Ανήκω χωρίς συναίσθημα ( ; )

Ακατάληπτο ερώτημα.
Για τις δυνατότητες μου ασαφές.

 

Ευχαριστώ.

 

Αυτό...

Μαζί με αυτό, ευχαριστώ και τους δυο σας, με βοηθήσατε να το ξεκαθαρίσω/καταλάβω πλήρως.

 

Να κάνω μια μικρή διευκρίνιση. Δεν αναφέρθηκα σε κανένα σημείο του νήματος στις αιτίες του ερωτα. Αυτό είναι ένα άλλο μεγαλο κεφάλαιο από μόνο του.

Όταν γράφω ότι ο έρωτας είναι συναίσθημα εννοώ ότι βιώνεται ως συναισθημα.

Και το κλείνω το συγκεκριμένο θέμα από μεριάς μου εδω, δεν νομίζω ότι έχω να προσθέσω τίποτα άλλο.

 

Τωόντι.
Η υποταγή δεν έχει αυτοαναφορικό χαρακτήρα.
Ένα υποτακτικό άτομο, πρωτίστως συν-αισθάνεται το Κ στο οποίο ανήκει. Η Λατρεία στηρίζεται σε πρόσωπα που με τη σειρά τους αναπτύσσουν δυναμικές και συμβολισμούς.

 

Πώς συνδέεται το μη προσωποπαγές με την αυτοαναφορικότητα δεν μπορώ να το καταλάβω.

Μου φαντάζει λογικό άλμα.

Απο εκεί και πέρα.

Αν θεωρήσουμε την Κυριαρχία ως προσωποπαγή τότε αποκλείουμε απο το D/s, M/s το polyamory.

Δεν θεωρώ πως ο αποκλεισμός ενός συστήματος σκέψης και πρακτικής εφαρμογής στη δημιουργία σχέσεων έχει να προσφέρει κάτι.

Το αντίθετο, μόνο να ζημιώσει μπορεί ένας τέτοιος αποκλεισμός.

Και εν πάση περιπτώσει δεν μπορεί ένα ζευγάρι Κυριάρχων, απο κοινού, να αναλάβει ένα σκλάβο;

Φυσικά και μπορεί.

Πού είναι το προσωποπαγές και πού η αυτοαναφορικότητα;

Δεν μπορούν, πιο δύσκολο φυσικά, δυο Κυρίαρχοι να αποφασίσουν πως θα κατισχύσουν απο κοινού σε ένα σκλάβο;

Φυσικά και μπορούν.

Πού είναι το προσωποπαγές και πού η αυτοαναφορικότητα;

Είναι απόλυτα σεβαστό Ένας Κυρίαρχος να επιθυμεί να Είναι ο Ένας και Μοναδικός.

Γούστο Του και καπέλο Του.

Αλλά η Επιθυμία ενός Κυρίαρχου δεν μπορεί να καθορίσει την Κυριαρχία συνολικά ως προσωποπαγή.

Με εκτίμηση

Iagos

 

Θεωρώ πως όταν γράφουμε ότι η Κυριαρχία είναι πρωσοποπαγης θελουμε να διευκρινισουμε ότι απευθυνεται στον άνθρωπο που μας επικυριαρχησε και όχι στην γενικότερη φαντασιακή μας ανάγκη για το αποτέλεσμα μιας κυριαρχίας αορίστως.
Ότι η υποταγή είναι αποτέλεσμα της επικυριαρχίας ενός ή αν θέλετε περισσότερων Κ και όχι μιας ιδέας που χρησιμοποιεί εργαλειακα τον Κ.

Το αυτό και για τον έρωτα.

 

Ευτυχώς!

Δεν είναι μόνον η επιθυμία του Κυρίαρχου, είναι η φύση της Κυριαρχίας τέτοια που την καθιστά προσωποπαγή.
Από τον ορισμό του "προσωποπαγής", wikipedia:

1. (λόγιο) που είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με κάποιο συγκεκριμένο άτομο
   προσωποπαγές δικαίωμα είναι το δικαίωμα που δεν μπορεί να ασκηθεί παρά μόνο από συγκεκριμένο άτομο

 

Φυσικά και μπορεί/μπορούν κανείς δεν αντιλέγει σε αυτό... Το θέμα είναι σε ποιον από τους δύο θα είναι υποταγμένο το υ, όχι ποιόν/ποιους θα υπακούει

ΥΓ. Και μόλις γεννήθηκε ένα ωραίο θέμα συζήτησης (αν δεν έχει ήδη συζητηθεί)

 

Υποθέτω και στους δύο, βρίσκομαι σε δίλημμα.  

 

Είναι το λεγόμενο "damned if you do, damned if you don't"

Εγώ πάντως τείνω να συμφωνήσω με @margarita_nikolayevna, @Dark_Explorer και @gaby_m κυρίως για πρακτικούς λόγους και όχι γιατί θεωρώ κατηγορηματικά αδύνατο αυτό που λέει ο @Iagos, πχ ένας σκλάβος που ανήκει σε μια κοινότητα ανήκει σε όλη την κοινότητα και όχι σε κάποιον συγκεκριμένο ιδιοκτήτη. Τούτου λεχθέντος δεν ξέρω πόσον αυτό μπορεί να λειτουργήσει αλλά από την άλλη υπάρχουν πολλά πράγματα στο BDSM που δεν έχω ιδέα πως διάβολο καταφέρνουν να λειτουργούν αλλά τα έχω δει να λειτουργούν.

 

Και σε 2 και σε 3 και σε 13 μπορεί να υπακούει, στον Εναν ωστόσο θα είναι υποταγμένη κατά κυριολεξία.