Αλγολαγνεία

Re: Αλγολαγνία

Ο πόνος είναι ότι πιο γλυκό και χρήσιμο μπορεί να μας δώσει η ζωή και ο Don Machino φυσικά... 

και εξηγούμαι...

Αφότου ο άνθρωπος εκδιώχθηκε απο το παράδεισο, άρχισε να αντιλαμβάνεται το νόημα και την αξία της ζωής.
Ζωή σημαίνει εξέλιξη και αυτο συνεπάγεται αγώνα - μάχη και κατ΄επέκταση πόνο. Και μετά τον πόνο έρχεται η χαρά η ευτυχία.

Τιποτένιοι και άχρηστοι όσοι φοβούνται τον πόνο και δεν τον επιζητούν με αγωνία και τόλμη.

Αυτά ισχύουν σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, πόσο μάλλον στο σεξ το οποίο από την φύση του είναι βίαιο.
Απλά εμείς εδώ το ενισχύουμε λίγο παραπάνω, με τα βίτσια και τα κόλπα του ο κάθενας και καλά κάνουμε.

 

Re: Αλγολαγνία

Απορία –

Μπορεί η αλγολαγνεία, πέραν των ψυχολογικών αναγκών, να συνδέεται και με ανάγκη για έντονη σωματική αίσθηση, για διέγερση των αισθητήρων του δέρματος, όταν, για κάποιους λόγους, η δυνατότητα αίσθησης στο δέρμα είναι υποτονική; Μήπως δηλαδή, άτομα (που για διάφορους λόγους) έχουν χαμηλή αίσθηση και στο δέρμα εκλαμβάνουν ένα χτύπημα σαν ένα δυνατό «χάδι»; ( = «Επιτέλους νοιώθω!»)
​

 

Re: Αλγολαγνία

Τι εννοείς υποτονική...?
Μήπως να έχει πάρει ουσίες? Τότε βάρα όσο θες, δέν θα παίρνει χαμπάρι. ή καλύτερα δεν θα έχει συνείδηση του τι συμβαίνει.
Απ΄την άλλη το πόσο δεκτικοί είμαστε στο αίσθημα του πόνου δέν έχει να κάνει με την φύση του δέρματος που πάνω κάτω είναι ίδια στους ανθρώπους, αλλά είναι θέμα εγκεφαλικού ελέγχου και εκπαίδευσης.
Παράδειγμα: όταν ξεκινάς μια καινούργια άσκηση στο γυμναστήριο, θα κάνεις με αρκετά μέτρια κιλά και θα προσπαθείς να εκτελείς όσο το δυνατό πιο σωστά με βάση τις οδηγίες που σου έχουν δωθεί ώστε να μην τραυματίσεις την εκάστοτε μυική ομάδα.
Πρόκειται δηλαδή για μια μαθησιακή διαδικασία που με την εξάσκηση βελτιώνεις τις επιδόσεις σου.
Το ίδιο ισχύει και με τον πόνο.
Ας υποθέσουμε ο αφέντης σου θέλει να σου ραπίσει τα πέλματα και είναι η πρώτη φορά για σένα. Θα ξεκινήσει εννοείται με απαλά και ομοιόμορφα χτυπήματα. Με σταθερό ρυθμό και αύξηση της έντασης και ανάλογα του πόσο υπάκουη και ορεξάτη είσαι, τα πέλματα σου, εσύ δηλαδή, θα αντέχουν τέτοια επίπεδα πόνου που η επιστήμη θα σηκώσει ψηλά τα χέρια...

 

Re: Αλγολαγνία

ο φίλτατος john_slave96 πιστεύω κάλυψε το θέμα...

 

Re: Αλγολαγνία

Κύριε blinfold νομίζω επικοινωνούμε. Σε αυτά που έγραψα χωρούν αμφισβητήσεις και πολύ διάλογος. Μπορεί να ασχολούμαι εδώ και κάτι χρόνια με αυτό τον τομέα, αλλά είναι ανεξάντλητος και, φυσικά, κάθε γνώμη καλοδεχούμενη (αυτό δεν είναι υπεκφυγή, το εννοώ). Μαθαίνω συνέχεια.

 

Re: Αλγολαγνία

...όπως μου έλεγε και ο πατέρας μου (πριν απο χρόνια), ο ΠΟΝΟΣ σου υπενθιμίζει οτι είσαι ζωντανός και πολλές φορές σε κάνει δυνατότερο.

 

Απάντηση: Re: Αλγολαγνία

Don Machino ελπίζω να μιλάς για σένα, η τέλος πάντων να αντιπροσωπεύεις μια μερίδα ανθρώπων, που έχουν την ίδια άποψη για την ζωή με την δική σου και δεν εννοούν να ζουν χωρίς προβλήματα, δάκρια και πόνο.
Σαν Εύα επιδιώκω να ζω στον Παράδεισο έστω και αν ήμουν η αιτία που ο παράδεισος χάθηκε (δεν φταιω Εγώ ο όφις με παρέσυρε) ...
Δεν εννοώ να πιστέψω ότι θα χαρακτηριζόμουν σαν "τιποτένια" και "άχρηστη" επειδή φοβάμαι και σιχαίνομαι, αλλά και όχι μόνο, να εισπράττω πόνο, είτε αυτός είναι ψυχικός, είτε σωματικός.
Κάνω οτιδήποτε είναι δυνατόν να αποφύγω τον πόνο προστατεύοντας τον εαυτό μου από αυτόν. Όταν δε, τον προβλέπω να έρχεται τρέχω αντίθετα η αν δεν προλάβω να του ξεφύγω τον μάχομαι μέχρι έσχατων και μέχρι να το βάλει στα πόδια.
Μήπως πρέπει να παω σε ψυχολόγο να ξεπεράσω την άρνηση μου αυτή να τον δεχτώ στην ζωή μου ?

