Άμβλωση

Νομιζω αγαπητη μπρεντα τιθεται θεμα ιδανικων μερικες φορες..Δεν ειναι θεμα αντρα δυναστη η αφεντη και δουλου που υποσχεται στασεως εναντι αλλων, νομιζω ειναι λιγο πιο σοβαρο.Φυσικα και εχει ο καθης μας υποχρεωση να αναγνωρισει την ταυτοτητα των ευθυνων που μετεχει στην φυση μας ειτε δια της συναινεσεως ειτε a priori αλλα προυποθετωντας οτι υφισταται μια διαβαθμιση ευθυνων σε επιπεδο βιου.Μερικα κομματια του εαυτου μας κρυβουν πολλες προσδοκιες, μια εκτρωση ειναι ενας θανατος ενος ανθρωπου που αδηλα μετεχει στον εαυτο μας αλλα και στην κοινωνια μας γενικοτερα..Αγγιζει τα ορια της τιμωριας στον εαυτο μας αυτη η πραξη αλλα και στο μη εγκατεστημενο οριο που ενδεδειγμενα επρεπε να μετεχει ο βιος μας ωστε να δεχθει μια εξελιξιμοτητα μπροστα απο μια παρουσια ενος νεου μελους...Θα ηταν αδικο να μην προσθεσουμε την υπευθυνουητα σε εναν βιωματικο διαλογο με ενα μελος με εμβυια ηθικη σταση που εν ολιγης μας εμπιστευεται την παρουσια του ενσυνειδητως.Η αμβλωση ειναι ΑΜΥΝΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΠΟΛΕΜΟΥ εξ ορισμου και εχει εφαμιλο αντικτυπο και συνεπεια με την κουλτουρα που μετεχει μια πληθωρα αλλων επισημα μετρων σε εναν πολεμο..Οφειλει να επεξηγησει μια γυναικα τι καθιστα τον εαυτο της μεριδιο αυτης της πραξης οπως και τιθεται θεμα αμφισβητησης καποιων ενστικτων και αξιων που εξεκληθησαν να ενσωματωσουν αυτην την ενεργεια ενεκα συνθηκων παραδοχης αυτης.Δεν ειναι θεμα μπαλας πιστεψε με..

 

Ανέφερα brenda ότι η έκτρωση είναι έγκλημα; Σε ποιο σημείο το ανέφερα. Λοιπόν εξήγησε μου κάτι. Πες εγώ ότι νυμφεύομαι κάποια και μένει έγκυος και γεννάει την 29η εβδομάδα και αυτό το παιδάκι τώρα όσο μεγαλώνει βλέπεις να παρουσιάζει διάφορα, γιατί φταίω μπορείς να μου το εξηγήσεις αυτό; Πως θα του πω του παιδιού μου που θα δει τη δουλειά μου ότι οι μαθησιακές δυσκολίες που παρουσιάζει δεν θα του το επιτρέψουν να την ακολουθήσει όπως και μία σειρά από άλλα επαγγέλματα; Δεν λέω ότι θα γίνει ντε και καλά επειδή κάποια έκανε έκτρωση. Παίζει να γίνει όμως είναι στατιστικό δεδομένο... Δηλαδή συγγνώμη τώρα νυμφεύομαι για να ευτυχήσω ή να δυστυχήσω στη ζωή μου;

 

