χαίρομουν αν το έτρωγε καποιος δεινόσαυρος. Εκείνα τα μικρά που είναι πολλά μαζί κατά προτίμηση για να ειναι αργος και βασανιστικός θάνατος.

(Το έχει στο Star τωρα)

 

Ευτυχισμένη.

 

Kαλά όλ ΄αυτά που λές βρε Περσεφόνη, αλλά όταν τα καλοσκεφτείς λίγο, γεννάνε καινουργια ερωτήματα.
Γιατί όταν τα υ αποτινάξουν από πάνω τους αυτοαναφορικότητες , φοβίες, ανταγωνισμούς, δαίμονες κι όλα αυτά που λές και συ, και η Ρέα...

...αλλά και ο @tithon , με την βοήθεια ή καλύτερα την καθοδήγηση του Κ τους, γιατι να "νοιώθουν καλύτερα" αντικαθιστώντας τα κοινωνικά θέλω και πρέπει με αυτά του Κ και να μην αφήσουν πίσω τους την υποτακτικότητά τους, χαράσσοντας μιαν αυτόνομη πορεία με βάση τα δικά τους πραγματικά θέλω; Δεν θα έχουν ποτέ δικά τους θέλω; Δεν θα φτιάξουν δικό τους τρόπο σκέψης;
Η μήπως είναι επαχθές να σκάψουν και να τα ανακαλύψουν και απείρως βολικότερο να αφεθούν να καθοδηγούνται;

 

Ίσως είναι ο τρόπος που γράφω ή ίσως είναι και η βαρύτητα του θέματος που το κάνει τόσο δυσκολο να συζητηθεί γραπτά.

Δεν ξέρω αν έτσι όπως έγραψα φάνηκε τόσο...ασπρόμαυρο. δεν είναι ότι ένα υ δεν έχει και από πριν δικά του καθαρά θέλω, η ότι είναι η δικά του η αλλων. Το θέμα δεν είναι τόσο αυτό όσο ότι ένα υ πολύ συχνα ( δεν λέω πάντα γιατί δεν μπορώ να ξέρω για όλα τα υ) επειδή έχει την τάση να ταυτίζει τους στόχους του και τα θέλω του με αυτά του περίγυρου του είτε από χαρά είτε από ενοχικοτητα είτε από πολλά πράγματα που μπλέκονται ... Του είναι πιο εύκολο και λυτρωτικό να διαλέξει αυτό το άτομο που θα συγκεντρωθεί και θα ακολουθήσει. Δεν είπα εγώ ούτε για βοήθεια ούτε ότι ξαφνικά και μαγικά απελευθερώνεται. Γιατί δεν το βλέπω ακριβώς έτσι. Μια αλληλεπίδραση είναι και αυτή απλα εκεί είναι πιο τακτοποιημένα πιο ξεκαθαρα, αν η σχέση πάει όντως καλά...δεν θα υπάρχουν πια προσωπικά θέλω, είναι κοινά θέλω.

Ο δικός τους τρόπος σκέψης είναι αυτός που τα οδηγεί να θέλουν να ακολουθήσουν. Αυτό είναι όλο το κλειδί. Και συγγνώμη αλλά δεν θεωρώ πως κανείς που δεν το νοιώθει μέσα του αυτό, θα το καταλάβει διαβάζοντας με.

 

Τα ανώμαλα! Βάζω τα σπίρτα βάζετε τα ξύλα Πάτερ Ηγούμενε?

 

Μπα, χαμένος κόπος Ρέα μου, συνήθως αυτά τα ανώμαλα είναι μονίμως καυλωμένα και υγρά, δεν θα πιάσουν.