Αλληλεγγύη για τους βιασμούς γυναικών

Συνεχίζουμε...

 

Συνεχίζουμε...

 

Συνεχιζουμε

 

εκανε και copy/paste απο wiki    

υ.γ
βαλε και βιντεακι να δουμε την λαηβ δραση των ισχυρων εκεινων μαγων, μπας και μαθουν τπτ αι μουλωχταί γυναίκαι που ξεπαστρεύουν με ξόρκια.

btw μην πιστεύεις σε μάγια και λοιπες μεσαιωνικές δοξασίες των αορατων και ανυπαρκτων.

 

Σκέφτομαι την Ελένη Τοπαλούδη
Κι αν θα ’χε το σκοπό του ένα τραγούδι
Που ν’ ανεβεί στα δίκτυα που την πνίξαν
Στη θάλασσα να πέσει που τη ρίξαν

Κάποια μικρά λουλούδια ίσως ξέρουν
Αυτά που οι στίχοι δεν θα καταφέρουν
Κάποια λουλούδια που είναι για ν’ ανθίσουν
Να δουν τον ήλιο και να ξεψυχήσουν

Ίσως και κάποια εφήμερα λιοντάρια
Που παίζουν στα ντοκιμαντέρ τα βράδια
Με το αίμα από το θήραμα στο στόμα
Να τα ‘λεγαν καλύτερα ακόμα

Κάποιοι που έχουν τον Κώδικα σπουδάξει Αυτόν που λέει το Νόμο και την Τάξη
Ίσως και να ’χαν κάτι να προσθέσουν
Πού όλα όσα πω να τ’ αναιρέσουν

Κι όσοι έχουνε μια πίστη δεδομένη
Κι όμως ξυπνούν τις νύχτες καυλωμένοι
Και τους τσιμπάει τελειώνοντας η τύψη
Κάτι να πουν που θα’ χω παραλείψει

Κι εσύ που θες τα χέρια μου να δέσεις
Να κάτσεις πάνω μου και να πονέσεις
Κι ύστερα να σωριάσεις τον ιππότη
Εσύ θα ‘πρεπε να μιλήσεις πρώτη

Κι εγώ που σου ζητάω φωτογραφίες
Και μες στ’ αυτί σου λέω γι’ άλλες κυρίες
Που βρίζω και που σφίγγω το λαιμό σου
Εγώ να γίνω τραγουδοποιός σου

Μέσα στη Γη νικιέται η Αγάπη
Το ξέρουν όλοι και του κάνουν πλάτη
Μα ύστερα συγχωρούν και συγχωρούνται Μονάχα ό, τι αγάπησαν θυμούνται

Ο διάβολος εγγύηση θα πληρώσει
Κι ο πρώτος δολοφόνος θα γλιτώσει
Ο δεύτερος θα γίνει αγιογραφία
Που θα στολίζει τα ορφανοτροφεία

Κι όσο για την Ελένη Τοπαλούδη
Θα υπάρχει σ’ οποιοδήποτε τραγούδι
Θα ανεβάζουν οι ξενυχτισμένοι
Στο δίκτυο που απλωμένο περιμένει

Θα ανεβάζουν οι ξενυχτισμένοι
Στο δίχτυ που απλωμένο περιμένει

 

ένας αλήτης στο δήλεσι πέρασε με το αυτοκίνητο πάνω απ το σώμα της κοπέλας του επειδή ήθελε να τον χωρίσει. η κοπέλα χαροπαλεύει στο νοσοκομείο, επιπλέον ο γυναικοκτόνος δεν έχει συλληφθεί ακόμη, αν κι έχει ταυτοποιηθεί.

 

Η ενδοοικογενειακή βία αποτελεί μια από τις πιο διαδεδομένες μορφές έμφυλης βίας, παγκοσμίως. Σύμφωνα με το Συμβούλιο της Ευρώπης μία στις τέσσερις Ευρωπαίες βιώνει ή θα βιώσει ενδοοικογενειακή βία κάποια στιγμή στη ζωή της, ενώ κάθε χρόνο 6% έως 10% των γυναικών υφίστανται ενδοοικογενειακή βία. Μπορεί να συμβεί σε όλες, στο γάμο, τη σχέση, τη συμβίωση, από τον νυν, πρώην ή τέως σύζυγο/σύντροφο.

Επαναλαμβανόμενο μοτίβο
Η ενδοοικογενειακή βία περιλαμβάνει ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο παραβιαστικών συμπεριφορών που ασκεί ο δράστης, με στόχο να διατηρήσει την εξουσία και τον (κοινωνικό) έλεγχο πάνω στο θύμα του, είτε είναι γυναίκα ή παιδί.

Με τις συνεχείς λεκτικές και σωματικές τιμωρίες, τις απειλές, τον εξαναγκασμό, ο κακοποιητής έχει ως σκοπό να εκφοβίσει, να τρομάξει, να ταπεινώσει το θύμα, να του «σπάει» το ηθικό και να το κάνει να νιώσει ανίκανο να προβάλει αντίσταση, να δει καθαρά την κατάσταση.

Πέρα από τη σωματική κακοποίηση (χαστούκια, σπρώξιμο, τράβηγμα από τα μαλλιά, κ.ά.) που απειλεί τη σωματική ακεραιότητα του θύματος, η ενδοοικογενειακή βία παίρνει διάφορες μορφές: λεκτική, ψυχολογική, σωματική, σεξουαλική κακοποίηση και οικονομική βία – που δεν αφήνουν ορατά σημάδια αλλά τραυματίζουν εξίσου.

Ψυχολογική βία
Πρόκειται για συστηματική, επίπονη και διαβρωτική διαδικασία που οδηγεί την επιζώσα σε διανοητική και συναισθηματική οδύνη ή βλάβη. Ως ψυχολογική και συναισθηματική κακοποίηση αναφέρεται ένα σύνολο ενεργειών: πρώτον ο εκφοβισμός και οι απειλές για σωματική ή σεξουαλική βία. Συχνότατα ο θύτης απειλεί ότι θα βλάψει το θύμα ή την οικογένειά του, ότι θα πάρει την κηδεμονία των παιδιών ή ότι θα αυτοκτονήσει.

Δεύτερον, η συστηματική ταπείνωση και διαρκής κριτική, η δημιουργία ενοχών στη σύντροφο, και ο αδιάκοπος έλεγχο της προσωπικής της ζωής. Τρίτον, η προσπάθεια απομόνωσης του θύματος, από τον οικογενειακό/φιλικό/συγγενικό περίγυρο.

Τα παραπάνω στοχεύουν στη μείωση της αυτοπεποίθησης, την υπονόμευση της αυτοεκτίμησης του θύματος, σε σημείο που το ίδιο να αμφιβάλλει για την ψυχική του διαύγεια και να πιστεύει ότι είναι υπεύθυνο και ένοχο για την κακοποίηση που δέχεται.

