Αγαπημένα αποσπάσματα από βιβλία

Αυτό είναι η ιστορία: είναι ο δρόμος της ελευθερίας, κι αυτό τον δρόμο τον πορευόμαστε ελεύθερα, είτε την θέλουμε την ελευθερία είτε όχι. Η πορεία θα είναι γεμάτη ψεύτικους αρχηγούς και σκάρτους καθοδηγητές, γεμάτη λαοπλάνους και ψευτοπροφήτες, κι εμείς έχουμε την ελευθερία να διαλέξουμε για λυτρωτές μας ενσαρκώσεις του Κακού, την ελευθερία να τους προσκυνάμε και να τους ακολουθούμε, όπως κι αυτοί έχουν την ελευθερία να μας παραπλανούν. Όμως αυτός ο ζοφερός, αιματηρός δρόμος της ελευθερίας είναι ο δρόμος της συνάντησης της ανθρωπότητας με τον εαυτό της.

Jens Bjørneboe, The Sharks (Haiene, 1974)

στον Α.

 

And I want to play hide-and-seek and give you my clothes and tell you I like your shoes and sit on the steps while you take a bath and massage your neck and kiss your feet and hold your hand and go for a meal and not mind when you eat my food and meet you at Rudy's and talk about the day and type up your letters and carry your boxes and laugh at your paranoia and give you tapes you don't listen to and watch great films and watch terrible films and complain about the radio and take pictures of you when you're sleeping and get up to fetch you coffee and bagels and Danish and go to Florent and drink coffee at midnight and have you steal my cigarettes and never be able to find a match and tell you about the tv programme I saw the night before and take you to the eye hospital and not laugh at your jokes and want you in the morning but let you sleep for a while and kiss your back and stroke your skin and tell you how much I love your hair your eyes your lips your neck your breasts your arse your

and sit on the steps smoking till your neighbour comes home and sit on the steps smoking till you come home and worry when you're late and be amazed when you're early and give you sunflowers and go to your party and dance till I'm black and be sorry when I'm wrong and happy when you forgive me and look at your photos and wish I'd known you forever and hear your voice in my ear and feel your skin on my skin and get scared when you're angry and your eye has gone red and the other eye blue and your hair to the left and your face oriental and tell you you're gorgeous and hug you when you're anxious and hold you when you hurt and want you when I smell you and offend you when I touch you and whimper when I'm next to you and whimper when I'm not and dribble on your breast and smother you in the night and get cold when you take the blanket and hot when you don't and melt when you smile and dissolve when you laugh and not understand why you think I'm rejecting you when I'm not rejecting you and wonder how you could think I'd ever reject you and wonder who you are but accept you anyway and tell you about the tree angel enchanted forest boy who flew across the ocean because he loved you and write poems for you and wonder why you don't believe me and have a feeling so deep I can't find words for it and want to buy you a kitten I'd get jealous of because it would get more attention than me and keep you in bed when you have to go and cry like a baby when you finally do and get rid of the roaches and buy you presents you don't want and take them away again and ask you to marry me and you say no again but keep on asking because though you think I don't mean it I do always have from the first time I asked you and wander the city thinking it's empty without you and want what you want and think I'm losing myself but know I'm safe with you and tell you the worst of me and try to give you the best of me because you don't deserve any less and answer your questions when I'd rather not and tell you the truth when I really don't want to and try to be honest because I know you prefer it and think it's all over but hang on in for just ten more minutes before you throw me out of your life and forget who I am and try to get closer to you because it's beautiful learning to know you and well worth the effort and speak German to you badly and Hebrew to you worse and make love with you at three in the morning and somehow somehow somehow communicate some of the overwhelming undying overpowering unconditional all-encompassing heart-enriching mind-expanding on-going never-ending love I have for you.

~ Sarah Kane - Crave

 

Κάποτε θυμάμαι, πριν 7-8 χρόνια περίπου, διάβασα την "Lolita". Ήταν μια περίοδος κατά την οποία μπορούσα να ταυτιστώ με την πρωταγωνίστρια, την χαριτωμένη ανώριμη που ο σκοτεινός Χάμπερτ ποθούσε με πάθος. Η φαντασία με έκανε να αγνοώ σκόπιμα απεχθή για μένα στερεότυπα όπως "μεγάλος παθιάζεται με μικρούλα", ακόμη και την ουσιαστική τραγική ιστορία όπως και την κατάληξή της. Όλα τα σκοτεινά παραγκωνίζονταν, όπως ακριβώς γινόταν και στην κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου, στην οποία απουσίαζαν σκηνές βιασμού, χρηματισμού και αρρωστημένων φαντασιώσεων περι γενεών Λολιτο-απογόνων.
Δεν ζουν οι μυθιστορηματικοί ήρωες έξω απ την φαντασία, ούτε έμεινε στην αντίληψη του κόσμου το όνομα "Λολίτα", συνυφασμένο με το θύμα ενός παιδόφιλου.
Ταινίες, τραγούδια και aesthetics, επικεντρώθηκαν στην πρώιμα σεξουαλική ανάπτυξη της πρωταγωνίστριας, και στο πάθος του πρωταγωνιστή για εκείνη, το οποίο βασίζονταν μονάχα στην εξωτερική εμφάνιση και στην ηλικία.
Μια επιφανειακή χαριτωμενιά δηλαδή, μια χρωματιστή φανταστική φούσκα που κάποτε προσγειώνεται στ αλήθεια.

