τιμωρώ ή διορθώνω;

Στην υγειά σου και μην ανησυχείς, ξέρω ότι για πολλούς/ες είμαι "εξωγήινος", no problem.
Με κείνες/ους που ήθελα/θέλω να τα "βρω", τα έχω ήδη βρει/θα τα "βρω"  
Καλά να είμαστε όλοι/ες και ο διάλογος δεν είναι ποτέ χάσιμο χρόνου ( αρκεί να είναι διάλογος και όχι δυο παράλληλοι μονόλογοι ).
Όπως έγραψες κι εσύ, κι εγώ "φιλτράρω" και κρατώ όσα θεωρώ ότι θα είχαν να μου προσφέρουν τροφή για σκέψη, τα υπόλοιπα τα σέβομαι πάντα σαν απόψεις, αλλά με κάθε ειλικρίνεια τα προσπερνώ   

 

Η τιμωρια ειναι εξελικτικο μεσο στη σχεση. Το υ, οταν κανει την μαλακια δεν σκεφτεται οτι ειναι λαθος και θα τιμωρηθει απλα το κανει. Η τιμωρια ερχεται μετα για να του υποδειξει το λαθος και να το φερει στην ταξη. Αυτος ειναι κι ενας τροπος απο το Κ να δειξει το ενδιαφερον του. Επισης οταν το υ δεν κανει την ιδια μαλακια σημαινει οτι εμαθε απο το λαθος του, οχι οτι φοβαται την τιμωρια και δεν το κανει. Αν δεν το κανει γιατι φοβαται την μαλακια για εμενα η σχεση δεν ειναι λειτουργικη, γιατι στηριζεται στον φοβο.

 

Εγώ ενδιαφέρομαι συζητώντας, όχι τιμωρώντας. Ενδιαφέρομαι όντας ξεκάθαρος κι εκεί που χρειάζεται κάνοντας υπομονή, όχι κουτουλώντας ή στερώντας. Είμαι Κ, όχι μπαμπάς, όχι δεσμοφύλακας, σίγουρα δεν είμαι δικαστής ή Θεός.
Σε μένα το υ που θα είχε ανάγκη ( σωματικής ή ψυχολογικής ) βίαιας υπενθύμισης, ή βίαιας επαναφοράς στην τάξη, απλά δεν μου κάνει. Ούτε το υ που θα έπρεπε κάθε τρεις και λίγο να του εξηγώ το παραμικρό, ακόμη και τα πιο απλά πράγματα.
Η όποια Κυριαρχία μου θα ήθελα να βασίζεται στον σεβασμό, στην εκτίμηση και στην πειθαρχία ( πειθαρχία δική μου πρωτίστως, όπως κι εκτίμηση και σεβασμό που θα είχα κι εγώ προς το υ μου ).
Η όποια βια σαν μέσο επιβολής της πειθαρχίας, για μένα θα σήμαινε ότι κάτι δεν θα έκανα καλά, κάπου δεν θα κάλυπτα την όποια υ μου.
Ως προς την εξάσκηση της όποιας βίας, για μένα - και ξαναλέω για μένα μονάχα - θα ήταν ικανοποίηση της όποιας σαδιστικής μου όρεξης. Και την οποία τελευταία μου πλευρά η όποια υ θα γνώριζε πριν καν μπλεχτεί μαζί μου.
Όπως και θα γνώριζε όλες μου τις "ιδιαιτερότητες" και όλα μου τα ελαττώματα σαν άνθρωπος. Έτσι αν και όταν προχωρούσαμε, δεν θ'' άνοιγε στα χέρια της το σοκολατένιο αυγουλάκι με την έκπληξη.

 

Η τιμωρια δεν ειναι βια, ποσο μαλλον κακοποιηση.

 

Δώσε πόνο αλήτικο και να μιλάμε με υγεία και χαρά. Εσύ να είσαι καλά και τι λέω εγώ, στις κεραίες που δεν έχει κανείς μας χαχα...Happy new year... 

Υ.Γ.