Λεκτική βία
Η λεκτική βία είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ψυχολογική κακοποίηση. Εμπεριέχει ένα ευρύ φάσμα συμπεριφορών που ξεκινούν από φωνές, απειλές και εξυβρίσεις και φτάνουν ως το λεκτικό εξευτελισμό και την τρομοκράτηση.

Στόχος της λεκτικής κακοποίησης είναι η χειραγώγηση διαμέσου του φόβου και ο έλεγχος πάνω στη ζωή του ατόμου. Οι προσβολές, οι κατηγορίες, οι μομφές, η δυσφήμηση, η επίρριψη ευθυνών για την κακοποιητική συμπεριφορά στο θύμα, οι συνεχείς επικρίσεις, η λεκτική υποβάθμιση και υπονόμευση της αυτοπεποίθησης, αποτελούν μερικά μόνο πρόσωπα αυτού του πολύπλοκου φαινομένου.

Αν και είναι η πιο συνηθισμένη μορφή ενδοοικογενειακής βίας, είναι αρκετά κανονικοποιημένη είτε γιατί δεν υπάρχουν ορατές αποδείξεις ή γιατί ο θύτης μπορεί να παραπλανά, διατηρώντας άψογη συμπεριφορά στο δημόσιο χώρο.

Οικονομική βία
Η οικονομική βία είναι η στέρηση πόρων, ευκαιριών, αγαθών και υπηρεσιών. Συνήθως, η οικονομική βία εντός της σχέσης αποσκοπεί στον έλεγχο της συντρόφου προκειμένου να αισθανθεί ανίσχυρη και αδύναμη να εγκαταλείψει τον κακοποιητικό δεσμό.

Η οικονομική βία ασκείται με πολλούς τρόπους: Πρώτον, τη στέρηση του δικαιώματος για οικονομική αυτονομία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η απαγόρευση ή παρεμπόδιση του δικαιώματος στην εργασία.

Δεύτερον, τον έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων και του εισοδήματος του θύματος. Ο θύτης μπορεί να αποσπά τον μισθό της συντρόφου του ή να αρνείται την κατά βούληση αξιοποίησή του, να την αποκλείει από χρηματοπιστωτικούς πόρους (π.χ. παρακράτηση τραπεζικής κάρτας), να την εξαναγκάζει να πάρει δάνειο στο όνομά της, να μην της επιτρέπει την πρόσβαση στο οικογενειακό εισόδημα ή να αποφασίζει για κοινούς πόρους χωρίς την ενημέρωση της.

Τέλος περιλαμβάνει την αποστέρηση του θύματος από αναγκαία εισοδήματα για την κάλυψη των βασικών του αναγκών.

Σεξουαλική βία
Αφορά οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη, αλλά και απόπειρα τέτοιας πράξης, χωρίς την εκούσια και ελεύθερη συναίνεση του θύματος. Κατά την άσκησή της, συχνά (αλλά όχι πάντα) χρησιμοποιείται σωματική βία, εξαναγκασμός, αλλά και απειλές βίας.

Ο κύκλος της βίας
Πολύ συχνά οι γυναίκες που έχουν κακοποιηθεί αναφέρουν πως νιώθουν εγκλωβισμένες σε ένα κλοιό που σφίγγει, σε ένα φαύλο κύκλο από τον οποίο δεν μπορούν να ξεφύγουν. Αυτή η αίσθηση δημιουργείται όταν το θύμα βρίσκεται αντιμέτωπο με τον αποκαλούμενο «κύκλο της βίας».

Ο «κύκλος της βίας», που έχει τρεις φάσεις, μπαίνει σε λειτουργία σε όλες τις κακοποιητικές σχέσεις, οδηγώντας την επιζώσα σε παράλυση, παραίτηση και εν τέλει θυματοποίηση, κάτι που είναι και ο στόχος του κακοποιητή, προκειμένου να εξασφαλίσει την κάμψη της αντίστασής της.

Πρώτη φάση: δημιουργία της έντασης
Το pattern είναι σταθερό, αποτελούμενο από τρεις διακριτές φάσεις, που ποικίλουν σε χρόνο και σε ένταση. Πρώτη είναι η φάση της «δημιουργίας της έντασης». Εδώ κάνουν την εμφάνιση τους τα πρώτα σημάδια κακοποιητικών συμπεριφορών. Το άγχος στη σχέση αρχίζει να κλιμακώνεται.

Ο κακοποιητής σύζυγος/σύντροφος παρουσιάζει απροσδόκητα ξεσπάσματα θυμού, για ασήμαντες αφορμές (π.χ. γιατί δεν είναι έτοιμο το φαγητό στην ώρα του ή γιατί τον ξύπνησε το κλάμα του μωρού). Η γυναίκα πιστεύει ότι μπορεί να τον κατευνάσει αν είναι υποχωρητική και περιποιητική ή κρατώντας αποστάσεις. Η ίδια πνίγει το θυμό της. Σταδιακά, η κατάσταση αρχίζει να ξεφεύγει από τον έλεγχο, με τον κακοποιητή να αυξάνει σταθερά την ψυχολογική πίεση. Η φάση αυτή μπορεί να κρατήσει μεγάλο χρονικό διάστημα.

Δεύτερη φάση: η «έκρηξη»
Μένος, μανία, βαναυσότητα, έλλειψη ελέγχου, σοβαρά επεισόδια κακοποίησης, σωματικές βλάβες – πρόκειται για τη «φάση της έκρηξης». Εδώ η επιζώσα κατανοεί ότι είναι αδύνατο να συζητήσει λογικά και υπεύθυνα με το θύτη. Πιστεύει ότι κάθε προβαλλόμενη αντίσταση θα χειροτερέψει την κατάσταση.

Πρόκειται για την πιο τρομακτική στιγμή στον «κύκλο της βίας», που μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρόρτατες σωματικές βλάβες, ακόμα και σε γυναικοκτονία.

Παράλληλα είναι και η πιο σύντομη φάση, καθώς διαρκεί, συνήθως, από δυο (2) έως είκοσι τέσσερις (24) ώρες.

Πολλές γυναίκες τότε εγκαταλείπουν τον κακοποιητή. Άλλες πάλι, αδυνατώντας να φύγουν για διάφορους λόγους, αποστασιοποιούνται από την επίθεση και τον τρομερό πόνο που επιφέρει.

Τρίτη φάση: η «συμφιλίωση»
Μετά το ξέσπασμα ακολουθεί η «περίοδος της συμφιλίωσης». Η ένταση και η βία υποχωρούν. Το ζευγάρι αισθάνεται ανακούφιση και αποσιωπά το βίαιο επεισόδιο ή βρίσκει τρόπους να το δικαιολογήσει.

Ο θύτης μεταμορφώνεται σ’ «άγγελο», δείχνει μεταμέλεια, απολογείται, ζητάει συγγνώμη, προσφέρει δώρα και υπόσχεται να μην το ξανακάνει. Σε καμία περίπτωση όμως δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για τις πράξεις του. Αντίθετα επιμένει ότι η συμπεριφορά του θύματος τον εξώθησε στη βία.

