Έλεγχος του μυαλού.

Το καλό ή το κακό, όπως το πάρει κανείς, είναι ότι η επιστήμη γενικά αδιαφορεί αν διαφωνείς μαζί της χωρίς αποδείξεις.

 

διίστανται οι αποψεις σ' αυτό. έχω ακούσει και γκουρουδες που λένε τα ανάποδα. τρέχα γύρευε βέβαια τι εννοεί ο καθένας με το 'εγω' και κατά πόσο το βλέπει σαν πρόβλημα.

 

Εσύ τελευταία στρώνεις και πας. 
Δεν είναι όμως οι γνώμες που διίστανται.
Ο Κ είχε τις δικές του θεωρίες για τα πάντα, το 'εγώ' δεν αποτελούσε εξαίρεση.
Ο τρόπος που το εννοούσε ήταν «κοίτα, πειθαρχώ στο σώμα μου, στις ανάγκες μου, πόσο υπεργαμάτος είμαι!»
Εγώ το χω δει να γίνεται πάντως και στο bdsm αυτό, ειδικά από σκληροπυρηνικά υ που κοκορεύονται για τα κατορθώματά τους, ανεξάρτητα αν δίνουν τα εύσημα για τα μάτια του κόσμου στο Κ τους.
Να τα λέμε κι αυτά...
Ξέρω, ξέρω, αντιδημοφιλείς απόψεις.
Κι αν είναι να χώσεις, χώσε κι εσύ.
Έχω ανοσοποιηθεί! 

 

Κουλ ντάουν γκάιζ...

Υπάρχουν τόσοι παπαρολόγοι δυτικότροποι στοχαστές, φιλόσοφοι, επιστήμονες και απ' όλα, ΟΣΟΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ανατολικότροποι...
Το θέμα είναι το πώς λειτουργούμε εμείς σε σχέση με το έργο τους...

Για να λειτουργήσουμε χρειάζεται τουλάχιστον να κάνουμε έστω και μια φευγαλέα περαντζάδα από το έργο τους...
Ζόρικο πράμα αυτό, δεν λέω...
Κυρίως όμως χρειάζεται να έχουμε αναπτύξει ικανότητα σκέψης, κρίσης και μαζί τους τουλάχιστον κάμποσο θάρρος με την πάρτη μας.
Αυτό είναι πολύ πιο πολύ ζόρικο...

Αλλιώς, γουί λάικ ιτ ορ νοτ, είμαστε φανατίλες, γαύρος, βάζελος, χανούμι, μπαόκι, ένα πράμα, όσο και να καμουφλαριζόμαστε πίσω από λεκτικές "πούτσες", τύπου "δημοκρατία έχ'μι, ό,τι θέμε λέμε", "δικαίωμά μου να λέω ό,τι θέλω", "σέβομαι τις απόψεις των άλλωνε, να σέβονται και τις δικές μου" και διάφορα τέτοια και καλά θέσφατα του πολιτισμένου και καλά άνθρωπα...
Που με το πρώτο ζόρι γυρνάνε σε άλλες πούτσες τύπου "ξες ποιος είμ' εγώ ρε", "γαμιούστι όλοι ρε", "δεν είστε λαός εσείς, δεν είστε άνθρωποι", "έχω επιχειρήματα εγώ" και διάφορα τέτοια χαριτωμένα καμώματα ντυ κωλ, αλλά πολύ δημοκρατικά και εύπεπτα...
Που μόλις σκάσει νιτερέσο πάρτη μας, γίνεται του "δώκε μου κι εμένα μπάρμπα", από λοβιτούρα, μέχρι ντου στα σουπερμάρκετ νάχ'μι μάσα καβάντζα όταν ξέσπασε ο μέγας πόλεμος στα ίμια.

