Ταπείνωση - Εξευτελισμός (Humiliation)

Pistebo kaliteros orismos kai eksigisi pou exei dothei. Kai basiko einai panta na thimomaste oti allo o ekseftelismos me tin simbatiki enia kai allo sto kosmo tou BDSM

 

Afto mono gia ekseftelismo den to blepo. Apla ine na thabmazis to ginekio kormi kai tin dinami pou kribei mesa tis i ipotagi

 

Όλα είναι στο μυαλό.
Αυτό που δεν δέχεται το σύνολο είναι αυτό που εξιτάρει.
Dog training , prive ή και public είναι μια μέθοδος που προτιμώ.
Κάποιες εδώ μέσα το έζησαν....

 

Προσωπικα θεωρω οτι ο εξευτελισμος και η ταπεινωση δεν ειναι σωστο να πραγματοποιουνται δημοσια.
Ειναι μια ιεροτελεστια που αφορα προσωπικα 2 ατομα εχεμυθα πρωτιστως.

Ειναι ανηθικο να σπιλωνεται η προσωπικοτητα του ατομου που εξευτελιζεται στους υπολοιπους ανθρωπους που θα δουν απλα μια εικονα στον δρομο,θα δημιουργησουν στιγμιαια μια αποψη χωρις να γνωριζουν τιποτα περισσοτερο.

 

υπαρχουν ανθρωποι ομως που τους εξιταρει ακριβως αυτο ομως.

 

Ισχυει,δεν το αμφισβηττω.
Το θεμα ειναι ομως οτι εκει ακριβως πρεπει να βρισκεται το κυριαρχικο ατομο για να το αποτρεψει.
Εκει βρισκεται και η ουσια της κυριαρχιας του.Το ιδιο το κυριαρχικο ατομο κρινει τι πρεπει και τι δεν πρεπει ασχετα αν το επιζηταει το υποτακτικο.
Ο ρολος του ειναι διπλος.Να προστατεψει το ατομο που εξευτελιζει σωματικα αλλα και κοινωνικα.
Το υποτακτικο ατομο λειτουργει εκεινη την στιγμη με το συναισθημα (ή και τις ορμονες) και οχι με την λογικη.

 

Επί πλέον, είναι περιφρόνηση προς το κοινό που θα γίνει ακούσιος μάρτυρας δημόσιου εξευτελισμού η αυθαίρετη έκθεση του σε σκηνές τέτοιες, περιφρόνηση που δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να επιδεικνύουμε, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουμε την καύλα μας.

 

Εντάξει τον Α τον εξιτάρει η τάδε κατάσταση ,τον Β κάποια άλλη...
Το ζήτημα είναι να μην φτάσεις στην ουσία,στο σημείο να αναγκάσεις τρίτους να γίνουν μάρτυρες κάποιων καταστάσεων..
Θέλω να πω ότι το θέμα-ζήτημα δεν είναι κάθε αυτός ο δημόσιος εξευτελισμός,αυτό αφορά τα εμπλεκόμενα άτομα και την επιλογή-επιθυμία τους και μπορεί να επιτευχθεί μια χαρά και με μια κάμερα ή φωτογραφική...
Το θέμα είναι η επιθυμία για δημόσιο εξευτελισμό,η πράξη,να μην καταλήγει σε σημείο ενόχλησης-πρόκλησης για τους τρίτους ...
Με λίγα λόγια ,ναι δημόσιος εξευτελισμός εφόσον το γουστάρεις το υπομένεις ,αλλά ο τρίτος ο τυχαίος μπορεί να μην γουστάρει ,ρε παιδί μου,να σε δει σε κάποιες καταστάσεις...
Γι αυτό κλείνω προς την άποψη ότι όσον αφορά τη δημόσια ταπείνωση-εξευτελισμό πρέπει να προτιμώνται μέθοδοι με κάμερες και φωτογραφικές....δε λέω ότι οι καταστάσεις ,οι αισθήσεις είναι ίδιες αλλά αυτή είναι η αντίληψη μου ...
...ναι εγώ γουστάρω πχ να υποστώ κάποια δημόσια ταπείνωση ,δε θέλω όμως να αναγκάσω τον τυχαίο Α ή Β να γίνει μάρτυρας κάποιας καταστάσεως,γιατί μπορεί να μη γουστάρει.. γιατί πλέον δε θα ναι ζήτημα ταπείνωσης μου αλλά ενόχλησης για το εν λόγω πρόσωπο [γιατί στην ουσία τον υποχρεώνω να γίνει μάρτυρας σώνει και καλά].

 

Γνωρίζω και αποδέχομαι ότι η διαφορετικότητα των ανθρώπων, οδηγεί την κάθε σχέση να δημιουργεί τα δικά της θέλω, βάσει της μοναδικότητας αλλά και της ξεχωριστής προσωπικότητας των μερών που την αποτελούν, και άρα να διαμορφώνεται ανάλογα.
Επισης γνωρίζω ότι η υποτακτική/σκλάβα δεν αυτοπροσδιορίζεται, αλλά ετεροπροσδιορίζεται από τον Κ της, ο οποίος ορίζει-αποφασίζει πως θα αποκαλεί ή θα χρησιμοποιεί την υποτακτική/σκλάβα του.
Μήπως τα όποια όρια ή στοπ στον εξευτελισμό έχουν να κάνουν τελικά με την χημεία που υπαρχει μεταξύ των μερών??

 

Μη σου πω και των ημερών (που βιώνουμε)...