Όταν μιλούν οι στίχοι

Έτοιμος για σένα είμαι και όσο πάει ζεσταίνομαι
Έτοιμος για σένα είμαι, ντύσου, βάψου κι έρχομαι

Κόλαση μωρό μου είσαι
Και με καις στο άψε σβήσε
Κλέβεις την παράσταση
Ξέφυγε η κατάσταση
Κόλαση μωρό μου είσαι
Και με καις στο άψε σβήσε
Κλέβεις την παράσταση
Και έγινε η κατάσταση

Έτοιμος για σένα είμαι και σε θέλω σαν τρελός
Από σένα δεν γλιτώνει ούτε ο ίδιος ο Θεός

Κόλαση μωρό μου είσαι
Και με καις στο άψε σβήσε
Κλέβεις την παράσταση
Ξέφυγε η κατάσταση
Κόλαση μωρό μου είσαι
Και με καις στο άψε σβήσε
Κλέβεις την παράσταση
Και έγινε η κατάσταση (x2)

 

όσα σου δίνω είναι έναντι
σε κάποια πρέπει μου

ζητώντας τ' όνειρο
μια ζωή παραμύθι κι όνειρο.

 

There's a part of me I can't get back
A little girl grew up too fast
All it took was once, I'll never be the same
Now I'm taking back my life today
Nothing left that you can say
'Cause you are never gonna take the blame anyway

Now I'm a warrior
I've got thicker skin
I'm a warrior
I'm stronger than I've ever been
And my armor, is made of steel, you can't get in
I'm a warrior
And you can never hurt me again

 

..tango is a sad thought that is danced.
it is a convicted love, a forbidden love..two steps forward to leave, to escape..
do you have doubts? a step forward..you come back.
again two steps you can decide.
nostalgia? guilt? a step into yesterday.
you swaying undecided so hardly you never arrive and all the time you 're hurting and hesitate while you're dancing tango..

 

Ο Γιάννης ο φονιάς, παιδί μιας Πατρινιας και ενός Μεσολογγίτη.
Προχθές τη Κυριακή, μετά τη φυλακη,
επερασε απ'το σπίτι.

Του βγάλαμε γλυκό, του βγάλαμε και μέντα, μα για το φονικό δεν είπαμε κουβέντα.

Μονάχα το Φροσι, με δάκρυ θαλασσι, στα μάτια τα μεγάλα.
Του φίλησε βουβά, τα χέρια τα ακριβά και βγήκε από τη σάλα.

Δεν μπόρεσε κάνεις το πόνο της να αντέξει, κι ούτε ένας συγγενής να πει δεν βρήκε λέξη.

Κι ο Γιάννης ο φονιάς, στην άκρη της γωνιάς, με του καημού τ'αγκαθι.

Θυμήθηκε ξανα φεγγάρια μακρινά, και το όνειρο που εχάθη.

Νίκος Γκάτσος

Ένα δραματικο θεατρικό έργο σε λίγους στίχους.

 

Στη φυλακη μου αγγελοι μπαινουν σιωπηλοι
ηρθε το τελος, δεν ηρθε ακομα η αρχη

 

Βάλε κρασί-Στίχοι - Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Αχ η ζωή είναι βούτυρο στον ήλιο
όλα στη γη το λένε καθαρά
όποιος πονά και δεν το φανερώνει
κάνει τον πόνο άρχοντα

Βάλε κρασί στου φίλου το ποτήρι
κι η μοναξιά ας κάνει χαρακίρι

Στο πουθενά θα μας πετάξει ο χρόνος
γι’ αυτό λοιπόν κι εμείς τα ξωτικά
σαν φορτηγά που βγήκαν απ’ το δρόμο
θα ζήσουμε παράφορα

Βάλε κρασί του φίλου το ποτήρι
κι η μοναξιά ας κάνει χαρακίρι

 

Είναι κάτι στιγμές,
τρυφερές και λεπτές,
σαν κλωστές τυλιγμένες σ’ αδράχτι,
σε γυρνούν απαλά,
σε μεθούν σιωπηρά,
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι.

Για όλα αυτά που ζητάς,
για πολλά που πονάς,
για το τίποτε μιας ευτυχίας
και γυρνάς σαν τρελός,
του καθρέφτη εαυτός,
θύμα θύτης κακής συγκυρίας.

Πλημμυρίζουν το χθες
μαγεμένες σκιές,
που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά,
με κρατούνε θαρρώ
σαν αλήθειες παλιές
σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά.

Είναι κάτι στιγμές,
σα μικρές πινελιές
ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει,
λείπουν λίγα ακριβά
των χρωμάτων νερά,
για να δώσουν του τόπου τη γνώση.

Για τους κήπους της γης,
για το ροζ της αυγής,
για το κύμα που απόμεινε μόνο
να χαϊδεύει με αφρούς
τους πικρούς μας καημούς
και να διώχνει της πίκρας τον πόνο.

 

Περνάνε τα λεπτά που γεμίζουν μια πληκτική μέρα
κομματιάζεις και σπαταλάς τις ώρες σου με εναν απότομο τρόπο
τριγυρίζοντας στα ίδια μέρη της πόλης σου
περιμέντονας κάποιον η κάτι να σου δείξει τον δρόμο.

Κουρασμένος απ το ξάπλωμα στον ήλιο μένεις στο σπίτι για να δεις την βροχή.
Είσαι νεος η ζωη είναι μεγάλη και υπάρχει καιρός να σκοτώσεις το σήμερα.
Και έπειτα μια μέρα βρίσκεις οτι δεκα χρόνια σου γύρισαν τις πλάτες.
Κανένας δεν σου είπε τότε οτι πρέπει να τρέξεις,έχασες την πιστολιά για το ξεκίνημα.

Και τρέχεις ,τρέχεις για να προλάβεις τον ήλιο αλλα αυτός βασιλεύει
και τρέχει γύρω-γύρω για να έρθει πίσω σου.
Ο ήλιος είναι ο ίδιος στον συνηθισμένο του δρόμο αλλα εσυ είσαι μεγαλύτερος,κοντανασαινεις και μια μέρα πιο κοντά στον θάνατο.

Κάθε χρόνος γίνεται πιο σύντομος,ποτέ δεν φαίνεται να βρίσκεις τον χρόνο.
Σχέδια που το καθένα καταλήγει στο τίποτα η μισή σελίδα κακογραμμένες σειρές
το να μείνεις ήσυχος στην απελπισία είναι ο αγγλικός τρόπος
ο καιρός πέρασε, το τραγούδι τελείωσε παρ ολο που είχα κι άλλα να πω

 

Λυπητερό.