Έλεγχος = Ευθύνη ?

Ναι πιστευω οτι στην υποταγη υπαρχει επιθυμια αναθεσης των ευθυνων της ζωης της υποτακτικης στον Κυριαρχο , υπο την εννοια οτι εκεινος πλεον αποφασιζει για τα περισσοτερα αν οχι για ολα τα θεματα που αφορουν τη ζωη της . Δηλαδη αυτη ειναι μια περιγραφη της υποταγης που ακομα και αν δεν καλυπτει το ολο το φασμα του συναισθηματικου βαθους αυτης, δεν εμπεριεχει αρνητικα σχολια η οποιοδηπτε χαρακτηρισμο . Παρολα αυτα δεχτηκα τον χαρακτηρισμο του ατομου που θεωρει γιδια τους υποτακτικους εντελως αδικα, προιον λογικων αλματων και δραματοποιησης των λεγομενων μου.
Το προσπερνω ομως για να αναλυσω λιγο περισσοτερο τη σκεψη μου πανω στην προηγουμενη φραση μου περι της υποταγης. Οντας Κυριαρχικος , η προσεγγιση μου ειναι οχι βιωματικη αλλα αυτη ενος εξωτερικου και επισημαινω καλοπροαιρετου παρατηρητη.
Πιστευω οτι οι υποτακτικοι ανακουφιζονται σε συναισθηματικο επιπεδο με το να δινουν τις ευθυνες των επιλογων της ζωης τους στον Κυριαρχο,(μου αρεσε η υπογραφη καποιου που δεν θυμαμαι στο φορουμ που ελεγε οντας Κυριαρχος, ηρθε η ωρα να αναλαβω τις ευθυνες σου) και ο Κυριαρχος το αποδεχεται. Η υποτακτικη πιστοποιει την παραδοση των ευθυνων ,μεσα απο την αποφαση της να γινει υποτακτικη - σκλαβα. Απο εκει και περα προκυπτει μια ιδιομορφη κατασταση κατα την οποια η υποτακτικη τηρει με ευλαβεια τις εντολες του Κυριαρχου που αποσκοπουν α)στην ευημερια Του β)στην ευημερια της γ) στην συνεχιση της σαδομαζοχιστικης- κυριαρχικης σχεσης.
Ο ψυχολογικος μηχανισμος πιστευω οτι ειναι ο ακολουθος: Η υποτακτικη φροντιζει τα της ευημεριας της εμμεσα η αντανακλαστικα η ετεροφωτα , ως προιον εντολων του Κυριαρχου. Ετσ ανακουφιζεται απο το ψυχολογικο βαρος της ευθυνης των επιλογων της αφου σε περιπτωση αστοχιας , εκεινη ηταν απλως το εκτελεστικο οργανο της βουλησης του Κυριαρχου.Φαινεται οτι για καποιους λογους η καθε αυτο πραξη της υποταγης μετουσιωνεται σε πραξη κατα την οποια η υποτακτικη ζηταει την φροντιδα του Κυριαρχου.
Ετσι θα εκανε ακριβως οτι και αν δεν ηταν υποτακτικη για την φροντιδα του εαυτου της και της ευημεριας της(αν δεν συμβαινει αυτο και οντας μη υποταγμενη αδιαφορει για την ευημερια της εκει ναι πιστευω οτι εχουμε περιπτωση ψυχοπαθολογιας). Ο ψυχολογικος μηχανισμος ειναι ο "Πες μου πως να φροντισω τον εαυτο μου" με αμεσο κερδος την ανακουφιση απο το αγχος της επιλογης και της πρωτοβουλιας (ενδεχομενως μια τελειομανια που αυξανει υπερμετρα το αγχος μιας λανθασμενης επιλογης) .

