Αγάπη και έρωτας Vs. BDSM

Η όποια σχέση με Μάρλον Μπράντο είναι, δυστυχώς, με αυτόν του τρίτου Νονού... μόνο που εκείνος έβαζε βαμβάκια για φουσκωμένα μάγουλα και τεχνητά προγούλια, ενώ εγώ...

Πουτάνα μοίρα, να σε κάνει Μάρλον Μπράντο μεν, στη λάθος ταινία, δε...

Dream

 

Δίκιο και σωστό - έσφαλα, μάλλον στην προσπάθεια να αποδώσω την "γεροντική" εικόνα του 

Πάντως, έχω κι άλλο κοινό με τον Brando εκείνης της ταινίας, εκτός από τις "μαγουλάδες διαρκείας", μου αρέσει και μένα το "I will make you an offer you can't refuse" όταν παρουσιάζω τις προτάσεις μου 

Dream

 

Σαφώς και ο έρωτας διευκολύνει τα πράγματα και κάνει και την υπέρβαση να μοιάζει έστω και εσφαλμένα πιο αλτρουιστική. Στο M/s όμως τα πράγματα έχουν αυτόφωτη μαγεία που πηγάζει από γνήσιες και γήινες ανάγκες που δεν χρειάζονται την πρόφαση και διευκόλυνση του έρωτα, ο οποίος σήμερα είναι, αύριο δεν είναι, ειδικά αν απομυθοποιηθεί το αντικείμενο του πόθου μας μέσα από τις δυσκολίες της καθημερινής σκλαβιάς. Ο έρωτας δε όταν γεννάτε μέσα από την υποταγή έχει μάθει τα όρια του, έχει μάθει να είναι ελεγχόμενος και ποιά είναι η θέση του. Μέσα στην καρδιά και το μυαλό αλλά κάτω από την υποταγή και την υπακοή.

Η αγάπη όπως προείπα...

 

Ένα από τα παλιά ενδιαφέροντα θέματα - νήματα.

Μπορούν τελικά να συνυπάρχουν ο σαδισμός, ο μαζοχισμός και η αγάπη - έρωτας;
Είναι αντιφατικά και μη συμβατά συναισθηματικά γεγονότα; Αρκετά από τα μέλη έχετε ή επιθυμείτε να έχετε σταθερή Ms, Ds ή και sm σχέση. Αναρωτιέμαι για τις απόψεις σας.

Άραγε τα νέα ή τα νεαρά μέλη θεωρούν την ύπαρξη της αγάπης - έρωτα απαραίτητη προϋπόθεση ; Αδιάφορη; Υποταγή για την καύλα αρκεί; Πρόκειται για κάτι τόσο δύσκολο που είναι ανέφικτο; Είναι για σας βανίλλα ο έρωτας; Είναι η ολοκλήρωση της κυριαρχίας; Είναι μελό;


​

 

"Μπορούν τελικά να συνυπάρχουν ο σαδισμός, ο μαζοχισμός και η αγάπη - έρωτας; "


Μπορούν!

 

Πως θα μπορούσα να διαφωνήσω?   Συμφωνώ!!!

 

Συγχαρητήρια female για την επαναφορά ενός ενδιαφέροντος νήματος από το 2006, ειδικά σε μια εποχή που το forum θυμίζει reception στην καλύτερη...

Διάβασα όλο το νήμα με προσοχή και θα ήθελα να κάνω έναν ριζικά διαφορετικό διαχωρισμό από αυτόν που προτείνει το θέμα.

Πρώτ’ απ’ όλα όμως να ξεκαθαρίσω το πώς νοώ τους κομβικούς όρους «αγάπη» και «έρωτας» που κατ’ εμέ λανθασμένα τέθηκαν σε παρατακτική σύνδεση. Η δυνατότητα για διάκριση μεταξύ των δύο που δίνει η ελληνική γλώσσα είναι εξαιρετικό εργαλείο, το οποίο δυστυχώς το στερούνται πολλές άλλες γλώσσες. Δεν υπάρχει λόγος να αναμασάω βέβαια τα ίδια και τα ίδια. Ο έρωτας είναι «εκείνο» το πράγμα που όσοι το ‘χουν ζήσει ξέρουν πολύ καλά τι μαγγανεία είναι, κι όσοι δεν το ‘χουν ζήσει κι είναι πάνω από 20 περαστικά τους απ’ τα βάθη της καρδιάς μου. Η αγάπη είναι ένα καταστάλαγμα, η αναγνώριση του άλλου σαν μέρος της ύπαρξής μας, προϊόν χρόνου και τριβής. Έτερον εκάτερον δηλαδή. Ένας έρωτας αν βαθύνει οδηγεί στην αγάπη, κι η αγάπη αυτή είναι ισόβια, όποια κατάληξη κι αν έχει η σχέση. Αρκετοί έρωτες όμως ξεθωριάζουν πριν προλάβουν να μετουσιωθούν σε αγάπη. Εδώ, είναι σαφής η διαφωνία μου με τη γραμμή ανάλυσης του DreamMaster, ο οποίος επιλέγει μια βιο-κοινωνική ερμηνεία των όρων, όσο και του G_E, ο οποίος επιλέγει μια βιο-ψυχολογική ερμηνεία. Η προσέγγισή μου είναι κατά βάσιν υπαρξιακή.

