Ένας /μια Κ - δύο υ. Ειρηνική συνύπαρξη ή καζάνι που βράζει ;

Στην Αμερική σχεδόν όλα γίνουνται.

 

*Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να προσφέρει Α. Δύο άνθρωποι μπορούν να προσφέρουν 2Α. Ο Κ που αναζητά και καταφέρνει να έχει 2 υ προφανώς είναι άτομο με πολύ ανοικτό και ανήσυχο πνεύμα
*Δεν είναι εύκολο αρχικά. Εάν ο Κ καταφέρει την αρμονική ταυτόχρονη συνύπαρξη των 2 υ γιά αρκετό διάστημα και πάντα έχει την εποπτεία της αρμονίας τότε υπάρχει μιά πολύ όμορφη σχέση.
*Στο χέρι του Κ είναι αφού επιλέξει τις υ που θέλει να εξαλείψει κάθε ίχνος ζήλεια ανάμεσα στις υ. Χρειάζεται να είναι πάντα ίσα δίκαιος απέναντι στις υ του.
*Το θέμα είναι να μην υπάρχει ανταγωνισμός αλλά κοινή επιθυμία και οι 2 υ να προσφέρουν το καλύτερο από κοινού στον Κ τους.
*Κανένα σχήμα δεν είναι βιώσιμο για πάντα. Άπειρα παντρεμένα ζευγάρια που έχουν υποσχεθεί αιώνια αγάπη και πίστη χωρίζουν. Όσο περισσότερο διαρκεί το σχήμα τόσο το καλύτερο. Κάποια στιγμή μπορεί για κάποιο λόγο να πρέπει να φύγει - αποδεσμευτεί μία από τις υ και ενδεχόμενα αργότερα να αναπληρωθεί το κενό από άλλη ή στην πορεία να προστεθεί και κάποια τρίτη, ή να μην υπάρχει ξανά 2η. Δεν είναι προκαθορισμένο.

 

θα παραθέσω κάτι που έγραψα και παλαιότερα, σε άλλο forum και με άλλη θεματολογία, " Η δυάδα μπορεί, να είναι ασύμμετρη, αλλά λειτουργεί συλλογικά στο θέμα των αποφάσεων, γιατί στόχος είναι η ικανοποίηση και των δυο και όχι μόνο του Κ. Όλοι οι άλλοι αποτελούν μέσο ευχαρίστησης και αποκλειστικά με αυτό τον σκοπό."
Αυτό ισχύει κατά εμέ αν μιλάμε για "βαθιά" σχέση...

 

Η μαγιά για το ψωμί ή φουσκώνει ή δεν φουσκώνει, να είναι καλή και φρέσκια χρειάζεται και μετά έχει να κάνει πολύ με το περιβάλλον, να είναι όσο ζεστό χρειάζεται και ελάχιστα με τον χειρισμό της, δεν είναι θέμα εύκολου ή δύσκολου  

Το μόνο που γνωρίζω να πω είναι με καθαρές εξηγήσεις του Κυρίαρχου από την αρχή και να μείνει σε αυτές. Είναι polyamorous ο Κυρίαρχος; Να το πει από την αρχή και ότι από κάποια στιγμή η υποτακτική δεν θα είναι μόνη της. Αν είναι polyamorous να δει και ο ίδιος κατά τη διάρκεια των συζητήσεων, μπορεί αυτή με την οποία συζητάει να είναι ευχαριστημένη αν υπηρετεί μαζί με άλλη; Καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ "υπηρετώ" και "είμαστε ζευγάρι"; Να είναι ευχαριστημένη η πρώτη και να περνάει καλά με αυτά που έχουν ξεκαθαρίσει από την αρχή η δεύτερη. Πώς θα είναι το σχήμα; Μήπως μια από τις δύο είναι και εκπαιδευόμενη; Λεσβιάζουν οι δύο υποτακτικές και αν ναι σε ποιο πλαίσιο; Ελεγχόμενο ή όπως θέλουν; Και με πολύ ηδονή, αυτό είναι το βασικό, να περνούν και οι τρεις πολύ καλά  