Αούτςςςς, E.T. ( Extra Tenebrial ) τηλέφωνο σπίτι ( αλλά πρέπει να σιγουρευτώ, ότι με βολεύει η ταρίφα χαχα   )

 

 

Εξακολουθώ να πιστεύω ότι η τιμωρία είναι καταρχάς μια υπενθύμιση, ένας τρόπος να σε επαναφέρει το Κ στο εδώ της σχέσης. Να σου υπενθυμίσει δηλαδή που βρίσκεσαι, το είδος της σχέσης και το γιατί είσαι εκεί.

Εκτός διαφόρων trivial καταστάσεων, απροσεξίες κλπ, κάποιες προβληματικές συμπεριφορές για το ίδιο το υ ή τη σχέση έχουν βαθιά ρίζα που φτάνει στον τρόπο σκέψης του ατόμου, ή στους αυτοματισμούς που έχει εγκατεστημένους. Ο μόνος τρόπος που βλέπω να μπορεί να αλλάξει κάτι τέτοιο είναι με πολύ κουβέντα.Αρχικά το ίδιο το υ πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι αυτές οι συμπεριφορές είναι προβληματικές. Αν το συνειδητοποιήσει, μόνο του θα νιώσει την επιθυμία να αλλάξει. Κανείς δεν αλλάζει αν δεν θέλει ο ίδιος. Η αλλαγή μπορεί να γίνει με την βοήθεια του Κ, με υπομονή, δίνοντας τον απαραίτητο χρόνο και κάνοντας monitoring μέσα απ την καθημερινή συμπεριφορά, από γραπτά reports κλπ.

Την αλλαγή δηλαδή πρέπει να θέλει να την κάνει το υ και να γίνει από μέσα προς τα έξω. Το αντίθετο, δηλαδή η τιμωρία, είναι διαδικασία απ έξω προς τα μέσα που αμφιβάλω αν μπορεί να διορθώσει κάτι επί της ουσίας. Μπορεί να δημιουργήσει φόβο ή έναν νέο αυτοματισμό ο οποίος στην καλύτερη περίπτωση θα είναι αρκετά δυνατός και θα καπελώσει τον προηγούμενο.

Όλα αυτά βέβαια εξαρτώνται και από τους δυο. Η αλλαγή που πιθανόν να θέλει να κάνει το υ μπορεί να είναι επίπονη και χρονοβόρα. Αντίστοιχα, το Κ μπορεί να μην ενδιαφέρεται για την επί της ουσίας αλλαγή του υ. Ίσως να του αρκεί απλά να κόψει μια συμπεριφορά χωρίς να ενδιαφέρεται για το αν η αλλαγή είναι επί της ουσίας ή επιφανειακή.

Ένα καλό όμως που έχει η τιμωρία, και λειτουργεί υπέρ του υ, είναι ότι πληρώνεις το αντίτιμο επί τόπου και 'καθαρίζεις' από ενοχή και το άγχος ότι η πράξη που δυσαρέστησε το Κ μπορεί να επηρεάσει τη σχέση. Ότι έγινε τελειώνει εκεί με την τιμωρία. Αναρωτιέμαι λοιπόν, αν η προθυμία μου κάποιες φορές να τιμωρηθώ προσβλέπει σε κάτι τέτοιο. Δηλαδή να δεχτώ μια γερή γρήγορη τιμωρία και να το πετάξω από πάνω μου.

Τέλος να πω ότι αν το υ παρεκκλίνει γενικότερα, τίποτα δεν εμποδίζει το Κ να χρησιμοποιήσει και τους δυο τρόπους, δηλαδή μια γερή τιμωρία για να σε φέρει γενικώς στα ίσια σου και εν συνεχεία να κάνει και την κουβέντα που θα έχει σκοπό μια αλλαγή ουσίας.

 

ΠΛΟΚ

 

Ενιοτε και μπλοκ (σαδιστικης) ζωγραφικης.

 

@Θρυαλλίς τρέμω την μέρα που θα με υποτάξεις. Πέρα απο την πλάκα και για μένα έτσι ειναι η σχέση κ/υ στο θέμα τιμωρίας.