Στο παρόν κείμενο εξαιρώ την αγάπη και θα μιλήσω για το θέμα «Έρωτας Vs Sex Vs BDSM».
Εκτιμώ ότι οι σχέσεις, σε όποια βάση κι αν δομούνται, έχουν σαν πρώτιστο στόχο το να αποτελέσουν παυσίπονο για την υπαρξιακή μοναξιά. Λέω παυσίπονο κι όχι φάρμακο, γιατί για την εν λόγω «νόσο» δεν υπάρχει γιατρειά, είναι αυτοάνοση. Ως εκ τούτου, όλοι θέλουν να νιώσουν εγγύτητα με μια άλλη ανθρώπινη ύπαρξη, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Αν προκρίνουν τη συναισθηματική εγγύτητα, αναζητούν τον έρωτα. Αν προκρίνουν τη σωματική εγγύτητα, αναζητούν το σεξ. Ακούγεται απλό, αλλά δεν είναι. Μεγαλώνουμε κατά τρόπο που η διάκριση μεταξύ έρωτα και σεξ είναι σχεδόν ταμπού. Όσο «απελευθερωμένη» κι αν είναι η σύγχρονη κοινωνία, δε βλέπει με καθόλου καλό μάτι είτε άρρενες είτε θήλεα που διαχωρίζουν τα δυο αυτά. «Ναι, κάνω σεξ εδώ κι εκεί, αλλά το κάνω για να βρω το έτερό μου ήμισυ, κι όταν το βρω θα του δοθώ ψυχή τε και σώματι», «Ναι, γαμώ καμιά πουτάνα / συνάδελφο στο γραφείο / περιστασιακή γκόμενα που και που αλλά καμιά τους δε βάζω πάνω από το στεφάνι μου που το τιμώ γιατί αγαπώ τη γυναίκα μου», «Ναι, τον απάτησα αλλά το έκανα γιατί δε με κάλυπτε και νόμισα ότι κάπου αλλού θα βρω αυτό που ψάχνω» - αυτά και άλλα πολλά σχετικά ακούγονται συχνά και δικαιώνονται επειδή όλα λένε το ίδιο πράγμα: «γαμήθηκα για τον έρωτα». Αμ δε.

Οι άνθρωποι ψοφάνε για έρωτα. Περνάνε πολύ μικρό μέρος της ζωής τους (κι αυτό αν είναι τυχεροί) σε μια ουσιαστική κατάσταση έρωτα και πολύ μεγάλο μέρος της στην εναγώνια αναζήτησή του. Κι όπως κάθε βαθύτατη επιθυμία, η επιθυμία για έρωτα δε διστάζει να πατήσει επί πτωμάτων για να έρθει λόγο πιο κοντά στο ποθούμενο. Τι εννοώ; Ότι στη λυσσασμένη μας αναζήτηση για έρωτα κάνουμε τα πάντα: vanilla sex, BDSM sex, υποταγές, κυριαρχίες, σαδισμούς, μαζοχισμούς, γάμους, ότι σκαρφιστούμε τέλος πάντων. Έτσι όμως, υποβαθμίζεται τόσο το σεξ, όσο και ο έρωτας. Το μεν σεξ γιατί χάνει τη δυναμική του ως πράξη με αυτούσιο νόημα, ο δε έρωτας γιατί αρχίζει να θυμίζει παραγγελία σε delivery.
Με αυτό το πρίσμα λοιπόν, το BDSM αρχίζει να μοιάζει με μια μέθοδο προς τον έρωτα. Συχνά διαβάζω απόψεις στο forum που μοιάζουν να λένε «αν προσομοιάσω τις συνθήκες έρωτα, τότε θα φτάσω στον έρωτα». Ιδού μερικά παραδείγματα στα οποία είναι απίθανο να ξεχωρίσει κανείς αν μιλάει ένας BDSM τροποζωίτης ή ένας ερωτοχτυπημένος: «Θέλω να την έχω δική μου, κατάδική μου, να μην έχει μάτια γι’ άλλον, να με λατρεύει τυφλά, να ανταποκρίνεται στο παραμικρό μου νεύμα, να ξέρει τι θέλω πριν καν το ζητήσω, να θέλει ότι θέλω», «Είναι το φως μου, ο Θεός μου, η ζωή μου. Θα πέσω στη φωτιά αν μου το ζητήσει, θα διαβώ βουνά, θα κάνω ό,τι θέλει γιατί θέλω ό,τι θέλει».

