Έχουν οι Κυρίαρχοι/ες ανασφάλειες;

Kαι θνητός και άνθρωπος, φυσικά!

Τοποθετείς την ανασφάλεια σε μια απλά αδυναμία? Και ανασφάλεια ως προς τι? Πόσο τον κυριαρχούν αυτές οι ανασφάλειες? Μήπως σε τόσο μεγάλο επίπεδο που παύει να μπορεί έστω και να ισχυριστεί ή να προσπαθήσει να πλανέψει τονν ίδιο του τον εαυτό ότι είναι κυρίαρχος?

Επαναλαμβάνω την τοποθέτηση μου και θεωρώ ότι σε αυτό πρέπει να σταθούν τα μέλη που συμμετέχουν στη συζήτηση. Το νήμα αναφέρεται σε ανασφάλεια και όχι γενικά σε αδυναμίες.

Καμία θνητή και ανθρώπινη έκφραση από ένα κυρίαρχο, δεν τον γκρεμίζει από κανένα βάθρο του (που σίγουρα δεν είναι θεικό!) όταν είναι γνήσια και πηγαία.

Υπάρχει τέλειο ον?!!! Σε ότι αφορά τον άνθρωπο πιστεύω πως αν υπήρχε τέλειο ον στην ανθρώπινη φύση θα ήταν αυτόματα και απόλυτα δυστυχισμένο μέσα στην τελειοτητα του. Και τραγικά μοναχικό.

Ενας σημαντικός τομέας των σπουδών και της δουλειάς μου είναι να εκπαιδεύω και να διδάσκω ανθρώπους, σε σωματικό, πνευματικό και ψυχικό επίπεδο, στο πως να εξαλείφουν τις ανασφάλειες τους ή όταν αυτό δεν είναι εφικτό ή 100% προσεγγίσημο τους μαθαίνω πως να τις διαχερίζονται με τέτοιο τρόπο που να ενεργούν υπέρ τους. Καταλαβαίνω τι γράφεις, αλλά άλλο πραγματεύεται το νήμα.

Φοβούνται, αλλά τι? Μήπως χάσουν την καλή τους επειδή δεν είναι αρκετοί ώστε να την κρατήσουν? Μήπως δεν τους σηκωθεί με την νέα "κατάκτηση"?!!! Φόβος με φόβο έχει διαφορά. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις αυτή η διαφορά είναι τερατώδης. Και ο ήρωας φοβάται και ο παρασιμοφορεμένος με μετάλιο ανδρείας, φοβάται και ο παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών στη πυγμαχία φοβάται...

Η θλίψη είναι αδυναμία? Το δικαίωμα στο λάθος δεν είναι προσόν για τον άνθρωπο? Υπάρχει άραγε πραγματική αντίληψη πέρα από sm "χαζομαρούλες" πόσο μπορεί να αντέξει ο σωστά εκπαιδευμένος και τον βασανισμό και την πείνα και άλλα πολλά?

Δεν έχεις καθόλου άδικο, αλλά φαντάζομαι ότι δεν είσαι απόλυτη.

Συμφωνούμε

Μπορεί να σε κάνει να θέλεις να το το βάλεις στα πόδια η κακή πλειοψηφία ενός χώρου, αλλά δεν μπορείς να το κάνεις. Δεν μπορείς να απαρνηθείς αυτό που εσύ είσαι, επειδή υπάρχουν, 10 ή 100 "τυπάκια" που δεν μπορούν να υποστηρίξουν ούτε γραπτώς αυτό που δηλώνουν σε τίτλο.

Οπως και να έχει, να είσαι αισιόδοξη γενικά.

(Σχέση χωρίς ένταση=έρωτας χωρίς πάθος) και δεν έχεις άδικο στη γενική αναφορά σου, αλλά αναφέρεσαι και στα δύο μέρη της σχέσης? Σκέψου το

 

Απάντηση: Έχουν οι Κυρίαρχοι/ες ανασφάλειες;

Ξεκινάω από εδώ γιατί είναι καθοριστικής σημασίας.