Στ΄αλήθεια δεν μπορώ και δεν θέλω να παρακολουθήσω αυτήν την συλλογιστική...Αν δηλαδή η γυναίκα σου είχε κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας, το οποίο θα ήξερες, δεν θα την παντρευόσουν?
Αν πάμε στην Σπαρτιάτικη λογική που επιτάσσεις, μάλλον όχι....
Ε, εγώ δεν μπορώ να τα μετρήσω έτσι τα πράγματα...Οι κοπέλες συνήθως που καταφεύγουν σ΄αυτό, είναι νεαρής ηλικίας και με πλημμελή πληροφόρηση....
Στις περισσότερες των περιπτώσεων, φταίει ο άνδρας για την μη αποτροπή των συνθηκών εκείνων που καταλήγουν σε ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη...
Η δική μου περίπτωση λοιπόν καλέ μου @seduced mind, ήταν στα 18 μου και με ταυτόχρονη χρήση αντισυλληπτικών και αντιορμονών που καθιστούσαν απαγορευτική την φυσιολογική ολοκλήρωση της εγκυμοσύνης....
Έπεσα στο 2%? Μάλλον, είχα αυτήν την σπάνια τύχη, δε λέω, αλλά ποια ακριβώς ήταν η δική μου ευθύνη?
Και βεβαίως και ήταν ενήμερος ο μετέπειτα σύζυγός μου για την ιστορία αυτή, πριν μου κάνει πρόταση γάμου (αντιθέτως εγώ ενημερώθηκα μετά τον γάμο για αντίστοιχο δικό του πρόβλημα υγείας που επηρέαζε την γονιμότητα, μιας που μιλάμε για ειλικρίνεια...)
Ρεζουμέ? Δεν κάναμε παιδιά, αλλά αυτό δεν ήταν δική μου ευθύνη...Ακόμη κι αυτό όμως το αποδέχτηκα και ήθελα έως ενός σημείου να υϊοθετήσουμε, αλλά ο ίδιος είχε ήδη ένα παιδί από προηγούμενο γάμο και ουδόλως τον ενδιέφερε το δικό μου ζόρι....
Κατανοητόν??????? 

 

Θα δυστυχησεις στη ζωη σου επειδη το παιδι σου δε θα μπορεσει να γινει γιατρος ή πυρηνικος φυσικος ή το οτιδηποτε; Δηλαδη τα λιγο πιο αδυναμα παιδια τα αγαπουν οι γονεις τους λιγοτερο ή τα θεωρουν δυστυχια; Αν δηλαδη παντρευτεις καποια που δεν εχει κανει ποτε εκτρωση και γεννηθει παιδι με ενα προβλημα π.χ. συνδρομο Down τι θα κανεις; Το παιδι δεν το παραγγελνεις κι οσο κι αν εισαι φαν των στατιστικων δεδομενων και τα μετρας ολα με αυτα καποιες φορες απλα προκυπτουν στη ζωη σου καποια πραγματα.. Τα παιδια οι γονεις τα αγαπουν οπως ειναι, τουλαχιστον οι συνειδητοποιημενοι, τα στηριζουν και τα βοηθουν να αναπτυξουν οσες δυνατοτητες εχουν. Δεν ειναι το παιδι για να ακολουθησει τα χναρια των γονεων ουτε για να κανει αυτα που δεν εκαναν εκεινοι, ειναι μια ξεχωριστη προσωπικοτητα που θα παρει το δρομο που θελει..

 

@seduced mind
με πολύ αγάπη, burn out το λένε....

 

Ανάλογα το πρόβλημα, αν μου πεις για παράδειγμα πως θα επηρεάσει το παιδί, ο νόμος δίνει δικαίωμα άμβλωσης και μετά τον 4ο μήνα. Αν είναι να μου πεις ότι η γυναίκα σου έχει πρόβλημα θα γεννηθεί ένα υγιέστατο παιδάκι αλλά στα 7-12 έτη του θα χάσει τη μάνα του τι θα του πω; Αν μεγαλώσει αυτό το παιδί και μου ζητήσει τα ρέστα τι θα του πω @brenda ?
Κάποια στιγμή θα μεγαλώσει και θα μάθει τι έγινε τι θα του πω τότε; Βλέπεις που δεν είναι άσπρο μαύρο;

@t.n.b.t. Αν κάτσει κάτι το οποίο δεν μπορώ να το αποφύγω (το down μπορώ να το αποφύγω, καλύπτει και ο νόμος την άμβλωση πέρα των 4 μηνών για τη περίπτωση που αναφέρεις όπως και άλλες) θα το αποδεχθώ. Αλλά ναι θα δυστυχήσω μάλλον που ενδεχομένως να ζητάει πράγματα που δεν θα μπορέσω να το βοηθήσω να τα αποκτήσει όσο καλή θέληση και να έχω...

