Όρια

Άρα εν τω Κρίσνα ξάδελφε @AuroraBorealis ξεκινώ κατευθείαν από το Υ.Γ. ή καλύτερα, γράφω μόνο Υ.Γ.

Κατάλαβα πολύ καλά τι ήθελες να πεις. Κατάλαβα επίσης και την ένσταση σου. Το ζήτημα είναι, ότι όταν το θέμα είναι ευαίσθητο - που είναι - κι όταν οι χρήστες είναι πολλοί - που είναι - και δεν είναι δυνατόν, να γνωρίζουμε όλοι/ες τις πιθανές ή πιθανολογούμενες σκοτεινές στιγμές τους. Είναι πιο εύκολο, να κάνουμε γενικές προβλέψεις ( εύκολο, απ' την άποψη ότι και λάθος δεν θα κάνουμε και σίγουρα δεν θα υπάρχει κάποιο ακάλυπτο νεύρο, ν' "ακουμπήσουμε" ). Συμφωνώ με την ελευθερία έκφρασης στην τέχνη. Δεν τ' αποκλείω την ιστοριούλα για την οποία γίνεται ο σημερινός τζέρτζελος, να την λάτρευα αν την προλάβαινα. Εγώ πάντως αν είχα την δυνατότητα - που δεν την έχω -, θα "απαγόρευα" ή θα περιόριζα τις αναφορές σε κάποια ζητήματα, κυρίως για ένα λόγο. Για να μην γίνονται "παιχνιδάκι" στα χέρια κανενός.

Υ.Γ.2

Κάποτε είχα βάλει σε κάποιο νήμα ένα "κείμενο" μου που εκ πρώτης όψεως, κάποιος θα μπορούσε να το πάρει και ως περιλαμβανόμενο στις απαγορεύσεις του κανονισμού.
Την πρώτη φορά, πρόλαβα και το αφαίρεσα μόνος μου. Το ξανάβαλα όμως μετά από καιρό, δεχόμενος την πιθανότητα ν' αφαιρεθεί - ορθώς -.
Ήταν "ποίηση" και για μένα που το είχα γράψει, αγάπης. Στην "ηρωίδα" του δεν είχε συμβεί τίποτε απ' όσα είχα περιγράψει. Ούτε σκόπευα ποτέ, να κάνω.
Ήταν μια στιγμή μου, σε κείνο που τότε πίστευα - όταν περπατούσαν οι δεινόσαυροι χαχα - απόγειο ενός συναισθήματος, μου είχε "βγει" με κείνο τον τρόπο, με κείνο το "κείμενο".
Αν κάποιος/α το παρανοούσε, δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτε, για να του/της άλλαζα γνώμη. Απλά θα "λουζόμουν" την όποια κριτική ακόμη και την αποστροφή του/της.

 

Η λογοκρισία είναι απαράδεκτη, απ΄όπου κι αν προέρχεται και ναι, όντως δεν ποινικοποιείται η φαντασία και δη στην Τέχνη.
Ωστόσο, ο προβληματισμός εδώ θα μπορούσε να είναι ότι το επίπεδο των συμμετεχόντων επιτρέπει παρανοήσεις, είτε το άλλο το γνωστό ''Σιγά βρε παιδιά, γιατί μάς παρακολουθούν''.
Την ιστορία δεν την διάβασα, αλλά δεν έχει καμία σημασία.
Εγώ προσωπικά έχω αναφερθεί επανειλημμένα στην έννοια του βιασμού, όπως επίσης στην φαντασίωση του βιασμού.
Ουδέποτε δέχθηκα σχόλιο, παρατήρηση, εντιτάρισμα ή διαγραφή.
Δεν υποκαθιστώ κανέναν, δεν παρατηρώ κανέναν, απλά αναρωτιέμαι ποιος θα έκανε μανούρα για ένα τέτοιο κείμενο.
Ποιον θα ενοχλούσε κάτι τέτοιο?