 

είπα αρκετοί επειδή ακούνε την παράδοση ελέγχου βλέπουν καθ΄ αυτό τον τρόπο τους υποτακτικούς, δεν είπα εσύ. Είσαι υπερβολικά βαθύς και ψαγμένος, για να βλέπεις τόσο επιφανειακά τα πράγματα και να παρεμηνεύεις κάτι τόσο σημαντικό όπως την παράδοση ελέγχου, αυτό το γνωρίζω, όπως όμως έχω συναντήσει πολλούς που ακούγοντας πως μια σκλάβα παραδίδει έλεγχο την θεωρούν όλα όσα ανέφερα πιο πάνω και ακόμη περισσότερα.
Ζητώ συγνώμη αν εκλήφθηκε το γενικό μου σχόλιο ως ειδικό, δεν ήταν πρόθεση μου.

 

αρακολουθεί με ενδιαφέρον

 

Σκεφτόμουν χτες τα πιο πάνω και πως εγω προσωπικά βιώνω τις επιλογές και τις ευθύνες μου.

Έχουν συμβεί αρκετές αλλαγές στη ζωή μου, μετά την παράδοση μου. Στις πρόσφατες δε αλλαγές, Ο Κύριος μου δεν έλαβε μέρος στην λήψη αποφάσεων και στην υλοποίηση τους, δεν ασχολήθηκε με το συγκεκριμένο πρόβλημα, ήταν απλά εκεί. Στην αναφορά που έκανα, είπε πως μόνη μου έκανα τις επιλογές και ανέλαβα την ευθύνη, πως το υπέροχο στις Ds σχέσεις, είναι πως ο ίδιος ο μηχανισμός τους πρωωθεί την ενδυνάμωση της σκλάβας, έτσι ώστε οι αποφάσεις που παίρνει στη καθημερινή της ζωή και η υλοποίηση τους γίνεται με μοναδική συμβολή από τον Κυρίαρχο την ύπαρξη του στη ζωή της και Αυτός απλά παίρνει την αναφορά του αποτελέσματος και το άγχος μιας πιθανής λανθασμένης επιλογής, όπως ακριβώς αναφέρεις DeSade.
Δηλαδή δεν ρώτησα πριν κάνω κάτι, γιατί χρειάζονταν άμεσες αντιδράσεις, δεν ένιωθα ενοχές όπως παλιά πως ήμουν απότομη ή κακιά και δυσαρέστησα τα άτομα με τα οποία αντιπαρατέθηκα, αλλά όταν έφτασα Στον Κύριο μου με την αναφορά, ήμουν εξουθενωμένη από την προσπάθεια.
Εκεί το μπράβο Του και η περηφάνεια Του για τις πράξεις μου, πήραν από τους ώμους μου το βάρος και το άγχος.

Διαβάζοντας τις 3 Κυρίαρχες Δυνάμεις αναρωτήθηκα αν τελικά Ο Κύριος έχει το ρόλο του Υπερεγώ που για κάποιους λόγους πιθανόν να μην είναι αρκετά δυνατό στις σκλάβες.
Δηλαδή βασικος Του σκοπος μοιάζει να είναι η επεξεργασία των επιθυμιών και των θέλω της σκλάβας και να αποφασίζει τι θα γινει πραξη αλλά στην τελική εκείνο που νιώθω να χρειάζομαι δεν είναι τόσο αυτό όσο Εκείνον που μπορεί να κρίνει όλα τα πιο πάνω και να αποφανθεί τι είναι τελικά ορθό ή όχι.

 

Ενδιαφέρον θέμα...  

