Ανηκεις εκει που ο εγωισμος σου εχει μεγεθος...0

Εγωισμός (σύμφωνα με τη Βικιπαίδεια) : η τάση να ευνοεί κανείς το προσωπικό συμφέρον του και να προάγει την δική του ευημερία έναντι των υπολοίπων. Αν αναγνωρίσουμε ως σωστό τον ορισμό που δίνεται παραπάνω, τότε όχι μόνο σε μία ασύμμετρη αλλά και σε οποιαδήποτε συμμετρική δε θα μπορέσει ο εγωιστής να στεριώσει, καθώς σκοπός της σχέσης, τόσο της ερωτικής όσο και της πελατειακής ή οποιουδήποτε είδους είναι να ικανοποιηθούν και τα δύο ή περισσότερα μέλη παίρνοντας πράγματα ο ένας από τον άλλον και δίνοντας πίσω. Όταν το ένα από τα δύο μέλη έχει ως σκοπό μόνο να πάρει τότε η συμφωνία χαλάει, άλλοτε πιο εύκολα και άλλοτε πιο δύσκολα, διότι δε γίνεται κυρία Μαρίκα μου εγώ να σου δίνω κάθε μέρα λεμόνια κι εσύ να μη με πληρώνεις, σκοπός μου όταν ξεκίνησα αυτή την ανταλλαγή μαζί σου ήταν να βγάλω λεφτά.

Στις ασύμμετρες σχέσεις τώρα, ο κάθε συμμετέχων μπαίνει με σκοπό να περάσει καλά και να ικανοποιήσει την ανάγκη του είτε για κυριαρχία είτε για υποταγή. Κι εδώ προκύπτει το ερώτημα «Ο εγωισμός εμφανίζεται στη σχέση από την αρχή ή στην πορεία;». Εμπλέκομαι σε μία σχέση για να ικανοποιήσω τη δική μου ανάγκη, στην αρχή δε σκέφτομαι τον άλλον, απλά τυχαίνει οι ανάγκες και των δύο μας να συμπίπτουν ή να αλληλοσυμπληρώνονται κι έτσι τακιμιάζουμε. Κι όταν τελικά τα βρούμε θέτουμε τα όριά μας και ορίζουμε το χώρο μας ελπίζοντας ότι θα αντιμετωπιστούν ως άβατο για να τα έχουμε καλά, κι όπως ο άλλος σέβεται τα δικά μας όρια σεβόμαστε κι εμείς τα δικά του. Ναι κυρία Μαρίκα μου, θα σου φέρνω τα καλύτερα λεμόνια και τα πιο ζουμερά γιατί αυτό ζητάς από εμένα αλλά η τιμή δε θα πέσει κάτω από 10 λεπτά το λεμόνι γιατί θα τα χαλάσουμε. Και τελικά τα όρια προκύπτουν από τον εγωισμό ή από κάτι άλλο; Γιατί εφόσον δεν είμαι εγωιστής θα το αφήσω το λεμόνι να το πάρεις όσο θες εσύ για να είσαι μόνο εσύ ευχαριστημένη κυρία Μαρίκα κι εγώ θα είμαι χαρούμενος επειδή είσαι κι εσύ, κι ας μπαίνω μέσα, κι ας μην παίρνω αυτά που θα ήθελα από αυτή τη σχέση.

