Ανήκω χωρίς συναίσθημα ( ; )

Και στους δύο  

 

Είναι υποταγμένο και στους δύο ή απλά υπακούει τον ένα υποτασσόμενο στον άλλο;

Θα μου πεις ότι αυτό που αναφέρεις δεν είναι δανεισμός αλλά και πάλι με κάνει να αναρωτιέμαι.

 

Όχι όχι. Η δική μου εμπειρία (lived and observed) είναι ότι τα δύο Κ λειτουργούν σαν ένα, δηλαδή είναι κάτι αδιάσπαστο. Οπότε η υποταγή είναι στην 'ολότητα' που αποτελείται από 2 Κ μέρη. Το εξηγεί καθόλου αυτό? Μπορώ να αναφέρω λεπτομέρεις αλλά αργότερα  

 

https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Προσωποπαγής-Κυριαρχία-και-Τελετουργική-Ρουτίνα.96226/

 

Κοίτα, γνωρίζω προσωπικά περίπτωση ζεύγους Κ με πολλά υ και το έχω δει να λειτουργεί ενώ ταυτόχρονα δεν είχα ιδέα πως λειτουργούσε, εννοώ δεν ξέρω πως το έβλεπαν τα ίδια τα υ.

Από την άλλη "sufficiently advanced technology is indistinguishable from magic" που θα έλεγε και ο Clarke.

 

Θα επανέλθω αναφερόμενη στη δική μου εμπειρία ως υ υποταγμένο σε δύο Κ αλλά για την ώρα έχω να υποταχθώ σε 7-8 ωρίτσες ZOOM. A bientot.

 

ενδιαφέρον, παρόλ' αυτά διατηρώ τις επιφυλάξεις μου καθώς συμφωνώ με το παρακάτω

 

Έτσι, για τη χαρά του νοητικού παιχνιδιού θα κάνω μια εικασία: Εικάζω λοιπόν ότι αυτό μπορεί να λειτουργήσει προσθέτοντας τη φράση "σε ότι αφορά εμένα" μετά το "τα δύο Κ λειτουργούν σαν ένα" καθώς το πως το λύνουν αυτό μεταξύ τους είναι κάτι που δε σε αφορούσε, εσύ το μόνο που μπορούσες δεις εκ του αποτελέσματος είναι ότι λειτουργούσαν σαν ολότητα. Φαντάζομαι διατάραξη αυτής της ολότητας είναι σαν ένα Κ να αντικρούει τον εαυτό του ως προς το/τα υ του οπότε εκεί θα ερχόταν μοιραία το "αντίο κι ευχαριστώ για τα ψάρια".

 

Αν με ρωτούσαν, ως υ, γιατί υποστηρίζω ότι μπορείς (-ω) να έχεις μόνο ένα Αφεντικό, η απάντηση (πέρα από άλλες συναισθηματικές προτιμήσεις κλπ) είναι: γιατί αλλιώς νιώθω ότι ο ένας τραβάει από τη μια και ο άλλος από την άλλη.

Επομένως, θεωρητικά τουλάχιστον (για μένα), αν δυο Κ με «τραβάνε» προς την ίδια μεριά, μπορώ να υποταχθώ σε δυο Κ.

Και σκέφτομαι τη φράση (που δεν είναι δική μου): «Ο μόνος τρόπος μια υποτακτική να υποταχθεί σε δυο Κυριάρχους είναι ο ένας να είναι μέντορας του άλλου». Έτσι μου είναι κατανοητό. εμένα. Προφανώς δουλεύει και αλλιώς.

 

Και σε δύο να υποταχθεί ένα υ, πάλι για προσωποπαγή υποταγή μιλάμε γιατί υποτάσσεται σε πρόσωπα.

Το πράγμα αλλάζει και δεν είναι προσωποπαγές όχι όταν γίνονται περισσότερα του ενός τα πρόσωπα αλλά όταν ένα υ υποτάσσεται από άποψη ή επειδή δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά αλλά όχι ως προς το πρόσωπο, ως προς την κατάσταση που βρίσκεται. Λειτουργεί και αυτό, δεν γνωρίζω για πόσο χρονικό διάστημα όμως. Δεν γνωρίζω περιπτώσεις που να κράτησε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Πιθανότατα να υπάρχουν.

 

Νάτες και οι μαντικές ικανότητες!  

Και ναι, και όχι. Αν και μην νομίζεις ότι η υπόλοιπη απάντηση θα ειναι φοβερά profound:

Το όχι πρώτα. Δεν ήταν "σε ότι αφορά εμένα", αυτό που κάναμε και ο τρόπος που το κάναμε ήταν αρκετά standard practice. Δηλαδή εμείς οι 3, δεν κάναμε κάτι out of this world exceptional. Η ""σχολή"" που είχε εκπαιδεύσει τα δικά μου Κ και οι επιρροές που είχαν ήταν απλά αυτό, standard practice.

Τώρα το ναι. Δεν "λειτουργούσαν" απλά σαν ένα. Ήταν ένα. Δηλαδή στα μάτια μου ήταν σχεδόν, ένας άνθρωπος, ο Ένας, ο οποίος απλά τύχαινε να είναι σε δύο κομμάτια. Και δεν υπήρξε κάτι που να πρέπει "να λύσουν" μεταξύ τους, τουλάχιστον όχι κάτι το οποίο ποτέ να πήρα εγώ χαμπάρι. Βέβαια από την άλλη δεν μπορεί να είναι δύο άνθρωποι μαλλί με μαλλί στο παρασκήνιο και μπροστά στο υ να είναι υπόδειγμα αρμονίας και ζεν - δηλαδή πολύ αμφιβάλλω ότι θα μπορούσε να συντηρηθεί μια τέτοια κατάσταση για χρόνια.

Απλά τόσο είναι που μπορώ να επεκταθώ όταν το ερώτημα είναι στη γενική του μορφή 'γίνεται/δεν γίνεται' γιατί μία χαρά γίνεται. Και όχι επειδή το έκανα εγώ. Επειδή είναι κάτι που κάνουν οι άνθρωποι στο χώρο, όπως είναι κάτι και το να υπάρχουν υ ή/και σ που ανήκουν στο household (δεν λέω ότι είναι το ίδιο με αυτό που συζητάμε) και ένα κάρο συνδιασμοί όπως σ να έχουν δικά τους υ (ξέρω ξέρω - internal screaming intensifies) αλλά και πολλά άλλα.