 

“Πίσω μου διάφοροι άρχισαν να χειροκροτούν. Εγώ όμως είχα μάτια μόνο για τον Ντιμίτρι. Τα μάτια μου βυθίστηκαν στα δικά του. Βρισκόμουν ακόμη πάνω του. Τα χέρια μου πίεζαν το στήθος του. Ήμασταν και οι δύο ιδρωμένοι και ανασαίναμε βαριά. Με κοίταξε με περηφάνια...και όχι μόνο. Ήταν τόσο κοντά μου. Τον επιθυμούσα με όλο μου το κορμί. Τον χρειαζόμουν για να νιώθω ολοκληρωμένη. Ο αέρας ανάμεσα μας ήταν θερμός και μεθυστικός. Και τι δεν θα έδινα εκείνη τη στιγμή να μπορούσα να ξαπλώσω δίπλα του και να χαθώ στο αγκάλιασμα του. Η μάχη είχε πια τελειώσει αλλά η ανδρεναλίνη και όλα τα ζωώδη ένστικτα μου δεν έλεγαν ακόμη να εξαφανιστούν.”

Shadow Kiss Richelle Mead

 

"Ονομάζεσαι ελεύθερος;
Θέλω να ακούσω την κυρίαρχη σκέψη σου κι όχι πώς ξέφυγες από έναν ζυγό.
Είσαι τέτοιος που να ‘χεις το δικαίωμα να ξεφύγεις από έναν ζυγό;
Υπάρχουνε μερικοί που πετούνε την τελευταία αξία τους, όταν πετάξουνε από πάνω τους τη σκλαβιά τους.
Ελεύθερος από τι;
Τι τον νοιάζει τον Ζαρατούστρα!
Μα το μάτι σου πρέπει φωτεινό να σου αναγγείλει: ελεύθερος προς τι;""

Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα
Νίτσε

 

NOPA: Πρέπει να σταθώ μόνη στα πόδια μου για να γνωρίσω τον εαυτό μου και τον κόσμο γύρω μου. Γι' αυτό δεν μπορώ να μείνω πια μαζί σου.

ΧΕΛΜΕΡ: Νόρα! Νόρα!

NOPA: Και θα φύγω αμέσως. Γι' απόψε θα με φιλοξενήσει η Κριστίνα.

ΧΕΛΜΕΡ: Τρελάθηκες; Δεν θα το κάνεις αυτό – σου το απαγορεύω!

NOPA: Είναι ανώφελο πια να μου απαγορεύεις οτιδήποτε. Θα πάρω μαζί μου μόνο τα πράγματά μου. Από σένα δεν θέλω τίποτα, ούτε τώρα , ούτε αργότερα,

ΧΕΛΜΕΡ: Μα, αυτό είναι παρανοϊκό!

NOPA: Αύριο θα φύγω για το σπίτι μου – για το πατρικό μου, εννοώ. Σ' εκείνα τα μέρη θα μου είναι πιο εύκολο να βρω κάτι ν' ασχοληθώ.

ΧΕΛΜΕΡ: Και εθελοτυφλείς και είσαι άπειρη!

NOPA:Κάποια στιγμή πρέπει κι εγώ ν' αποκτήσω πείρα, Τόρβαλντ.

ΧΕΛΜΕΡ Ν αφήνεις το σπίτι σου, τον άντρα σου και τα παιδιά σου... Τι θα πει ο κόσμος!

NOPA: Δεν με νοιάζει. Ξέρω μόνο πως αυτό χρειάζομαι τώρα

ΧΕΛΜΕΡ: Μα, είναι ντροπή! Παραμελείς το ιερότερο χρέος σου!

NOPA:Ποιο είναι κατά τη γνώμη σου το ιερότερο χρέος μου;

XEΛMEP: Εγώ πρέπει να σου το πω; Δεν είναι το χρέος σου απέναντι στον άντρα σου και στα παιδιά σου;

NOPA: Έχω κι άλλο χρέος, εξίσου ιερό.

ΧΕΛΜΕΡ: Αποκλείεται! Ποιο είν' αυτό,

NOPA: Το χρέος απέναντι στον εαυτό μου.

