Έρως Πόλεμος

Απάντηση: Έρως Πόλεμος

Στα ερωτήματα που εγώ σας έχω θέσει, πάντως, ουδόλως απαντήσατε. Ας είναι.
Δεν είναι παράδοξος ο συνδυασμός ζεϊμπέκικου και κωδωνοκρουσίας. Όταν ζούσαν ακόμα παλαιοί ρεμπέτες φίλοι, συχνά τραγουδούσαμε το λαϊκόν
"Βραδιάζει πάλι σήμερα βραδιάζει
κι έρχεται η ώρα η δικιά μου
αυτή που σαν πουκάμισο ταιριάζει
με τη μελαγχολία τη δικιά μου,
παιδί της νύχτας μια ζωή
δεν το αντέχω το πρωί
με τους κυρίους στα κασμίρια τους σφιγμένους
εγώ τη νύχτα μόνο ζω
μαζί με κείνους που αγαπώ
με τους παράνομους και τους αδικημένους
..........."
την ώρα του όρθρου,
έξω από τους ναούς.
Μετά, περιμέναμε να νυχτώσει.

 

Ηταν νωρίς μια Κυριακή πρωί,
φορέσαμε λοιπόν τα καλύτερα κουρέλια μας
και κάναμε βόλτα κατά μήκος της παραλίας
μέχρι που φτάσαμε σε κάτι σαν παλάτι
με πυργίσκους και σημαιάκια ν' ανεμίζουν.
Μου Θύμισε γαμήλια τούρτα
σε παράθυρο φανταχτερού ζαχαροπλαστείου.

Ζεσταινόμουν,οπότε έβγαλα το σακάκι μου
και έβαλα το χέρι μου γύρω από τη μέση σου
και σε τράβηξα κοντά μου
ενώ εσύ έγειρες το κεφάλι σου στον ώμο μου,
καθένας μπορούσε να καταλάβει πώς είχαμε κάνει έρωτα
το προηγούμενο βράδυ και πώς τρεκλίζαμε ακόμη.
Δείχναμε γυμνοί μέσα στα ρούχα μας

Καθώς κοιτάζαμε επίμονα τα κόκκινα και άσπρα σημαιάκια
που τα μαστίγωνε ο θαλασσινός αέρας.
Τα καρουζέλ και η σκοποβολή
με τα παπάκια τους σε παράταξη
αμπαρωμένα όμως και κλειδωμένα με λουκέτο.
Κανείς ακόμα εκεί γύρω να πάρει το πρώτο μας κέρμα.


Ζευγάρι στο Coney Island -Charles Simic
Μτφ:Θάλεια Μέλη Χώλλ