Δεν ξέρω γιατί δεν έχω εύκολη την ζήλια. Αλλά αν ζηλέψω σημαίνει ότι κάτι πολύ καίριο μου έχει καταπατηθεί και εγώ ασυνείδητα το γνωρίζω, ακόμα κι αν δεν ήμουν εκεί όταν γινόταν. Αν οι επιθυμίες της μιας από τις δύο δεν καλύπτονται όπως είχε συζητηθεί, τότε, ναι, μου φαίνεται φυσικό να ξεσπάει με την ζήλια. Άρα χρειάζονται μη ζηλιάρες υποτακτικές που επίσης να ξέρουν πως η ζήλια είναι "no-no-no πάρτο αλλιώς γιατί την πάτησες και χάνεις τα πάντα στο επόμενο κλικ" και να μπορούν να αυτοπειθαρχούνται σε αυτή τη βάση. Αλλά, αν τυχόν δεν το έχω πει, να περνούν καλά και οι τρεις. Αυτό είναι το ζητούμενο, άλλωστε  

It is about fun. Αν ένας απ όλους δεν περνάει καλά, τότε κάτι δεν γίνεται σωστά. Εφόσον όλοι είναι αποφασισμένοι ότι αυτό θέλουν, το K/υυ στη συγκεκριμένη του μορφή, δηλαδή. Διότι ένας από τους βασικότατους λόγους της μη διάρκειας είναι όταν ο ένας από τους τρεις αλλάζει τα ζητούμενα από την δική του πλευρά.

Να τις κάνει λιγότερο έντονες; Δεν μπορώ να το φανταστώ. Λέγεται ότι ο ανταγωνισμός είναι "κάτι φυσικό". Ναι, όσο το κάπνισμα. Η κατάσταση που είναι φυσική για τον άνθρωπο γιατί προάγει τα συμφέροντα όλων είναι η αλληλεγγύη.

Για μένα, ο ανταγωνισμός των δύο υποτακτικών εντός σχέσης D/s Κ/υυ είναι έλλειψη σεβασμού προς τον Κυρίαρχο και ένα είδος αχαριστίας προς αυτόν, γιατί τον φορτώνει με κόπο, αβεβαιότητα και κάνει την όλη κατάσταση δυσάρεστη για τον ίδιο. Και ιδιαίτερα κακότροπη στάση απέναντι στην μια από τις δύο υποτακτικές που τυχόν δεν είναι ανταγωνιστική. Και για τις ανταγωνιστικές υποτακτικές, (αν και για μένα οξύμωρο): Αφού η κατάσταση πηγαίνει προς διάλυση, μια από τις δύο θα κερδίσει το "έπαθλο", μαντέψτε ποια  

Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ δεν ξέρω ερωτικά τραγούδια για BDSM D/ss καταστάσεις  

Δεν έχουμε όλοι το μικρόβιο της κτητικότητας   Αλλά όσοι το έχουν μάλλον δεν μπορούν να είναι υποτακτικοί σε polyamorous σχέση. Αμφιβάλλω αν μπορούν να είναι υποτακτικοί εν γένει, γιατί η κτητικότητα δεν εμφανίζεται μόνο όταν μπαίνει στο σκηνικό τρίτο πρόσωπο και επηρεάζει συμπεριφορές μέσα σε μια σχέση γενικότερα, γίνεται ελεγκτικότητα και συγγενεύει πάρα πολύ ή συγκαλύπτει εξάρτηση από τις μη επιθυμητές και μη διαχειρίσιμες.

Ναι, η διάρκεια είναι ένα θέμα, αλλά πώς ορίζεις εσύ τη διάρκεια χρονικά; Δυο τρια παιχνίδια; Ένα εξάμηνο; Έναν χρόνο; Όσο περνούν καλά και οι τρεις; Γιατί η υποτακτική που μπήκε μετά θέλησε και μπήκε σε αυτή τη σχέση; Ο χρονικός ορίζοντας, σε γενικές γραμμές, είναι κάτι που μπορεί να συζητηθεί από την αρχή.

Τίποτα το BDSMικό δεν μπορεί να σταθεί κοινωνικά, εκτός κι αν είναι λόγω παρανόησης των άλλων. Αναγκαστικά όλα είναι μη προσπελάσιμα από τρίτους εκτός βουδουσουμου. Το ζευγάρι έχει μια στενή φίλη η οποία συνδέεται πολύ με την κοπέλα του ζευγαριού. Αυτό είναι το μόνο που μπορούν να βλέπουν οι τρίτοι. Επίσης ένας λόγος μη διάρκειας του τριγώνου.