Φυσικά μπορεί να αποστρέφομαι να εισπράττω πόνο αλλά δεν χάνω και την ευκαιρία να τον προσφέρω απλόχερα σε όποιον του αξίζει ...Έτσι ισορροπώ την κατάσταση.  

 

Re: Αλγολαγνία

Αγαπητή, SM_Art_Lady , κατάλαβες ακριβώς το αντίθετο απο αυτά τα οποία εννόω.

Δέν εννόησες το πνεύμα στο οποίο κινούνται τα γραφόμενά μου και δικαιολογημένη η αντίδρασή σου.

Εξηγούμαι λοιπόν:

Μιλάω για τον πόνο τις πικρίες τις δυσκολίες της ζωής, τις οποίες πρέπει να επιζητούμε
για να γινόμαστε πιο δυνατοί και να αγωνιζόμαστε με περισσότερα εφόδια στην επόμενη φουρτούνα.

δέν χρειάζεται να πώ εγώ τιποτένιους και άχρηστους τους φοβητσιάρηδες και ευθυνόφοβους, τους φτιάχνει η ίδια η ζωή με τον τρόπο της.

Απ΄την άλλη το οτι εκδιωχθήκαμε απο τον παράδεισο δεν φταίει η Έυα, ούτε η γυναίκα κατ΄έπέκταση για τα δεινά του κόσμου. το αντίθετο μάλιστα εάν εσείς προέρχεστε από την πλευρά μας, έχετε λάβει και τις ατέλειές μας.

Αλλά κάποια πράγματα πρέπει να γίνουν, δεν μιλάω για πεπρωμένο, και έτσι ο άνθρωπός έπρεπε να πάρει πόδι για να καταλάβει το νόημα και την αξία της ζωής.

Καλύτερα λοιπόν για σένα να μάχεσαι μέχρις εσχάτων όπως και ανέφερες.

Όσον αφορά το σεξουαλικό τομέα η τελευταία σου πρόταση με προβλημάτισε κάπως.

Μήπως είσαι σκληρός άνθρωπος τελικά και βγάζεις τα απωθημένα σου στο κορμί του άλλου?
Γιατί να αξίζει στον άλλο να τις τρώει δηλαδή? Τρέφεις μίσος για την σάρκα?

Εγώ πάντως το αισθάνομαι σαν γιατρειά και ένα τρόπο απόλυτης επικοινωνίας πνευματικής και σωματικής.

 

Απάντηση: Re: Αλγολαγνία

Μην προβληματιζεσαι με Μενα Don Machino!
Σκληρη υπαρξα παντα με τον εαυτο Μου.
Απωθημενα δεν ειχα ποτε ...
Στο κορμι ενος ανθρωπου βγαζω μονο τον (oποιο) τροπο που το λατρευω.
Ειναι ιδιαιτερος μεν, αλλα ποτε δεν βγαινει ως απωθημενο. Αλίμονο.
Το Μισος ειναι αγνωστο συναισθημα σε Μενα.[/QUOTE]

Εδω συμφωνουμε.

 

Re: Αλγολαγνία

Μου αρέσει να προκαλώ πόνο μέχρι ενός ορίου φυσικά.

Θέλω να βλέπω την ηδονή στα μάτια του σκλάβου μου όταν εγώ τον πονάω, φτιάχνομαι αφάνταστα.
Δεν αντέχω όμως να του κάνω piercing ή την θέα του αίματος.
Είμαι πολύ soft ή vanilla? To άκουσα και αυτό  

 

Re: Αλγολαγνία

SM_Art_Lady, αυτήν την απάντηση γνώριζα ότι θά λάβω. η ερώτησή μου αν είσαι σκληρός άνθρωπος ήταν μαιευτικού χαρακτήρα όχι για να παίξουμε, αλλά για να συμφωνήσουμε τελικά.

όλα οκ λοιπόν.

κι΄εσύ Princess_of_Pain, πολλοί το παίζουν σκληροί και σαδιστές, αλλά άμα τους βάλεις τις φωνές ή αρπάξουν κάνα χαστούκι τους πιάνει τρεμούλα... οπότε αυτά να τα ακούς βερεσέ.

 

Re: Αλγολαγνία

γεια σας και από μένα. καταρχάς,ας να σταθώ σε μιά φράση της SM Art Lady και να διαφωνήσω. δε θεωρώ ότι υπάρχει άνθρωπος χωρίς απωθημένα. βέβαια και πάλι αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό.
κατά δεύτερο, να κάνω μία ερώτηση.θεωρείτε ότι ο σωματικός πόνος είναι απαραίτητο στοιχείο για να νιώσει μία υποτακτική πιο υποταγμένη σε μία m/s-d/m σχέση ή απλά είναι μέρος του παιχνιδιού?