 

Θα προτιμούσες δηλαδή να διακινδυνεύσει την υγεία της η σύζυγος με μια άμβλωση πέρα των τεσσάρων μηνών της κύησης παρά να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί το οποίο μπορεί να έχει ένα πρόβλημα.. Η θεωρείς ότι είναι πολλές οι γυναίκες που θα ρίσκαραν να μην μπορούν να ξανακάνουν ποτέ παιδί ή τη σωματική τους ακεραιότητα επειδή ο άντρας τους θα δυστυχήσει χωρίς το τέλειο τέκνο.. Υπάρχουν παιδιά με προβλήματα τα οποία είναι διαμάντια, άτομα που αξίζει να υπάρχουν στην κοινωνία και κάνουν τον κόσμο καλύτερο και άτομα υγιέστατα τα οποία είναι τόσο κωλοχαρακτήρες που μόνο κακό προκαλούν.. Καλά κάνεις και έχεις την άποψή σου και τη στηρίζεις, αλλά εμένα αυτό θα με ενδιέφερε περισσότερο, να μεγαλώσω ένα αξιόλογο κι αξιοπρεπές άτομο παρά τα όποια θέματα, όχι φωτοτυπία το παιδάκι από τη διαφήμιση του Βιτάμ..

 

ρε φιλε @seduced mind συγγνωμη αλλα θα το πω οσο και καπως αν ακουστει.
Με αυτες τις αποψεις δινεις την εντυπωση οτι στη προηγουμενη ζωη σου ησουν γιατρος των ss στο επιτελειο του μενγκελε

 

Κι είπα να μη γράψω για ευγονική στο προηγούμενο μήνυμα μη φανώ υπερβολική...

 

http://pillowfights.gr/gialinos_kosmos/item1014/Δεν_είναι_δειλία_η_έκτρωση


Γενικά, με λες αρκετά ευερέθιστη. Με εξοργίζουν πολλά πράγματα στην ηλίθια μικροπρεπή σκέψη της κοινωνίας μας.

Με εξοργίζουν οι «καλοί» χριστιανοί που ρίχνουν γαμωσταυρίδια στα φανάρια, τα μαγαζιά της παραλιακής που έχουν 15 ευρώ το ποτό, η Μύκονος και οι κατά συνθήκη σχέσεις.

Με θυμώνει απίστευτα αυτό το «πρέπει» που βυζαίνουμε από την στιγμή που ανοίγουμε τα μάτια μας. Πρέπει να συμμετέχεις στην παρέλαση, τι σόι Ελληνίδα είσαι, πρέπει να γίνεις γιατρός, τι σόι καλή μαθήτρια είσαι.

Πρέπει να γίνεις μάνα, να κάνεις οικογένεια.

Κι αν εγώ δεν τα γουστάρω τα παιδιά; Είμαι με κάποιον άγραφο νόμο υποχρεωμένη να τα αγαπώ, επειδή είναι μικρά τρυφερά και ροζ;

Κι αν τ’ αγαπώ, είμαι υποχρεωμένη με κάποιον κώδικα που αποφασίστηκε προ αιώνων, να τα αγαπώ πιο πολύ από μένα, ή τον άνθρωπό μου;

Γιατί;

Με εξοργίζουν οι καθώς πρέπει απόψεις. Αυτές της βίβλου που είναι υπέρ του γάμου, της παρθενιάς και κατά των εκτρώσεων. Είναι παρωχημένα κατακάθια από την ηθική κάποιου άλλου κόσμου, αρχαιότερου και λιγότερο μορφωμένου.