 

@gaby

Διασαφηνίζω ( θα το έκανα εξ αρχής, αλλά προτίμησα να μη βαρύνω μία ανάρτηση με πολλές εξηγήσεις.. καλύτερα που δημιουργείται κουβέντα.. ). Όταν μιλάω για κτητικότητα, προφανώς και δεν εννοώ ελεγκτικότητα. Μιλάμε για σχέσεις ανθρώπων και όχι για ζευγάρια με παντόφλες ("Που πας δεξιά παντόφλα; Μόνη μου θα με αφήσεις; Πω.. Πάλι μόνη η αριστερή.."  )
Σαφώς και το έχουμε όλοι. Απλώς ο τρόπος που το εκφράζουμε είναι διαφορετικός. Προφανώς και δε σου ανήκει κάποιος, αυτό εννοείται. Αλλά τίνι τρόπω, όταν συνυπάρχεις με έναν άνθρωπο, τον θεωρείς κομμάτι σου, τον θεωρείς δικό σου, κοντά σου.. Αν η λέξη κτητικότητα δε συνάδει τόσο πολύ με τη συλλογιστική σου, χρησιμοποιώ την οικειότητα, αντ' αυτού. Το να θες με έναν άνθρωπο να νιώθεις μοναδικά και ιδιαίτερα χωρίς αυτό να μοιράζεται ισόποσα και με άλλους. Και δε μιλώ για πυραμιδοειδή προτεραιότητα, αλλά για γραμμική..
Ελπίζω να γίνομαι κατανοητή..  

Προφανώς και δε βάζω χρονόμετρο ή ημερομηνία λήξης. Και εξυπακούεται ότι δε μπορώ να ορίσω κάτι. Απλώς θέτω έναν προβληματισμό σχετικά με τη διάρκεια... Και δε μπορώ να σου απαντήσω σε αυτό γιατί είναι μια μεταβλητή που αλλάζει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Προσωπικά, φερειπείν, στο μυαλό μου η διάρκεια έχει τη χροιά του ενός χρόνου.. Δύο.. Τριών.. Για σένα η διάρκεια μπορεί να είναι 4-5 sessions.. Δε μπορώ να το προγραμματίσω αυτό.. Το μόνο που μπορώ να σου πω ( καθαρά επειδή αυτό πιστεύω ) είναι πως σε μία τριάδα, ίσως η "προκαθορισμένη" διάρκεια να είναι μικρότερη...

Θα συμφωνήσω με αυτό. Αλλά, σκέψου.. Ούτε και αυτό είναι απόλυτο. Μου κάνει λίγο "λογιστικό" το όλο θέμα.

 

Η θέληση για επικράτηση είναι το φυσικό ανθρώπινο στοιχείο. Στο πέρασμα των αιώνων αυτό υπενθυμίζεται συνεχώς με προσφορές άφθονου αίματος. Μια ματιά γύρω μας εξάλλου αρκεί για να το αποδείξει.
Η αλληλεγγύη είναι μόνο τεχνητό μέσο των κοινωνιών (κι όχι της ανθρώπινης φύσης) για την εξυπηρέτηση συμφερόντων και επιβάλλεται συνήθως από ηθικούς κανόνες.

Δεν είναι δυνατόν για τον άνθρωπο να σταματήσει να βλέπει τον διπλανό του ανταγωνιστικά διότι έτσι εναντιώνεται στο φυσικό του ένστικτο για επιβίωση η οποία δεν είναι ποτέ εξασφαλισμένη.

 

Θα προσκαλούσα να ταξιδεύσουμε στην Αμερική, η σε μια Ευρωπαϊκή πόλη όπως Λονδίνο, Παρίσι. Η ανάγκη του ταξιδιού είναι να βγάλουμε οποιαδήποτε ετικέτα από πρόσωπα και σκέψεις. Να δούμε έναν άλλο κόσμο χωρίς τα πεπραγμένα μας, με διαφορετικά πρότυπα συμβίωσης, έτσι ώστε μερικές ουσίες ενδιαφέροντος να γίνουν πιο εμφανείς. Η ζωή η ο τρόπος ζωής σε εκείνες τις πόλεις είναι οι άνθρωποι να μοιράζονται μια στέγη είτε για οικονομικούς λόγους, είτε για θέμα φιλοσοφίας. Μικρή παρένθεση ότι όλα τα οφέλη που παρέχονται από το μοίρασμα καθιερώθηκε μέσα στη ψυχοσύνθεση των ανθρώπων σαν φιλοσοφία και πάθος. Για παράδειγμα ένα μεγάλο πλήθος Βρετανών αν δεν μοιράσουν η μοιραστούν θα σκάσει η δεν θα βρει την αγάπη που αναζητά.

