Έκφραση άποψης και επιβολή άποψης

Nα μας βρίσκεται, χρήσιμο είναι...

 

 

Όταν έχουμε μεγάλη διαφορά στα IQ μας, ή/καί μιλάμε διαφορετική γλώσσα (διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων δλδ)

Έστω οτι εμεις οι δυο βρισκόμαστε σε αντιπαράθεση και εγώ είμαι ο χαζός της παρέας. Δεν μπορώ να καταλάβω τα επιχειρήματά σου και τα θεωρώ άσχετα ή ανοησίες. Θα επιμείνω στα δικά μου. (Οι ανόητοι είναι διάσημοι για την ματαιοπονία τους)
Εσυ απ την άλλη καταλαβαίνεις οτι λέω ανοησίες και προσπαθείς να μου εξηγήσεις.
Λάθος! Σ' αυτή την περίπτωση οφείλεις να παρατήσεις την συζήτηση και να μην σπαταλάς τον χρόνο σου. Το αντίθετο θα σήμαινε οτι τελικα εχεις υπερεκτιμημένο IQ.

Άλλη περίπτωση είναι να έχουμε και οι δύο χαμηλό IQ. Ο διάλογος ηλιθίων. Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα...

Το να έχουμε διαφορετική αντίληψη μιας κατάστασης όμως είναι λίγο πιο σύνθετο. Και όπως σωστά ειπώθηκε πιο πάνω, τα επιχειρήματά μας είναι στην ουσία μια ένδειξη για το software που "επιλέγουμε" ωστε να αντιληφθούμε τον κόσμο.
Και αν συνεχίσουμε την αντιπαράθεση με έναν εξαντλητικό ορθολογισμό, χρήσιμο ή άχρηστο δεν ξέρω, συνήθως θα καταλήξουμε στο οτι η διαφωνία μας εχει να κάνει με την ηθική. Δεν νομίζω οτι θα βρούμε άκρη αλλά τουλάχιστον δεν θα τσακωθούμε.

Τώρα σχετικά με το quote στην αρχή... Είναι λάθος η λέξη "απόρριψη" .. Δεν απορρίπτεις επιχείρημα επειδή είσαι αντίθετη, απλώς οφείλεις να παρουσιάσεις ένα αντεπιχείρημα πειστικότερο.
Η δυσκολία βρίσκεται στην διατύπωση .. στην χρήση του λόγου.
Διαισθάνομαι δλδ οτι προσπαθείς να με πείσεις με εναν τρόπο που δείχνει άρτιος, αλλά έχω και τις επιφυλάξεις μου. Σχεδόν ξέρω οτι έχεις λάθος αλλά δεν έχω πρόχειρη μια διατύπωση ενος σωστού αντεπιχειρήματος.
Μου έχει συμβεί και ξέρω οτι χρειάζομαι χρόνο για καταλήξω σε μια αποδεκτή για μένα απάντηση. Δεν μου προκύπτει αμέσως .. Ίσως να έχω ανάγκη μια αναλυτικότερη σκέψη, μια πιο ορθολογική κρίση και μια ακριβέστερη χρήση του λόγου.

 

  δεν έχω να προσθέσω συμφωνώ! it's scary!

 

Αν αντιλαμβάνομαι καλά το ερώτημα, η απάντηση μου είναι εν προκειμένω ότι η έκφραση της άποψης είναι πάντα δυνάμει επιβολή της.
Τα όρια μπαίνουν πιο πολύ από αυτόν που εκφράζει την άποψη, παρά από τον ακροατή/αναγνώστη/αποδέκτη της.

Στις λοιπές περιπτώσεις, καλύπτομαι απόλυτα από την απάντηση της @elfcat .

 

1. Μιας και δεν υπάρχει δυνατότητα για like στο παρόν τμήμα του forum, προτίμησα τις παραθέσεις των προσεγγίσεων που ξεχωρίζω από την πλευρά μου. Τιμητική παράθεση ας πούμε.
2. Μια τιμητική αναφορά γενικότερα πάντως στους συμμετέχοντες μιας και, παρότι ειπώθηκε το αντίθετο, ο γραπτός λόγος είναι ο πιο δύσκολος, εκείνος που προσκαλεί τις περισσότερες παρεξηγήσεις. Στον προφορικό μπορεί να ξεφύγει κανείς εύκολα αλλά και απέναντί του έχει πολλές περισσότερες πληροφορίες στην πραγματικότητα, π.χ. μορφασμούς, γλώσσα σώματος, άρθρωση, τόνος κ.λπ. ώστε να επιτυγχάνεται μια κάποια ακρίβεια με χωρίς πλάνο, σε αντίθεση με το γραπτό λόγο. Η εξέλιξη αυτού του νήματος δείχνει ότι τα πάμε καλά και στο γραπτό στην προκειμένη. Which is nice. Always.
3. Πρέπει να γεννηθεί μεταλλική έκδοση της πυραμίδας, πινακίδα της προκοπής δηλαδή, για να έχω να εκτοξεύω κάτι με δύναμη προς το όποιο general direction, ανάλογα με την περίπτωση. Αν ένα χαστούκι βοηθά κάποιους να επανέλθουν στην πραγματικότητα, θέλω να μάθω πόσο θα βοηθήσει η πινακίδα.