Ας το πω κι αλλιώς. Ο έρωτας είναι κορυφαία στιγμή της ανθρώπινης εμπειρίας, μόνο που δεν παραγγέλνεται ούτε μεθοδεύεται. Δε φτάνει κανείς σ’ αυτόν ούτε με τη συμπάθεια, ούτε με το καλό γαμήσι, ούτε με την κυριαρχία, ούτε με την υποταγή, ούτε με τον πόνο, ούτε με τον Θεό μεσίτη. Ο έρωτας απλά συμβαίνει κι όταν συμβαίνει, νοηματοδοτεί για λίγο το ανόητο της ύπαρξης κι έτσι, διδάσκοντάς μας ακριβώς τη θνητότητα, μας εξανθρωπίζει. Ο έρωτας τα ζητάει όλα από μας, και νου, και καρδιά και κορμί. Έτσι, ο έρωτας για να υλοποιηθεί απαιτεί ταυτόχρονα πνευματικό συντονισμό, συναισθηματική φόρτιση και σεξουαλική επαφή.

Το σεξ είναι μια εξαιρετικά ηδονική διαδικασία που μερικές φορές –όχι όμως πάντα, ούτε κατ’ ανάγκην, ούτε κατ’ ευχήν- συνοδεύεται από έρωτα. Μπορεί κανείς –αν βέβαια κατορθώσει να βγάλει την ψυχοκοινωνική επιρροή χιλιετιών απ’ το κεφάλι του- να απολαύσει το σεξ ως σεξ, δίχως να το αντιμετωπίζει σαν όχημα προς τον έρωτα. Κι αυτό, πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου μα καθόλου κακό, ό,τι κι αν σας έλεγαν στο κατηχητικό των άρλεκιν. Είναι ανθρώπινο, είναι καυλωτικό, είναι τρυφερό, είναι απολύτως φυσιολογικό.

Πώς μπαίνει λοιπόν μέσα σ’ όλ’ αυτά το BDSM; Για όσους χρησιμοποιούν το σεξ σαν ένα όχημα προς τον έρωτα, το BDSM είναι βασιλική οδός, μια μέθοδος όπως είπα και παραπάνω, που επιχειρεί να πετύχει το ζητούμενο δια της προσομοίωσης. Αυτό είναι το βασίλειο του D/s, όπου τα αναβλύζοντα συναισθήματα μιας ερωτικής σχέσης, επιχειρείται να μορφοποιηθούν και να συστηματοποιηθούν σε κανόνες και πρωτόκολλα.

Για όσους εστιάζουν το ενδιαφέρον τους στο σεξ, ωστόσο όχι δίχως κάποια ενοχικότητα, το BDSM είναι μια ολική επαναφορά, ένα back to the basics. Για παράδειγμα, η αρχετυπική εικόνα του αρσενικού επιβήτορα που κυνηγά στα δάση τη γυμνή θηλυκιά, την αρπάζει απ’ τα μαλλιά, τη βάζει κάτω στα τέσσερα και τη γαμεί ασύστολα ελέω φύσης, ενώ εκείνη έχει τη στάση «τσούζει αλλά μ’ αρέσει», μετασχηματίζεται σε σαδομαζοχιστικές πρακτικές.

Ξέχασα να πω ότι όσο οι άνθρωποι είναι ερωτευμένοι με τον έρωτα, άλλο τόσο μισούν την ομολογία της ανάγκης. Εκείνο το γυμνό «νιώσε με, σώσε με» του Ρασούλη είναι αμέτρητες φορές πιο δύσκολο να εκφραστεί από το «λιώσε με, σκίσε με». Πώς να ομολογήσεις στον άλλον, τον εξίσου αναγκεμένο, ότι είσαι πένης, ανέστιος, άπατρις, ότι είσαι ένα χαμένο κορμί ανάμεσα στα χαμένα κορμιά και η μόνη σου πατρίδα είναι η αδιανόητη ευτυχία της ανάσας του; Ένα κολάρο κι ένα λουρί είναι πιο εύγλωττα.

