Ανήκω χωρίς συναίσθημα ( ; )

Kαταρχήν και έχοντας κατά νου τον τίτλο του νήματος να πω ότι δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να ανήκει σε άνθρωπο χωρίς αυτό το ανήκειν (όπως όλες οι ανθρώπινες σχέσεις) να γεννά συναισθήματα.
Από κει και πέρα είναι δυνατόν ένας Κυρίαρχος να προσπαθήσει(και καλά θα κάνει, θα έλεγα) να ελέγξει-προς οποιαδήποτε κατεύθυνση- κατά το δοκούν και μέσω των κατάλληλων κινήσεων το πλήθος των εκδηλώσεων, τη συχνότητα ή την ένταση των συναισθημάτων τα οποία θα δημιουργήσει το ανήκειν, ειδικά εάν κρίνει ότι(ως συνήθως συμβαίνει) το αποτέλεσμα κάποιου συναισθήματος(συμπεριφορές, ψυχικές καταστάσεις) επηρεάζει ή πρόκειται να επηρεάσει τη σχέση.
Το να υπάρχει όμως γενικός, μόνιμος και κατά βούληση διακόπτης on-off ενός οποιουδήποτε συναισθήματος, προσωπικά το θεωρώ αδύνατο διότι αυτό συνδέεται με την απραξία, την έλλειψη αλληλεπίδρασης. Φίμωση(με τις ανάλογες συνέπειες) μπορεί να υπάρξει, διακόπτης όχι.

Με δεδομένο ότι στο Κ/υ νόμος και ηθική είναι ο νόμος και η ηθική του κάθε Κυρίαρχου, η απάντηση σε αυτό και σε ανάλογα ερωτήματα δεν μπορεί παρά να είναι προσωπική.
Η σύγκλιση των απαντήσεων μπορεί να εξεταστεί, αλλά χωρίς να θεωρηθεί ως νόρμα η οποία θα αρχίσει να κουνάει επιτιμητικά το δάχτυλο στους διαφωνούντες.
Από εκεί και μετά και κατά την αντίληψη μου η υποτακτική θα ερωτευτεί τον Κυρίαρχο της. Η όπως έλεγε χαριτολογώντας και υπερβάλλοντας μια παλιά άσπονδη φίλη, με την πρώτη μπάτσα. Προσοχή όμως εδώ… θα ερωτευτεί εκείνον που θα κατισχύσει πάνω της. Και μόνο. Οπότε είναι αδύνατον να χρησιμοποιηθεί ο έρως ως μέσο κατίσχυσης διότι για να προκύψει ο πρώτος θα πρέπει προηγουμένως να υπάρξει η δεύτερη.
Γενικά μιλώντας θεωρώ ότι στο Κ/υ-αλλά και παραέξω- η οποιαδήποτε χρήση-εκμετάλλευση του έρωτα του υ μέλους είναι σαν να κλέβεις εκκλησία.
Δεν έχει καμία πρακτική σημασία αν ο έρως θα ονομαστεί ως συναίσθημα, διανοητική κατάσταση ή οτιδήποτε άλλο. Το μόνο που χρειάζεται είναι διαχείριση και αυτή δεν είναι πάντα εύκολη.

 

Προσυπογράφω και τα δύο  
Με το αίμα μου  

 

@Stalker
Κατ'αρχας ευχαριστώ για την απάντηση.

Υπάρχει κάποια νοητή γραμμή για το πότε συμβαίνει το ένα και πότε το άλλο στην πράξη; Δεν μπορεί η υ αρχικά να ερωτευτεί την παρουσία του Κ και ο,τι εμπεριέχει αυτό πριν ακόμα αποφασίσει ο Κ να την κυριαρχήσει; Ή τέλος πάντων να αρχίσει να αισθάνεται πράγματα με την ελπίδα ότι ο Κ τελικά μπορεί να αποφασίσει να την αναλάβει;
Δεν μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο;

Συμφωνώ, είναι. Για όσους Κ βέβαια εμπνέουν τον έρωτα.
Η μετατροπή όμως σε ερωτευμενη υποτακτική ή σκλάβα θέλει διεργασία, όπως γράψατε κι εσείς στην πρώτη παράγραφο.

 

Επιτρέψτε μου κι εσύ και ο @Stalker παρ' ότι είναι δικός σας ο διάλογος.

Στην περίπτωση που περιγράφεις έχει ήδη υπάρξει κατίσχυση. Το αν θα υπάρξει σχέση Κυριαρχίας είναι μια έτερη απόφαση.  

 

Δε διαφωνώ με το δεύτερο αλλά δε συμφωνώ απαραίτητα με το πρώτο:

• Δεν μπορεί ο έρωτας που θα νιώσει να επισπεύσει την κατίσχυση;
• Δεν μπορεί να τον ερωτευτεί χωρίς να έχει επέλθει ακόμα κατίσχυση;
• Δεν μπορεί να τον ερωτευτεί και να νιώσει υποταγή παρά το γεγονός ότι ο άλλος μπορεί να μην ενδιαφέρεται;

 

You can check out any time you like but you can never leave... Ή άπαξ και περάσεις αντίπερα, δεν έχει επιστροφή...
Αν έχεις νιώσει τον Έρωτα ως υποτακτική, ξέρεις ότι άπαξ και τον νιώσεις, είσαι κάτω, είτε το αποδέχεσαι ρητά είτε όχι...

Φυσικά. Η απόφαση για την σχέση είναι μια έτερη απόφαση ως προείπον  

 

Είσαι κάτω από τον άλλον ή κάτω από τον έρωτά σου για τον άλλον;

 

Η Κυριαρχία για μένα είναι αποκλειστικά προσωποπαγής.

 

Κατίσχυση με την πρώτη ματιά;  

 

Ο έρωτας δεν είναι επίσης αποκλειστικά προσωποπαγής;

 

Και η μυρωδιά παίζει!