Για δε τους εραστές του "άλλο τόνα, άλλο τ' άλλο" να επισημάνω πως "δεν παίζει η ατάκα", όσο καλά κι αν πηδάμ', πηδιούμαστι, βαράμ', βαριόμαστι, μπουσουλάμ', δγιατάζ'μι και τέτχοια...
Δγιότι δεν οδηγάμ' τουτού μάνα μ' ούτε αν ξέμε τον Κ.Ο.Κ απ' όξω κι ανακατωτά ούτε αν κουνάμε τα ποδαράκια στα πεταλάκια, απλώς πάμε από το σημείο Α στο Β όπως ακριβώς μας έμαθαν να χέζουμε εκεί που πρέπει...
Διγιότι μπλέξιμο χωρίς βίωμα, γκαμήλα χωρίς καμπούρα...
Να μπλεκόμαστι όμως, είναι δυνάμει επαναστατικόν, αλλιώς δεν θάχαμε ανακαλύψει ούτε τα ρηχά πχιάτα ακόμα, έλεγε, κάπως έτσι τεσπά, ένας καλός...

Το αφήνω εδώ, καλαί γιορταί, ζήτωσαν τα μελομακάρονα...

 

Κάτι δεν καταλαβαίνω , ο δημιουργικός και χαρούμενος και συνεκτικός και αποτελεσματικός έλεγχος του μυαλού των υ στο D/s είναι υποσύνολο ενός ευρύτερου συνόλου, ( ποιού; ) στο οποίο κάποιοι ( ποιοί ; ) προσαρμόζονται δημιουργικά και χαρούμενα και συνεκτικα και αποτελεσματικα ελεγχόμενοι από κάποιους άλλους ( ποιούς; ) , ως αποτέλεσμα της εξέλιξης των ειδών τα τελευταία εκατομμύρια χρόνια ;

 

η συνοχή των αγελαίων γύρω από τους πυρήνες τους δεν υπάρχει καμμιά ένδειξη οτι επετεύχθει δυσφορικά και θλιμμένα. τουναντίον.

 

Δεν είμαι της εναλλακτικής σκέψης και θεωριας. Μου προκαλεί μια φυσική απώθηση. Είμαι του δυτικού φιλελεύθερου ορθολογισμού, εκει ανήκω οπότε αντιλαμβάνεσαι πως το χάσμα είναι πολύ μεγάλο για να εκτιμήσω τέτοιου είδους φιλοσοφίες.

 

Αρχικά θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι Θετικές Επιστήμες δεν θεμελιώνονται πάνω σε πειραματικά αποδεδειγμένες έννοιες, όπως αφήνουμε πολλές φορές να εννοηθεί.
Οι βάσεις των θετικών επιστημών είναι τρεις εννοιες: η ύλη, ο χρόνος και ο χώρος. Οι έννοιες αυτές, όπως γνωρίζουμε αλλά δεν το ομολογούμε, δεν είναι χειροπιαστά και αντικειμενικά προσδιορισμένες, αλλά φιλοσοφικά κατηγορήματα, προσδιοριζόμενα με διαφορετικούς τρόπους από διαφορετικούς πολιτιτσμούς, ή σε διαφορετικές εποχές.
Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι οι έννοιες αυτές δεν αποτελούν τη βάση μόνο των θετικών επιστημών, αλλά και των άλλων συνιστωσών ενός πολιτισμικού ρεύματος, δηλαδή της θρησκευτικότητας και της κοινωνικής φιλοσοφίας.
Αν ανατραπεί λοιπόν το εννοιολογικό περιεχόμενο αυτών των φυσικών εννοιών, θα αλλάξει σιγά-σιγά η επιστημονική, θρησκευτική και κοινωνική βάση του δυτικού πολιτισμού και αργά ή γρήγορα, ολόκληρη η δομή του πολιτισμού μας. Η αλλαγή όμως του περιεχομένου αυτών των εννοιών, και μάλιστα πειραματικά, αποτελεί προνομιακό χώρο της Επιστήμης. Για τον λόγο αυτό οι Θετικές Επιστήμες έχουν τη δυνατόητα ανάλογα με τον βαθμό εξέλιξής τους, να αναμορφώνουν ή να ανατρέπουν στο σύνολό τους τα δημιουργούμενα από τους ανθρώπους Πολιτισμικά Ρεύματα.
Μ.Δ.

 

Ο χώρος δεν είναι τίποτα μυστηριακό, είναι μια πολύ καλά ορισμένη μαθηματική έννοια. Ο χρόνος δεν είναι παρά ένα υποσύνολο του χώρου.

Η ύλη και η ενέργεια δεν έχουν τίποτα μυστηριακό πάνω τους και είναι έννοιες ισοδύναμες και ανταλλάξιμες.