Αν προσέξεις καλύτερα, θα διαπιστώσεις ότι δεν αναφέρθηκαν ως κοινοί θνητοί

Το ότι θεοποιείται ο/η εκάστοτε Κυρίαρχος από τον/ην υπό Του/της, σημαίνει ότι κάτι εξ ολοκλήρου άυλο αποκτά υλική υπόσταση στο «είναι» του/ης. Αν το «είναι» μου για να ολοκληρωθεί, είχε ανάγκη να πιστέψει και να θεωρήσει ως άλλο του μισό κάτι άυλο, θα πήγαινα να κλειστώ σε μοναστήρι.
Εγώ δέχομαι ως σωστό το «Κυρίαρχός μου, ο Θεός μου» και όχι το «Κυρίαρχοι οι ημίθεοι».
Ο/Η οποιοσδήποτε Κυρίαρχος για εμένα, πέραν του Κύριού μου, είναι Κύριος/α και τον σέβομαι, δεν είναι ούτε Θεός, ούτε ημίθεος, ούτε το «είναι» μου Τον/ην θεοποιεί.

Αναφέροντας πως δεν ανήκω στην κατηγορία που περιγράφει η lara[E_p],

έχω να δηλώσω το εξής:

Το ότι ο «Θεός μου» έχει ανασφάλειες, για μένα προσωπικά είναι άμεμπτο - γιατί είναι ναι μεν θνητός αλλά «ιδιαίτερος» (επαναλαμβάνομαι αλλά δεν πειράζει) -, και επικυρώνει την υπόστασή Του στο «είναι» μου ως «Κυρίαρχο Θεό μου».

Και τελειώνοντας περί Θεών, ημίθεων και θνητών,

Επίσης. Στη περίπτωση που αυτοδιοριστεί ο/η Κυρίαρχος Θεός, το «είναι» μου τον «ακυρώνει». Αν είναι να πιστέψω και να παραδοθώ σε μία ιδέα, γιατί να μη κλειστώ στο μοναστήρι, μπας και σώσω και την ψυχή μου τελικά;  


Κατ΄ εμέ συνοψίζοντας,

Το ότι οι Κυρίαρχοι/ες έχουν ανασφάλειες κατ΄ ομολογία Τους (ή μη), είναι άμεμπτο.

Το ότι έχουν και το ομολογούν στα πλαίσια μιας συζήτησης, επικυρώνει την υπόστασή Τους.

Τέλος,

Αντιλαμβάνομαι τη λειτουργικότητα διαχείρισης της κατάστασης από τον Κυρίαρχο σε σχέση με την υπό Του, και είναι λογικό, αλλά ταυτόχρονα αναρωτιέμαι:

Το ότι έχουν, το ομολογούν, αλλά δεν εκθέτουν κάποια (σαν παράδειγμα), στα πλαίσια μιας συζήτησης πάντα και μάλιστα «χωρίς πρόσωπο» , τι είναι;
Θεμελιώδης κανόνας ή ανασφάλεια διακύβευσης κύρους;

Την έχω δει, ναι.

Το αίσθημα της ανασφάλειας, όχι, δεν διαχωρίζεται από το είδος της σχέσης, με την ίδια λογική που και η ιδιοσυγκρασία Του/ης δεν αλλάζει από σχέση σε σχέση. Η ψυχοσύνθεση Του/ης είναι δεδομένη. Δεν μιλάμε για το αίσθημα της ανασφάλειας, αλλά για ανασφάλειες αυτές καθ΄ αυτές.