Ο Κυρίαρχος είναι σταθερά δίπλα στις αποφάσεις και τις κινήσεις της υποτακτικής, όπως ορθά αναφέρθηκε ως τώρα, ασχολείται δε με όσα ή μέχρι του σημείου που τον ενδιαφέρει να ασχοληθεί. Είναι ουτοπικό να λέγεται ότι κάθε κίνηση ή επιλογή ή απορία της υποτακτικής ελέγχεται εν τη γενέσει της, καθώς οι ρυθμοί της καθημερινότητας συνήθως δεν Του το επιτρέπουν (χαρακτηριστικό παράδειγμα η εργασία, ειδικά αν εργάζονται και τα δύο μέλη της σχέσης). Μέλημά Του είναι το αποτέλεσμα να είναι αυτό που θα τον ικανοποιεί, κάτι που με την συν τω χρόνο εξοικείωση της υποτακτικής με τις επιθυμίες του Κυρίου της γίνεται αυτόματα και οι όποιες, αρχικά απαραίτητες, κατευθύνσεις φαίνονται αυτονόητες. Όπως ακριβώς αυτονόητη είναι και η αναφορά του θέματος από την υποτακτική σε Εκείνον.
Το να επιθυμώ τον έλεγχο μιας υποτακτικής αυτόματα σημαίνει ότι επιθυμώ να επωμισθώ και την ευθύνη της πλειοψηφίας των κινήσεων της και το ίδιο το αποτέλεσμα (θετικό ή αρνητικό). Η παρουσία Του, έστω και (φαινομενικά) εξ' αποστάσεως είναι αυτή που δίνει την ώθηση στην υποτακτική να προχωρήσει σύμφωνα με αυτό που θα ευχαριστούσε τον Αφέντη της. Συνάμα, με την παρουσία Του (και όχι απαραίτητα πάντα με την ενεργή συμβολή Του) ο Κυρίαρχος μπορεί να αποκτήσει μια εικόνα της πορείας της υπό, βάσει των όσων της έχει μεταφέρει, καθώς και να επέμβει αν κρίνει σκόπιμο.

Κλείνοντας, θα συμφωνήσω με τον φίλτατο DeSade, λέγοντας πως το να επιθυμεί κάποιος να αναλάβει τον έλεγχο συνεπάγεται πως επιθυμεί να αναλάβει και την ευθύνη του ελέγχου αυτού. Βέβαια, δεν έχω γνωρίσει κανένα που να θέλει δίπλα του μια πραγματικά "άβουλη γίδα", πράγμα που σημαίνει ότι λαμβάνει ευχαρίστηση να βλέπει την υποτακτική του να δρα και να αντιδρά όπως Εκείνος θα ήθελε.

 

Να μην τρελαθούμε κιόλας έλεγχος και ευθύνη δεν σημαίνει πως για ότι μαλακία κανει θα πετάει και ένα "ΑΑΑΑ δεν φταιω εγω εσυ είσαι ο Κυριαρχος".

 

Ενδιαφέρων βρίσκω το εξής:
Υπήρχε μια περίοδος που φοβόμουν πως το να αφεθώ, θα σήμαινε την απώλεια της προσωπικότητας μου τη μετατροπή μου σε ανεύθυνη άβουλη ανίκανη να επιβιώσει γίδα (όχι πως διαφέρει από την άβουλη γκαμήλα), πως αν αφεθώ θα αναγκαστώ να παραδώσω όλες εκείνες τις ικανότητες που είχα αναπτύξει μέσα στα χρόνια που με βοηθούσαν να επιβιώσω και αν με άφηνε τότε θα ήμουν ένα ον χωρίς άμυνες, χωρίς ικανότητες επιβίωσης κ.ο.κ.

Μετά έκανα ένα άλμα πίστης, χωρίς ακόμη να γνωρίζω που, πως και πότε θα πάω και προσπάθησα όσο μπορούσα να αφεθώ.

Τώρα με μεγάλη μου έκπληξη, ανακαλύπτω πως όχι μόνο αυτό που γίνομαι δεν είναι άβουλο, ανίσχυρο, ανεύθυνο και ανίκανο να επιβιώσει άτομο, αλλά αντίθετα όλο και περισσότερο είμαι σε θέση να παίρνω αποφάσεις και να κάνω τέτοιες επιλογές που δεν με αφήνουν να νιώθω ούτε εκτεθειμένη ούτε ένοχη, η θέση μου στις διαπροσωπικές μου σχέσεις έχει ισχυροποιηθεί, οι παλιές άμυνες ως επί το πλείστον έχουν φύγει, αλλά στη θέση τους υπάρχει μια πεποίθηση που μέρα με τη μέρα δυναμώνει πως είμαι ασφαλής και είμαι σε θέση να παραμένω ασφαλής και οι ικανότητες επιβίωσης μου είναι διαφοροποιημένες μεν, αποτελεσματικότατες δε.
Και όλα αυτά με την παρουσία Του, αλλά όχι με την ενεργή πάντα συμμετοχή Του.
Και όσο περνάει ο καιρός η παρουσία Του είναι από μόνη της αρκετή στην επίλυση πολλών θεμάτων και διλημμάτων που παλιά θα με πανικοβάλλανε.