Η προσωπική γνώμη του Δανέζη είναι αδιάφορη. Σημασία στην ΔΥΤΙΚΗ επιστήμη έχει τι μπορείς να αποδείξεις είτε βασιζόμενος σε καθαρή λογική είτε σε ευρήματα/πειράματα/παρατηρήσεις.

Αμπελοφιλοσοφώντας μπορεί να πει ό,τι μαλακία του κατέβει. Αν πάει να δημοσιεύσει κάτι τέτοιο σε επιστημονικό περιοδικό θα γελάνε μαζί του και οι ρέγγες.

 

@Arioch

Η επιστήμη δεν έχει πρόσημο ούτε ως διαδικασία ούτε ως πρακτική ούτε ως οτιδήποτε... Με λίγα λόγια, μία είναι η επιστήμη...
Οι επιστήμονες, ως άνθρωποι, μπορεί να προσημαίνουν και το μουνί της θείας τους, αλλά μας είναι αδιάφορο αν είναι ντιγκιντάνγκες για κανά φράγκο, είπαμε άνθρωπες είναι, το έργο τους μάς μέλλει...
Αν για κανά φράγκο ή από καμιά πετριά στη γκλάβα τους, βαφτίζουν κατ' εντολήν "άνωθεν, το μουνί της θείας τους πάστα-φλόρα, εχέσθημεν...
Απλώς κάποιοι ως χαρακτήρες είναι ακέραιοι, κάποιοι όχι και τόσο...
Όσο για τον Δανέζη, νταξ, φαίνεται πως δεν ήταν καλός στις εκθέσεις, ένεκα που χρειάζεται αυτό που θες να πεις να ξες και πώς να το πεις, αλλιώς μπορεί να γίνεις ρόμπα ξεκούμπωτη, συμφωνώ σε αυτό...
Οπότε από τον Δανέζη κρατάμε τη δουλειά του και τα ψυχοτέτοια του, τού τα επιστρέφουμε τυλιγμένα σε συσκευασία δώρου και με κορδελ(ί)ιτσα για νάχει παρέα...

Μια μόνον επιφύλαξη εκφράζω όσον αφορά στην αποτύπωση του λόγου...
Αν οι άλλοι δεν θένε ή δεν τους βολεύει να δούν αυτό που λες, δεν πα νάσαι ο Όμηρος, ο Σεκισπήρος κι ο Ρακίνας μαζί, για μια δράκα ξύλα που περιμένουν φόκο είσαι, θες δεν θες...
Κι απ' αυτούς τους "άλλοι", οουουοουυουου, της μουρλής γίνεται αγάπη μου..!

Κι αυτό είναι μια "'πιστημονικιά" αλήθεια, όχι..?
Άρα ξέμε και τι να κάνουμε... Όχι..?
Αν δεν ξέμε, είμαστε 'πιστήμονες..?
Αν είμαστε, ξέμε γιατί είμαστε?

"Διδάσκει" ο Πέρελμαν ωρέ..?

 

Μιλάμε για τις θετικές επιστήμες οι οποίες δεν βαδίζουν στην τύχη, ακολουθούν την επιστημονική μέθοδο.

Παρατήρηση -> Θεωρία -> Πείραμα -> Αναθεώρηση και πάλι απ' την αρχή

Το μαγείρεμα των αποτελεσμάτων δεν είναι αδυναμία της μεθόδου, είναι αδυναμία των ανθρώπων.

Γι αυτό το λόγο είναι που η διαδικασία *προβλέπει* ότι η θεωρία/πόρισμα/αποτέλεσμα πρέπει να περάσει από τα 40 κύματα για να επιβιώσει.

Ο Πέρελμαν -μιας και τον ανέφερες- έδωσε τη βασική γραμμή της απόδειξης της εικασίας του Poincare ωστόσο πέρασαν τρία-τέσσερα χρόνια μέχρι και να κλείσουν -από άλλους μαθηματικούς- τα κενά που υπήρχαν και να επιβεβαιωθεί από ένα σκασμό άλλους το ορθόν της απόδειξης.

Αυτό είναι η επιστημονική μέθοδος.

Όλα τα άλλα είναι φιλοσοφίες ντυ κωλ που λες κι εσύ.