Έτσι λοιπόν παρατηρείται το φαινόμενο σε ένα σπίτι με τρία υπνοδωμάτια να συγκατοικούν επισήμως τρία διαφορετικά άτομα, διαφορετικής ηλικίας και φύλου, μοιράζοντας τους κοινούς χώρους και τα κοινά έξοδα. Στην περίπτωση μας δυο κορίτσια και ένα αγόρι. Αν οι προτιμήσεις μας στους χαρακτήρες αναπαράστασης διαφέρουν, ας βάλουμε δυο αγόρια και ένα κορίτσι η ότι άλλο. Στο παράδειγμα μας θα αναφέρω τον Πωλ, την Βικέλα και την Σάμπα. Ο Πωλ είχε έρθει στο Λονδίνο από το Μάντσεστερ, η Βικέλα από το Πλίμουθ και η Σάμπα απ' το Λιντς. Όλοι είχαν το μόνο κοινό ότι καταγόντουσαν απ τα βόρεια, και ενδιαφερόντουσαν για κάποιο άλλο είδους ερωτισμού κατά βάθος. Όλοι μαζί ζούσαν μακρυά απ τις οικογένειες του, ελεύθερα χωρίς οποιαδήποτε επιτήρηση η στενάχωρα βλέμματα. Δεν τους ενδιέφερε τίποτα άλλο, εκτός απ το να ζουν καλά και να πορεύονται στη ζωή με τον αγώνα τους.

Και οι τρεις ήταν εμφανίσιμοι στα μέτρα κοινής αποδοχής η κοινής γνώμης και αρεσκείας. Εκεί που διέφεραν ήταν οι χαρακτήρες τους, οι ηλικίες και τα γούστα τους εν μέρη. Ο Πωλ δούλευε επιτηρητής σ ένα σουπερμάρκετ, η Βικέλα ήταν ξέκωλο και δούλευε ανεξάρτητα σαν πωλήτρια καλλυντικών, αντίθετα με την Σάμπα που δούλευε σαν υπάλληλος Δημοτικής βιβλιοθήκης. Στην αρχή τις συμβίωσης τους όλοι ήταν συντηρητικοί μεταξύ τους. Μια καλησπέρα, μια καλήμερα αντάλλαζαν, και μιλούσαν σε συμβούλια για τα κοινά έξοδα μόνο. Πέρναγε ο καιρός και ο καθένας ζούσε στον κόσμο του με το τυπικό μέλημα ο ένας να μην ενοχλεί τον άλλον. Στην πορεία κάτι με επετείους γενεθλίων, κάτι με επετείους κοινών εορτών άρχισαν να έρχονται πιο κοντά ο ένας στον άλλον. Άρχισαν να μοιράζονται όλοι μαζί και την τηλεόραση του Πωλ, την οποία την είχε βρει προσφορά εκεί που δούλευε. Δηλαδή ο Πωλ έγινε ο άρχοντας της τηλεόρασης σ' εκείνο το σπίτι.
Σαν ξεκωλιάρα η Βικέλα την έβγαζε στο δωμάτιο του Πωλ συνέχεια, εν αντίθεση με την Σάμπα που ντρεπόταν να ζητάει την άδεια του Πωλ, να βλέπει κανένα έργο τα σαββατόβραδα. Κάποια στιγμή όμως η θεία της Σάμπας αγόρασε ένα καινούργιο πολυμέσο (home theatre), χαρίζοντας το παλιό της στην Σάμπα. Η Σάμπα το εκμεταλλεύτηκε και απόκτησε κάποιο βαθμό εξουσίας χρήσης της τηλεόρασης του Πωλ συνενώνοντας τηλεόραση και πολυμέσου μαζί. Αυτόματα η Σάμπα έγινε ο άρχοντας του πολυμέσου, με βαθμό ιδιοκτησίας επί του σύνολου κατά 20% μόνο, γιατί ο βαθμός εξάρτησης της τηλεόρασης ήταν μεγαλύτερος απ' του πολυμέσου. Στο μεσοδιάστημα ως άνθρωπος ο Πωλ και ως ξέκωλο η Βικέλα είχαν αναπτύξει μια πιο ιδιαίτερη σχέση, παρόλο που όλοι κρατούσαν τις αποστάσεις λόγο κοινών εξόδων και συμβίωσης. Η Βικέλα είδε την συνένωση της τηλεόρασης και του πολυμέσο σαν απειλή κι ας είχε που επωφεληθεί κι εκείνη, πρώτον γιατί θα έχανε την ολική επήρεια της στον Πωλ, και δεύτερον γιατί θα ήταν υπόχρεη και στην Σάμπα. Τότε μιας και ανακατεύονταν με τις πωλήσεις καλλυντικών από το ίντερνετ, άρχισε να κατεβάζει διάφορες κινηματογραφικές ταινίες σ ένα μικρό δίσκο αποθήκευσης ηλεκτρονικών δεδομένων, και να δωρίζει περισσεύματα πωλήσεων της στη Σάμπα. Οι ισορροπίες επανήλθαν.

