Αγάπη είναι...

Ρώτησαν κάποιον κάποτε .... ταλαιπωρημένο και βασανισμένο από το κυνήγι μιας αγάπης... όταν μετά από αναμονή κι αποτυχίες χρόνων, κατάφερε να την αποκτήσει τελικά .... τόσες θυσίες για να κατακτήσει την καρδιά της εκλεκτής του .... τον ρώτησαν λοιπόν τότε πια :
"Τι είναι για σένα η αγάπη τελικά ?" κι εκείνος τους απάντησε ....:
"τίποτα το παράξενο και ασυνήθιστο ή φοβερά σημαντικό όταν το αποκτήσεις το έχεις και το ζεις, σου μοιάζει τόσο φυσιολογικό ......
όταν δεν τόχεις όμως και το κυνηγάς, όταν σου λείπει και το διεκδικείς, όταν διψάς να το αποκτήσεις ....ε ! .... τότε η αγάπη είναι τα πάντα κι όλα ταυτόχρονα μαζί ! "

 

... η απώλεια της ύστατης επιλογής σου. Αυτής του θανάτου.
Δεν είναι ότι ζεις για τον άλλον, είναι ότι δεν έχεις δικαίωμα να πεθάνεις εξαιτίας της ύπαρξης του άλλου.

 

...Λογοτεχνικό δε λέω, μα η ύπαρξη των άλλων επίσης ωθεί στο θάνατο

 

Ως επί το πλείστον!
Υπάρχουν εξαιρέσεις. Been there.

 

"Shut up and deal"

The Apartment.

 

Μείνετε στην κεντρική ιδέα...όχι στις λεπτομέρειες...

Μια φορά να μου πεις “Άστο πάνω μου” – Έλενα Καραμίχαλου

Θα ήθελα μια φορά στη ζωή μου να μην είμαι αυτάρκης. Να έχω έναν άντρα δίπλα μου που να μη με αφήνει να είμαι.

Για να μην παιδεύομαι.

Να μου λέει, όπως λέω εγώ στο παιδί μου «εσύ πήγαινε στον κήπο να παίξεις».

Να πάρει όλα τα δυσνόητα «ανδρικά» από πάνω μου, που μου πηδάνε την καθημερινότητα και το μυαλό, για να μην κουράζομαι, να μην σπαζοκεφαλιάσω και να ασχολούμαι με τα δικά μου, τα γυναικεία μου, τις ανοησίες μου.

Να πάρω ρεσό με άρωμα βανίλιας, να βάλω αρωματικά φακελάκια στα συρτάρια και να έχω το χρόνο να μετακινώ δέκα φορές το κάδρο στον τοίχο, για να δω πού πηγαίνει καλύτερα.

Να έχει βαθιά τη γνώση ότι μπορώ να κάνω τα πάντα μόνη μου. Αλλά να επιλέγει να μη με αφήνει. Να λέει «άσε, θα αλλάξω εγώ τη λάμπα. Θα φτιάξω εγώ τη σπασμένη τέντα στο δωμάτιο».

Να μου πει, θα πάω εγώ στην εφορία, στην τράπεζα, στο υποθηκοφυλακείο να τους μιλήσω. Και να γυρίζει σπίτι με όγκους χαρτιών με ψιλά γράμματα γεμάτα πονηριές και λακκούβες που πλέον δεν θα φοβάμαι, γιατί θα είναι αυτός να με μαγκώσει από το χέρι μόλις πάω να χωθώ μέσα.

Και μόλις θελήσω να ρωτήσω λεπτομέρειες, γιατί δεν είναι σωστό να τρέχει ο άλλος και εγώ να φτιάχνω νύχι, να μου πει «άστα αυτά, θα τα κανονίσω εγώ, έλα να καθίσουμε στη βεράντα να κάνουμε τσιγάρο».

Και να μείνω στο δρόμο με το αμάξι μου, που έχω να το κάνω σέρβις δυο χρόνια γιατί δεν έχω μία και να λαμπαδιάσω στην Κηφισίας και να ξέρω πως έχω αυτόν να πάρω τηλέφωνο και όχι την οδική βοήθεια.

Να έχω βαθιά πεποίθηση ότι δεν θα μου πει «και σου είπα να το κάνεις σέρβις το γαμημένο» αλλά να ξεστομίσει δυο απλές κουβέντες. Μόνο δύο: «είσαι καλά; Έρχομαι».

