Αναμνήσεις

Απάντηση: Αναμνήσεις

Μια προεκταση στο μελλον..ας παμε νοερα εικοσι,τριαντα σαραντα χρονια μετα.Το forum,με πανω απο μισο αιωνα ζωης σφυζει.Η καυλα συνωστιζεται και μαινεται,μεσα σε αυτη την εντελως ιδιαιτερη κατα τουτο και μονο,μικρογραφια της κοινωνιας.Πρωταγωνιστουν οι ενεργες σεξουαλικα γενιες.Κοσμος παει κι ερχεται,μιλαει επι παντος επιστητου,ψαχνει και ψαχνεται.Καπου καπου κανει την εισοδο του διακριτικα μαλλον ενας απο τους ελαχιστους εναπομειναντες απο τους Πρωτους.Της εποχης των πιονιερων του διαδικτυακου Bdsm στην Ελλαδα.Τους λενε χαιδευτικα oldtimers και χαιρουν σεβασμου.Μπαινουν βλεπετε σπανιοτατα,βετερανοι αποστρατοι του bdsm,του ερωτα και της ζωης.Δεν πολυμπαινουν γιατι η νεα γενια ειναι αμειλικτη δεν τοχει σε τιποτε να τους κρεμασει κουδουνια και να τους θυμισει με τροπο η αγαρμπα οτι επρεπε να την εχουν κανει απο καιρο.Δεν ποσταρουν φυσικα,ειναι κουραστικο να γραφεις μονιμα σε παρελθοντα χρονο.Απλα διαβαζουν.Οπου καποια μερα λοιπον,ενας απο αυτους διαβαζοντας ενα post σε ενα νημα μολις ανοιγμενο, χαμογελασε..ειχε τιτλο.."αφιερωμενο στη γενια μου..γενια της δεκαετιας του 00..απο το 2000 εως το 2009"...αποφασισε να απαντησει.Οχι γραφοντας φυσικα.Απλα ενα link.Για ενα νημα ξεχασμενο απο ολους.."Αναμνησεις" ο τιτλος του..Ξεχειλο κι εκεινο οπως αυτο απο νοσταλγια,απο συναισθημα.Για δεκαετιες που δεν ηταν ομορφες,δεν ειχαν τιποτε το ομορφο.Ηταν μονο τα χρονια που συγγραφεις και αναγνωστες ηταν παιδια.Κι ολα ηταν ροδινα μα κυριως ηταν..μπροστα.Κατοπιν ολα περασαν.Μα κυριως περασε η ανεμελη νιοτη.Η χαμενη ,αργα η γρηγορα,νιοτη που γενναει τη νοσταλγια.Γι ολα.Για ολα εκεινα τα μικρα η μεγαλα πραγματα που εφυγαν η αλλαξαν στο μεταξυ..Ειναι παραξενο φως η νοσταλγια.Φωτιζει ομορφα.Μονο ομορφα..
Μακαρι να μην ενοιωθα νοσταλγια ποτε στη ζωη μου.Θα σημαινε αυτο πολλα για το τωρα μου..
Ξεφευγει ομως,που και που κατι..καλη ωρα,οταν ξυνεσαι για ωρα στη γκλιτσα του τσοπανη και πινεις το τεταρτο..Σκορπιες λεξεις,φρασεις..flash...back.
Καλοκαιρινο βραδυ ζεστο..πινακιδα νεον..στις βιτρινες φωτογραφιες απο τη γνωστη ταινια.."ακαταλληλον".."καταλληλον ανω των 13"..μεταλλικες πολυθρονες του σκηνοθετη..παμε δυο θεσεις πισω απο εκεινους που καθονται να απλωσουμε και τα ποδια..χαλικι ψιλο..τσιπς..καμμια διαφημιση,μονο προσεχως και παμε..και σχολια..φαρμακερα,να πεθαινεις στα γελια.(σχολια που ομοια τους βρηκα αργοτερα πολυ στα πρωτα καλα χρονια του β εξωστη στο φεστιβαλ θεσσαλονικης,πριν ο σνομπισμος και το ταχα μου και δηθεν,τα σκορπισουν ολα)..διαλειμμα ολιγων λεπτων..Belmondo,Delon,Bronson,Palance,Eastwood,Van Cleef,Brando,Bogart,αφιερωματα στο Visconti στον Fellini,στον Godard,στα πιο ψαγμενα σινεμα..προβολες δυο,η πρωτη να ξεκιναει πριν καν πεσει το σκοταδι και να βλεπεις στο περιπου..να σκιζεται το φθαρμενο πανι και να φευγεις μεσα στη καρεκλα και να κατουριεται το συμπαν στα γελια..κατι αποκοσμα πλασματα να ριχνουν σκια στο πανι η να περπατανε στο λευκο σακακι του Travolta..η χαρα οταν εβρισκες τον τροπο κι εμπαινες στο "ακαταλληλο"..τα τριζονια και οι γρυλλοι μονιμη υποκρουση απο τις φυτεμενες δαφνες..οι τυχεροι μπαλκονατοι τζαμπατζηδες των γυρω πολυκατοικιων..το τσιγαρο που καπνιζες απολαυστικα στο σκοταδι..οταν στις ταινιες οι παντες καπνιζαν..οι κομμενες σκηνες απο την κοπια που ηξερες για να τηρηθουν οι ωρες προβολης..
Δεν τη θελω την πουτανα τη νοσταλγια.Δεν θυμιζει το χτες,σχολιαζει το σημερα...