Ο καιρός περνούσε και όλοι δενόντουσαν μεταξύ τους όλο και πιο πολύ. Η Βικέλα λόγο ελευθέρου ωραρίου στην συνεχεία μαγείρευε για όλους, Ο Πωλ έφερνε στο σπίτι ότι καταναλωτικά αγαθά χρειαζόντουσαν όλοι, μιας και δεν του ήταν κόπος επιστρέφοντας από τη δουλειά του. Βέβαια δεν ήταν ρόδινα όλα. Υπήρχαν και οι διαφωνίες για το τι θα μαγειρεύονταν και τι ταινίες θα έβλεπαν. Όμως αφού συμβίωναν κάτω απ την ίδια στέγη και μοιραζόντουσαν κοινά πράματα, βάζαν και κάποια όρια και αρχές τόσο στον εαυτό τους όσο και στους άλλους για το μέχρι που θα έφτανε μια διαφωνία η διαμάχη κλπ Ο καθένας χρησιμοποιούσε τις εξουσίες του όσο αυτό ήταν ανεκτό προς τον άλλον. Μόνο ο Πωλ είχε το πάνω χέρι καμιά φορά λόγο τηλεόρασης στην ανάγκη. Η ανεκτικότητα του άλλου ήταν η οριοθέτηση μιας υπέρβασης διαμάχης. Με άλλα λόγια επίκεντρο γι αυτούς ήταν ο άλλος, πάρα οτιδήποτε άλλο. Μάλιστα υπήρξαν φορές που η Βικέλα ήθελε να τραβήξει ένα χαστούκι στη Σάμπα λόγο αντιπαράθεσης και κρυφής αντιζηλίας, και ο Πωλ να τις βρίσει και τις δυο που ήταν αχάριστες για την προσφορά του. Είχε κάνει το δωμάτιο του κέντρο διερχομένων, σε αντάλλαγμα να μην έμενε νηστικός και να είχε ποικιλία ταινιών να βλέπει. Εντάξει θα μπορούσε να αγοράσει ένα πολυμέσο στην μισή τιμή από την δουλειά του και να συμβληθεί με κάποιο βιντεόκλαπ, αλλά είχε πλέον συνηθίσει να μην μένει μόνος του, να τρώει ποιοτικότερο φαγητό κι ας ήταν το δωμάτιο μου κέντρο διερχομένων. Το ίδιο συνέβαινε και στην Βικέλα. Βαριόταν να μαζεύει λεφτά για τηλεοράσεις κλπ από τις πώλησης καλλυντικών, πέννα-πέννα. Η Σάμπα το ίδιο. Μέτα την δουλειά στη βιβλιοθήκη έβρισκε έτοιμο μαγειρεμένο φαγητό χωρίς να πηγαινοέρχεται στο σουπερμάρκετ, φορτωμένη με τσάντες στο λεωφορείο, αφού ο Πωλ και η Βικέλα κάναν εκείνες τις δουλειές. Εξ' άλλου η συμβίωση απαιτούσε και λίγο σκέψη και φιλοσοφία προς τι τελικά συμφέρει τον καθένα τους Οι παροχές του άλλου για εκείνους γινόντουσαν ο οδηγός της κρίσης τους σε οποιοδήποτε δίλημμα τους. Αφού περνούσαν καλά, δεν υπήρχε λόγος να χαλάσουν την υφισταμένη τους κατάσταση. Τελικά όλοι μαζί αγαπήθηκαν μεταξύ τους. Όλοι τους έβρισκαν κάτι που τους έλειπε, βόλευε, ήθελαν στον άλλον η απ' τον άλλον. Κατά τ' άλλα η σχέση του Πωλ με τη Βικέλα βγήκε στο φανερό. Η Σάμπα σοκαρίστηκε βέβαια γιατί όσο να 'ναι η Βικέλα θα είχε περισσότερη επήρεια στο Πωλ που είχε “χαρίσει” το πολυμέσο της, και κυρίως κάπου αισθανόταν μόνη σαν στοιχείο απ έξω από ένα σύνολο. Όμως η σχέση και των τριών είχε γίνει άκρως φιλική μεταξύ τους, και έτσι δεν την πείραζε τόσο πολύ η όπως θα φαντάζονταν κάποιος άλλος εξωγενείς παράγοντας. Ο Πωλ ήταν χαρούμενος αφού στην ουσία απέκτησε δυο καλές φίλες, συν ότι η Βικέλα καθάριζε τώρα και το δωμάτιο του εκτός από το μαγείρεμα. Στον καθαρισμό βοηθούσε και η Σάμπα την Βικέλα τα σαββατοκύριακα. Σιγά-σιγά εκείνες οι δυο τα βρήκαν μεταξύ τους. Μάλιστα η Σάμπα πήρε το καθαρισμό του κήπου κατά αποκλειστικότητα, σαν αντιστάθμισμα καθηκόντων αφού έλειπε στη δουλειά τα πρωινά Ο Πωλ πασάς, αλλά με την σειρά του τσοντάρισε οικονομικά παραπάνω του προϋπολογισμού της αγοράς αγαθών, αφού είχε την δικιά του αποκλειστικότητα, και είχε πάρει εργολαβία τα ψώνισμα τους.