Γιατί όμως να δώσω τζάμπα τα λεμόνια; Το δούναι και λαβείν με την κυρία Μαρίκα τελικά που αποσκοπεί; Λεφτά δε βγάζουμε άρα κάτι άλλο παίζει. Υποψιάζομαι ότι φταίνε τα βυζιά της. Κάθε φορά που έρχεται στον πάγκο ξεχειλίζουν από το ντεκολτέ της κι έτσι προκειμένου να βλέπω κάθε μέρα τις βυζάρες της να πηγαίνουν πέρα δώθε όταν διαλέγει τα λεμόνια είμαι ικανός να της δώσω όλο τον πάγκο τζάμπα. Με άλλα λόγια, όσο η σχέση προχωρά αλλάζουν οι απαιτήσεις μου από το άλλο μέρος κι έτσι συμβιβάζομαι και κάνω τις υποχωρήσεις μου γιατί μπορεί να μην καλύπτει αυτό που ήθελα στην αρχή αλλά κάτι άλλο, πιο βαθύ που ίσως και να μη βρω αλλού. Οι υποχωρήσεις με κάνουν λιγότερο εγωιστή; Όχι βέβαια, και πάλι για δικό μου όφελος υποχωρώ, εμένα κοιτάζω. Θα συνεχίσω να το κάνω μέχρι να μου μπει στο μυαλό ότι κάνω πολύ περισσότερα απ’ ό,τι ο άλλος ή μέχρι ο άλλος να σταματήσει τελείως να μου δίνει πράγματα. Αν από εβδομάδα η κυρία Μαρίκα αρχίσει να έρχεται με το ράσο και τα γαλακτερά δε φαίνονται πια θα της ζητήσω να με πληρώσει κι αν δε το κάνει δε θα της ξαναδώσω λεμόνια. Η ερώτηση που προκύπτει, λοιπόν, εκ μέρους μου είναι η εξής: Ανήκεις εκεί που ο εγωισμός σου είναι 0 ή εκεί που ο εγωισμός σου ικανοποιείται συνειδητά ή μη με αποτέλεσμα να κοιμάται και να νιώθεις σα να μην υπάρχει;

Υ.Γ: πρόκειται για καθαρά δική μου άποψη και δεν δηλώνω γκουρού των σχέσεων ή του bdsm.

 

Εγω σας εχω ηδη απαντησει με το αρχικο μου post κι επειδη δεν υπηρξα κι εγω ποτε γκουρου των σχεσεων ή του bdsm,
οπως πολυ ομορφα γραψατε, για την δικη μου σχεση, τον δικο μου Κυριαρχο κι εμενα, ισχυει το μηδεν απαραιτητα.
Αλλιως θα με στελνε να κοψω ροδα μυρωμενα εδω και χρονια.
Για πιο κειθε που λεμε στα μερη μου, δεν ξευρω καλοι μου συγχωριανοι.
Αλλος τρωει τη φασολαδα του με ντοματουλα κι αλλος με λεμονακι.
Παντως περα απο την γαστρονομικη παρεμβαση, αν σε μια σχεση ικανοποιειται ο εγωισμος συνειδητα οπως προαναφερατε ή ειναι κοιμισμενος και απων, με συναινεση και απο τα δυο μελη και καποιος δεν νιωθει ν αδικειται και απολαμβανουν αυτον τον τροπο.....ολα καλα.
Ποιος κραταει το ιερο βιβλιο του bdsm που λεει "μονο ετσι"?

 

Να με σχωράτε Αστροβροχή, αλλά προσωπικά δεν θεωρώ ασύμβατη την υποτακτικότητα με τον εγωισμό.
Ανήκεις και δίνεσαι εκεί που γίνεται σεβαστή η δική σου προσωπικότητα και οι δικές σου επιθυμίες, που δεν περιορίζονται ασφαλώς μόνο στην ικανοποίηση του Αλλου, αυτή είναι η δικιά μου οπτική.
Στο βαθμό που πλάθεσαι και πείθεσαι να ενεργείς έτσι ωστε εντός της σχέσης να είσαι ενα τίποτα η ενα κομμάτι του Αλλου,ακόμα και αν μείνεις ανεπηρέαστος στην "υπόλοιπη" ζωή σου, πράγμα πολύ δύσκολο εως ανέφικτο κατά την γνώμη μου, έχεις αλλοτριωθεί.