Κι επειδή σας τα ζάλισα με τον συγγραφικό μου οίστρο, θα κλείσω με ένα ποίημα του Χριστιανόπουλου, με ειδική μνεία στον hugger για ‘κείνη την εξαιρετική φράση του «Αυριο πρωι δουλεια παλι, και ο ερωτας θα μοιαζει σαν ενα ακομα σκοτωμενο ζωυφιο στο παρπριζ.» και στην tender_lilly για να της πω ότι οι ισχυρισμοί της μπορούν να διαβαστούν και ως χρησμοί, δηλαδή πολυσήμαντα.


ΕΡΩΤΑΣ
Να σου γλείψω τα χέρια, να σου γλείψω τα πόδια –
η αγάπη κερδίζεται με την υποταγή.
Δεν ξέρω πως αντιλαμβάνεσαι εσύ τον έρωτα.
Δεν είναι μόνο μούσκεμα χειλιών,
φυτέματα αγκαλιασμάτων στις μασχάλες,
συσκότιση παραπόνου,
παρηγοριά σπασμών.
Είναι προπάντων επαλήθευση της μοναξιάς μας,
όταν επιχειρούμε να κουρνιάσουμε σε δυσκολοκατάχτητο κορμί.

 

Απάντηση: Αγάπη και έρωτας Vs. BDSM

Έχω την αίσθηση ότι όποτε μιλάμε για έρωτα εννοούμε μόνο και αποκλειστικά τον "κεραυνοβόλο έρωτα". Μάλλον περιορίζουμε πάρα πολύ την ένοια του έρωτα...

 