Με λίγα λόγια ο καθένας είχε γίνει απαραίτητος για τον άλλον. Άρχισαν πλέον να σκεφτόντουσαν τον άλλον όχι μόνο σαν συγκάτοικο, αλλά σαν κομμάτι απ εκείνους. Ανησυχούσαν τι θα γινόταν ο άλλος. Κάπου ο Πωλ σκεφτόταν την Σάμπα που ήταν μόνη στο διπλανό δωμάτιο, όταν έκανε έρωτα με την Βικέλα. Η Βικέλα το ίδιο. Ένιωθε ότι ήταν σκληρό να περνάει καλά με το Πωλ, και η φίλη να μην απολαμβάνει το ίδιο μ αυτήν. Η Σάμπα αγωνιούσε αν τελικά τόσο η Βικέλα όσο και ο Πωλ τα είχαν βρει με την σχέση τους. Ανάμεσα στις συνομιλίες τους όλο και κάποια πληροφορία αποσπούσε για 'κείνο το ενδιαφέρον της, άλλα κρατούσε τουλάχιστον το σεξουαλικό κομμάτι για τον εαυτό της, η στην φαντασία της. Δεν ήθελε να κάνει χαλάστρα. Αφιερωνόταν στα βιβλία της όταν ο Πωλ με την Βικέλα ήταν στο άλλο δωμάτιο στις ιδιαίτερες στιγμές τους. Εξάλλου η Σάμπα είχε διαβάσει πολλά βιβλία και είχε καθιερώσει άμυνες και άγκυρες στα θέλω της. Η Βικέλα ήταν το ξέκωλο. Μέχρι που μια μέρα η Σάμπα έφερε ένα βιβλίο να διαβάσουν όλοι μαζί, με τίτλο “Ο Σαδομαζοχισμός και οι πρακτικές του “ και έγινε της πουτάνας. Μετά συμφωνήσαν όλοι μαζί κατόπιν πρότασης του Πωλ, να αλλάξουν κατοικία σε ένα σπίτι που θα βόλευε για μεγαλύτερα πάρτι με τους φίλους τους.

Το συμπέρασμα είναι ότι οικογένεια, τρίο κλπ σημαίνει ότι ο καθένας συμβάλει με ότι μπορεί, είτε μικρο είτε μεγάλο, σε ένα σύνολο συμβίωσης από κοινού. Την επιτυχία του σύνολου στην συμβιωτή του, την καθορίζουν οι προϋποθέσεις (μακρυά από οικογένει, εργασια, κλίση γιά ερωτισμό κλπ) κατάλληλης εδραίωσης και εγκαθίδρυσης κοινής εστίας, η κοινή επικοινωνία και η κάλυψη αναγκών του καθένα. Η κυριαρχία του κάθε μέλους ως προς το σύνολο εξαρτάτε από τις δυνατότητες του, στο να παρέχει κάτι που ο άλλος ποθεί άλλα δεν έχει και η μοναδικότητα του. Ο Πωλ είχε την τηλεόραση (μοναδικότητα), κάτι που αν έλειπε δεν θα υπήρχε κινητικότητα, και εφηύρε μια νέα ιδέα.