 

Μισο λεπτο, εφορεσα το πετραχηλιον και....σας σχωρναω φιλτατε.
τι να πω βρε παιδι μου κι εγω ωρες ωρες νιωθω περιεργα.....σαν δυο ανθρωποι στο ιδιο....θεσπεσιο (χαχαχαχα) σωμα.
αλλα....οτι γινεται γινεται. και χωρις αλλοτριωση στα αλλα χωραφια. και φυσικα η οπτικη σας ευπροσδεκτη και σεβαστη.

 

@Astrovroxi,

για να είμαι ειλικρινής, γατί, δεν βλέπω και καλά άμεση συνάφεια εγωισμού και ανήκειν κατά την M/s έννοια.

Και να σου πω κάτι άλλο, έτσι για να 'χουμε να λέμε; Δεν μου φαίνεται πως μπορεί σκλάβα να ανήκει σε Αφέντη που την δέχεται υπό προϋποθέσεις π.χ. όχι εγωισμός και άλλα. Άλλο να την στριμώξει άγρια για να την αλλάξει σε κάποια πράγματα και άλλο να είναι υπό αίρεση το αν του ανήκει ή όχι.

Καλό θέμα και θα επανέλθω  

 

Άρα συμφωνούμε και στο δεύτερο σκέλος, τα ίδια λέμε.

 

Σωστό, πολύ σωστό, παρατήρηση άξια μνείας.

Κανένας δεν περνάει το ποτάμι εάν ξεκινήσει από την όχθη,
αντικρύζοντας με τρόμο τη βία του ρεύματος
και τρέμοντας με την σκέψη του παγωμένου νερού.

Μόνο εάν βρεθεί πεταγμένος ξαφνικά μέσα, έχει μια ελπίδα να περάσει.
Χτυπώντας ανήμπορος στα βράχια και καταπίνοντας βρώμικο νερό για την ευκαιρία μίας πολύτιμης ανάσας.
Τότε ναι, έχει μια ελπίδα να βρεθεί στην απέναντι όχθη.


Και από εκεί, η θέα αλλάζει.

Ο Κ και ο Υ παύουν να είναι σαφώς ορισμένες έννοιες.

Όπως και η Υποταγή.

 

Ζητώ συγνώμη για το μακάβριο της παρέμβασης μου...
Αλλά κατ' εμέ η παντελής απώλεια του εγωισμού επιτυγχάνεται μόνο όταν κάποιος/α...αναπαύεται ευτυχισμένα στο κασόνι...και μετράει τις ρίζες από τα κυπαρίσσια...
Αν το να ικανοποιεί κάποιος/α την ανάγκη του, να "υπηρετεί" κάποιον, σημαίνει ότι εγωιστής/ρια δεν είναι...Τότε πάω ειλικρινά πάσο...
Εγώ ακόμη δεν έχω γνωρίσει άνθρωπο που να γινόταν το "τζίνι" κανενός...
Που να μην έβαζε πουθενά όριο...
Και που να μην προσδοκούσε τίποτε από τον /Κύριο/Κυρία του ( Βουδουσουμικά μιλώντας )
Γιατί ακόμη και η ευχαρίστηση που κάποιος/α λαμβάνει, επειδή ικανοποίησε τον/την άλλο/η...εγώ ίσως και λανθασμένα, στα πλαίσια του εγωισμού την εντάσσω...
Αν κάποιος/α δεν έχει ίχνος εγωισμού...δεν "βλέπει" καμία Κυριαρχία και καμία Υποταγή...
Ίσως και να υπάρχει στ' αλήθεια η Σαμπάλα και οι πεφωτισμένοι κάτοικοι της....
Και το λέω δίχως κανένα ίχνος ειρωνείας προς κανέναν/καμία...
Εγώ τον εγωισμό τον θεωρλω κάτι το εντελώς φυσιολογικό...Ούτε καλό, ούτε κακό...
Και σίγουρα δεν τον βλέπω σαν τροχοπέδη σε κανένα είδος σχέσης...βουδουσουμιάρας η μη....
Τουναντίον, θέτει όρια και κόκκινες γραμμές στις προσδοκίες, επιθυμίες και φαντασιώσεις...
Κρατάει τα πόδια στην γη...Και (μεταξύ άλλων ) λειτουργεί και σαν χαλινάρι για την όποια "τρέλα"/ψευδαίσθηση παντοδυναμίας που ίσως κάποιοι από εμάς, κάποτε είδαμε να μας κάνει "επίσκεψη"...
Και κάποιος/α πάντα κατ' εμέ "ανήκει" σε κάποιον/α άλλη/ο και ολοκληρωτικά ανήκει μόνο στον εαυτό του/της...
Απλά γιατί έστω κι ένα ψήγμα εγωισμού...το διατηρεί καθόλη την διάρκεια της ζωής του/της...