 

@gaby_m συμφωνώ πολύ μαζί σου στην αίσθηση που δημιουργεί το κείμενο και γι'αυτό έγραψα ότι σοκαρίστηκα με το ότι κάποιοι θα μπορούσαν να το δουν ως ερεθιστικό.

 

Ας αναγάγουμε το όλο σκηνικό, βρισκόμαστε σε ένα
υπερπολυτελές-γκουρμέ εστιατόριο. Βασική προϋπόθεση
το ντύσιμο να είναι ανάλογο. Δεν θα με δεχθούν με τζιν
και μπλουζάκι.

Εύλογο ερώτημα, το ντύσιμο καθορίζει τον άνθρωπο;
Όχι βέβαια, τι απαράδεχτοι είναι αυτοί οι κανόνες;

Είναι όμως σωστή αυτή η σκέψη; Δεν είναι κρατικό
εστιατόριο, ούτε δημόσιο ώστε να υπάρχει τέτοιο
περιθώριο για διαπραγμάτευση, αναθεώρηση κτλ.

Όπως και στο παράδειγμα, έτσι και εδώ μια ομάδα
ανθρώπων μας παρέχει δωρεάν μια ομολογουμένως
καλή υπηρεσία. Οφείλουμε να σεβόμαστε τους κανόνες
τους, καλοί κακοί, αυτοί είναι. Αυτοί τους ορίζουν.
Δεν μας αρέσει, πάμε αλλού. Υπάρχουν και άλλες λύσεις,
θα μπορούσε, για παράδειγμα, να δημοσιευτεί σε ένα
άλλο blog και να κοινοποιηθεί εδώ ένα link.

Μην ξεχνάμε, ότι υπάρχουν λεπτά όρια και ισορροπίες.
Εξάλλου, μια ιστορία βιασμού, σε ένα site για λογοτεχνία,
θα πέρναγε εύκολα ως τέχνη, εδώ μέσα, είναι λίγο πιο
επικίνδυνο, "καλοθελητές" υπάρχουν πολλοί.

 

Πλείστα άτομα, που υπό προϋποθέσεις, ανεξερεύνητες, έχουν κάνει την "ζημιά" τους, λίγο-πολύ παντού (κι εδώ κι αλλού).
Το ευρύτερα αντιληπτό κλίμα "παρέας" που γίνεται αντιληπτό απ' όλους, χρειάζεται ένα μόνο κλικ "φάλτσου" για να ανθίσουν τα μπουμπούκια...
Τα μπουμπούκια πολύ εύκολα φτάνουν σε καθεστώς υστερίας.
Οι πιο παλιοί, και οι εκ θέσεως δυνάμενοι ακόμα περισσότερο, μπορούν εύκολα να θυμηθούν κάπου μια ντουζίνα τέτοια παιδγιά...

 

Ανεβαίνει μια ιστορία βιασμού στο BDSM Αrt and Literature, που περιγράφει το συμβάν - λογοτεχνικά - από την γωνία θέασης του βιαστή. Αφηγητής ο βιαστής ο ίδιος. Περιγράφονται λεπτομερώς βδελυγμία για το θύμα, καταφρόνηση, αδιαφορία, κακοποίηση ως αντίδραση στην απελπισμένη αντίστασή της, μίσος, ξύλο, βία. Η απόλαυση του, η ικανοποίησή του.

Λογοκρίνεται; Ναι; Όχι; Γιατί ναι, γιατί όχι;

 

Γιατί...?
Τραγουδάω λοιπόν ως Ξυλούρης με άλλοι στίχοι..:
Είναι στην πόλη οι τρελοί,
τους έκατσε μία μπηχτή,
και εξανέστησαν πάρα πολύ
σε μία μέρα ...
Αν δεν το καταλάβεις μπορώ και να στο τραγουδήσω και να σε το στείλω σε ΜΡ3ίκουρα, αν αντέχεις φυσικά..!
Έδιτ:
Κι έχει πολλώ λογιώ φαγιά η πιατέλα, καταπώς έλεγε και ο Παπαγιαννόπουλος του Αμέρικαν μπαρ...