 

Μη το λες. Η πρώτη εμπειρία είναι αυτή που σε προδιαθέτει και, γιατί όχι, στιγματίζει (ειδικά αν ήσουν στο στάδιο που ψαχνόσουν για το τί είσαι και αν είσαι κ.τ.λ.) όσον αφορά ένα συγκεκριμένο χώρο/τομέα. Αρκεί να σου πω ότι αντί για sub που νόμιζα ότι είμαι/"εκπαιδευόμουν" να γίνω, μου έβγαινε κάτι σαν Domme (ίσως λόγω αντίδρασης; ).
Τελικά, έμεινα στο χώρο καθαρά και μόνο για τη συζήτηση στο φόρουμ αυτό (ως μια συνειδητοποιημένη και περήφανη Perv πλέον  )

Υ.Γ. Συγγνώμη για το off topic. Last one! I promise!!!  

 

Re: Απάντηση: Έχουν οι Κυρίαρχοι/ες ανασφάλειες;

Η κατάθεση μιας προσωπικής ανασφάλειας κάποιου (ανεξαρτήτως status) ως παράδειγμα προς συζήτηση αποτελεί μια "έκθεση" (παρουσίαση) μύχιων στοιχείων της προσωπικότητάς του. Ουσιαστικά, βοηθά τον συνομιλητή του, χάριν συζητήσεως, να εστιάσει σε μια προσωπική του αδυναμία. Ένας σώφρον άνθρωπος δεν είναι διατεθειμένος να τα συζητήσει με τον πάσα ει.
Θεωρώ την παρουσίαση μιας ανασφάλειας κάποιου από τον ίδιο ως επιχειρηματολογία άσκοπη, εκτός αν ο ίδιος ή μια συμπεριφορά του αποτελεί το αντικείμενο συζήτησης. Κάτι τέτοιο συμβαίνει μόνο με άτομα που ο ίδιος εκτιμά, εμπιστεύεται και σέβεται την άποψή τους. Τα άτομα αυτά, από την τριβή τους μαζί του, είναι πολύ πιθανό να έχουν ήδη αναγνωρίσει την συγκεκριμένη ανασφάλεια. Άλλωστε, οι πράξεις μιλάνε δυνατότερα από τις λέξεις. Αντί να γίνεται (δια)λόγος για τις εγνωσμένες αδυναμίες, καλύτερα να γίνονται κινήσεις που θα τις αποβάλλουν.
Η ικανότητα κάποιου να καταθέσει ένα τρωτό στοιχείο της προσωπικότητάς του εξαρτάται τόσο από τα άτομα στα οποία θα παρουσιαστεί, όσο και από τον προσωπικό εγωισμό του ιδίου, ο οποίος δεν του επιτρέπει να αμαυρώσει την έξωθεν καλή του μαρτυρία. Αυτό είναι χαρακτηριστικό ανθρώπων ανεξαρτήτως status. Συνεπώς, το θεωρώ λάθος να συσχετίζεται μόνο με τους Κυρίαρχους.

Υ.Γ. Η "χωρίς πρόσωπο" παρουσίαση σε οικείο περιβάλλον μπορεί κάλλιστα να "φωτογραφίσει" τον ίδιο ως case study, οπότε συμπεριλαμβάνεται στα ως άνω.

 

δεν ξερω αν η κυρια μου εχει ανασφαλιες,ομως θα εκανα το παν για να την βοηθησω να τις ξεπερασει,αν εχει.

 

κανοντας και εγω μια καιρια τομη σε αυτο το πολυ ενδιαφερον θεμα να πω πως εαν καποιος υποτακτικος/ια θεωρει πως ο κυριαρχος του/της ειναι θεος η ημιθεος δεν το γυριζει το φυλλο καλυτερα προς την Μονη Πετρακη η στην καμπαλα στην χειροτερη περιπτωση γιατι μαλλον η αναζητηση του ειναι θεολογικη και οχι σεξουαλικη?

 

Ναι εχω ανασφαλειες!!
Γιατι να πω ψεμματα???? Εμαθα να εχω, τις καταπολεμω οσο μπορω, και παντως προσπαθω να μην τις μεταφερω στην εκαστοτε bdsm σχεση που εχω.
Δεν μου φταιει σε τιποτε ο αλλος ακομη και αν ειναι υποτακτικος να "πληρωσει" για τις δικες μου ανασφαλειες.