Η κακοποιημένη γυναίκα στη διάρκεια της τρίτης φάσης, επιθυμώντας να διατηρήσει την ήρεμη ατμόσφαιρα, πείθει τον εαυτό της ότι ο σύντροφός/σύζυγος δεν θα το ξανακάνει και θα αλλάξει. Αυτή ακριβώς είναι η πιο κρίσιμη φάση για τον εγκλωβισμό και τη θυματοποίηση της.

Σύντομα ο κύκλος θα επαναληφθεί…

Μαθαίνοντας να κατηγορείς εσένα
Η ενδοοικογενειακή βία έχει σημαντικότατες επιπτώσεις στην ψυχική τους υγεία των γυναικών (άγχος, κατάθλιψη, σκέψεις αυτοκτονίας, μετατραυματικό στρες, ψυχοσωματικά συμπτώματα κ.ά.). Το συναισθηματικό προφίλ που αναπτύσσουν (χαμηλή αυτοεκτίμηση, αισθήματα αναξιότητας, αίσθηση ότι δεν αξίζει να αγαπηθούν), σε συνδυασμό με τις εναλλασσόμενες αντιδράσεις του κακοποιητή, τις εγκλωβίζει στο «κύκλο της βίας».

Μάλιστα, σταδιακά, η επιζώσα χρόνιας ενδοοικογενειακής βίας βλέπει τον εαυτό της με το βλέμμα του δράστη. «Μαθαίνει» να κατηγορεί τον εαυτό της. Ο κακοποιητής, αργά και μεθοδικά, της «εμφυτεύει» την ιδέα ότι είναι συνυπεύθυνη, ώστε να παραιτηθεί από κάθε σενάριο διαφυγής.

Πολλές φορές, οι κακοποιημένες γυναίκες χρησιμοποιούν ακόμη και τα λόγια ή τα επιχειρήματα των ίδιων των δραστών: «Είμαι σαν τη μάνα μου, όπως και εκείνη τσάντιζε τον πατέρα μου και τις έτρωγε, έτσι κι εγώ», «Όλα τα κάνω λάθος, κάτι πάει στραβά με εμένα», «Ναι αλλά και εγώ τον προκάλεσα».

Εσωτερικεύοντας μια ευθύνη, που σε καμία περίπτωση δεν τους αναλογεί, οι γυναίκες που κακοποιούνται κυριαρχούνται από αισθήματα ενοχής και ντροπής, τα οποία δημιουργούν σημαντικά εμπόδια στην αποκάλυψη και καταγγελία της βίας.

Η «μαθημένη αβοηθησία»
Οι επαναλαμβανόμενες οδυνηρές εμπειρίες κακοποίησης και το τραυματικό είδος του δεσμού με το θύτη –που ενδυναμώνεται σε περιόδους μεταξύ των περιστατικών, όταν ο θύτης είναι ήρεμος, στοργικός και απολογητικός– οδηγεί τις επιζώσες σε παραλυσία, αίσθηση ανεπάρκειας και ανικανότητας υποστήριξης του εαυτού.

Σε αυτή την κατάσταση της λεγόμενης «μαθημένης αβοηθησίας», τα θύματα έχουν την εντύπωση ότι δεν ασκούν κανένα έλεγχο στη ζωή τους, οπότε σταδιακά εγκαταλείπουν την ιδέα της ανεξαρτητοποίησης μέσω της φυγής.

Μάλιστα, η φυγή λαμβάνει, τρομακτικές διαστάσεις εξαιτίας του φόβου: Φόβος διαρκής μέσα στη σχέση, για το τι θα συμβεί την επόμενη στιγμή. Φόβος ότι ο δράστης θα κάνει κακό σε εκείνη και τα παιδιά, άμα φύγουν. Φόβος ότι δεν θα γίνει πιστευτή. Φόβος κοινωνικού στιγματισμού.

Τέλος, και η οικονομική βία και εξάρτηση από τον κακοποιητή συνιστά σημαντικό ανασταλτικό παράγοντα. Ειδικά σε περιπτώσεις που γυναίκες δεν εργάζονται, νιώθουν εξαιρετικά αδύναμες να φύγουν, καθώς πιστεύουν ότι δεν θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της καθημερινότητας, κυρίως δε όταν έχουν παιδιά.

Φτιάξε ένα πλάνο φυγής
Αν θες να ξεφύγεις από μια κακοποιητική σχέση είναι αναγκαίο να μεθοδεύσεις τη φυγή σου. Επειδή κατά το χωρισμό ο δράστης βλέπει πως χάνει τον απόλυτο έλεγχο στη ζωή της συντρόφου/συζύγου του, εξαγριώνεται και προσπαθεί με κάθε μέσο να αποτρέψει τη φυγή. Το δεδομένο αυτό κάνει αναγκαία τη λήψη μέτρων προστασίας, την κατάρτιση ενός «Σχεδίου Ασφαλείας» από μεριά της επιζώσας.

Παρακάτω, μπορείς να βρεις κάποια ενδεικτικά βήματα που είναι χρήσιμο να έχεις κατά νου αν θες να ξεφύγεις από μια βίαιη σχέση. Φυσικά το κάθε πλάνο απόδρασης δεν μπορεί παρά να είναι εξατομικευμένο, προσαρμοσμένο στις ανάγκες της κάθε γυναίκας, αφού μόνο εκείνη γνωρίζει τι είναι καλύτερο και ασφαλές για την ίδια και τα παιδιά της. Στο τέλος του άρθρου θα αναφερθούμε σύντομα τόσο στις νομικές ενέργειες που μπορούν να κάνουν τα θύματα, όσο και στις πρόνοιες του νόμου για την προστασία τους.

ΠΛΑΝΟ ΦΥΓΗΣ

Φορείς υποστήριξης
Κάθε επιζώσα μπορεί να ξεφύγει από την κακοποίηση αν «ξεκλειδώσει» τη δύναμη που κρύβει μέσα της. Σε αυτή τη διαδρομή δεν είσαι μόνη. Απευθύνσου στους κατάλληλους φορείς για εξειδικευμένη υποστήριξη. Μίλησε στους ανθρώπους που εμπιστεύεσαι.

Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900
Είναι μια υπηρεσία της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων που δίνει τη δυνατότητα στα θύματα έμφυλης/ενδοοικογενειακής βίας ή σε τρίτα πρόσωπα, να επικοινωνήσουν σε 24ωρη βάση (καθημερινά, όλο το χρόνο) με εξειδικευμένο προσωπικό (ψυχολόγους, κοινωνιολόγους κλπ) που θα τους παράσχει πληροφορίες και υποστήριξη. Υπάρχει δυνατότητα και ηλεκτρονικής επικοινωνίας μέσω e-mail στη διεύθυνση sos15900@isotita.gr

Συμβουλευτικά Κέντρα
Τα Συμβουλευτικά Κέντρα της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων και των Δήμων είναι δομές που παρέχουν δωρεάν υπηρεσίες στις επιζώσες έμφυλης/ενδοοικογενειακής βίας.