 

Απάντηση: Αναμνήσεις

Ο τιτλος του νηματος!

 

Απάντηση: Αναμνήσεις

Είχε λεπτά χείλη, στενά, σφιγμένα, κατσαρά.

Όταν γελούσε και όταν φιλούσε γίνονταν σαρκώδη και απίστευτα γενναιόδωρα...

Δεκαετία του '90

 

Απάντηση: Αναμνήσεις

Γεννήθηκα το '84 και άρχισα να μεγαλώνω το '97, τότε νιώθω πως άρχισαν πραγματικά να 'αλλάζουν' οι καιροί.

'Ευχούληδες', τους θυμάται κανείς; Αυτά τα ανθρωπάκια που μοιάζανε με πιθήκια, είχαν πολύχρωμα μαλλιά και ένα διαμαντάκι στην κοιλιά, το οποίο έπρεπε να τρίψεις καλά και να κάνεις μια ευχή; Αυτά λέω, ολόκληρη συλλογή είχα και ας μην μου πραγματοποιήθηκε ποτέ καμία ευχή!

Βιοχλαπάτσες (μπλιάχ) και μπουγελόφατσες!!Καρχαριάκια, μουρίτσες σε όλες τις μορφές και απίστευτα μπουγελώματα δίχως ίχνος πονηριάς.

Μπίγκ μπάμπολ, σε όλες τις γεύσεις επίσης, με τα σαγόνια να πιάνονται για μέρες!

Χαλαρές εποχές που πραγματικά δεν είχες κάτι να φοβηθείς και γυρνούσες από ατελείωτο παιχνίδι όταν άκουγες τον γκιώνη να τραγουδά.

Δρακουλίνια και φουντούνια επίσης και χέμο στο γάλα!

Παιδικά χρόνια... τότε δεν μου άρεσαν, τώρα πια μου λείπουν...

Να είστε καλά που με βάλατε σε διαδικασία να θυμηθώ...

 

Απάντηση: Αναμνήσεις

μικρη και τρανταφυλλενια  

 

Re: Απάντηση: Αναμνήσεις

Εσύ είσαι λίγο πιο μικρή από μένα
από τις παιδικές μου αναμνήσεις:

• G.I. JOE (τότε που δεν ήξερα τι σημαίνει "φονιάδες των λαών Αμερικάνοι")

 

• Μπουγελόφατσες όπως ανέφερε και η προλαλήσσασα

• το "Γύρω-γύρω όλοι" με γιάννη Ζουγανέλη στην τότε ΕΡΤ-1

• Του Κουτιού τα Παραμύθια, πάλι από ΕΡΤ-1

• Μπάλλα στον δρόμο, και θυμάμαι χαρακτηριστικά πως αγανακτούσαμε όταν κάποιο αυτοκίνητο (ένα ανα 2 ώρες) μας διέκοπτε

• Το πρώτο μου video game ATARI 2600, μεταχειρισμένο κιόλας από την ξαδέρφη μου  

• Κιτς φόρμες και πουλόβερ. Όταν βλέπω τα σημερινά 7χρονα και τα συγκρίνω με φωτογραφίες δικές μας σε αντίστοιχη ηλικία, έχω την αίσθηση ότι όλα τα σημερινά παιδάκια θα ξεκαρδιζόντουσαν στα γέλια αν βλέπαν τι φοράγαμε. Μη σχολιάσω και το μαλλί που είχα τότε, θα με πιάσει κατάθλιψη (αφρο - αφάνα κι ο Θεός βοηθός)

• Την ασπρόμαυρη τηλεόραση στα σπίτια των γιαγιάδων (και των δύο)

• Κλάμα μαύρο (κυριολεκτικά) για τον Ολυμπιακό, καθότι εγώ σαν βέρος Πειραιώτης και κωλόγαυρος "ανδρώθηκα" στα πέτρινα χρόνια της ομάδας (87-97)

• Κασέτα με το Trash του Alice Cooper. Μιλάμε την είχα λιώσει

και πολλά άλλα, αλλά θα επανέλθω μετά καθότι έπιασε δουλεια  

 

