Αλλαγές που παρατηρούνται και πέρα από το D/s.

Συμφωνω απλως πιστευω οτι δεν αρκει η θεληση , χρειαζεται υπομονη και επιμονη

 

Οι αλλαγές που αποκόμισα μέσα από την σχέση ασυμμετριας έχουν βελτιώσει την ζωή μου σε όλους τους τομείς! Αρχικά ηρέμησα, βρήκα την ισορροπία μου, ανέπτυξα την αρετή της υπομονής (δεν την είχα), έγινα πιο αποφασιστική, ήθελα να γίνω καλύτερη . Μέσα από την σωστή και υπεύθυνη καθοδήγηση (μας πήρε χρόνια ) βρήκα τον εαυτό μου, επαναπροσδιορησα τα θέλω και τους στόχους μου.. Όλα αυτά αντανακλούν την καλύτερη εκδοχή μου σε όλα τα επίπεδα, προσωπικό, κοινωνικό, επαγγελματικό.

 

Γενικά στο πως αντιμετωπίζω την καθημερινότητα μου

 

Silla θα συμφωνήσω ότι η εναπόθεση των αποφάσεων για την ζωή σου στο Κ σε γλιτωνει απο το αγχος και σου προσφερει ψυχικη ηρεμια. Επείσεις η υπομονή και η αυτοπειθαρχία που καλλιεργειτε σε μια σχεση D/s - M/s σε βελτιωνει σαν ανθρωπο καλλιεργεις δεξιοτητες χρησιμες στην καθημεδινη ζωη. Αρκει να κατανοεις οτι χρειαζετε χρονος και να μην απογοητευσαι στην πρωτη δυσκολια

 

Από εμπειρία, δεν χρειάστηκε μόνο χρόνος, αλλά και πολύς κόπος! Και από τις δύο πλευρές.. Η διαδικασία δεν είναι καθόλου εύκολη.. Οι επιλογές που κάνει κάποιος Αλλος για έσενα και ο δρόμος που χαράζει πανω σου φέρνουν ηρεμία ναι, αλλά παράλληλα και την ευθύνη να μάθεις αυτό το δρόμο! Την αλλαγή μου, την χρωστάω σε Αυτόν που κόπιασε μαζί μου και καμιά φορά χαμογελάω στη σκέψη πως ακόμα και αν είμαστε μακρυά, ξέρω ότι είναι περιφανος!!!!

 

Silla πάντα απαντάς ήρεμα και με ειλικρίνια. Εχεις δικιο συμφωνω απολυτα

 

Οι συμπεριφορές που έμαθα να αναγνωρίζω στην M/s ζωή μου και μπορώ ή βρίσκω λόγο και αξία να μεταφέρω στην εκτός M/s καθημερινότητά μου, αν απαιτηθεί, είναι η υπακοή και η εστιασμένη προσήλωση σε μια εργασία για όσο χρόνο χρειαστεί, η διαχείριση χρόνου και να ακούω πολύ καλά και να αντιλαμβάνομαι τι μου λένε.
Ακόμα, στην ανάγκη, να αντιγράφω κυριαρχικές συμπεριφορές όποτε θεωρώ ότι χρειάζεται να επιβληθώ.
Έμαθα ακόμα να έχω αξίες αλλά όχι αναστολές και επιμονή στις προτεραιότητες μου χωρίς εμμονές.

Το αν και πως άλλαξα γενικά έχει περισσότερο να κάνει με τον τρόπο ζωής, που έχει ορίσει και διαμορφώσει ο Αφέντης, την ηλικία και την προσπάθεια.

 

Στην δική μου αντίληψη, όλες οι αλλαγές στην συμπεριφορά μου και στις σχέσεις με τρίτους προέκυψαν από την αποδοχή του εαυτού μου. Από την συμφιλίωση με τα χαρακτηριστικά και τη θέση μου, απαλλαγμένη από φορτία. Και αυτή επέφερε, αναπόφευκτα θα έλεγα, την αποδοχή των χαρακτηριστικών τρίτων.

Ανάμεσα στις συνέπειες, η παραίτηση από προσδοκίες και η αποχή από κρίση: αποδέχομαι ότι είμαι αυτό που είμαι, όπως παράλληλα κάθε άλλος είναι αυτό που είναι. Με μπόνους την γαλήνη που συνοδεύει την αποδοχή αυτή: παύει κάθε μάχη με ανεμόμυλους.


ΥΓ @Seras Victoria: πολύ ωραίο θέμα, μια διευκρίνιση μόνο: θα έλεγα ότι δεν υπάρχουν στη ζωή "υπόλοιπα κομμάτια". Όλα είναι ένα. Και όλα γαλήνια.
Σ' ευχαριστώ για την ευκαιρία στοχασμού.

 

Πιστεύω στις αλλαγές μέσα απο την συνειδητοποίηση. Για να αλλάξει κάτι θα πρέπει να το θέλεις.
Μέσα από την αλληλεπίδραση μαζί του έμαθα να επικοινωνώ το μέσα μου. Πράγματα που δε μοιραζόμουν, που κρατούσα επτασφράγιστα έμαθα σιγά σιγά να τα μοιράζομαι . Παρόλο που δεν το έχω κατακτήσει σε απόλυτο βαθμό είναι λυτρωτικό σχεδόν το να ξέρω πως κάθε σκέψη μου υπάρχει για να την μοιραστώ μαζί του, να την κατανοήσει και να την κατευθύνει.