Τότε που αδερφός πήγαινε με ξαδέρφη και πατέρας τα ‘φτιαχνε με την κόρη. Κάπως έπρεπε να μπει ένα όριο. Ήρθε λοιπόν η Θρησκεία και λέει εδώ είμαστε. Αφού δεν καταλαβαίνει ο άνθρωπος το σωστό από το λάθος, θα το φοβάται.

Με μεγάλες ποσότητες φόβου και άγνοιας λοιπόν, πορευτήκαμε ανά τους αιώνες και φτιάξαμε άγραφους νόμους σχετικά με το τι πρέπει να αγαπάμε και τι όχι. Τι πρέπει να κρύβουμε και τι επιτρέπεται να δείχνουμε δημόσια με μια δόση περηφάνιας.

Και μεγαλύτερη απάτη της ιστορίας, από αυτή της γέννησης και των παιδιών δεν υπάρχει.

Είμαι απόλυτα αντίθετη με το να κάνεις παιδί, αν δεν αποφασίσεις να του αφιερωθείς ολοκληρωτικά, σε αυτό θέλω να είμαι ξεκάθαρη.

Αλλά είμαι επίσης απόλυτη και στην άποψη του ότι, αν εσύ πρώτα δεν τα βρεις με σένα, αν εσύ δεν είσαι σίγουρη για την επιλογή σου, αν η ευτυχία σου ακούγεται ουτοπία και η ζωή σου είναι ένα χάος, ναι μην κάνεις παιδί.

Κι αν το παιδί προκύψει, είτε από ατύχημα είτε από δική σου ανευθυνότητα και ηλιθιότητα, ριξ’ το.

Τόσο απλά. Γιατί απλά είναι τα πράγματα.

«Είναι φόνος, δεν έχεις το δικαίωμα να στερήσεις μια ανθρώπινη ζωή.»

Όχι. Δεν έχω το δικαίωμα να καταστρέψω μια ανθρώπινη ζωή, όταν αυτή γεννηθεί κι εγώ είμαι ανίκανη να την αναθρέψω σωστά. Δεν κάνω φόνο αν σκοτώσω ένα ζυγωτό.

Δεν κάνω φόνο όταν προστατεύω τον εαυτό μου, το σώμα μου, τη ζωή μου από λάθη που αργότερα δε θα μπορώ να διορθώσω.

Θα μου πεις, όταν έσπασε το προφυλακτικό και δεν πήρες το χαπάκι δεν έκανες λάθος; Έκανα και μάλιστα μεγάλο. Δικιά μου η μαλακία, δικός μου και ο τρόπος αντιμετώπισης.

Υπάρχει δηλαδή οδηγός λαθών; Έμεινες έγκυος στα δεκαοχτώ, ο μόνος τρόπος να το διορθώσεις, είναι να το κρατήσεις.

Το αν είσαι με τα μυαλά στα κάγκελα, αν δεν έχεις σπουδάσει τίποτα, αν δεν έχεις δικό σου σπίτι ή μισθό κι ο «πατέρας» είναι ένα επίσης δεκαοχτάχρονο, λίγο μας νοιάζει. Θα γίνεις μάνα για να μη σκοτώσεις μια ανθρώπινη ύπαρξη.

Κι αν γίνεις μάνα και σκοτώσεις τρεις; Τρεις ζωές εκ των οποίων και οι τρεις θα έχουν υπόσταση, μνήμες, συναισθήματα, όνειρα που έμειναν μισά.

Δεν είναι δειλία η έκτρωση, ούτε φυγοπονία. Είναι συνειδητή απόφαση, που ορίζει ότι δεν μπορείς ή δε θέλεις στην τελική, να γίνεις μάνα. Δεν το επιτρέπουν οι συνθήκες, δεν είναι αυτός ο κατάλληλος, δεν είσαι έτοιμη.