Οι υπηρεσίες περιλαμβάνουν:

ψυχολογική, νομική και εργασιακή συμβουλευτική
παραπομπή σε ξενώνες
Συμβουλευτικά Κέντρα υπάρχουν σε Αθήνα (Σύνταγμα, Ομόνοια), Πειραιά, Ιωάννινα, Ηράκλειο Κρήτης, Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα, Κοζάνη, Κομοτηνή, Λαμία, Λάρισα, Μυτιλήνη, Πάτρα, Σύρο και Τρίπολη. Επίσης, Συμβουλευτικά Κέντρα έχουν και οι δήμοι Αλεξανδρούπολης, Άρτας, Βέροιας, Ελευσίνας, Ζακύνθου, Θήβας, Καβάλας, Καλαμάτας, Καρδίτσας, Κεφαλονιάς, Καστοριάς, Κατερίνης, Κερατσινίου-Δραπετσώνας, Κορίνθου, Κω, Περιστερίου, Πρέβεζας, Πύργου, Ρεθύμνης, Ρόδου, Σερρών, Τρικκαίων, Φλώρινας, Φυλής, Χαλανδρίου, Χαλκιδέων και Χίου. Διευθύνσεις και τηλέφωνα επικοινωνίας θα βρεις εδώ: http://www.isotita.gr/emfyli-via/

Κέντρο Διοτίμα
Σε επιζώσες ελληνίδες και μετανάστριες, κατοίκους της περιφέρειας Αττικής δωρεάν οι παρακάτω υπηρεσίες:

βραχείας διάρκειας ψυχοκοινωνική στήριξη
νομική συμβουλευτική και δικαστική εκπροσώπηση, συμπεριλαμβανομένης της κάλυψης των δικαστικών εξόδων
Οι παραπάνω υπηρεσίες παρέχονται και σε προσφύγισσες επιζώσες έμφυλης βίας που διαμένουν στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τη Λέσβο και τη Σάμο.

https://diotima.org.gr/anagnorise-ta-simadia-tis-vias-se-mia-schesi/

 

Άνοιξε τις πύλες του το φεμινιστικό φεστιβάλ

Με συλλογικότητα, διεκδίκηση κι αλληλεγγύη απαντά η συλλογικότητα «Συνέλευση 8 Μάρτη» στη δυστοπία του σεξισμού, του πολέμου, της κοινωνικής αδικίας και διοργανώνει το πρώτο φεμινιστικό φεστιβάλ σήμερα και αύριο, στην Αθήνα.

«Για δύο μέρες θα βρεθούμε στον όμορφο κήπο του Συλλόγου Αρχαιολόγων (ΣΕΑ) για να συζητήσουμε και να γνωριστούμε, να ακούσουμε μουσική, να δούμε stand up comedy, να απολαύσουμε βιβλία και εκθέσεις φωτογραφίας, να οργανωθούμε και να διασκεδάσουμε, σε έναν ασφαλή φεμινιστικό χώρο για όλες και όλα» σημειώνουν οι διοργανωτές, που έχουν ετοιμάσει ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον πρόγραμμα με εκδηλώσεις, συζητήσεις και workshops (*).

Στην αποψινή συναυλία (9 μ.μ.) θα συμμετέχουν οι Ηλίας Βαμβακούσης, Μυρτώ Βασιλείου, Σαβίνα Γιαννάτου, Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, Δάφνη Κριθαρά, Γιάννης Παπαγεωργίου, Αγγελική Τουμπανάκη, Eliana one woman band, Nalyssa Green, JazzMatazz και Idra Kayne. Αύριο (8.30 μ.μ.) η βραδιά έχει Stand up comedy με τους: Δήμητρα Θωμά, Οδέττη Κουγέα, Μαρία Κουφομανώλη, Νικολέτα Μαντά, Δήμητρα Νικητέα, Έμιλυ Ντάνου και Αγγέλα Πατσιαδά. Στη συναυλία της Κυριακής θα έχουμε να ακούσουμε τους Babo Koro, Ζυγιά Αλάι και μέλη του εγχειρήματος Τραγούδι Μήνυμα Αντίστασης.

Αναλυτικά το πρόγραμμα συζητήσεων και workshops


Σάββατο

3:30 – 5:30μμ

Συζήτηση Νο 1: Ζωντανές μας θέλουμε: Έμφυλη βία και γυναικοκτονίες. #Πες την με το όνομά της
Συντονίστρια: Χρύσα Τσικαλουδάκη, Συνέλευση 8 Μάρτη

Μαρία Λούκα, δημοσιογράφος-σεναριογράφος
Νατάσσα Κεφαλληνού, υπεύθυνη επικοινωνίας-Κέντρο Διοτίμα
Αγγελική Σεραφείμ, δικηγορίνα
Δήμητρα Τζανάκη, ιστορικός- πολιτική επιστημόνισσα, ΚΕΔΙΒΙΜ-κριτικές ανθρωπιστικές επιστήμες (ΕΚΠΑ)
Αναστασία Χαλκιά, Δρ. Κοινωνιολογίας ΕΚΠΑ

6:00 – 8:30μμ

Συζήτηση Νο2: Oύτε πόλεμο που μας καταστρέφει ούτε ειρήνη που μας καταπιέζει: Φεμινιστική αντιπολεμική αντίσταση
Συντονίστρια: Κατερίνα Γιαννούλια, Συνέλευση 8 Μάρτη και Γραμματεία Ισότητας ΑΔΕΔΥ

Άντζελα Δημητρακάκη, συγγραφέας και ιστορικός τέχνης
Τζούντιθ Καρρέρας, Ισπανία, υπογράφουσα του Φεμινιστικού αντιπολεμικού μανιφέστου, περιοδικό Viento Sur
Σίσσυ Βωβού, μέλος του σωματείου για τα γυναικεία δικαιώματα «Το ΜΩΒ»
Ματίνα Παπαχριστούδη, δημοσιογράφος
Προβολή ταινίας : Mothers of Revolution (2021) για το αντί-πυρηνικό φεμ κίνημα του Greenham Common

Κυριακή, 3:00 – 5:00μμ

Συζήτηση Νο3: Δεν είναι ισότητα αν δεν είναι για όλες/α: Ίσα δικαιώματα στο γάμο, στη γονεϊκότητα, στην εργασία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα
Συντονίστρια: Δήμητρα Γεωργιάδου, κοινωνική ανθρωπολόγος

Ελευθερία Κουμάντου, δημοσιογράφος
Εκπρόσωπος Orlando-Ψυχική υγεία χωρίς στίγμα
Βανέσα Βενέτη, τρανς ακτιβίστρια
Αντώνης Σιγάλας, λυρικός τραγουδιστής και ακτιβιστής