 

Αν το σκεφτείς λιγάκι δεν θα έπρεπε να σε σοκάρει: Με τον ίδιο τρόπο που ερέθισε κάποιους θεατές η σκηνή του βιασμού της Μπελούτσι* στο Μη αναστρέψιμος (όπως άλλωστε και την πρωταγωνίστρια του Arioch), έτσι ερέθισε και η περιγραφή του βιασμού στο Η θεωρία στην πράξη.
(* προσωπικά η σκηνή με τη Μπελούτσι μου είχε φανεί "ερεθιστικά" αδιάφορη)

Επίσης, ξέρω ότι υπάρχει το ερεθίζομαι χωρίς να αποδέχομαι - δεν μπορώ να εξηγήσω πώς γίνεται, αλλά συμβαίνει...
-----------------

Σχετικά με το θέμα τώρα, θεωρώ ότι "χωράει" στην ενότητα με τη λογοτεχνία, αλλά μπορώ να κατανοήσω και τις επιφυλάξεις της διαχείρισης. Είναι κρίμα μόνο γιατί το βρήκα, την θεωρία στην πράξη, λογοτεχνικά δυνατό κείμενο!

 

Φίλτατε @Arioch προσωπικα μου αρεσε παρα πολυ αυτο που διαβασα και προφανώς οχι μονο σε εμενα...

Ηταν ενα εξαιρετικό,ας μου επιτραπεί η έκφραση ακομα και σαγηνευτικο!!!

Τωρα..Οσων αφορα την απομάκρυνση του,απο την δημόσια θεα δεν εχω καποια συγκεκριμένη τοποθέτηση...

Απλα,σεβαστες οι επιθυμιες!!!

(Συγχαρητήρια friend)

 

Δεν με σοκάρει με την έννοια ότι κρίνω αυτή την αντίδραση και σε ευχαριστώ που μου δίνεις την ευκαιρία να το διευκρινίσω.

Όπως είπα κι εγώ έχω φαντασιώθει σκηνές βιασμού και έχω δει σκηνές σε ταινίες ή τσόντες που παραπέμπουν σε αυτό και με έχουν ερεθίσει.

Το κείμενο όμως του Arioch όπως και η σκηνή με την Μπελούτσι που αναφέρεις είναι τόσο ρεαλιστικά ωμές για τα γούστα μου που με εκπλήσσει (ίσως αυτή είναι πιο σωστή λέξη) όταν κάποιοι το βλέπουν διαφορετικά. Και πάλι, δεν το λέω επικριτικά, ειλικρινά, απλά είναι μακρυά από την δική μου, πώς να το πω; Αισθητική; Και μου κάνει εντύπωση.

Εγώ τέλος πάντων το εξέλαβα πιο πολύ ως αποτρεπτικό σε μια τέτοια κατάσταση παρά ως καυλωτικο. Αλλά αυτό γίνεται με τετοια πράγματα, όλοι το βλέπουν διαφορετικά βάση των βιωμάτων και της προσωπικής τους αντίληψης. Δεν είναι κακό αυτό.

 

Αυτό εξηγείται πολύ εύκολα: Δεν καυλώνουν όλοι με τα ίδια πράγματα. Αν ο η σκέψη του βιασμού δεν προκαλούσε δίεγερση ένθεν κακείθεν τότε δεν θα υπήρχαν ανάλογα role plays.

Όντας σαδιστής αυτό που απολαμβάνω είναι η δυσφορία του άλλου. Ωστόσο επειδή *ΔΕΝ* είμαι ψυχοπαθής είμαι σε θέση να συναισθανθώ τον άλλον και γι αυτό άλλωστε μου βγήκε και το κείμενο με τη γυναικεία οπτική, που δείχνει ότι το νόμισμα έχει δύο όψεις.

Ωστόσο επειδή ερωτήθηκα συγκεκριμένα "αν έβλεπα μια παρόμοια ιστορία τι θα έκανα" υπήρξα αφοπλιστικά ειλικρινής. Θα καύλωνα.

Αυτός είναι και ο λόγος που η κατηγορία Non-consent/reluctant είναι από τις αγαπημένες μου στο literotica.