Αλγολαγνεία

Re: Αλγολαγνία

Προσωπικά απολαμβάνω τον πόνο. Να τον παίρνω και να τον προσφέρω...

Τρέμω τον πόνο, τον φοβάμαι όσο ίσως τίποτα άλλο, αλλά από κάποιο σημείο και μετά αντιλήφθηκα πως ο πόνος είναι αναπόσταστο κομμάτι της ύπαρξης μου, και αφού δεν μπορώ να τον ξορκίσω καλύτερα να τον κάνω φίλο μου.

Στο 11 λεπτά του Κοέλο ( ναι διαβάζω κι εγώ " ψευτολογοτεχνίζουσα καταναλωτική (fast reading) χαρτομάζα" μάλλον φταίει το χαμηλό μου καπιταλιστικό εγωκεντρικό μου επίπεδο lol) γράφει:

" Από αρχαιοτάτων χρόνων ο άνθρωπος είχε αντιληφθεί ότι ο πόνος, εφόσων αντιμετωπιστεί χωρίς φόβο, ήταν το διαβατήριο προς την ελευθερία".

Και για μένα το υψηλότερο των αγαθών ήταν και παραμένει η ελευθερία.

 

Re: Αλγολαγνία

Εξαρτάται για τι μιλάμε, αν η κοπέλα είναι μαζωχίστρια, τότε θα της προκαλέσει ευχαρίστηση, από κει και πέρα, ο πόνος περιλαμβάνει μια πολύ μεγάλη γκάμα πραγμάτων, ακόμα και η άρνηση κάποιου πράγματος μπορεί να θεωρηθεί ως πόνος (π.χ. άρνηση να ολοκληρώσει η γυναίκα). Δεν είναι απαραίτητο, αλλά κάθε σχέση είναι μοναδική και είναι αρκετά δύσκολο να απαντηθεί αυτό το ερώτημα. Άποψή Μου είναι οτι όλα πρέπει να είναι στο κατάλληλο μέτρο έτσι ώστε να μην υπάρξει κάποια έλλειψη, αλλά ούτε και κάποιος κορεσμός.

 

Re: Αλγολαγνία

Η αισθηση της υποτακτικοτητας και Κυριαρχικοτητας απαντα στο D/s κομματι της bdsm σχεσης. Το D/s αποτελει το πνευματικο κομματι κατα το οποιο ο Κυριαρχος βιώνει την επιδραση πανω στην υποτακτικη και την ικανοτητα του να της επιβαλεται και να την εξουσιαζει.
Ο πονος αφορα στο σαδοαμζοχιστικο κομματι της σχεσης που ειναι το σωματικο κατα βαση αν και μπορει να περιλαμβανει και τεχνικες προκλησησς ψυχικου πονου.
Το αν ο πονος δηλαδη η σαδομαζοχιστικη πλευρα επηρεαζει την Κυριαρχικη/υποτακτικη (D/s) πλευρα θα ελεγα οτι εξαρταται. Αν Η σχεση ειναι ισσοροπα D/s οσο και S/m δηλαδη εχει και τις δυο εκφανσεις του Bdsm τοτε ενδεχομενως η προκληση πονου να ενισχυει το ποσο ευαλωτη και υποταγμενη νοιωθει η υποτακτικη, καθως και το ποσο Κυριαρχικα νοιωθει ως προς την υποτακτικη ο Κυριαρχος. Συχνα η σαδομαζοχιστικη πρακτικη οδηγει σε μαι ιδιομορφη κατασταση trance τον σαδιστη και την μαζοχιστρια , ενα ειδος τελετουργιας - μυσταγωγιας με πνευματιστικη - μυστικιστικη διασταση που να διεγειρει την φαντασια και να ενισχυει πληθώρα αυναισθηματων ενα απο τα οποια μπορει να ειναι η Κυριαρχικοτηττα και η υποταγη. Απαραιτητο δεν θα το ελεγα οτι πρεπει να ειναι , ωστοσο θεωρω οτι η εμπειρια της Κυριαρχικοτητας και της υποταγης , ειναι πολυ πιο εντονη αν ενισχύεται απο την μεθη της σαδομαζοχιστικης εμπειριας και της πεμπτουσιας αυτου που ειναι ο πονος.