Και να κανονίσει αυτός τις τσιμούχες, τα ανταλλακτικά και να μη μπει στον κόπο να μου εξηγήσει τίποτα για τη ζημιά, γιατί ξέρει πως δεν με νοιάζει και πως δεν θέλω να καταλάβω. Πως δεν είμαι φτιαγμένη για να αλλάζω λάστιχο και να χαλάω τα τακούνια μου. Είμαι φτιαγμένη για χάδια στα μαλλιά και φιλιά στον ώμο.

Να με βλέπει κουρασμένη με μαύρους κύκλους που ξενύχτησα να γράφω και να μου λέει «κάτσε να σου στύψω μια πορτοκαλάδα».

Να με μαλώνει γλυκά, σαν παιδί, που δεν έφαγα καθόλου σαλάτα σήμερα και πάλι δεν πάω τουαλέτα και θα γκρινιάζω όλη μέρα. Και μετά, να μου πει «πάμε να περπατήσουμε στη θάλασσα και να με αγκαλιάζει από τους ώμους».

Δεν θέλω καμέλιες στα βάζα μου από εκείνον, ούτε παπούτσια στις ντουλάπες μου και κοσμήματα στα συρτάρια μου.

Θέλω να νιώθω πως είναι εκεί έξω και με φροντίζει. Σαν να τον έχω κρεμασμένο στο λαιμό μου σφυρίχτρα και μόλις τη βάλω στο στόμα μου είναι εκεί.

Όχι σαν διαταγή, όχι σαν υποτέλεια. Αλλά γιατί είναι άντρας που με θέλει γυναίκα ασφαλή.

Ανέμελη, φροντισμένη, με γελαστά μάτια.


Πηγή: kissmygrass.gr

 

Πολλοί αυτόχειρες θα συνυπέγραφαν, αν εδύναντο...

 

φυσικα και δεν ειναι σωστο να φτιαχνεις νυχι και να τρεχει ο αλλος...
αλλα ελα μου που εχετε συνηθησει να σας ακολουθει στρατια ολοκληρη απο γλυφτες και καγκουρες,
ο πειρασμος ειναι μεγαλος να θεωρειτε τα παντα και τους παντες δεδομενα και ανευ ανταλλαγματος...

οσο ωραιο και να διαβαζεται, στην πραξη ? α πα πα πα πα. μακρυα !

 

Και να πω ότι δεν ειπα να μείνετε στο νόημα και να μην κολλήσετε στις ατάκες...το 'πα η έρμη!

Αγαπητέ @Δημήτρης Άλφα προφανώς οι πίκρες σου είναι νωπές για να το προσπέρασες έτσι...
Κι εμείς στον αντίποδα μπορούμε να πούμε ότι έχουμε μπουχτίσει από μετροσέξουαλ άντρες, φυγόπονους, βολεψάκιδες, μαμάκιδες, ανίκανους, άχρηστους, κομπλεξικους, παντρεμένους μαστεράδες που ψάχνουν ένα θύμα να ξεδίνουν και στο σπίτι να τρώνε παντόφλα και ένα κάρο....

Αλλά ότι από αυτά κι αν σου αναλύσω, εσύ προτίμησες να δεις το δέντρο και κάπως έτσι καίγεται από πίσω ο Αμαζόνιος...άρα δώρον άδωρον...

 

γιατι τους εχετε μπουχτισει ? εσεις δεν τους βρηκατε ? σας αναγκασε η προξενητρα του χωριου να τους βρειτε ? σας ανταλλαξε ο πατερας σας με τιποτε προβατα, γκαμηλες, εν αγνοια σας και με το ζορι ? μονες σας πατε και γβαζετε τα ματακια σας.

υπαρχουν ενα σωρο σωστοι αντρες, που δεν γουσταρουν να τρεχουν ξοπισω σαν τα σκυλακια αλλα εσεις δεν τους βλεπετε... Προτιματε να θαμπωνεστε απο μετροσέξουαλ άντρες, φυγόπονους, βολεψάκιδες, μαμάκιδες, ανίκανους, άχρηστους, κομπλεξικους, παντρεμένους μαστεράδες κλπ κλπ =για τους γνωστους λογους, ας μην τους αναλυσουμε κι αλλο,

και ας τον αμαζονιο να καιγεται.....

 

Ξέρεις δεν το γράφουν στο μέτωπο...ούτε όλες οι ηλικίες έχουν την ίδια εμπειρία για να διακρίνουν τα σημάδια...
Όλοι έχουμε κάνει βλακείες σ' αυτή τη ζωή... Το θέμα είναι να μαθαίνεις