 

Θέλω να ευχαριστήσω όλους σας,που μπήκατε στον συγκεκριμένο προβληματισμό και ιδιαίτερα
αυτούς που κάνοντας μια πιο διεξοδική ανάλυση, φώτισαν ο καθένας με τον δικό του τρόπο
σκέψης, ένα δύσκολο θέμα.
Από την αρχή ξεκαθάρισα ότι δεν μιλάω για κάτι εφήμερο, άρα και ότι το κίνητρο δεν είναι
η ματαιοδοξία του Κ να αισθανθεί σουλτάνος με χαρέμι, αλλά μια πραγματική ανάγκη που
πρέπει να καλύψει.
Για να μην μπω στη διαδικασία να απαντήσω σε κάθε έναν ξεχωριστά, κάτι που θα απαιτούσε
πολύ χώρο, θα πω πως βλέπω εγώ το θέμα.

Τι οδηγεί τον/την Κ στην αναζήτηση δεύτερου υ ;

Προσωπικά βιώνω αυτή την περίοδο την ανάγκη αναζήτησης δεύτερης υποτακτικής.Είμαστε
μαζί αρκετά χρόνια με την υ μου και δεν θέλω να χαλάσω τη σχέση μας που είναι πιστεύω
πολύ δυνατή. Όμως υπάρχει μια αδυναμία ανταπόκρισής της σε κάποια από αυτά που σαν Κ
της απαιτώ να κάνει.Η λύση του realease θα ήταν άδικη και για τους δυο μας, μια και μιλάμε
για σχέση που έχει δοκιμαστεί και υποστηρίζεται από ένα έντονο συναίσθημα εκατέρωθεν.
Εκεί τη λύση πιστεύω μπορεί να δώσει η ύπαρξη μιας δεύτερης υποτακτικής, που ξέρει και
αποδέχεται αυτό το πλαίσιο και έχει συγκεκριμένο ρόλο σε αυτό.
Το μυστικό της επιτυχίας πιστεύω ότι είναι η ειλικρίνεια και οι ξεκάθαροι ρόλοι και των τριών.

Πόσο εύκολο είναι να κρατηθούν ισορροπίες εκατέρωθεν ;

Εκεί η ικανότητα του Κ να διαχειριστεί τις καταστάσεις είναι απαραίτητη. Όπως και η
επιλογή του κατάλληλου ατόμου που θα μπει στο ήδη δεμένο σχήμα. Τα δύσκολα πάντα
είναι και πιο ενδιαφέροντα.

Μπορεί η ζήλια να μετατραπεί σε αποδοχή ;

Αντιμετωπίζω πάντα τη ζήλια με μεγάλη επιφύλαξη γιατί μπορεί να λειτουργήσει θετικά,
αλλά και να τα καταστρέψει όλα. Αν οι δύο υ είναι συνειδητά στη θέση τους και γνωριστούν
καλά, ξέροντας ότι διεκδικούν ένα διαφορετικό κομμάτι του Κ η κάθε μία, ελαχιστοποιείται
ο κίνδυνος της κατάρρευσης του οικοδομήματος.

Ο ανταγωνισμός των υ μπορεί να αμβλύνει τις αντιδράσεις τους ;

Θα ήταν μεγάλο λάθος του Κ να επιδιώξει τον ανταγωνισμό των υ του. Όσο και αν
φαντάζει άκρως καυλωτικό για έναν Κ να "σκίζονται" οι υ για το ποια θα τον ικανοποιήσει
καλύτερα, σε βάθος χρόνου θα το πληρώσει ακριβά. Νομίζω πως η κάθε μια πρέπει να έχει διακριτό και διαφορετικό ρόλο.Έτσι και αλλιώς οι γυναίκες είναι ανταγωνιστικές μεταξύ
τους ακόμα και σε επίπεδο φίλων που βγαίνουν να πάνε μια βόλτα, χωρίς να μπαίνει η
διεκδίκηση ενός άνδρα. Αυτό είναι από μόνο του φωτιά που καίει, δεν χρειάζεται να ρίξει
κάποιος λάδι.
Συζητώντας αυτό τον καιρό με υ και κάνοντας κάποιες συναντήσεις με αυτές, διαπίστωσα
τα αποτελέσματα αυτού του ανταγωνισμού ως εξής :
Η δική μου υ, μπήκε αυτόματα σε μια διαδικασία να αποδείξει πως μπορεί να ανταποκριθεί
σε περισσότερες απαιτήσεις μου, και η νέα υ, να σκέφτεται " πως θα ανταγωνιστώ την άλλη
που την αγαπάς και είσαι δεμένος μαζί της".
Χρειάζεται πολύ καλός χειρισμός για να "ηρεμήσουν" αυτές οι ανασφάλειες, όχι μόνο γιατί
είναι επί δύο, αλλά γιατί είναι και η μία κόντρα στην άλλη.