 

Re: Αλγολαγνία

ευχαριστώ.
lara, δεν είμαι σίγουρη ότι κατάλαβα αυτό που εννοείς. τη στιγμή που είσαι υποτακτικό άτομο, πως προσφέρεις πόνο?   
προσωπικά θεωρώ ότι κύρια βάση για αυτού του είδους τις σχέσεις είναι κατά λόγο το εγκεφαλικό παιχνίδι και κατά συνέπεια ο ψυχικός πόνος.τουλάχιστον,σε μένα δεν είχε αποτέλεσμα ώστε να νιώσω πιο πολύ υποταγμένη ο σωματικός πόνος. αυτό που έδωσε ήταν αίσθηση ελευθερίας και ηδονής ταυτόχρονα.ακόμα και σε τιμωρία, δεν είχε επάνω μου τα επιθυμητά αποτελέσματα.αντίθετα,ο πόνος που ασκήθηκε κατά καιρούς στη ψυχολογία μου είχε. 

 

Re: Αλγολαγνία

Έχουμε συζητήσει αρκετά πάνω στο συγκεκριμένο θέμα και σε άλλα threads. Αν και εκτός θέματος, μια και συζητάμε για αλγολαγνεία εδώ, και αλγολάγνος μπορεί να είναι τόσο αυτός που προκαλεί πόνο, τόσο αυτός που τον λαμβάνει αλλά χωρίς τις διάφορες άλλες προεκτάσεις που πιθανών να έχει ο σαδομαζοχισμός, θα προσπαθήσω να εξηγήσω την άποψη μου.
Διαχωρίζω το Ds από το SM. Τόσο απλά. Δεν πιστεύω πως εξαρτάται ή ταυτίζεται το SM με την Ds ψυχοσύνθεση κάποιου. Το SM σε μια Ds σχέση είναι εργαλείο, το SM από μόνο του μπορεί να υφίσταται σε καθαρή μορφή χωρίς Ds.
Στους switch είχα γράψει σχετικά:

Η Miss Phaedra στο Master, dominant, top/slave, submissive, bottom; ξεκαθαριζοντας τους ορους., πραγματικά ξεκαθαρίζει λέγοντας:

Και στο Κυρίαρχοι και Φετίχ, επίσης αναφερθήκαμε σ΄ αυτό:

Η αλγολαγνεία δε, είναι ακόμη πιο ξεχωριστή από το Σαδισμό ή τον μαζοχισμό, είναι όπως ανέφερα σεξουαλική διέγερση που βιώνει κάποιος, είτε προκαλώντας είτε παίρνοντας πόνο σε σωματικό επίπεδο και όταν προσφέρω πόνο δεν επιθυμώ ούτε να επιβληθώ με οποιοδήποτε άλλο τρόπο.

Ελπίζω να βοήθησα  

 

Re: Αλγολαγνία

βόηθησες πολύ,lara μου. ευχαριστώ

 

Re: Αλγολαγνία

Σε μια σχεση αφεντη-σκλαβας πιστευω οτι ο πονος ειναι απαραιτητος,ειτε σωματικος,ειτε ψυχικος ειτε και τα δυο.Υπαρχουν σκλαβες που ικανοποιουνται οταν ο αφεντης τους τις υποβαλλει σε σωματικες τιμωριες και αλλες που επιζητουν τον ψυχικο πονο μεσα απο την στερηση μικρων καθημερινων πραγματων.

 

Re: Αλγολαγνία

Δε θυμάμαι τι μέρα ήταν. Δε θυμάμαι τι χρόνος ήταν, τι ώρα ή τι εποχή. Δε θυμάμαι καν τι ρούχα φόραγα. Δε θυμάμαι γιατί το έκανα. Θυμάμαι μόνο τον εαυτό μου να το κάνει. Όλα τα υπόλοιπα μοιάζουν να έχουν σβηστεί. Σχεδόν όλα. Θυμάμαι και το όπλο του εγκλήματος. Ίσως γιατί ήταν η πρώτη μου φορά. Ίσως γιατί, παρόλα τα όπλα που χρησιμοποίησα μετά, διητήρησα μαζί του μια σχέση τρυφερή, σχεδόν ερωτική και δεν το είδα ποτέ ως εργαλείο ικανό να προκαλέσει πόνο.