5:30-7:30

Συζήτηση Νο 4: Σωματεία ενάντια στο σεξισμό: Η έμφυλη βία στη δουλειά μας – Οι φεμινιστικές αντιστάσεις
Συντονίστρια: Καλλιρρόη Γεντιλίνη, ΣΕΜΙΣΕΑ-Σωματείο Εργαζομένων σε Μονάδες - Ιδρύματα - Σχολεία Ειδικής Αγωγής
Ράνια Παπαγεωργίου, Συνέλευση 8 Μάρτη, μέλος συλλόγου εργαζομένων ΓΓ Εμπορίου
Χαρά Νίκα, πρόεδρος ΕΛΜΕ Εύβοιας
Φύλλη Γεωργιάδου, μέλος ΔΣ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής & μέλος του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου
Αντριάνα Ανδρέοβιτς, ΣΕΗ-Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών
Κατερίνα Χουδαλάκη, μέλος του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών
Μάνια Σωτηροπούλου, ΣΕΡΕΤΕ –Πανελλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση
Γεωργία Πετράκη, Καθηγήτρια, Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών

Workshops

Κυριακή, 4:30-5.30μμ

1. ΗΠΑ-Αμβλώσεις. Τις θέλουμε δημόσιες, ασφαλείς, δωρεάν. Χωρίς κηδεμονίες ή ερωτήσεις
Συντονισμός: Πόπη Καλογεροπούλου, Συνέλευση 8 Μάρτη

Αλέκα Μακρή, γυναικολόγος
Σάρον Σμιθ, αμερικανίδα φεμινίστρια/πολιτική ακτιβίστρια

2. Κύκλος φεμινιστικής ποίησης: «Μια Λιτανεία Επιβίωσης»
Συντονισμός: Ελένη Χριστοπούλου, ποιήτρια και εργαζόμενη στο δήμο Καλλιθέας, Κατερίνα Σεργίδου, ερευνήτρια σπουδών Φύλου και Φεμινισμού, Συνέλευση 8 Μάρτη

Συνομιλούν: Παυλίνα Μάρβιν, συγγραφέας
Αναστασία Μιχοπούλου, ιστορικός τέχνης, ποιήτρια

Σάββατο, 6:00- 8:00μμ

Κύκλος φιλοσοφικού διαλόγου (P4C) για παιδιά και εφήβους
Ανοίγουμε τον χώρο στα παιδιά να μιλήσουν, να ανταλλάξουν σκέψεις και να στοχαστούν πάνω στο ζήτημα της προσωπικής ταυτότητας.
Τα παιδιά ως 10 ετών θα διερευνήσουν το ερώτημα της προσωπικής εικόνας και της εικόνας φύλου που διαμορφώνει ή και επιβάλλει το ρούχο.
Τα μεγαλύτερα παιδιά και οι έφηβοι θα σχηματίσουν έναν ελεύθερο και ανοιχτό κύκλο στοχασμού και διαλόγου, όπου θα κολυμπήσουν στα βαθιά του θέματος του αυτοπροσδιορισμού φύλου. Τι σκέφτονται, πώς το αντιμετωπίζουν, τι αλλάζει γύρω τους και μέσα τους;
Οι φιλοσοφικοί διάλογοι πραγματοποιούνται με τη μέθοδο της Φιλοσοφίας για Παιδιά (P4C) υπό τον συντονισμό της υπ. Δρ. Φιλοσοφίας για Παιδιά Άννας Ντιντή.

Κυριακή 5:00-6:00μμ

Θεατρικό εργαστήρι για παιδιά Α,Β,Γ Δημ. από την ομάδα ΑΠ!ΚΟ
«όλοι οι κόμποι του χαλιού έχουν ισότιμη αξία ανεξάρτητα απ’ το χρώμα τους.» Μάγια Αγγέλου
Υφαίνοντας τις δικές μας ιστορίες σε ένα βιωματικό εργαστήρι για παιδιά ηλικίας Α, Β και Γ δημοτικού.

Εμψύχωση εργαστηρίου:
Αριάδνη Ζωίδη: ψυχολόγος, παιδαγωγός θεάτρου και εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού
Παναγιώτα Σταθάκου: μουσικοπαιδαγωγός, παιδαγωγός θεάτρου και εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού.
Ξένη Ασημακοπούλου: ψυχοπαιδαγωγός (MA), συστημική ψυχοθεραπεύτρια, εμψυχώτρια παιδαγωγικής θεάτρου και θεατρικού παιχνιδιού

Έκθεση φωτογραφίας
*Έκθεση φωτογραφίας της Χλόης Κριθαρά, φωτογράφου – φωτορεπόρτερ, από την 8η Μάρτη 2022 στο Μεξικό.

*Σε περίπτωση βροχής υπάρχει η δυνατότητα μεταφοράς των συζητήσεων στον εσωτερικό χώρου του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων.

https://www.google.com/amp/s/www.efsyn.gr/ellada/koinonia/347836_anoixe-tis-pyles-toy-feministiko-festibal?amp

 

• 
  
  
  • Το σεξ χωρίς συναίνεση είναι βιασμός. Είναι τόσο απλό - δεν υπάρχουν «γκρίζες» ζώνες.​

​

Είναι βιασμός εάν το θύμα βρίσκεται υπό την επήρεια ποτών ή ναρκωτικών ∙ ή αν έχει αποφασίσει να πάει στο σπίτι με κάποιον ∙ ή αν φοράει αποκαλυπτικά ρούχα. Και εξακολουθεί να είναι βιασμός ακόμα και αν το θύμα δεν έχει πει ξεκάθαρα «όχι» ή δεν έχει αντισταθεί.
Ωστόσο, μόνο 12 ευρωπαϊκές χώρες από τις 31 που αναλύθηκαν από τη Διεθνή Αμνηστία έχουν νόμους που ορίζουν τον βιασμό ως σεξ χωρίς συναίνεση: Βέλγιο, Κροατία, Κύπρος, Δανία, Γερμανία, Ελλάδα, Ισλανδία, Ιρλανδία, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Σουηδία και Ηνωμένο Βασίλειο.
 
Η Ιρλανδία είναι μόλις μία από τις 12 ευρωπαϊκές χώρες που ορίζουν τον βιασμό ως σεξ χωρίς συναίνεση. Φωτογραφία: Paul Faith/AFP/Getty Images.