Δηλαδή είμαι πλέον σε θέση παραχωρώντας τον έλεγχο να αναλαμβάνω περισσότερες και μεγαλύτερες ευθύνες για την ζωή μου. Και όσο περισσότερο παραχωρώ τον έλεγχο τόσο μεγαλώνει η ικανότητα μου να αναλαμβάνω ευθύνες.

Η σιγουριά πως αν υπάρχει πιθανότητα μεγάλου λάθους, θα με διορθώσει και θα με κατευθύνει στο σωστότερο είναι μέρος αυτής της εμπιστοσύνης που μέσα απ΄ αυτά νιώθω για τον εαυτό μου.

Η ανακουφιση απο το αγχος της σωστής επιλογης μειώνεται σταδιακά όπως και το άγχος της πρωτοβουλίας, μια και όλο και περισσότερο νιώθω σίγουρη πως η επιλογή μου είναι ορθή και δεν φόβάμαι να πάρω πρωτοβουλία.

Οπότε ίσως τα πιο πάνω που αναφέρει στο ποστ του ο DeSade να μην είναι παρά τα αρχικά στάδια τα οποία ωθούν στην υποταγή, τα οποία όμως στη συνέχεια τροποποιούνται και αλλάζουν, όσο προχωρά η μετάλλαξη της σκλάβας?

 

προσωπικα αυτο συνεβη και σε μενα. πολυ καλο θεμα γενικα.

 

Πραγματικά πιστεύω πως αυτό το νήμα έχει σχέση με το Υποταγή on off
το οποίο είναι ένα νήμα κατά την άποψη μου που έχει πολλές προεκτάσεις και πέραν της μίας απάντησης, όπως εξάλλου τα περισσότερα πράγματα στη ζωή.

 

Διάβασα τις προάλλες σε ένα νήμα κάποιας που αναφέρει πως είναι υποτακτική επειδή επιθυμεί να μην έχει ευθύνες.
Πάντα διαχώριζα τον έλεγχο από τις ευθύνες και θεωρούσα πως σκλάβα είμαι όχι επειδή επίθυμώ να παραδώσω ευθύνες, άσχετα με το αν ο Κ. παίρνοντας αποφάσεις για μένα φέρει επίσης μερίδιο ευθυνών, αλλά τον έλεγχο.

Γι αυτό επαναφέρο το νήμα αυτό, να πουν και οσοι΄δεν το έχουν δει την άποψη τους.  

 

Χωρις κακοβουλη προαιρεση,πιστεψε με, παραβιαζοντας την συνηθεια μου να μην σχολιαζω προσωπικες εμπειριες συνφορουμιτων,θα μου επιτρεψεις να παρατητρησω οτι αυτο που διαβασα μου φανηκε ακριβως το αντιθετο απο αυτο που νομιζεις.
Εχεις απεκδυθει καθε ουσιαστικης ευθυνης ,νοιωθοντας ασφαλης υπο την σκεπη του Μεγαλου Πατερουλη.Ενα μεγαλο παιδι που, ενεργει, ναι, σιγουρο πως ο,τι και να κανει ο Πατερουλης θα το διορθωσει ,σε περιπτωση λαθους.Το πολυ πολυ να δωσει και κανενα σκαμπιλι,που κι'αυτο,ευπροσδεκτο ειναι.
Αναλαμβανεις ευθυνες,αποφευγεις ομως την μεγιστη ευθυνη,αυτη των συνεπειων των πραξεων σου.Αυτη την εναποθετεις αλλου,καπου απ' οπου και ο πονος αν ελθει, ειναι ευπροσδεκτος.
Αν αυτο σε ευχαριστει και σε καλυπτει,πολυ καλα κανεις,δεν θα σε κρινω γι'αυτο.
Απλα με την παρεμβαση μου ηθελα να σου δειξω τι εξεπεμψε η δικη σου αληθεια, τουλαχιστον σε μενα.
Αν καταλαβα λαθος,θα χαρω να με διορθωσεις.
.

