Ένα μεγάλο δίλλημα!

Re: Απάντηση: Ένα μεγάλο δίλλημα!

Είναι!

Ακόμα και αν δεν το ξέρει ακόμα, είναι. Υποταγμένος όμως ή μάλλον κυριαρχημένος δεν είναι και αυτό είναι το μεγάλο του έλλειμμα.

 

Αν η εικόνα του βανίλλα συμπληρώνεται μέσα στο μυαλό αυτού που ερωτεύεται από στοιχεία κυριαρχίας που θα προσδοκούσε από αυτόν , τότε γιατί όχι ; Αλλά τότε ποιον ερωτεύεται ;

 

Θα ήταν καλό πρώτα να το συζητήσει με την σχέση της/του και αν δεν μπορέσουν να τα βρούν μπορεί να δημιουργήσει μια παράλληλη σχέση με Κάποιον/Α Κυρίαρχο/Η για να μην του/της λείπει... αν πάλι αισθάνετε ενοχές ίσως θα ήταν καλύτερα να μείνει μόνος/η για λίγο καιρό ώστε να καταλάβει τι ακριβώς ζητάει...

 

Καλή μου zoyzoy_, εάν τα πετάξουν θα είναι για μικρό χρονικό διάστημα....μετά ή θα αναγκαστούν να ζουν διπλή ζωή ή θα πετάξουν μία από τις δύο

 

Απάντηση: Ένα μεγάλο δίλλημα!

Παράλληλη σχέση; Δλδ να κοροιδεύει κάποιον επειδή είναι μπερδεμένος/η; Αναρωτήθηκες αν κάποιος Κυρίαρχος/η θέλει σχέση με ένα τέτοιο άτομο;

 

Μα δεν θα το μάθει ποτέ αγαπητή zofia (θα υποστηρίξουνε πολλοί)
Οι παράλληλες σχέσεις οι διπλές και τρίδιπλες χωρίς να είναι εν γνωση των υπολοίπων μιας σχέσης ΜΟΝΟ σε ΤΕΡΑΣΤΙΑ προβληματα οδηγούνε και σε ΤΡΑΓΙΚΕΣ πολλές φορές καταστάσεις. ΕΙΝΑΙ ΚΟΡΟΙΔΙΑ!!! ΤΕΛΟΣ!!!

 

Re: Απάντηση: Ένα μεγάλο δίλλημα!

Αυτό δεν κάνουν αρκετοί παντρεμένοι μια και τους ανέφερες και προηγουμένως?
Γνωρίζω κάποιους παντρεμένους Κυρίαρχους που έχουν σκλάβα/ες εν γνώση της συζύγου τους, αλλά οι περισσότεροι τόσο Κυρίαρχοι, όσο και υποτακτικοί, άντρες και γυναίκες, παράλληλες σχέσεις έχουν εν άγνοια του συντρόφου τους.

Πως τότε κάποιοι Κυρίαρχοι έχουν υποτακτικές παντρεμένες αν δεν θα ήθελαν σχέση με "τέτοια" (ότι κι αν εννοείς με το τέτοια) άτομα? Και τι ψάχνουν εδώ τότε οι Κυρίαρχοι παντρεμένοι που κρύβονται από την γυναίκα τους?

Δεν θα μπορούσα προσωπικά να ζήσω έτσι, όπως δεν θα μπορούσα όσο κι αν φαίνεται σε κάποιους παράδοξο να ερωτευτώ βανίλλα. Αλλά αυτό είναι ο δικός μου τρόπος που αντιλαμβάνομαι τη ζωή μου, δεν σημαίνει πως όλοι σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο.

Για μένα όλα είναι θέμα επιλογών. Μπορεί να μου αρέσει κάποιος, αλλά από τη στιγμή που γνωρίζω ποια είμαι και ποιες είναι οι ανάγκες μου θα τις εξέφραζα αμέσως, αλλά δεν θα έμπαινα σε μια σχέση, όσο κι αν μου άρεσε κάποιος, γνωρίζοντας από την αρχή πως αυτό που είμαι δεν μπορεί να καλυφθεί.