Στην πλειονότητα των ευρωπαϊκών χωρών, για να θεωρηθεί ένας βιασμός ως έγκλημα, ο νόμος εξακολουθεί να απαιτεί εξαναγκασμό, χρήση βίας ή απειλές βίας - ή ανικανότητα υπεράσπισης του εαυτού. Όμως, οι περισσότεροι βιασμοί δεν ταιριάζουν στα στερεότυπα, όπως εκείνο ενός «ξένου που βγήκε μέσα από τους θάμνους». Μάλλον οι γυναίκες και τα κορίτσια βιάζονται συχνά από έναν φίλο ή έναν σύντροφό τους, ή έχουν μια αντίδραση σοκ και παγώνουν, και είναι πολύ συχνό να μην υπάρχει σωματική βία.
Χάρη, ωστόσο, στις γενναίες γυναίκες, τις επιζήσασες και τους/τις συμμάχους τους που μοιράστηκαν με θάρρος τις εμπειρίες τους και διοργάνωσαν εκστρατείες ζητώντας την αλλαγή, οι στάσεις - και οι νόμοι - αλλάζουν σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η Δανία είναι η τελευταία χώρα στην Ευρώπη που υιοθέτησε μια νομοθεσία που ορίζει τον βιασμό με βάση την απουσία συναίνεσης, μετά την Κροατία.
Η Διεθνής Αμνηστία έχει υποστηρίξει εκστρατείες και ακτιβίστριες/ές σε ολόκληρη την Ευρώπη, παίζοντας τον δικό της ρόλο της στην πίεση των κυβερνήσεων ώστε να εισαγάγουν μεταρρυθμίσεις. Στην Ελλάδα, η Διεθνής Αμνηστία είχε άμεση επίδραση στο τελικό αποτέλεσμα της μεταρρύθμισης του νόμου, μέσω της συνεχιζόμενης υπεράσπισης και της εκστρατείας της μέχρι την τελευταία στιγμή, και μέσα από δημόσιες δηλώσεις που καταδίκαζαν έντονα την αρχικά προβληματική στάση της τότε κυβέρνησης. Αυτό τράβηξε την προσοχή των μέσων ενημέρωσης και η επακόλουθη πίεση που άσκησε στην κυβέρνηση η Διεθνής Αμνηστία σε συνεργασία με συλλογικότητες και υπερασπίστριες/ές των γυναικείων δικαιωμάτων οδήγησε τους βουλευτές/ριες να τροποποιήσουν τον νόμο ώστε να αλλάξουν τον ορισμό του βιασμού από τον Ιούλιο του 2019.
 
Τολμηρές γυναίκες, επιζήσασες και οι σύμμαχοί τους, μοιράστηκαν με δύναμη τις εμπειρίες τους και διοργάνωσαν εκστρατείες για την αλλαγή. Φωτογραφία: Phil Nijhuis.

Άλλες χώρες όπως η Φινλανδία, οι Κάτω Χώρες, η Ελβετία και η Σλοβενία εξετάζουν επίσης το ενδεχόμενο μεταρρύθμισης των παρωχημένων νόμων τους ώστε να βασίζονται στη συναίνεση. Τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους, η ισπανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ένα νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της σεξουαλικής βίας που περιλαμβάνει τη μεταρρύθμιση του νομικού ορισμού του βιασμού ώστε να ευθυγραμμιστεί με το διεθνές δίκαιο και τα πρότυπα για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Εδώ βλέπουμε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες όπου, χάρη στην αποφασιστική εκστρατεία που συχνά οδηγείται και ωθείται από τις ίδιες τις επιζήσασες βιασμών, οι νόμοι για τον βιασμό έχουν αλλάξει προς το καλύτερο τα τελευταία πέντε χρόνια:
Δανία
Στις 17 Δεκεμβρίου 2020, μετά από πολλά χρόνια εκστρατείας από συλλογικότητες για τα δικαιώματα των γυναικών και ομάδες επιζήσασων βιασμού, με την υποστήριξη της Διεθνούς Αμνηστίας, το δανικό κοινοβούλιο ενέκρινε τελικά νομοθεσία που αναγνωρίζει ότι το σεξ χωρίς συναίνεση είναι βιασμός. Το νομοσχέδιο έγινε δυνατό μετά από συμφωνία μεταξύ των μερών για την τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα τον Σεπτέμβριο.
Ο νέος νόμος που εισάγει τη νομοθεσία για τον βιασμό με βάση τη συναίνεση είναι μια ιστορική νίκη για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη χώρα, όπου η Διεθνής Αμνηστία έχει πιέσει για αλλαγή. Μια έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας που κυκλοφόρησε το 2019 περιγράφει λεπτομερώς τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στη Δανία στην πρόσβαση στη δικαιοσύνη σε περιπτώσεις βιασμού.
Είμαστε πεπεισμένες/οι ότι, με επικεφαλής τις επιζήσασες, η Δανία μπορεί να κάνει το επόμενο βήμα για να ανταποκριθεί στην εικόνα της ως χώρας όπου υπάρχει ισότητα των φύλων, και να εμπνεύσει άλλες χώρες στην Ευρώπη να την ακολουθήσουν
Anna Błuś
Η Ερευνήτρια για τα Γυναικεία Δικαιώματα της Διεθνούς Αμνηστίας, Anna Błuś, λέει ότι οι υπερασπίστριες/ες δικαιωμάτων πάλεψαν για αυτή τη στιγμή για χρόνια. Η νομική μεταρρύθμιση που στοχεύει στη διασφάλιση ότι η σεξουαλική αυτονομία όλων γίνεται σεβαστή και προστατεύεται στη Δανία, είναι ένα τεράστιο επίτευγμα των επιζήσασων βιασμού, ακτιβιστριών/ών, γυναικείων οργανώσεων και οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
«Η αλλαγή του νόμου είναι ένα τεράστιο θετικό βήμα που θα πρέπει να συνοδεύεται από θεσμικές και κοινωνικές αλλαγές, καθώς και ολοκληρωμένη εκπαίδευση γύρω από τη σεξουαλικότητα και τις σχέσεις, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής συναίνεσης. Είμαστε πεπεισμένες/οι ότι, με επικεφαλής τις επιζήσασες, η Δανία μπορεί να κάνει το επόμενο βήμα για να ανταποκριθεί στην εικόνα της ως χώρας όπου υπάρχει ισότητα των φύλων, και να εμπνεύσει άλλες χώρες στην Ευρώπη να την ακολουθήσουν,» είπε.
Σουηδία
Το 2013, η Σουηδία κλονίστηκε από την απόφαση ενός δικαστηρίου να απαλλάξει τρεις νεαρούς άνδρες που κατηγορούνταν για βιασμό ενός 15χρονου κοριτσιού με ένα μπουκάλι κρασιού, μέχρι να αιμορραγήσει. Η τελική ετυμηγορία του δικαστή περιλάμβανε τη σοκαριστική φράση: «Οι άνθρωποι που εμπλέκονται σε σεξουαλικές δραστηριότητες κάνουν τα πράγματα φυσικά στο σώμα ο ενός του άλλου/ης με αυθόρμητο τρόπο, χωρίς να ζητούν τη συναίνεσή τους.»
Η απόφαση πυροδότησε το σχηματισμό ενός νέου εθνικού κινήματος που ονομάστηκε FATTA («Get It»), το οποίο αποσκοπούσε στο να κάνει τον νόμο να αναγνωρίσει το απλό γεγονός ότι το σεξ χωρίς συναίνεση είναι βιασμός. Πέντε χρόνια μετά, τον Μάιο του 2018, και με την υποστήριξη του παγκόσμιου κινήματος #MeToo, στο οποίο ηγούνταν άνθρωποι από όλο τον κόσμο, η εκστρατεία πέτυχε τον στόχο της. Στο σουηδικό κοινοβούλιο ψηφίστηκε η νέα νομοθεσία με συντριπτική πλειοψηφία.
Σχεδόν δύο χρόνια μετά την έναρξη ισχύος του νόμου, οι σουηδικές αρχές δημοσίευσαν τα αποτελέσματα μιας αξιολόγησης σχετικά με την εφαρμογή του, με όλες τις υποθέσεις που καταγγέλθηκαν, διώχθηκαν και δικάστηκαν το 2019. Ο νέος νόμος ποινικοποιεί τη σεξουαλική επαφή και σχετικές σεξουαλικές πράξεις με κάποιον/α που δεν συμμετέχει εθελοντικά, και έχει οδηγήσει σε σημαντική αύξηση στις καταδίκες και σε μικρότερο βαθμό, στις διώξεις σε υποθέσεις που πριν από δύο χρόνια δεν θεωρούνταν βιασμοί στον νόμο. Αυτές περιλαμβάνουν καταστάσεις στις οποίες το θύμα «παγώνει» ή εκπλήσσεται και δεν έχει χρόνο να αντιδράσει. Πρόκειται για μια ενθαρρυντική εξέλιξη που θα πρέπει τελικά να συμβάλει στη μεγαλύτερη πρόσβαση στη δικαιοσύνη για πολλές επιζήσασες βιασμών.
Ελλάδα
 