 

Το να έχει ο Κυρίαρχος τον έλεγχο της σκλάβας Του δεν σημαίνει αυτόματα ότι αυτή είναι άβουλη γίδα και ότι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε διάφορες καταστάσεις. Δε σημαίνει ότι η παρουσία Του είναι απαραίτητη πάντα, ότι πρέπει να τρέχει από πίσω για να δει αν είναι σωστή ή να είναι εκεί για να της λέει: ''καλή μου, όχι το αριστερό πόδι είπαμε. σειρά έχει το δεξί''. Είναι μέσα στις υποχρεώσεις ενός Κυρίαρχου να την μάθει να είναι σε κάποια πράγματα ανεξάρτητη. Εννοώ, να μπορεί να φέρεται πάντα με γνώμονα τα θέλω Του και χωρίς να είναι πάντα μπροστά Εκείνος.
Παραδίδω τον εαυτό μου σημαίνει παράδοση της ψυχής μου, του μυαλού μου , της σκέψης μου, του σώματός μου σε Ένα άτομο, σε Αυτόν που έχει κερδίσει την υποταγή και την εμπιστοσύνη μου. Σε Αυτό το Άτομο που με έχει κερδίσει. Δε παραδίδω τον εαυτό μου σε όλους. Δεν υπάρχει κοινοκτημοσύνη στην υποταγή. Δε σημαίνει ότι θα Του δώσω την ευθύνη της καθημερινότητας μου. Αυτή έχει να κάνει με μένα και μόνο με μένα. Θα μιλήσω μαζί Του, θα μου δώσει τις κατευθύνσεις και τις εντολές που θέλει αλλά είναι δική μου η ευθύνη να τις φέρω εις πέρας, να προσπαθήσω να έχω θετικό αποτέλεσμα. Υπάρχουν θέματα όμως που ουδεμία σχέση μπορεί να έχουν με Εκείνον. Άρα, μία σκλάβα θα πρέπει να είναι ικανή να τα κάνει μόνη της.
Ευθύνη του εαυτού της και της ίδιας της ζωής της έχει η ίδια η σκλάβα πρώτα πρώτα. Αυτή η ευθύνη ξεκινά από το που και σε ποιόν παραδίδει αυτή τον εαυτό της και καταλήγει σε αυτά που είναι οι ευθύνες μέσα στη σχέση και στο κατά πόσο μπορεί να συνδυάσει την πολλές φορές κρυφή ζωή ( οι περισσότεροι δεν κάνουν φανερή την σεξουαλική ζωή και τις σχέσεις m/s, d/s που τυχόν μπορεί να έχουν) με την καθημερινότητά της. Συνεπώς, δεν θεωρώ ότι ο έλεγχος ταυτίζεται αυτόματα με την παράδοση όλων των ευθυνών.
Αν μη τι άλλο, χρειάζεται προσοχή. Η αρχική συναίνεση παίζει σημαντικότατο ρόλο σε αυτού του είδους τις σχέσεις. Ο ρόλος του Κυρίαρχου είναι κατα κύριο ρόλο αυτός του καθοδηγητή. Και οφείλει να την μάθει να είναι δυνατή . Ένας Κυρίαρχος πρέπει να είναι υπερήφανος όταν η σκλάβα Του είναι άτομο με κρίση , βούληση και ικανότητα να περνά δύσκολες καταστάσεις. Ο έλεγχος είναι πολύ μεγάλη ευθύνη και αν κάποιος δεν είναι ικανός να τον διαχειριστεί , να μην το κάνει. Δεν είναι παιχνίδι και δεν παίζουμε με ανθρώπινες ψυχές.