Αναμνήσεις

@Ice on fire η μετάφραση είναι λα βας κι ρι γι αυτό ήταν εύκολο να βάλεις το τυρί στο τέλος  

 

Πέταξα μια κούκλα με πορσελάνινο κεφαλάκι που μου είχε χαρίσει η νονά μου εξαιτίας της ταινίας!!
Παρεξήγηση μεταααααααα...

 

Οι αδελφές μου,η μητέρα κι εγώ,ανεβήκαμε εύθυμες τα απότομα σκαλοπάτια των τριών ορόφων της πλατείας του Αγίου Πέτρου όπου εκείνος διέμενε.Με τη σονάτα μου του Μπετόβεν,με συνοδεία βιολιού και βιολοντσέλου στο χέρι,μπήκα σαν ένα κοριτσάκι που πάει πρώτη μέρα στο σχολείο.Εκείνος στάθηκε πολύ καλός κι όσο ευγενικός μπορούσε.Ύστερα απο μερικές φράσεις περι ανέμων και υδάτων,με τοποθέτησε μπρος στο πιάνο,κι άρχισα αμέσως.'Eπαιζα θαρρετά και τραγουδούσα τη συνοδεία του βιολιού και του βιολοντσέλου.Ενθουσιάστηκε τόσο,που μου υποσχέθηκε να ρχεται κάθε μέρα στο ξενοδοχείο μας.Κρατησε το λόγο του.Μα αντι να μένει μιαν ώρα,ύστερα απο το μεσημέρι,καθόταν τέσσερις και πέντε..Δεν κουραζόταν ποτέ να μου ανασηκώνει ή να μου κυρτώνει τα δάχτυλα,που ήμουν συνηθισμένη να κρατώ ίσα και τεντωμένα όταν τα σήκωνα.Θα πρέπει να ήταν πολύ ευχαριστημένος μαζί μου επειδή δεκαέξι μέρες συνέχεια δεν έλειψε ούτε μια φορά.
Δεν αισθανόμασταν την πείνα πριν απ τις πέντε το απόγευμα.Η καλή μητέρα νήστευε κι αυτή μαζί μας.Οι άνθρωποι όμως του ξενοδοχείου,ήταν αγανακτισμένοι.
Δεκαοχτώ μέρες που μείναμε στη Βιέννη,απασχοληθήκανε χωρίς διακοπή.Η θεία Μίνα με τις τέσσερις ξαδέλφες μας,οργάνωσαν πολλές εκδρομές στο Πράτερ,στο Αουγκάρντεν,στο Λουστγκαρντεν,στο Ντορνμπαχ.Και παντου κάτι τσιμπούσαμε.Πηγαίναμε στο θέατρο.Τα βράδυα χορεύαμε.Και γυρίζοντας στο ξενοδοχείο,παίρναμε το παγωτό μας στο Γκράμπεν,γελούσαμε,αστειευόμασταν.Στις εφτά το πρωί ήμασταν κιόλας σηκωμένες,ντυμένες κι έτοιμες για δράση.Αχ,αυτή ήταν ζωή!Τη νύχτα κάναμε ασκήσεις στο πιάνο! Οι γείτονες,απελπισμένοι το έβαζαν στα πόδια..

 

μα καλα, σκεφτηκα

μετα, ειδα στο προφιλ 18 ετων, και ηρεμησα