Διάβασα όσο μπορούσα ενδελεχώς τα παραπάνω και θα τολμήσω και εγώ να προσθέσω με την σειρά μου κάποιες σκέψεις δικές μου και άλλων.
Η ντοπαμίνη παράγεται από το μεταιχμιακό σύστημα, το τμήμα του εγκεφάλου που ελέγχει κάθε συναισθηματική μας συμπεριφορά. Η έκκριση ντοπαμίνης μάς ωθεί να επιθυμούμε και να αποζητάμε ικανοποίηση. Η ντοπαμίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής.Ενα χημικό μόριο το οποίο έχει την ιδιότητα να μεταφέρει μηνύματα από μια περιοχή του εγκεφάλου σε μιαν άλλη. Οταν λέμε «μηνύματα» εννοούμε συναισθήματα όπως η ευφορία και η ικανοποίηση * συναισθήματα στα οποία η ντοπαμίνη έχει «ειδικευθεί». Η ντοπαμίνη θα λέγαμε ότι λειτουργεί σαν διακόπτης. Αν είμαστε κατηφείς και απογοητευμένοι, η αύξηση της παραγωγής της είναι ικανή να μας μεταφέρει σε μια κατάσταση χαρούμενης έξαρσης. Ενα ερωτικό αγκάλιασμα, ένα φιλί, ένα μουσικό κομμάτι, μια επιδοκιμασία, η επίτευξη ενός στόχου είναι τέλειες αιτίες για να ανοίξουν ανεπιφύλακτα οι κρουνοί της ντοπαμίνης.έχοντας μια γενική εικόνα της δράσης της ντοπαμίνης μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι το ίδιο το πάθος * το πάθος για οτιδήποτε * δεν είναι παρά το «μεγάλο κυνήγι της ντοπαμίνης». Ή, για να το πούμε αλλιώς, οι ασχολίες, τα χόμπι και οι συνήθειές μας δεν είναι παρά οι τρόποι που έχουμε ανακαλύψει προκειμένου να παύει για λίγο η ντοπαμίνη να εκκρίνεται με φειδώ. Το υπερβολικό πάθος για επιτυχία, για σεξ, για αναγνώριση δεν δείχνει παρά τον εθισμό μας στη συγκεκριμένη εγκεφαλική ουσία και στο αίσθημα ευφορίας που «μεταφέρει» στη συνείδησή μας.
Ίσως ακουστεί παράξενο, όμως αυτό ακριβώς το στάδιο μιας ερωτικής σχέσης έχει μελετηθεί περισσότερο από επιστημονικής άποψης. Είναι ένα λεπτό παιχνίδι νευροδιαβιβαστών (στον εγκέφαλο) και ορμονών (στο σώμα) που καθοδηγεί τη συμπεριφορά της/του ερωτοχτυπημένου. Αυτό τον κάνει να επιδιώκει διακαώς τη συντροφιά του αγαπημένου προσώπου, ενώ όταν δεν το βλέπει του δημιουργεί σύνδρομο στέρησης.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου περίεργο ότι το ερωτικό πάθος μας θυμίζει μια μορφή μανίας, "καρυκευμένη" με μια μικρή δόση παραληρήματος. Μοιάζει με ιδεοληπτική μανία, γιατί την περίοδο αυτή σκεφτόμαστε συνεχώς το αγαπημένο πρόσωπο, και με παραλήρημα, γιατί πιστεύουμε ότι το αντικείμενο του ερωτικού μας πόθου είναι το καλύτερο και ομορφότερο πλάσμα στον κόσμο .
Εχοντας όλα αυτά υπόψη ας πάρουμε τώρα σα δεδομένη την επιθυμία ανατροπής των ρόλων. Ρόλων που είναι κλειδωμένοι βαθειά σε μοριακό επίπεδο και υπαγορεύουν συμπεριφορές και νοοτροπίες.
Ας προσθέσουμε όλες τις υπέροχες νευρώσεις που τόσα χρόνια αναπτύσουμε και φροντίζουμε να διατηρούμε με αγάπη. Ενοχές , απαγορεύσεις, αναστολές , ανασφάλειες . Οι μηχανισμοί άμυνας που δουλεύουν ανάποδα ώστε να επεξεργαστούν τις πληροφορίες για ένα "Υπερέγω" που συνθλίβεται. Τις ανάγκες , τους φόβους τον καθημερινό πόλεμο . Τις συμβάσεις ,τις ανατροπές , την οικονομική κρίση. Τη σύνοδο των πλανητών , την κοσμική σκόνη , την αντιυλη. Τις μαύρες τρύπες και το σύμπαν που εκτείνεται ή συρρικνώνεται ή γαμιέται.Την θεωρία των χορδών , ή των πορδών της αγαπημένης ,την μάταια αναζήτηση για νοήμονα ζωή στις μπουζουκλερι .Το άγχος που μας μπλοκάρει.Την τρέλλα που μας γοητεύει. Αχ αυτή την υπέροχη μαγική τρέλλα!
Λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψη μπορώ να δηλώσω κατηγορηματικά ότι μπορεί να υπάρξει αγάπη στη bdsm σχέση. Δεν έχει σχέση με την τεχνική , δεν έχει σχέση με την εμπιστοσύνη , δεν έχει σχέση με τους φόβους. Είναι η υπέρβαση. ΄Απλά δεν πρέπει να τα σκεφτόμαστε γιατί η πολύ σκέψη κάνει κακό στη ρίζα.

 

Re: Απάντηση: Αγάπη και έρωτας Vs. BDSM

Συμφωνω με αυτο !!
Αλλα και γενικα ασχετα με αυτο νημα πιστευω
πως πολλοι εξοστρακιζουν και ξεχωριζουν τον ερωτα απο το bdsm.
Δεν ειναι ετσι γιατι οταν υπαρχει ερωτας και αγαπη ολα πραγματικα γινονται με πολυ παθος:nod:

 

Απάντηση: Αγάπη και έρωτας Vs. BDSM

Προσωπικά οι έρωτες που εν τέλει με πήγαν ήταν αυτοί που μπήκαν από την πίσω πόρτα...
Ναι, μπορεί να υπάρξει έρωτας στο bdsm όπως και στο σαδομαζοχισμό. Είναι θέμα ανθρώπων όχι σχημάτων...

 

Απάντηση: Αγάπη και έρωτας Vs. BDSM

Όποια σχέση είχα στη ζωή μου που είχε χαρακτηριστικά bdsm χαρακτηριζόταν από σεξουαλικό πάθος και όχι έρωτα.Με δεδομένο ότι για μένα η ισοτιμία σε μία σχέση(για μένα μιλάω φυσικά) είναι θεμέλιος λίθος της σχέσης δε ξέρω αν θα μπορούσα να απολαύσω μια μακρόχρονη σχέση που να έχει και χαρακτηριστικά bdsm-πάντως θάθελα να μου συμβεί, μάλλον αυτό αναζητώ!Θέλω να πιστεύω και γω ότι όλο αυτό είναι θέμα ανθρώπων και όχι σχημάτων!