Τί είναι ο έρωτας? Αρρώστια που την παθαίνεις είτε το θές είτε όχι? Τι είμαστε 15χρονα που δεν γνωρίζουμε πως να αντιμετωπίσουμε μια έλξη? Και πως μπορεί να μας ελκύει κάποιος αν δεν έχει εκείνα τα βασικά στοιχεία που μπορούν να τον κάνουν ερωτεύσιμο σε μάς?

σημ. τα Bold δικά μου.
Αν τα έχει όλα σημαίνει πως μπορώ να αποφύγω όλα τα άλλα. Κι αφού μπορώ τα αποφεύγω.
Άξια σκέψης βρίσκω επίσης την παρατήρηση της zofia

Αν τα είχε "όλα" μήπως τελικά η υποτιθέμενη ανάγκη που "ξύπνησε" ξαφνικά είναι απλά ένα άλλοθι, μια βολική δικαιολογία?

Πως μπορεί κάποιος άμα είναι πραγματικά σίγουρος για το ποιές είναι οι ανάγκες του να επιλέγει να ερωτευτεί κάποιον και εκ των προτέρων να λέει ψέματα να κρύβει τον πραγματικό του εαυτό να γνωρίζει πως θα μείνουν οι ανάγκες αυτές ανικανοποίητες.
Μόνο κάποιος που δεν είναι βέβαιος αν υπάρχουν, ή ποιες είναι αυτές οι ανάγκες ούτε ποια μπορεί να είναι η ένταση τους, ή κάποιος που φοβάται πως δεν θα βρει ποτέ κάτι που να τον καλύπτει πλήρως, επιλέγει να αφεθεί να ερωτευτεί κάποιον που πάνω κάτω τον καλύπτει.

Ας μην αναφερθώ καν στην ψυχική και νοητική ανάγκη μου σαν σκλάβας. Ας αναφερθώ στο λιγότερο σημαντικό. Στο σεξ.
Πως μπορώ να βρω ερωτεύσιμο ένα άντρα που εξ αρχής γνωρίζω πως δεν θα μπορέσει ποτέ να με καλύψει σεξουαλικά?

Κάποιος που είναι συνειδητοποιημένος, όχι kinky ή σαδομαζοχιστής, αλλά Κυρίαρχος/υποτακτικός ή Αφέντης/σκλάβος, γιατί να κάνει τέτοια επιλογή?
Αφού γνωρίζει πως δεν μπορεί να τον καλύψει μια βανιλλα σχέση, αφού γνωρίζει πως δεν μπορεί να τον καλύψει το βανιλλα σεξ, αφού γνωρίζει πως αργά ή γρήγορα θα νιώσει λειψός και ανικανοποίητος, γιατί να μπει εξ αρχής σε μια τέτοια σχέση?

 

Απάντηση: Ένα μεγάλο δίλλημα!

"Τέτοια άτομα"= μπερδεμένα
Συμφωνώ με όσα έγραψες lara εκτός απο κάτι. Στο θέμα του έρωτα δε μπορούμε να γνωρίζουμε εκ των προτέρων πως θα νοιώθουμε. Τυφλωνόμαστε, ενθουσιαζόμαστε, δε σκεφτόμαστε τίποτα, ζούμε τη μέθη του και παρασυρόμαστε απο όλα αυτά τα όμορφα συναισθήματα (είτε είναι με Κυρίαρχο/υποτακτικό, είτε με βανίλλα). Ο έρωτας δε γνωρίζει λογική, ούτε υπολογίζει τί είμαστε για να μας "χτυπήσει".

 

Re: Απάντηση: Ένα μεγάλο δίλλημα!

Δεν νομίζω πως θα πρέπει να τίθεται τόσο απόλυτα αυτό, lara[E-p].