Δεν έχεις βιολογικό ρολόι. Αγαπάς εσένα πιο πολύ από μια άλλη ύπαρξη και δεν πρέπει να είσαι υπόλογη γι’ αυτό. Να το το πρέπει πάλι.

Παντού υπάρχει τελικά. Όλοι βάζουμε τους κανόνες μας, φτιάχνουμε την ηθική μας και κολλάμε πάνω της τα κομμάτια που πιστεύουμε ότι μας ταιριάζουν ορθότερα.

Μα αν θέλουμε κάποια στιγμή να λέμε πως αφήσαμε κι εμείς το στίγμα μας στον κόσμο αυτό, αξίζει να προσπαθήσουμε να πετάξουμε τον παραμορφωτικό μας φακό και να τον αντικρίσουμε έτσι ακριβώς όπως είναι.

Σκληρό και όμορφο, γεμάτο αντιθέσεις.

Κι αν γυρίσουν οι πολλοί την πλάτη στις επιλογές μας, θα αξίζουν δυο φορές περισσότερο γιατί θα είναι μόνο δικές μας.

Και θα κρατάμε μια περηφάνια γι’ αυτό.

 

Εγώ για λόγους που γνωρίζω εγώ και άλλο ένα άτομο εδώ μέσα έχω ήσυχη τη συνείδηση μου για αυτά που γράφω... Η χειρότερη κατάρα ενός γυναικολόγου ξέρετε ποια είναι; Να πετάει το μωρό του στο κάλαθο των αχρήστων, το σπλάχνο του, στον 6ο μήνα λέγοντας στη γυναίκα του, δεν μπορούμε να κρατήσουμε αυτό το παιδί μας βγήκε μαρούλι, εμείς θα πεθάνουμε κάποια ημέρα και εκείνο μετά δεν θα έχει που να στηριχθεί. Λοιπόν πείτε ότι θέλετε παιδιά μου κανένα πρόβλημα ειλικρινά...

 

Πιστευω πως δεν υπαρχει μετρο συγκρισης ποσους ποντους υψος η ποση νουμοσυνη μπορει να αντλησει καποιος απο το κομματι της γεννετικης, αλλα για μερικους τολμηρους που θελουν να πειραματιστουν και εχουν μειωμενη αυτοεκτιμηση ως προς το πρακτικο προιον μπορουν να προσπαθησουν, αλλωστε εξ απανεκαθεν υπηρχε η προοπτικη να τηρηται η ερευνα στην επιστημονικη κοινοτητα και ειναι θεμα χρονου ποσο καιρο μπορουμε να απεχουμε απο το κομματι αυτο..Ηθελα να μεταφερω την συμπαθεια μου για την ενσταση της πρωτοπορειακης ματιας που εχεις αγαπητε φιλε seduced mind για τα πραγματα.Αλλωστε πρεπει ολοι μας να λαμβανουμε επιγνωση τι ειμαστε και τι θελουμε να ειμαστε στον κοσμο, και τεχνικα αφου υπαρχει ο τροπος να προσδιορισει την διαφωνια με τον εαυτο μας γιατι να μην επιληφθουμε με μια αγωγη κυρους οπως της γενετικης.το προβλημα ειναι σε ολο αυτο οτι το αγχος στην καθημερινοτητα μεταβαλεται, και ισως δεν γνωριζουμε τι επαιρετω χρησης στο μελλον.Εγω δεν θα καταφυγω σε χερια τριτων να επεμβει στην ταυτοτητα μου πρακτικα ,αλλα οποιος θελησει και αισθανεται ασφαλης σε καποιον τριτον να προσδιορισει τον απογονο του χωρις να μπορει να μετεχει ο ιδιος στην εξελιξη αυτης της κουβεντας πρεπει να ειναι μονιμως εν εκ γρηγορση για τυχον απωλειες στον τροπο σκεψης που μετεχει ως γονιος..εχω την ελαφρα εντυπωση ομως οτι η ανασφαλεια δεν κληρονομειται ομως....