Εκατοντάδες άνθρωποι διαδήλωσαν ενάντια στον βιασμό και τον σεξισμό στην Ελλάδα. Φωτογραφία: Sopa Images

Τον Ιούνιο του 2019, η Ελλάδα έγινε η ένατη χώρα στην Ευρώπη που αναγνώρισε την απλή νομική αλήθεια ότι το σεξ χωρίς συναίνεση είναι βιασμός, μετά από μια δραματική στροφή του τότε Υπουργείου Δικαιοσύνης.
Μετά από έντονους μήνες εκστρατείας από τη Διεθνή Αμνηστία και τις γυναικείες συλλογικότητες, το Υπουργείο Δικαιοσύνης ανακοίνωσε τον Ιούνιο του 2019 μια πρόταση για την τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα, συμπεριλαμβάνοντας τον ορισμό του βιασμού. Ωστόσο, η αρχική προτεινόμενη αλλαγή δεν ήταν συμβατή με το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα και δεν ήταν σύμφωνη με τις εκκλήσεις των εκστρατειών.
Η Διεθνής Αμνηστία κλιμάκωσε τις κινήσεις συνηγορίας και εξέδωσε επίσης μια ισχυρή δήλωση που καταδίκαζε την πρόταση, ενώ οι γυναικείες οργανώσεις κινητοποιήθηκαν ταυτόχρονα, διαδηλώνοντας έξω από το Κοινοβούλιο, και ασκώντας επίσης κριτική στην αρχική πρόταση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η δημόσια δήλωση της Διεθνούς Αμνηστίας και η οργή των γυναικών αναπαράχθηκαν από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, διαδίδοντας το μήνυμα περαιτέρω.
Την επομένη μέρα, ο Υπουργός Δικαιοσύνης έκανε στροφή και τροποποίησε την προτεινόμενη μεταρρύθμιση, έτσι ώστε το σεξ χωρίς συναίνεση να ποινικοποιηθεί ως βιασμός. Το Κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ της αλλαγής του ορισμού του βιασμού στον νόμο, με τη νέα νομοθεσία να τίθεται σε ισχύ τον Ιούλιο του 2019.
Ισλανδία
Μετά από χρόνια εκστρατείας από ακτιβίστριες/ές των γυναικείων δικαιωμάτων, ένα νομοσχέδιο-ορόσημο ψηφίστηκε ομόφωνα στο κοινοβούλιο της Ισλανδίας τον Μάρτιο του 2018, καθιστώντας τις σεξουαλικές σχέσεις με ένα άτομο παράνομο, εκτός εάν υπάρχει η ρητή συναίνεσή του. Σύμφωνα με τον νόμο, η συναίνεση πρέπει να εκφράζεται με σαφήνεια και εκούσια.
Ισπανία
 
Διαδηλώτριες/ές κρατούν ένα πλακάτ που γράφει "Όχι σημαίνει όχι" στην Ισπανία. Φωτογραφία: AFP via Getty Images

Στην Ισπανία, η κυβέρνηση ανακοίνωσε το 2019 ότι σκοπεύει να αλλάξει το νόμο ώστε να αναγνωρίσει το σεξ χωρίς συναίνεση ως βιασμό, ως απάντηση στις εκτεταμένες διαδηλώσεις μετά από μια υπόθεση ομαδικού βιασμού στην οποία το δικαστικό σύστημα απέτυχε να αποδώσει δικαιοσύνη στις επιζήσασες. Η Διεθνής Αμνηστία διεξάγει εκστρατεία για αυτό το ζήτημα μαζί με ακτιβίστριες/ές των γυναικείων δικαιωμάτων και σε αυτή τη χώρα.
Στην πολυδημοσιευμένη υπόθεση της La Manada (Η Αγέλη των Λύκων), πέντε άντρες που κατηγορήθηκαν για βιασμό κρίθηκαν ένοχοι για το μικρότερο αδίκημα της σεξουαλικής κακοποίησης, καθώς το πρωτοδικείο κατά τη γνώμη του δεν βρήκε στοιχεία βίας ή εκφοβισμού. Ενώ ένα ανώτερο δικαστήριο διαφώνησε με αυτό το εύρημα και καταδίκασε τους άντρες για βιασμό, η υπόθεση πυροδότησε διαδηλώσεις και αποκάλυψε την ανεπάρκεια του ισπανικού ποινικού δικαίου, το οποίο επί του παρόντος δεν θεωρεί το σεξ χωρίς συναίνεση ως βιασμό εάν δεν υπάρχει σωματική βία ή εκφοβισμός.
Στις αρχές του Μαρτίου 2020, η Ισπανία ανακοίνωσε επιτέλους ένα νέο νομοσχέδιο σχετικά με μια ολοκληρωμένη ανταπόκριση στη σεξουαλική βία, συμπεριλαμβανομένης της μεταρρύθμισης του νομικού ορισμού του βιασμού, ώστε να ευθυγραμμιστεί με το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα και να επικεντρωθεί στη συναίνεση. Χαιρετίστηκε ως νίκη για τις επιζήσασες βιασμού και για τις αμέτρητες γυναίκες, αγωνίστριες/ές και ακτιβίστριες/ές που πίεσαν για μεταρρυθμίσεις στον νόμο, την πολιτική και την πρακτική μέσω των διαδηλώσεών τους και των δράσεών τους στον δρόμο. Το νομοσχέδιο δεν είχε σταλεί ακόμη στο Κοινοβούλιο τη στιγμή που γραφόταν αυτό το κείμενο.
Ολλανδία
 
Άνθρωποι στην Ολλανδία συμμετέχουν στην εκστρατεία της Διεθνούς Αμνηστίας "Ας μιλήσουμε για το Ναι". Φωτογραφία: Phil Nijhuis.