My two cents...

  

 

Λίγη τροφή για σκέψη..

Πέρα απο γνωστούς νόμους της φύσης (π.χ θερμοδυναμικοί νόμοι) υπάρχει και ο νόμος της ιδιοτέλειας.

Ο υποτακτικός θεωρεί ότι παραμερίζει τον "εγωισμό" του (τον μηδενίζει) ενώ ίσως όλο αυτό μπορεί να συμβαίνει ακριβώς λόγω αυτού.

 

Το εγώ είναι ένα μηχανισμός επιβίωσης. Γίνε εγωιστής, αλλά συνειδητά. Το εγώ, αν δεν το έχεις συνειδητοποιήσει, αν το κρύβεις στο υποσυνείδητο, είναι αρρώστια.

• Λειτουργικός εγωισμός, είναι εκείνος που εκφράζεται με πιο ενεργητικά μοτίβα συμπεριφοράς και εξασφαλίζει περισσότερα «οφέλη». Σε συναισθηματικό επίπεδο φέρει συνήθως την ποιότητα του θυμού, της έντασης, της βίας. Σε αυτήν την κατηγορία, συνήθως εντάσσονται άτομα που φορούν τη Μάσκα του «Θύτη», του «Τρομοκράτη», του «Δικαστή» και ασκούν τον έλεγχο ή τη χειραγώγηση με άμεσο συχνά απροκάλυπτο τρόπο.

• Μη Λειτουργικός εγωισμός είναι εκείνος που εκφράζεται με παθητικά μοτίβα συμπεριφοράς που συνήθως δεν εξασφαλίζουν πρακτική ή κοινωνική λειτουργικότητα και ωφελιμότητα στο φορέα του. Συναισθηματικά δονούν ποιότητες παραίτησης, ματαίωσης, αποτυχίας και ηττοπάθειας. Σε αυτήν την κατηγορία, συνήθως εντάσσονται άτομα που φορούν τη Μάσκα του «Θύματος», του «Καλού Παιδιού», του «Ήρωα», του «Σωτήρα». Σε αυτήν την κατηγορία η χειραγώγηση και ο έλεγχος γίνονται με έμμεση συχνά λανθάνων τρόπο.

 

οταν ακουω τη λεξη εγωισμος το πρωτο πραγμα που μου ερχεται στο μυαλο ειναι φωνες νευρα να φαει ο ενας τον αλλο να τσακιστουν για να μη χασουν το δικιο τους... να ειναι οι "σωστοι"..... ποσες σχεσεις εχουν δισλυθει λογω εγωισμου; αυτο το μικρο πεισματαρικο που δεν κανει πισω ακομα κι αν εχει αδικο. οταν ο εγωισμος χτυπα 0 νιωθω πως δεν εχω "χαθει" σαν χαρακτηρας αλλα εχω φτασει στο σημειο που δεν τον χρειαζομαι.... οταν υπαρχει αμοιβαιοτητα δεν εχει χωρο... οποτε ισως τον κραταμε λογω ανασφαλειας; γιατι αν ειναι λογω αμφιβολιας something is wrong

 

Sheemar Moore....το κορμί και το χαμόγελό του είναι σε θέση να ρίξει τον εγωισμό μου στο μηδέν...