Απάντηση: Αναμνήσεις

Εμείς παίξαμε σε αλάνες κρυφτό κυνηγητό μακριά γαιδούρα
το πασχα φτιάξαμε γλόμπους( καπου τα λένε αεροστατα)
τα γεμίσαμε καπνό τους βάλαμε και αναμένο στουπί βουτηγμένο
στο πετρελαίο να παει ψηλότερα και τρέξαμε απο πίσω του να το ξαναπάρουμε
και πισω απο μας ο αγροφύλακας σπασαμε τα κεφαλία μας κα οταν πήγαμε και κλαμένοι στο σπιτι τις φάγαμε και απο τον πατερα μας ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΘΑΜΕ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ γδάραμε τα γονατα μας ξεκινήσαμε απο το δημοτικό
με κοντό παντελονάκι και σήμα στο στήθος με αριθμό μαθητολογίου ποιος το θυμάται αυτο πήγαμε σε παρελασείς σε μονοήμερες αντε 2μερη εκδρομή
ακούσαμε την χαρούλα να λέει το ξήμερωνει ακουσαμε το ονομα μας απο το ραδιο
στους επιτυχόντες για το πανεπιστήμιο πραγματικα πανεμορφα χρόνια
τοτε στην επαρχια και οταν μας εφερναν οι γονείς μας στην αθήνα χανομασταν στα
τζονταδικα για τον αρχηγο ΓΚΟΥΣΚΟΥΝΗ κοιμόμασταν με ανοιχτες πόρτες και παράθυρα καναμε σεχ χωρις προφυλακτικο το πολυ πολυ να παθενες καμμια
βλενόροια και τα σημερινα παιδιά τι?
εχουν απεναντι τους μια οθονη και απο εκει καμουν σχεδον τα παντα
α ρε περρη τι μου θύμισες και πόσα χρόνια με πήγες πίσω
Α ΡΕ ΠΕΡΡΗ

 

Απάντηση: Αναμνήσεις

Συγγνώμη, αλλά το κείμενο αυτό κάτι μου θυμίζει... κάπου το ξέρω... Γκίζα, μήπως...;

 

Απάντηση: Αναμνήσεις

Ευαγγελία, ο πρώτος μου έρωτας, αυτή 7 ετών, εγώ 8, παίζαμε κυνηγητό στην αλάνα και πάντα την έπιανα από τα μαλλιά και την πέταγα κάτω, τότε δεν ήξερα γιατί το έκανα, τώρα ξέρω...  

Παίζαμε γαζές, χαρτάκια, στάκαμάν, τώρα παίζουμε με το πληκτρολόγιο... κλεισμένοι σε τέσσερις τοίχους...το καλοκάιρι κοιμόμαστε έξω στον κήπο, απόλαυση!!!

Ο Πατέρας γκρίνιαζε πάντα γιατί είχε πάρα πολύ δουλειά, τώρα οι Πατεράδες γκρινιάζουν γιατί δεν έχουν δουλειά... ξεχάσαμε το σπίτι ανοιχτό ένα καλοκαίρι που πήγαμε διακοπές και όταν γυρίσαμε μετά από ένα μήνα ήταν το σπίτι όπως το αφήσαμε, δεν το είχε πειράξει κανένας.

Όμορφα χρόνια!!!

 

Απάντηση: Αναμνήσεις

Συγγνωμη που το λεω αλλα το τοπικ μυριζει παππουδιλα  αριθμος μαθητολογιου?
Και γιατι μας επιασε ξαφνικα η συγκριση με το σημερα? δεν ειδα κανεναν να τον χαλασε.

 

Απάντηση: Αναμνήσεις

Προσωπικά το μόνο που μου λείπει είναι 1 από αυτά που επεσήμανε ο MasterThanassis. Ότι κοιμόμουν με τις μπαλκονόπορτες ορθάνοιχτες και δεν με ένοιαζε να ξεχάσω να κλειδώσω το σπίτι πριν φύγω. Ελεύθερο από νόσους σεξ δεν πρόλαβα. Όσο αφορά τη σύγκριση μεταξύ εποχών σε σχέση με τις παιδικές δραστηριότητες νομίζω είναι ασαφής και αβάσιμη. Η κάθε γενιά μεγαλώνει με τα δικά της δεδομένα και προσαρμόζεται σε αυτά.

 

Απάντηση: Αναμνήσεις

ναι ,και σε δέκα χρόνια η γενιά των 90'ς θα αναπολεί τα teletubies και τον bob τον σφουγγαράκι και τον picachu ...

όσο αφορά το άισθημα ασφάλειας έχει να κάνει κυρίως με τον έντονο προστατευτισμό και με την ανομοιογένεια του πλυθησμού ,όταν προσφέρεις περιθώριο λαμβάνεις βία ,βασικός κανόνας της ζωής ότι δίνεις παίρνεις ,από κάρβουνο δεν παίρνεις χρυσάφι και στη περίπτωσή μας εμείς είμαστε τα κάρβουνα ...

προσωπικά οι δίκες μου αναπολήσεις είναι περιορισμένες μίας και μεγάλωσα επαρχία ,μου άρεσε που ήταν ανοιχτά τα σπίτια πάντως και μπαίναμε και κάναμε αταξίες .. : )