Ανήκω χωρίς συναίσθημα ( ; )

Συμπερασματικά λοιπόν είτε εντός είτε εκτός BDSM context ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Η αλήθεια είναι ότι ασπάζομαι αυτή τη θέση και εν τέλει είναι πολύ πιθανό να έχω πέσει κι εγώ θύμα πολιτικής ορθότητας όταν διστάζω να το αναφέρω αυτό στα πλαίσια του BDSM.

Θα κρατήσω τελικά αυτό που έγραψε και ο @Stalker

 

Όχι, οι στρατηγοί διοικούν τις στρατιές τους, ο Καίσαρας όλους τους υπηκόους του. Managers that don't delegate tend to be not successful.

 

Άντε πάλι μα είστε ένα άτομο...όχι καίσαρας...όχι στρατηγός...βασιλιάς...άρα σας ανήκουν όλα τα αξίωματα...εκτός και αν τα σκορπίζετε...do you?

Ι cease my case though...

 

κάτσε μισό γιατί το είδα αλλιώς...

αν πχ. στο στορυ που γράφω ο Ethan ξελογιάσει τη Μάγια ως dominant και αυτή παραδωθεί στον έρωτα του; και ας μην έχουν υπάρξει ξεκάθαρα πλαίσια κυριαρχίας ή υποταγής αυτό είναι τύπου κατίσχυσης; επικράτησης του Dom ανευ ξεκάθαρης κυριαρχίας;

 

Έρως είναι η "φάση", που ένα σερνικό πιθήκι(1) βλέπει ένα θηλυκό πιθήκι(1) (και τ'ανάποδο)...
...παθαίνουν έναν ντουβρουντζά από το γκελάρισμα(2) μποθγουέιζ(3)...
...και μετ' ου πολύ το ρίχνουνε στον πήδο άνευ αύριο για τρεις με έξι μήνους καταιγιστικώς(3)...
...μέχρι να γκαστρωθεί και με τη βούλα το θηλυκό...
...για να βγεί το "χαρμάνι-μούλικο" πούναι και ατιμούλικο μέχρι να ψιλοσταθεί στα πόδια του(4)...
...ως πιστοποιητικό καλής εκτέλεσης για την επανάληψη του έργου όπου/όπως/όταν και με όποιο πιθήκι κάτσει εν τω άμα(5)...
...όπως υπαγορεύει ο εγγενής προγραμματισμός της νικηφόρας στρατηγικής του λειτουργικού του είδους (6)...
...για να φτουράει ώστε νάχει χρόνο να φιλοσοφάει (το είδος), σόου του σπικ(7)... υπάρχουν κι ατυχήματα(8), αφού...

Τα παραπάνω σε φραγκοδίφραγκα (που ξέρουμε τώρα)...
(1). Η απώλεια του "γουναρικού" καμιά διακοσαλίγα χιλιάδες χρόνια πριν δεν συνεπάγεται την διαγραφή δεδομένων στον "σκληρό", εκεί να δεις scripta manent, όχι μαλακίες πασατέμπο κι αρχίδια...
(2). Χημικόν είναι το θέμα μετά ηλεκτροτέτοιων πηγαινέλα και κάτι ψιλά, όμως όλο και κάτι λίγα ανακαλύπτουμε ακόμα, αλλά τεχνικού χαρακτήρος...
(3). Τόσο βαστάει το "χριμπανάκι" κι απέ τση δυο πίθ'κες, αναλόγως του ευρύτερου περιβάλλοντος και των "κατά τόπους" συνθηκών...
(4). Παλιά, πολύ-πολύ παλιάααα, έπαιρνε και 4-5 χρόνια για να σταθεί το μούλικο στο γκεζί, σήμερα 25-35 και βλέπουμε...
(5). Στις συναυλίες το λένε "μπιζ" (ξανά) και ακούγεται σε κάθε καλή παράσταση, όχι αναγκαστικά των ίδιων συντελεστών. Ή αλλιώς, κάτι σαν ISO, αλλά στο πιο λαρτζ πλουραλιστίκ...
(6). Γονίδιο τόχουν βαφτίσει, παλιοχαρακτήρας είναι και μας πάει γαμώντας (δημωδώς καλιακούτσα) εκόντες-άκοντες και κάνει πως δεν μας ξέρει κι από πάνω το τσογλάνι. Είθισται εσχάτως τα πεποιθήσεων αυτογνώμονα υπερβατικώς ελέω παραμύθας δίποδα να το λένε δικαίωμα, σαν στο πόκερ ένα πράμα, φοργιέται πολύ η πολιτικιά ορθότη αφού, σαν τα ρούχα του βασιλιά στο παιδικό παραμύθι...
(7). Και μιας κι είμαστε στο τσακίρ-κέφι του χάιπ, λέμε και καμιά αμπελοφιλοσοφία ιντετερμινιστικιά και καλά, από φιλοχλεχλέδες μέχρι οψίμους αμερικανοσοσιαλδημοκράτες βιολογικού θερμοκηπίου κι από ιδιοσυναισθηματικά αχτιβιστόπουλα έως μανιχαϊστικά συμβιβαστόπουλα τύπου "δεν έχεις τέλος μπαρμπα-Λιά", έτσι για την υστεροφημία ρε γαμώτο, πούλεγε κι η υπολοχαγός Φουσκωτή Τετρακεφάλου...
(8). ...τα οποία ατυχήματα είτε ξερόκλαδα είτε μεταλλάξεις, εξέλιξη είναι. Και η εξέλιξη δεν προσημαίνεται, ένεκα που η καργιόλα εν τοις πράγμασι αγνοεί τον παρατηρητή που την πέταγε -τέτοια καργιόλα σας λέω- προς θλίψιν, οδύνην και τάραχον των κομπορημομούντων δογματικών, δώσαμε-δώσαμε, που πιστεύουν το αντίθετο καταπώς αρμόζει σε κάθε ιερατείο, με μάξι φούστα ή γκιογκιό στο κεφάλι, ιρέλεβαντ, εχέσθημεν πατοκόρφως...
Τα υπόλοιπα "Νατάσα, νέξτ γίαρ γκαζπαζά"...