Στα του θέματος λοιπόν. Δεν θα επαναλάβω όσα περιλαμβάνουν οι παραθέσεις προφανώς, αρκούν ως έχουν. Θα πω όμως πως το πιο συνηθισμένο πρόβλημα είναι να μην ξέρει κάποιος να συζητήσει, ούτε για να συμφωνήσει, ούτε για να διαφωνήσει με κάποιον ή κάποιους. Για αυτό μπαίνουν εγωισμοί στη μέση χωρίς λόγο και πάνε όλα περίπατο ή, τέλος πάντων, στον πάτο της πυραμίδας.

Η αντίληψη είναι ένα άλλο, πολύπλοκο ζήτημα μιας και υπάρχουν άνθρωποι που αδυνατούν να παρουσιάσουν οποιοδήποτε βαθμό ενσυναίσθησης, αδυνατούν να έρθουν στη θέση κάποιου άλλου για να κατανοήσουν πώς ακούγονται οι ίδιοι αλλά και όσα λέγονται από άλλους. Συχνά δε, μένουν στην επιφάνεια, δεν μπορούν ή (το χειρότερο) δεν ενδιαφέρονται να κάνουν λογικές συνδέσεις, μόνο άλματα και κρίνουν βάσει του πόσο ευχάριστη ή δυσάρεστη είναι για τους ίδιους μια κατάσταση.

Εκεί που ξέρω ότι μπορώ να συνεισφέρω είναι στο θέμα της κρίσης και της κριτικής, μιας και άπτεται του «αθλήματός» μου, με μια κατάσταση που αντιμετωπίζω σταθερά στην καθημερινότητα και δεν έχω δει να αλλάζει ουσιωδώς εδώ και αρκετά χρόνια. Στην κριτική λοιπόν υπάρχουν δυο γενικά ρεύματα και μια ειδοποιός διαφορά. Υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν πως καλό είναι αυτό που τους ευχαριστεί, κακό αυτό που τους πιέζει. Στον αντίποδα, υπάρχουν εκείνοι που θεωρούν ότι επιδίωξη για κριτική χωρίς αγώνα για αντικειμενικότητα δεν νοείται. Δηλώνω ότι ανήκω στη δεύτερη κατηγορία, μιας και είναι αρκετά δύσκολο να αγνοήσω την κριτική ανάλυση ως επιστημονικό πεδίο, να την αχρηστεύσω επειδή δεν με βολεύει, επειδή με κουράζει.

Καμιά από τις δυο πλευρές βέβαια δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά αν θεωρεί ότι έχει φτάσει σε ένα επίπεδο που λειτουργεί και από εκεί και πέρα δεν υπάρχει λόγος να αλλάξει κάτι. Δηλαδή πιστεύει κάποιος πως δεν έχει κάτι άλλο να μάθει, άρα δεν προσπαθεί να μάθει κιόλας. Εδώ παίζει ρόλο η ειδοποιός διαφορά. Είναι η αντίληψη πως πάντα χρειάζεται αγώνας για το παραπέρα, διότι η σκέψη «όλα κομπλέ, δέσαμε γάιδαρο» σχετικά με σκέψη, γνώση και μυαλά είναι εξωπραγματική ύβρις.

Όταν κρίνουμε, η αυτοαμφισβήτηση δεν μπορεί να είναι αντίδραση. Δεν πρέπει να είναι η αναδιοργάνωση ύστερα από μια ήττα. Πρέπει να είναι μια συνεχής κατάσταση και ταυτόχρονα να μπορεί να συνυπάρχει με την ευρύτερη κριτική σκέψη που έχει διαμορφώσει ο καθένας. Άνθρωπος που δεν το αντιλαμβάνεται, ασυνείδητα έστω, δεν κρίνει. Κάνει ότι κρίνει. Φαντάζεται πως κρίνει. Κυρίως, φαντάζεται ότι μπορεί να το κάνει με άνεση και για αυτό φέρεται αναλόγως κιόλας. Και δίκιο να έχει, περιστασιακό είναι. Όπως κι αυτό που λένε για τα χαλασμένα ρολόγια.

Ιστορίες για αγρίους θα πει κανείς. Οι «άγριοι» σε επίπεδο συζήτησης βέβαια δεν είναι και η μεγαλύτερη εξαίρεση. Οπότε, no argument there.

 

@Brand

Σαφέστατος, περιγραφικότατος, εύστοχος και ...φωτογραφικότατος.
Και διακριτικότατα ευγενικός...