Ένας άνθρωπος, ακόμα και συνειδητοποιημένος να είναι, απλά μπορεί να θέλει να εκφραστεί διαφορετικά σε διαφορετικές στιγμές της ζωής του, με διαφορετικούς ανθρώπους. Σίγουρα για έναν άνθρωπο που ψάχνει τον έρωτα μόνο μέσα στο πλαίσιο του BDSM τότε είναι σχεδόν σίγουρο πως θα βρει τον έρωτα μόνο μέσα από εκεί. Αυτό ίσως να τροφοδοτεί και την δοξασία πως "όταν το γυρίσεις στο BDSM, δεν ξαναγίνεσαι ποτέ vanilla"...

Όμως είναι απόλυτο αυτό; Πρέπει όσοι BDSMτζίδες να αποκλείουμε πλέον την δυνατότητα να αποκτήσουμε μια 'φυσιολογική' ζωή, με σύζυγο, παιδιά, σκυλιά και γατιά; Είναι τόσο μεγάλο το βήμα να εμπλακούμε σε μια 'κλασική' ερωτική σχέση, kinky ή όχι, μόνο και μόνο επειδή απολαμβάνουμε την παρέα, τον έρωτα, το κολασμένο sex και την μυρωδιά ενός ανθρώπου, που τυγχάνει να είναι εκτός του χώρου; Είμαστε τελικά 'καταδικασμένοι' να ερωτευόμαστε μόνο μεταξύ μας;

Η απάντηση που δίνω είναι πως δεν πρέπει να κλείνουμε ποτέ πόρτες και δεν πρέπει ποτέ να καίμε γεφύρια. Αν η μοίρα μας είναι να το ρίξουμε στο vanilla, τότε καλώς να μας έλθει! Γιατί για να γίνει κάτι τέτοιο, θα πει πως το άτομο που θα μας κάνει να αλλάξουμε πορεία θα πρέπει να είναι απλά εξαιρετικό και να μας συνεπάρει σε τέτοιο βαθμό, που θα μας αναπληρώνει την πνευματικότητα και την ηδονή που μας προσφέρει σήμερα το BDSM! Γιατί αυτό είναι το λιγότερο απαιτούμενο που θα χρειαστεί για να μπορέσει ένας συνειδητοποιημένος να το 'γυρίσει' μόνο στις αγκαλίτσες και τα φιλάκια (τα οποία δεν αποκλείονται θεωρητικά και μέσα σε μια σχέση BDSM και κάνουν καλό στην ψυχική ισορροπία).

Εξάλλου, αν ποτέ γυρίσουμε την πλάτη μας σε μια τέτοια δυνατότητα που ίσως μας εμφανιστεί, εγκαταλείπουμε και το μεγαλύτερο όνειρο που θα έπρεπε, κατ' εμέ, να έχει ένας σωστός BDSMτζής ή μια BDSMτζού: Πως να διαφθείρει απόλυτα ένα vanilla άτομο και να το σώσει από την 'βαρετή' vanilla ζωή του. Από μία ζωή 'άδεια' που στερείται ίχνος πράξης BDSM, ή έστω λίγου βίτσιου! Σκεφτείτε το: Μια μοίρα χειρότερη από τον θάνατο δηλαδή! Και η διαφθορά ενός τέτοιου 'δυστυχισμένου' ατόμου είναι μια ιερή αποστολή για όλους μας!  

Και τα πράγματα είναι σχετικά απλά: Ο δρόμος προς την 'σωτηρία' ξεκινάει με το πρώτο spanking και το πρώτο φίμωμα και δέσιμο (κάποιου σε κάποιον)... Άμα γίνουν αυτά, τα πράγματα γίνονται πολύ πιο απλά και μετά μιλάμε απλά για την εκμάθηση του σωστού πρωτόκολου!!!  