Εν κατακλείδι...
Συναίσθημα, αίσθημα, ορμέμφυτο, υψηλόν, χθαμαλόν, πολλά βαρύ και όχι, τον θες τον έρωτα μάνα μ'..; Δεν πασταδιάλα το παλιόπραμα, σιγά μην χαλαστούμε, και παρφέ-σοκολάτα να τον πεις, νο προμπ...
Αλλά άιντε ερωτεύσου μανίτσες μου πρώτα, άνευ θείου και φωσφόρου, ζακέτα και καμιά προφύλαξη να παίρνουτι, σούρνεται χαμηλός βαρομετρικός και μένταλ πανδημία, λατρείες μου, άσε που γίναμε και πολλοί...
Μέι δε φορς μπι γουίθ γιου...

 

Φυσικά και είναι.
Αλλά για να είμαστε σίγουροι ότι μιλάμε πάνω - κάτω για το ίδιο: σχέση Κυριαρχίας επέρχεται, αφού το υποτακτικό μέλος αιτηθεί από το Κυρίαρχο κάτι τέτοιο και το Κυρίαρχο αποφασίσει να κάνει αποδεκτό το αίτημα. Παρεμπιπτόντως, για να υπάρχει προοπτική να δημιουργηθεί πραγματικά σχέση Κ/υ θα πρέπει να γίνει μόνο έτσι, το υπό να αιτηθεί αλλιώς no chance κατά την εμπειρία μου.
Η κατίσχυση είναι η διαδικασία/φάση εκείνη που καθορίζεται η δυναμική, δηλαδή ποιος είναι από πάνω και ποιος από κάτω σε μια αλληλεπίδραση. Αν αυτή η αλληλεπίδραση θα αποκτήσει διάρκεια και θα γίνει σχέση είναι μια άλλη απόφαση. Και δεν αναιρεί την κατίσχυση.
Την προϋποθέτει. Όχι αντίστροφα, όμως. Η κατίσχυση δεν προϋποθέτει την σχέση Κυριαρχίας.

 

Ισχύει γενικά σε όλα τα θέματα αλλά στο προκείμενο:
Όταν ο συγκεκριμένος άνθρωπος σε κάνει να αναγνωρίσεις ότι ο Dom που προκύπτει είναι ακόμα πιο Κυρίαρχος από αυτόν που φανταζόσουν, έχουμε πραγματική Κυριαρχία και μάλιστα ισχυρότατα εδραιωμένη και άρα στα όρια του... ακατάλυτου  
Νο τερτίπια attached και βέβαια δεν μιλάμε για στιγμιαία πράγματα  
Υ.γ. στο παράθυρο απάντησης υπάρχει κάπου στην μέση των κουμπιών - εντολών ένα φατσακι, εκεί είναι τα εμοτικονς  

 

Να συνεχίσετε το διάβασμα. Έχει και άλλη "ύλη" για μελέτη.

 

Αν στην φράση εννοείτε ότι του έκατσε, δεν είναι κυριαρχία αλλά γκομενιλίκι.
Η κυριαρχία δεν στηρίζεται σε ξελόγιασμα αλλά σε κατάκτηση.

 

Χωρίς να κάνει όμως τον Κυρίαρχο κατακτητή;

 

Έτσι ακριβώς.
Το επισημαίνω γιατί είναι ο μόνος τρόπος και συχνά το λησμονούμε.

 

Η συλλογιστική είναι ότι ο κυρίαρχος είναι και κατακτητής ενώ το αντίστροφο δεν ισχύει απαραίτητα.