 

Καλή τοποθέτηση με χιούμορ!

Πολύ σωστή και ουσιαστική παρατήρηση. Πέραν αυτού, όλα είναι φιλολογίες

 

Αυτό το ερώτημα έχει σημασία μόνο για άτομα με ιδιαίτερα έντονες ανασφάλειες που επιθυμούν να "κατεβάσουν" όλους τους Dom πιο κοντά σε αυτά.

ΥΓ> Όλοι οι άνθρωποι έχουν ανασφάλειες. Απλά μερικά όχι αυτές που υπονοεί το ερώτημα.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Έχουν οι Κυρίαρχοι/ες ανασφάλειες;

Ένας σώφρων άνθρωπος, είμαι της γνώμης πως δεν γίνεται να παραβλέψει το γεγονός ότι αυτοί που εκθέτουν συναισθήματά και κατ΄ επέκταση μύχια στοιχεία της προσωπικότητάς τους εδώ μέσα, είναι οι υποτακτικοί (απ’ όσο τουλάχιστον έχω παρατηρήσει εγώ). Λογαριάζοντας τον εαυτό μου στους σώφρονες, και μη μπορώντας να παραβλέψω το γεγονός αυτό, προκύπτει και ο συγκεκριμένος διαχωρισμός, και συνεπώς το ερώτημά μου. Αυτός είναι ο «αλγόριθμος» του ερωτήματός μου.

Με βάση το γεγονός ότι οι υποτακτικοί του forum εκθέτουν την προσωπικότητά τους, και στη συνέχεια την τοποθέτησή Σας στο θέμα, θα μπορούσα (κάλλιστα ή κάκιστα) να βγάλω το συμπέρασμα ότι η άποψή Σας για τους υποτακτικούς εδώ μέσα που εκθέτουν τα εσώψυχα τους, είναι πως είναι άμυαλα όντα που δεν εκτιμούν Τ/τους συνομιλητές τους.


Υ.Γ. : Λόγω του ότι ο γραπτός λόγος δεν είναι δυνατόν να αντικατοπτρίσει και το ύφος των λεγόμενών μου, θα ‘θελα να Σας διαβεβαιώσω για την «αγνότητά» τους θέλοντας να διαλύσω (όσο αυτό είναι δυνατόν) και την παραμικρή υπόνοια «επιθετικότητας» από μέρους μου.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Έχουν οι Κυρίαρχοι/ες ανασφάλειες;

Ξεκινάς από λάθος (κατ' εμέ) βάση, καθώς μέλη του forum εκφράζονται άνετα, ανεξαρτήτως status. Μια δεύτερη ανάγνωση θα σου αποδείξει πως και Κυριαρχικά μέλη καταθέτουν συναισθήματα και κρυφές πτυχές της προσωπικής τους ιδιοσυγκρασίας.

Ποσώς.
Η θέση μου είναι πως λίγοι θα καταθέσουν τις προσωπικές τους ανασφάλειες κατονομάζοντάς τες - και πάλι ανεξαρτήτως status -, καθώς εκτίθενται σε άτομα που δεν γνωρίζουν και (συμπερασματικά) δεν εμπιστεύονται τόσο. Αυτόν αποκαλώ "σώφρονα".

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Έχουν οι Κυρίαρχοι/ες ανασφάλειες;

Εγώ χρησιμοποίησα το ρήμα «εκθέτω» με την έννοια «παρουσιάζω σε κοινή θέα». Εσείς χρησιμοποιείτε το «εκτίθεμαι», που έχει άλλη έννοια.

Κάνοντας αυτή τη διευκρίνηση, για να ξέρουμε για τι μιλάει ο Κ/καθένας Μ/μας, δεν έχω παρά να Σας ευχαριστήσω για την απάντησή Σας.