XEΛMEP: Πάνω απ' όλα είσαι σύζυγος και μάνα.

NOPA: Αυτά δεν τα δέχομαι πια. Πιστεύω πως πάνω απ' όλα είμαι άνθρωπος, όπως εσύ... Ή, τουλάχιστον, θα προσπαθήσω να γίνω. Ξέρω καλά πως ο κόσμος θα δώσει δίκιο σ' εσένα, Τόρβαλντ, όπως ξέρω πως και τα βιβλία αυτό γράφουν. Όμως εμένα δεν μου αρκούν πια ούτε τα λόγια του κόσμου ούτε ο σοφίες των βιβλίων. Εγώ πρέπει να καθίσω και να σκεφτώ μόνη μου, για να ξεκαθαρίσω τα πράγματα μέσα μου.

ΧΕΛΜΕΡ: Η θέση σου είν' εδώ, στο σπίτι σου. Και για ό,τι θέλεις να ξεκαθαρίσεις μέσα σου υπάρχει ο αλάνθαστος οδηγός: η θρησκεία σου.

NOPA: Αχ, Τόρβαλντ, εγώ δεν ξέρω καλά-καλά τι είναι θρησκεία.

ΧΕΛΜΕΡ: Ορίστε;

NOPA: Εγώ ξέρω μόνο όσα μου έλεγε ο πάστορας Χάνσεν, όταν μου έκανε κατήχηση. Μου μάθαινε πως η θρησκεία είναι αυτό κι εκείνο και το άλλο. Άμα φύγω απ' όλα αυτά και μείνω μόνη μου, θα εξετάσω κι αυτό το θέμα. Θέλω να βεβαιωθώ πως όσα έλεγε ο πάστορας Χάνσεν είναι σωστά – τουλάχιστον, σωστά για μένα.

ΧΕΛΜΕΡ: Ανήκουστο να λέει τέτοια πράγματα νέα γυναίκα! Καλά, εάν θρησκεία δεν μπορεί να είναι οδηγός σου , άσε εμένα να ξυ- πνήσω τη συνείδησή σου. Γιατί, σίγουρα, κάποια ηθικά ερεί σματα θα 'χεις κι εσύ ως άνθρωπος. Ή όχι;

NOPA: Αυτό δεν είναι και πολύ εύκολο να τ' απαντήσω. Γιατί δεν ξέρω τίποτα! Και γιατί είμαι κυριολεκτικά πελαγωμένη. Το μόνο που ξέρω είναι πως σκέφτομαι τελείως διαφορετικά από σένα. Και τώρα ανακαλύπτω πως οι νόμοι είναι κάτι αλλιώτικο απ' αυτό που νόμιζα, άρα δεν είμαι βέβαιη πως είναι και σωστοί. Ώστε, μια γυναίκα δεν μπορεί να γλιτώσει από μα μεγάλη θλίψη τον ετοιμοθάνατο πατέρα της, ούτε μπορεί να γλιτώσει τη ζωή του άντρα της!

ΧΕΛΜΕΡ: Μιλάς σαν παιδί. Δεν έχεις καταλάβει την κοινωνία στην οποία ζεις!

NOPA: Όχι. Όμως θα το προσπαθήσω κι αυτό! Θέλω να ξεδιαλύνω μέσα μου ποιος έχει δίκιο, η κοινωνία ή εγώ.

ΧΕΛΜΕΡ: Είσαι άρρωστη, Νόρα. Έχεις πυρετό. Νομίζω πως έχεις χάσει κάθε ίχνος λογικής.

NOPA: Ποτέ δεν είδα τα πράγματα τόσο καθαρά και τόσο λογικά όσο απόψε.

ΧΕΛΜΕΡ: Τόσο καθαρά και τόσο λογικά που αποφάσισες ν' αφήσεις τον άντρα σου και τα παιδιά σου;

NOPA: Ναι.

ΧΕΛΜΕΡ: Τότε, μόνο μία εξήγηση υπάρχει. Ότι δεν μ' αγαπάς πια.

NOPA: Ακριβώς,

ΧΕΛΜΕΡ: Νόρα, πώς μπορείς να το λες αυτό;

ΝOPA: Δεν μου είναι εύκολο, Τόρβαλντ, γιατί πάντα υπήρξες καλός μαζί μου. Αλλά τι να κάνω; Δεν σ' αγαπάω πια.



~ Henrik Ibsen (A Doll's House)

 

- Έλλη να ένα μήλο
Λόλα να ένα άλλο
Άννα να μήλα.

Από το ομώνυμο <<Λόλα να ένα μήλο>>

  

 

Untitled100 by deppie_cd posted 11 Σεπτεμβρίου 2021 at 17:58

Ιστορία της Ο
Πολυαγαπημένο, πολυδιαβασμένο απόσπασμα