Θεωρείτε βιώσιμο το σχήμα ;

Θεωρώ το σχήμα βιώσιμο με προϋποθέσεις που έτσι και αλλιώς πάντα υπάρχουν για μια
σχέση ασυμετρίας. Ο ρόλος του Κ πάντα καταλυτικός και ο ρόλος των υ συνειδητός και
προπαντός ειλικρινής.
Στην μέσα και έξω από το χώρο ζωή, έχω πολλούς φίλους και γνωστούς που ζουν, όντας παντρεμένοι, παράλληλες σχέσεις εν αγνοία του συντρόφου τους. Αυτό το θεωρώ ανήθικο.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων το τρίτο άτομο γνωρίζει το γάμο και αποδέχεται το
να είναι στο περιθώριο του .
Εγώ εδώ μιλάω για μια σχέση που κανείς δεν έχει τίποτα να κρύψει από τον άλλον, και
που βρίσκεται με τη θέλησή του καλύπτοντας βαθιές προσωπικές του ανάγκες.
Τώρα ο χρόνος που μπορεί να κρατήσει όλο αυτό, εξαρτάται και από τους τρεις που
συμμετέχουν.Η πόρτα είναι πάντα ανοικτή και αυτό ισχύει σε όλες τις σχέσεις .

 

Τι θα πει διεκδικούν ένα διαφορετικό κομμάτι του Κ η κάθε μία; Αφού από την αρχή κάνεις ξεκάθαρο ότι δεν πρόκειται για ξεπέτα, αλλά για σχέση μέσα στην οποία μπορεί να αναπτυχθεί κάτι πιο βαθύ. Πώς μπορείς να είσαι σίγουρος ότι η καινούρια δεν θα θελήσει να διεκδικήσει έναν μεγαλύτερο ρόλο;

 

Το να θελήσει να διεκδικήσει έναν μεγαλύτερο ρόλο δεν σημαίνει ότι θα το καταφέρει αν
δεν το θελήσω και εγώ. Αυτό είναι κάτι που έτσι και αλλιώς ο Κ πρέπει να ρυθμίσει.Και όχι
μόνο σε τέτοιου είδους σχέσεις (εννοώ 3 ατόμων), και σε άλλη περίπτωση μπορεί η υ να θελήσει
να καταλάβει περισσότερο χώρο στη σχέση , ο Κ θα την αφήσει αν δε θέλει ; Όσο για το βαθύ
συναίσθημα νομίζω πως μπορεί να προσφερθεί σε όσους το αξίζουν και μόνο, χωρίς να είναι το
ίδιο και ίσο σε όλους τους αποδέκτες.

 

Μιλάς στο πρώτο ποστ για μια σχέση που δεν θα είναι ρηχή και δεν θα είναι ξεπέτα. Προφανώς θέλεις μια σχέση με συναίσθημα.
Σαφώς και θα το προσφέρεις σε όσους το αξίζουν (αν και αυτό γενικά είναι μεγάλη κουβέντα, αλλά δεν είναι της παρούσης).
Και σαφώς δεν είναι ίδιο και ίσο προς όλους.
Γιατί λοιπόν αυτή η δεύτερη υ να μην επιλέξει να πάει κάπου που θα της προσφερθεί κάτι δυνατότερο και μεγαλύτερο και να μείνει σε κάτι χλιαρό;

 

Θα μπορούσα να σου δώσω διαφορους λόγους αλλα θα ήταν τελειως προσωπικοι και δεν θα είχαν κανενα νόημα ή 'βοηθεια' στην όλη κουβέντα.
Πάντως αυτή είναι μια ερώτηση που θα απαντήσει η ιδια η υ, και οχι ο Κ της προκειμένης.