Με θυμάμαι, λοιπόν, να παίζω νευρικά με το διαβήτη στην τάξη των καλλιτεχνικών. Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με το γραμμικό σχέδιο. Ήμουν...δεν ξέρω τι ήμουν. Πάντως, το έκανα. Σχεδόν μηχανικά. Σχεδόν αυθόρμητα.
Ένιωσα πως έπρεπε; Δεν ξέρω. Πάντως...το έκανα.
Είδα το αίμα να κυλάει στον καρπό μου. Μπορούσα να νιώσω τη γλυκερή, μεταλλική οσμή του. Δεν πόναγα. Παράξενο δεν είναι που οι πληγές δεν πονάνε όσο αιμορραγούν, αλλά μόνο πολύ αργότερα...όταν έχουν πια κρυώσει;

Κανείς δεν είχε δει. Ήμουν σίγουρη ότι κάποιος θα το είχε προσέξει, αλλά όχι. Ένιωσα ανακούφιση. Κι ένα είδος διεστραμμένης περηφάνειας. Σήκωσα το χέρι μου-το άλλο μου χέρι- και ζήτησα να πάω στο μπάνιο. Είχα κοπεί κατά λάθος. Οι γονείς μου δεν έδωσαν σημασία. Ήξεραν, αλλά δεν έδωσαν σημασία. Δεν τους συνέφερε, ίσως. Ούτε κι εμένα. Γιατί να τους γκρεμίσω από το ροζ σύννεφό τους, τη στιγμή που μ'άρεσε να κάνω αυτό που έκανα;

Οι περισσότεροι, το ξέρω, θα πουν πως είμαι άρρωστη. Πως δεν είναι φυσιολογικό να μου αρέσει ο πόνος. Κι όμως. Μόνο μέσα απ'αυτόν μπόρεσα να νιώσω ζωντανή. Μόνο βλέποντας το αίμα μου να τρέχει στα πλακάκια του μπάνιου μπορούσα να σιγουρευτώ ότι πράγματι μέσα μου κυλούσε αίμα. Και μου άρεσε αυτό το γλυκό μούδιασμα μετά τον πόνο. Μερικές φορές κατάπινα το ίδιο μου το αίμα, μόνο και μόνο για να μη χαθεί. Να μην προδοθεί το μυστικό μου απ'τους λεκέδες. Μου άρεσε που είχα ένα μυστικό.

Ακόμη και τώρα, όσοι το ακούνε λένε πως είμαι άρρωστη. Μα δεν είναι έτσι. Γιατί υπάρχει μια πολύ απλή αλήθεια, που κυβερνάει αυτόν τον κόσμο. Τα πάντα είναι αντιθέσεις. Κι όπως έχουμε ανάγκη ν' αγαπάμε, έτσι έχουμε κι ανάγκη να πληγώνουμε και να καταστρέφουμε.
Όταν όμως δεν έχεις κανέναν ν'αγαπήσεις ή όταν η αγάπη σου είναι μάταιη, το μόνο που σου μένει είναι να καταστρέψεις και να πληγώσεις. Και ποιο θύμα είναι καλύτερο από τον ίδιο τον εαυτό μας; Ποιο θύμα είναι πιο πρόθυμο; Ποιο θύμα είναι σίγουρο ότι ποτέ δε θα μιλήσει;

Ρωτάνε αν μου άρεσε. Ναι, μου άρεσε. Ένιωθα ξεχωριστή, για κάποιο λόγο. Ένιωθα μακριά και πέρα από τους άλλους. Ένιωθα πως είχα περάσει σ'ένα άλλο επίπεδο. Την πρώτη φορά που έκανα σεξ αρνήθηκα να βγάλω τη μπλούζα μου. Τα χέρια μου ήταν γεμάτα χαρακιές και πάντα κυκλοφορούσα στο σχολείο με μακρυμάνικο.
Μετά από λίγο καιρό συνειδητοποίησα ότι το σεξ ήταν απλώς ένα ακόμη μέσο για να συνεχίσω...ο πόνος είχε άλλη γεύση όταν μου τον προκαλούσαν άλλοι, μα δε μ'ενοχλούσε. Οι χαρακιές μειώνονταν. Στα χέρια μου, τουλάχιστον.

Κάποιοι δυσπιστούσαν. Κάποιοι παρίσταναν τους προσβεβλημένους. Όμως, στο τέλος όλοι υπέκυπταν. Γιατί σ' αυτό το παιχνίδι, όπως κι αν ξεκινήσεις, ποτέ δεν ξέρεις αν είσαι ο κυνηγός ή το θήραμα και ποτέ δεν μπορείς να αρνηθείς να πληγώσεις ή να πληγωθείς.

