Όρια BDSM και ψυχικών διαταραχών...

Απάντηση: Όρια BDSM και ψυχικών διαταραχών...

Κατοπιν Αδειας Του Κυριου μου.

Η αληθεια ειναι πως τιποτα απο τα παραπανω δεν αγγιξε κατι μεσα μου, το χαδι ειναι χαδι και δεν μπορει να αντικατασταθει με τιποτα οπως και το μαστιγωμα επισης. Ομως τελικα ακομα δεν διαβασα μια γνωμη απο καποιον που υποστηριζει πως ασχολειται με την διαφορετικοτητα μιας σχεσης Κυριαρχιας/υποταγης μαλλον μια ομορφη μεταφραση και αντιγραφη καποιου περιοδικου (παρα)ψυχολογιας.
Ποσο δυσκολο ειναι τελικα να αποδεχτει(οχι να καταλαβει αν δεν μπορει) κανεις πως υπαρχουν ανθρωποι που ζουν με εναν διαφορετικο τροπο και δεν ασπαζονται καποιον αλλο; Πρεπει οπωσδηποτε δηλαδη να εχουν περασει μια τοσο δυσκολη παιδικη ηλικια και να ζητανε απεγνωσμενα τον πατερα τους; Γιατι αραγε να μου αρεσουν τα θαλασσινα περισσοτερο απο το κρεας; Μηπως φταιει και για αυτο ο πατερας μου;

 

Το κυριοτερο προβλημα των μπιντιεσεμικων σχεσεων ειναι η απουσια ενσυναισθησης και συναισθηματος. Οι συναισθηματικες αναγκες παραμενουν ακαλυπτες και προσπαθει ματαια να τις καλυψει η αυστηροτητα η πειθαρχεια ο ελεγχος ο πονος η επιβολη.
Οσες λογικοποιήσεις και να προκυψουν , το κενο υπαρχει . Και θα ηταν καλο να βρουμε νεους τροπους ανθρώπινης εκφρασης μεσα απο το bdsm και οχι πεισματικα να εθελοτυφλουμε μονολογώντας "ολα καλα" οταν ειναι αρκετα πιθανο να ειναι ψεμα.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Όρια BDSM και ψυχικών διαταραχών...

Δέν έγινα, γεννήθηκα έτσι  . Είμαι ο,τι είμαι τέλοσπάντων  . Αίτιο του σαδισμού είναι κάποιο συναισθηματικό κενό που προσπαθώ να καλύψω  . Ο ψύ μου λέει οτι αυτό θεραπεύεται:neut: . Η απενοχοποίηση, βέβαια, επιβάλλεται  . Η κοινωνία δέν καταλαβαίνει, η οικογένεια το ίδιο, οι φίλοι επίσης. Όλοι εναντίον σ'αυτό το θέμα  . Νομίζω πως τα πράγματα είναι δύσκολα για εμένα, μια και έχω ήδη εκτεθεί, στιγματιστεί και πολεμηθεί...  
Και στο κάτω κάτω, τί θα'πρεπε να κάνω, να κυκλοφορώ έξω μ'ένα μαστίγιο στο χέρι και να διαλαλώ το πόσο πολύ ποθώ τη συντροφιά μιας σκλάβας:neut: ; Εάν χάσω την αυτοκυριαρχία μου και κατά συνέπεια τη σοβαρότητά μου, θα διατείνομαι πως είμαι ένας BDSM lifestyler ως δικαιολογία:conf: ; Ή μήπως πάλι, μια vanilla σχέση θα μου έπεφτε άσχημα  ;

 

πιστεύω ότι αυτό "δένει" κάπου αλλού ,αλλά είμαι απόλυτα σύμφωνος και κάθε φορά τελευταία το τονίζω ελπίζω να το καταλάβουν οι τεχνοκράτες μας  

 

Έχω δει ανθρώπους βουτηγμένους στο χρήμα να καταστρέφουν τις ζωες από sub που ήθελαν να εξερευνήσουν τα όρια του ερωτισμού τους και του νου τους. Ήταν πολύ πιο πολύ slaves από τις/τους sub τους καθώς η σκλαβιά τους ήταν στην ίδια τους την ανασφάλεια και την ανάγκη τους για βαμπιρισμο του sub που τις πιο πολλές φορές ήταν πιο συνειδητοποιημένος/η και πιο κύριος του εαυτού από τον master. Το έχω ανάγκη να με λατρεύουν είναι πολύ μεγαλύτερη ψυχική δέσμευση από το έχω ανάγκη να λατρεύω.

Κάθε τι που εξερευνά όρια ενέχει το κίνδυνο της ψυχικής αποδομησης. Και καθένας που τύχει να εμπλακεί με αποδομημενες προσωπικότητες κινδυνεύει να αποδομηθεί ο ίδιος. Η BDSM σκηνή έχει ουκ ολίγους που θα έβγαζαν κόκκινα στο MMPΙI και είναι λογικό καθώς παίζεις με το βασικό ένστικτο και τα όρια του.

Που δεν υπάρχει αυτός ο κίνδυνος όμως? Πόσο πιθανό είναι σε μια “κλασσική” σχέση να σου βγει ο άλλος ανοριακος, παρανοϊκός, ακόμα και σχιζοειδής? Αν δούμε γύρω μας, εξετάσουμε σχέσεις δικές μας ή ανθρώπων που ξέρουμε καλά θα δούμε ότι είναι πολύ συχνό. Στο BDSM είναι ίσως και ασφαλέστερα τα πράγματα καθώς ξέρεις ότι πας για να εξερευνήσεις, ότι βγαίνεις από το κοπάδι. Περιμένεις ότι μπορεί να συναντήσεις τέτοιες προσωπικότητες, και γι αυτό υπάρχουν τόσο δομημένες απαντήσεις και εδώ και σε άλλα threads με συναφές θέμα.