Αλληλεγγύη για τους βιασμούς γυναικών

Λυπάμαι για την εμπειρία σας και συμφωνώ απόλυτα με την τελευταία παράγραφο.

 

Βίωσα επίθεση εναντίον μου που κρίθηκε από κάποιους ως διένεξη και είχε τραυματική επίδραση πάνω μου, νομίζω μεγαλύτερη από την ίδια την επίθεση.
Το θύτης – θύμα είναι άλλα μεγέθη, δεν εστιάζω στο καλός/κακός.

Υπάρχουν όρια που όταν ξεπεραστούν η κατάσταση είναι τόσο ξεκάθαρη όσο το άσπρο – μαύρο. Φυσικά και κρίνονται όλα κατά περίπτωση και στις περιπτώσεις που μιλάμε για θύματα, οι άνθρωποι που αρνούνται να δουν ξεκάθαρα την κατάσταση άσπρο – μαύρο, είναι αυτοί που φοβούνται να «ταράξουν τα νερά» τους, αδιαφορώντας για το τι επιτρέπουν να συμβαίνει μπροστά τους.

Όμως η μόνη κατεύθυνση είναι αυτή, να ταράξουμε τα νερά για να σπάσει το δίχτυ προστασίας των θυτών, που είναι επίκαιρο το πόσο γέρνει η ζυγαριά υπέρ τους με την σιωπή μας ή με τους δισταγμούς μας να μιλήσουμε για θύματα ελεύθερα από ενστάσεις περί wannabe θυμάτων, που στην καλύτερη περίπτωση αποπροσανατολίζει από το πρόβλημα και στην χειρότερη το μεγαλώνει.

Το να κατηγορηθεί κάποιος ως θύτης άνευ λόγου είναι απαράδεκτο. Αλλά δεν είναι εμπόδιο στο να μιλάμε για θύματα, ειδικά όταν αναφερόμαστε σε κάτι τόσο σημαντικό όσο την ενοχοποίηση των θυμάτων.

 

μοχλός

 

γιά να διαπιστωθεί αν υπάρχει θύμα, απαιτείται εκτίμηση των γεγονότων. όχι πρόχειρη. όχι βιαστική, όχι έτοιμη, όχι σχηματική. η απαίτηση να μην κρίνεται το θύμα ή το «θύμα» είναι, εξ αυτού, πρωθύστερη, ή κάτι παραπάνω. ο όποιος επιμερισμός «φταιξίματος» δεν μπορεί παρά να είναι αποτέλεσμα κρίσης, κι όχι συναισθηματικής ταύτισης ή παρόρμησης. δεν μπορεί να υπάρχει ούτε ιεροποίηση ούτε ιδιώνυμο. επιπλέον δεν μπορεί να υπάρχει απαίτηση ομοφωνίας στο συμπέρασμα, είτε επιμερίζει είτε όχι.



η αμφισβήτηση του υποκειμενισμού μου και της ανάγκης μου γιά «δικαίωση», μπορεί να με «τραυματίσει», μπορεί και όχι.

 

Εδώ μιλάνε για θύματα βιασμού.
Αναφέρεστε σε αυτά ή σε κάτι άλλο;

 

Η απάντηση της @oscillation τα είπε όλα με το όνομά τους και στη σωστή βάση πάνω στην οποία οφείλει να γίνεται αυτή η συζήτηση.

Η @rea.. υπέδειξε πόσο τραυματική μπορεί να είναι η προσπάθεια από τρίτους να περάσει μια κακοποιητική συμπεριφορά ως "διένεξη".

Σε κάποιο σημείο πρέπει να φτάσουμε σε αυτό το "φτάνει πια" απέναντι σε νεφελώματα τύπου @tithon. Είτε το θέλετε είτε όχι, υπάρχουν θύματα και υπάρχουν και θύτες. Αυτό δεν συνιστά ούτε συναισθηματισμό, ούτε μανιχαϊσμό. Αν δεν σας βολεύει να το καταλάβετε είναι δικό σας θέμα. Όμως η κοινωνία αλλάζει και δεν μπορεί πλέον να ανεχτεί αφηγήματα σαν αυτά που προτάσσετε.

 

Όταν γίνεται αναφορά σε θύματα, είναι δεδομένο ότι μιλάμε για γεγονότα που έχουν ήδη εκτιμηθεί και ότι υπάρχει θύμα, δεν έχει σημασία από ποιον και πότε και πως. Δεν βλέπω τον λόγο της επανεκτίμησης για να προχωρήσουμε την συζήτηση και δεν είναι εφικτό.
Προσωπικά έχω τονίσει πόσο σημαντικό είναι να προσεγγίζουμε αυτά τα θέματα με ευαισθησία και προσοχή, αλλά διαφωνώ στην αμφισβήτηση περι της υπαρξης θυμάτων και μάλιστα σε συζήτηση επί του γενικού και όχι επί προσωπικου. Αυτή η μορφή "άμυνας" είναι περιττή για μένα, για εσάς όχι προφανώς. Δεν θα συμφωνήσουμε.

 

δεν θα συμφωνήσουμε

 

Υπάρχουν θύματα και "θύματα". Κατανοώ -νομίζω δηλαδή- τι προσπαθεί να πει ο @tithon ωστόσο υπάρχουν πράξεις που είναι αδύνατο να τις δεις ψύχραιμα και/ή κλινικά. Δεν είναι το ίδιο να είσαι το θύμα από το να κάνεις το θύμα.

Ο βιασμός είναι εγκληματική πράξη και ως τέτοια έχει θύτη/θύτες και θύμα/θύματα.

Το γεγονός ότι έχουν κατηγορηθεί άδικα για βιασμό κάποιοι άνθρωποι δε σημαίνει ότι δεν έχουν κατηγορηθεί δίκαια κάποιοι άλλοι.

Το victim blaming *είναι* πρόβλημα. Δεν μπορούμε να απαιτούμε το σύστημα να προστατεύει μόνο τον κατηγορούμενο, ομοίως πρέπει να προστατευτεί και ο κατήγορος.

 

super like