Ακόμη κι όταν έκλαιγα, ακόμη κι όταν ικέτευα, ήξερα πως εγώ είχα το πάνω χέρι. Γιατί μπορούσα πάντα να γυρίσω στα ξυραφάκια μου, ενώ εκείνοι δεν είχαν τίποτα για να γυρίσουν. Και γιατί ήμουν η δική τους ευκαιρία να νιώσουν ζωντανοί.

Τώρα κρατάω πάλι στα χέρια μου εκείνο το διαβήτη και τον αγγίζω με αγάπη και κάποια νοσταλγία. Σήκωσα το χέρι μου-το άλλο χέρι μου- και ζήτησα να πάω στο μπάνιο. Είχα κοπεί κατά λάθος. Την άλλη μέρα ο διαβήτης θα μου έσπαγε. Θα αγόραζα καινούριο.

Σήμερα θα ήμουν στο κρεβάτι κάποιου που θα μ'αγαπούσε. Και αύριο θα έβγαινα για καφέ με την κολλητή μου. Θα φόραγε μακρυμάνικο, παρά τους τριανταπέντε βαθμούς, αλλά δε θα τη ρώταγα γιατί. Θα ήξερα, μα δε θα ρώταγα. Γιατί αν το έκανα, μπορεί να ξύπναγε και ο δικός μου πόθος και για μια ακόμη φορά να μεταμορφωνόμουν σε άβυσσο.

Κάποιοι λένε πως αν κοιτάξεις την άβυσσο στα μάτια, αυτή θα σου ανταποδώσει το βλέμμα. Αλήθεια λένε. Να τους ακούτε αυτούς που έχουν στα μάτια τους κενό και στο σώμα τους σημάδια. Δεν είναι άρρωστοι. Είναι απλώς νεκροί.


Υ.Γ. Εμ...το παραπάνω είναι αποκλειστικά και μόνο μυθοπλασία. Αυτά. :Ο)

 

Μία απορία.

Ένας αλγολάγνος θα απολάμβανε και πόνο που του προκλήθηκε από ένα τυχαίο συμβάν;

Πονοκέφαλο, πόνο περιόδου, μία ημικρανία, πόνο που προκλήθηκε από ατύχημα;

 

Πιθανόν όχι, καθώς δεν συνδέεται ο πόνος με κάποια προφανή αιτία (πρόσωπο ή αντικείμενο). Κατά κανόνα οι αλγολάγνοι αρέσκονται στην πρόκληση σωματικού πόνου στους ίδιους από κάποιο πρόσωπο, ακόμα και αυτό των ιδίων.
Για τις τρείς πρώτες περιπτώσεις εκτιμώ πως δεν υπάρχει ιδιαίτερη απόλαυση, καθώς αναφερόμαστε σε πόνους περιοδικούς, "τετριμμένους" και δεν συνδέονται στην καθημερινότητα με κάποιας μορφής ικανοποίηση. Όσον αφορά το ατύχημα, επιφυλάσσομαι... ανάλογα το είδου ατύχηματος και τις συνθήκες που προκλήθηκε.

 

αν και δεν είμαι κάποιος εξαιρτικός αλγολάγνος
αλλά δύσκολα παίρνω depon πρέπει να μην αντέχω το πόνο ,αυτό έχει να κάνει με το ότι αποφεύγω τα φάρμακα αλλά και ότι είμαι λάτρης του τυχαιού , αρκετές φορές όταν κάθομε μόνος και βαριέμε τραβώ τα μαλλιά μου ή πιέζω τα σπυριά μου ,το 2ο το σταμάτησα γιατί είναι κάπως αηδιαστικό οπότε γιαυτό αφήνω μακρία μαλλιά χεχεχε

anyway εξαρτάτε και στο χαρακτήρα .. αν είναι control freak τότε θα υποστηρίξω την άποψη του L_Strike ,αλλά με βάση το δικό μου παραδειγμά ναι απολαμβάνω συχνά ..

 

Πιστευω οτι εχει καθαρα σχεση και με το περιβαλλον καθως και ακομα μεγαλυτερη με το ατομο που προκαλει το αλγος.Μεχρι τωρα δεν μου εχει τυχει να ακουσω καποιον/α να αρεσκεται που εχει πονοκεφαλο ή ημικρανια και να το απολαμβανει