 

Αγαπητέ Phoenixxx

Ποιός σου είπε ότι μια vanilla ζωή είναι βαρετή, ποίος σου είπε ότι είναι άδεια, ποιός σου είπε ότι μια vanilla ζωή δεν μπορεί να έχει βίτσιο. Έτσι όπως τα λες, οι άνθρωποι που ερωτεύονταν, αγαπούσανε, είχανε βίτσια, ζούσανε και πεθαίνανε προ-Bdsm - δηλαδή εδώ και κάτι εκκατομύρια χρόνια, γιατί το ΒDSM είναι πολύ πρόσφατο - ήσαν ηλίθιοι και εμείς που ασχολούμαστε με το Bdsm oι έξυπνοι, οι διαφωτισμένοι, ΟΙ ΑΝΩΤΕΡΟΙ. Όπως δεν μου αρέσει ένας vanilla, που δεν έχει την παιδεία μου ή τα γούστα μου να με αποκαλεί ΑΝΩΜΑΛΟ, έτσι και εγώ - αν δεν με προσβαλει φυσικά - δεν έχω το δικαίωμα να τον αποκαλέσω πληκτικό με βάση τα γούστα του. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΝΩΤΕΡΟΣ επειδή είμαι Bdsmer EIMAI ΑΠΛΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ (Προσοχή!!! το διαφορετικός, πολλές φορές, είναι μια άλλη ερμηνεία του ΜΟΝΟΣ, αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο).
Δεν είμεθα ΙΕΑΡΑΠΟΣΤΟΛΟΙ, πόσο μάλλον ΣΩΤΗΡΕΣ. Και φυσικά μια "φυσιολογική", όπως την περιγράφεις, στάση ζωής του στυλ "Aπο εδώ η vanilla γυναίκα μου και απο έδω το Βdsm αίσθημά μου" (Αλλά προς θεού μην μάθει καμία από τις 2 ότι το παίζω εις διπλούν ταμπλό τη γάμησα), μόνο στις ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΝ μπορεί να συμπεριληφθεί (at least in my book). Βdsmers μάθετε ΕΝΑ: Nα είσαστε ειλικρινείς και ακριβοδίκαιοι, τόσο ως προς τον εαυτό σας, όσο και με τους γύρω σας (Bdsmers η μη).

 

Re: Απάντηση: Ένα μεγάλο δίλλημα!

zofia,

η αυτογνωσία μας κάνει από ένα σημείο κι έπειτα να ξέρουμε πάνω κάτω πώς και με τί ανθρώπους ερωτευόμαστε, έρωτας δεν είναι μόνο τα αστροπελέκια των πρώτων μας χρόνων ως ερωτικών ενεργούμενων.

Phoenixxx,

το αν "το ποτάμι του BDSM δεν γυρίζει πίσω" είναι ένα μεγάλο προσωπικό θέμα για πολλούς, δεν είναι απλά δοξασία.

Αν το μόνιμο εσωτερικό κίνητρο για μία ερωτική σχέση είναι η κυριαρχία ή η υποταγή και αν η λύση του ερωτικού προβλήματος βρέθηκε εντός BDSM, τότε το ποτάμι δε γυρίζει πίσω όσες προσπάθειες και να γίνουν.

Αλλά πιά έχει φανεί ότι ο "πάσχων" κάνει BDSM επειδή δεν μπορεί να το αποφύγει.

Το δίλημμα της zoyzoy πιστεύω ότι μόνο στην πράξη λύνεται, με πολύ μόχθο, όταν το πάθος γίνεται μάθος.

 

Απάντηση: Ένα μεγάλο δίλλημα!

tender lilly, ο καθένας τρώει τα αστροπελέκια του ασχέτου ηλικίας και θα επιμείνω σε αυτό. Σίγουρα εν καιρό μαθαίνουμε να ξεχωρίζουμε τα χαρακτηριστικά(και δεν εννοώ το status) ανθρώπων που δε μας κάνουν.