Τον Νοέμβριο του 2020, ο Ολλανδός Υπουργός Δικαιοσύνης και Ασφάλειας ανακοίνωσε την πρόθεση της κυβέρνησης να τροποποιήσει την ολλανδική νομοθεσία περί βιασμού, ώστε κάθε μη-συναινετικό σεξ να οριστεί ως βιασμός. Σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο, εάν δεν υπάρχουν αποδείξεις εξαναγκασμού, το αδίκημα δεν θεωρείται βιασμός.
Η ανακοίνωση του υπουργού απαντούσε στη δημόσια κριτική, συμπεριλαμβανομένης εκείνης από τη Διεθνή Αμνηστία, σε μια αρχική πρόταση για την καθιέρωση ενός νέου ποινικού αδικήματος: τη «σεξουαλική επαφή ενάντια στη βούληση ενός ατόμου», που θα τιμωρούνταν με τη μισή ποινή από εκείνη του βιασμού. Η συγκεκριμένη διατύπωση της μεταρρύθμισης θα δημοσιευθεί το νέο έτος.
Η σημασία της αλλαγής των νόμων για τους βιασμούς
Η αλλαγή των νόμων δεν θα εξαλείψει τον βιασμό, αλλά είναι ένα κρίσιμο βήμα σε αυτή την πορεία. Στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα για το είδος της κοινωνίας στην οποία θέλουμε να ζήσουμε. Δηλαδή, μια κοινωνία απαλλαγμένη από βιασμούς, και όπου η σεξουαλική αυτονομία και η σωματική ακεραιότητα όλων γίνονται σεβαστά και έχουν αξία.
Η μεταρρύθμιση του νόμου μπορεί να είναι ένα θεμελιώδες σημείο εκκίνησης για την αλλαγή συμπεριφορών και στάσεων, αλλά πρέπει επίσης να συνοδεύεται από συντονισμένες προσπάθειες αμφισβήτησης των βλαβερών μύθων για τον βιασμό και των έμφυλων στερεοτύπων.
Αλλάζοντας τους νόμους και διασφαλίζοντας τον τερματισμό της κατηγορίας του θύματος (victim-blaming) και των έμφυλων στερεοτύπων σε νομικές διαδικασίες, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μπορούν να διασφαλίσουν ότι οι μελλοντικές γενιές δεν θα αμφισβητήσουν ποτέ ότι το σεξ χωρίς συναίνεση είναι βιασμός και δεν θα αμφιβάλλουν ποτέ ότι οι δράστες θα τιμωρούνται.
https://www.amnesty.gr/news/article...ia-nai-nomoi-me-vasi-ti-synainesi-stin-eyropi

 

Τελικά τα κινήματα δεν είναι απαραίτητα.
Η ψήφιση του νόμου που ορίζει την γυναικοκτονία ως ιδιώνυμο αδίκημα δεν έγινε επειδή αγωνίστηκαν οι Κύπριες φεμινίστριες αλλά γιατί ήταν αποτέλεσμα ενδοσκόπησης και εσωτερικής αλλαγής που οδήγησε στην αυτοπραγμάτωση των Κυπρίων.
Όπως και να έχει με το καλό και στην Ελλάδα.

Η Βουλή των Αντιπροσώπων της Κύπρου ψήφισε την θέσπιση της «γυναικοκτονίας» ως ιδιώνυμου αδικήματος, ενσωματωμένου στον ειδικό νόμο για την πρόληψη και καταπολέμηση της βίας προς τις γυναίκες.
 
The Press Project
Κύπρος γίνεται έτσι μία από τις πρώτες χώρες της Ευρώπης που αναγνωρίζει νομικά ως ξεχωριστό αδίκημα τη γυναικοκτονία.
Η σχετική πρόταση ψηφίστηκε σε νόμο με 38 ψήφους υπέρ και 4 εναντίον.
Την πρόταση νόμου είχε καταθέσει η Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κύπρου Αννίτα Δημητρίου.
Σύμφωνα με τη DW, κ. Αννίτα Δημητρίου παρέθεσε ενώπιον του σώματος στοιχεία για τις γυναικοκτονίες των τελευταίων ετών στην Κύπρο. Συγκεκριμένα ανέφερε ότι το 2019 σημειώθηκαν 9 γυναικοκτονίες, 5 το 2020, 5 το 2021 και 1 το 2022. Όλα τα θύματα είπε η κ. Δημητρίου «έχασαν τη ζωή τους επειδή ήταν γυναίκες, από άνδρες που εμπιστεύτηκαν και που ασκούσαν εξουσία πάνω τους». Σημείωσε επίσης ότι η αναγνώριση του όρου «γυναικοκτονία» και η ένταξή του στην έννομη τάξη της Κύπρου, καθίσταται σήμερα περισσότερο παρά ποτέ επιτακτική, γιατί δίνει έμφαση στην ένταση, στην προέλευση και στην αιτία του εγκλήματος.
«Δίνουμε ακόμη ένα εργαλείο στη Δικαιοσύνη να εξετάσει το ζήτημα στην ουσία. Να το καταδείξει – ότι δολοφονήθηκε μία γυναίκα επειδή ήταν γυναικά», είπε σε δηλώσεις της η κ. Δημητρίου.
(Πηγή: https://thepressproject.gr/kypros-idionymo-adikima-i-gynaikoktonia/ )

 

Η «Κλυταιμνήστρα» της πρωτοποριακής βελγικής ομάδας tg STAN σε παγκόσμια πρεμιέρα στην Ελευσίνα

Οι συντελεστές της παράστασης που εντάσσεται στο «Αισχύλου πρότζεκτ» της 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης εξηγούν αυτό το μοναδικό εγχείρημα.

Όπως υποδηλώνει ο τίτλος, η παράσταση δεν ακολουθεί πλέον την οπτική του Αγαμέμνονα, αλλά αυτήν της Κλυταιμνήστρας. Αυτή η σύγχρονη προσαρμογή καταδεικνύει πόσο ο μισογυνισμός και η κακοποίηση εξακολουθούν να είναι αποδεκτές στη σύγχρονη κοινωνία, όπως συνέβαινε πριν από χιλιάδες χρόνια.

Οι tg STAN είναι ένα από τα σημαντικότερα σύνολα σύγχρονου θεάτρου στην Ευρώπη, με ρηξικέλευθη αισθητική και τρόπο προσέγγισης των μεγάλων κλασικών έργων, με θητεία τόσο στη σύγχρονη δραματουργία όσο και στο κλασικό ρεπερτόριο. Στην Ελλάδα έχουν εμφανιστεί με την εμβληματική παράσταση «Αντιγόνες» που είχε παρουσιαστεί στη Στέγη του ιδρύματος Ωνάση, αποκαλύπτοντας έναν μοναδικό τρόπο προσέγγισης και μεθοδολογίας.

https://www.lifo.gr/culture/theatro...kURAvJ1ac8ZGSfDLU5qbdKKhn3mUWlrILWGExZea9WGwo