Αντίσταση κι Αντίδραση

Τελικά οι προβληματισμοί μου προκύπτουν από τη θέση Β γιατί ήμουν στη θέση Α και δεν υπήρχε καμία περίπτωση να παραμείνω σε αυτή τη θέση μετά το άντε γαμήσου που θα έλεγα!!!
Η θα γινόταν το σωστό ακόμη κι όταν ήμουν στη θέση Α ή θα έφευγα. Οπότε επειδή δεν μου ταίριαζε απλά άλλαξα θέση. Αλλά κι από τη θέση Β είμαι ανοιχτή σε προτάσεις εκτός αν η κοπελιά στη θέση Α είναι σπασαρχιδάκι χωρίς λόγο  
Σε ευχαριστώ

 

Τι το χεις κάνει το θυμικό το έχεις βάλει τιμωρία στο υπόγειο?  
Ήσουν κατατοπιστικότατη  
Ευχαριστώ

 

Εκεί βρίσκεται το κλειδί για όλα. Για μένα προσωπικά χωρίς κανένα "επίσης". Μόνο του και τέλος.

Εκτός αν είναι κανείς της ιδιοσυγκρασίας που υπαγορεύει ότι επιθυμεί ο ίδιος να έχει εξουσία στον εαυτό του ο κόσμος να χαλάσει. Το ξέρω, άλλη τελείως κατάσταση, απλά το θυμίζω.

 

Τι εννοείς ανεπανόρθωτο;
Υποτίθεται ότι έχει χτιστεί μια εμπιστοσύνη. Τον και σε εμπιστεύεται.
Τι ανεπανόρθωτο μπορεί να συμβεί δλδ;

 

Δεν συμβαίνουν?
χμ... ας δώσω ένα πιθανό σενάριο?
Οκ
Γίνεται κάτι και σπάει ένα χέρι ή ένα πόδι από πτώση.
Δεν είναι ανεπανόρθωτη ζημιά?
Και μην μου απαντήσεις σε παρακαλώ ότι μετά από ένα μήνα στο γύψο θα είναι όλα εντάξει. Δεν εννοώ αυτό.
Επίσης υπάρχουν περιπτώσεις αλλά έχουν αναλυθεί σε άλλο νήμα, να μην έχει εκτιμηθεί σωστά η ψυχοσύνθεση του υ ατόμου και να προκύψει σοβαρή ψυχική ζημιά.
Οκ πήρε την ευθύνη και?

 

Στο πρώτο σου παράδειγμα δεν βρίσκω τίποτε ανεπανορθωτο. Και από τη σκάλα αν πέσω κάτι παίζει να σπάσω.
Στο δεύτερο παράδειγμα, το θεωρώ ακραίο. Ο Κ δεν είναι ψυχολόγος και ψυχίατρο να λύνει τα ψυχολογικά του καθενός

 

Ok

 

Αγαπητή γνωρίζετε πολλούς ανθρώπους γύρω σας που αναλαμβάνουν την ευθύνη;

Ζούμε σε μια κοινωνία φυγόπονων.

Οπότε καλά κάνετε και αναρωτιέστε "και";

Ξέρετε πολλούς να εμπιστεύονται;

Ζούμε σε μια κοινωνία όπου η α-πιστία μεγαλουργεί.

Οπότε καλά κάνετε και αναρωτιέστε "και";

Σκέφτεστε με βάση τον μέσο όρο.

Και πολύ καλά κάνετε.

Ο μέσος όρος δεν εμπιστεύεται και για αυτό φυλάει τα ρούχα του για να έχει τα μισά.

Ο μέσος όρος βάζει συνεχώς όρια για την προστασία του.

Κοινώς ο μέσος όρος ψυρίζει την μαϊμού.

Σε καμία περίπτωση δεν θα κρίνω την σκέψη του μέσου όρου ως μια σωστή ή λάθος σκέψη.

Υπάρχει ομως και μια άλλη σκέψη εκείνη της πίστης και της εμπιστοσύνης.

Και αυτή η σκέψη διαμορφώνει και άλλους ανθρώπους.

Και αυτοί οι άνθρωποι πορεύονται ως ένα σώμα.

Θα σας βοηθήσω να το καταλάβετε με ένα απλό παράδειγμα.

Στο θέατρο υπάρχει μια άσκηση όπου ο ένας μπαίνει μπροστά και ο άλλος μπαίνει πίσω ακουμπά το ένα του χέρι στην πλάτη του μπροστινού του κλείνει τα μάτια και ακολουθεί.
Στην αρχή υπάρχει δυσκολία.
Όσο όμως το ζευγάρι ασκείται γίνονται εκπληκτικά πράγματα. Ο οδηγός ανοίγει το βήμα, το επιβραδύνει, αλλάζει επίπεδα, φρενάρει και ο επιβάτης του ακολουθεί τυφλός και πιστά.
Αυτό το ζευγάρι έχει αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται.
Έχει ξεκινήσει αμήχανο και φοβισμένο και έχει καταλήξει να είναι ένα σώμα.

Ας υποθέσουμε τώρα πως ο οδηγός σκοντάφτει και ο πίσω τραυμάτιζεται.
Ξέρετε τι θα συμβεί;
Ο οδηγός που έχει την ευθύνη θα αγκαλιάσει τον πίσω και θα τον ρωτήσει "είσαι καλά";
Και ο πίσω θα πει "πονάω αλλά μην ανησυχείς, όλα καλά. Μόλις συνέλθω συνεχίζουμε...."

Η παραπάνω είναι μια σκέψη εκτός του μέσου όρου. Είμαι σίγουρος πως συμφωνούμε σε αυτό.

Εντός λοιπόν των M/s σχέσεων ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα είναι εντελώς μα εντελώς διαφορετικός.

Και πιστεύω πως και σε αυτό συμφωνούμε πως ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα είναι διαφορετικός οπότε είναι παράλογο να συμφωνήσουμε.
Και είναι ανόητο να το προσπαθήσουμε.

Μπορούμε όμως να ανταλάσσουμε απόψεις.

Η άποψη μου λοιπόν είναι πως η αντίσταση και η αντίδραση εντός ενός M/s πλαισίου πρέπει να κάμπτεται και το δίκιο το έχει πάντα ο Κυρίαρχος.

Η δική σας εντός ενός M/s πλαισίου θέση ποια είναι;

Είμαι σίγουρος πως θα συμφωνήσουμε τελικά

 

Τελικά με την ευθύνη υπάρχει ένα θέμα...
[Και δεν αναφέρομαι στο μην γρατζουνιστεί κανάς πισινός και σπάσει κανά δάχτυλο...
Το SSC και οι μεταγενέστερες εκδοχές του (άνευ σημασίας κατ' εμέ, αλλά τεσπά) υπερκαλύπτουν τα παραπάνω]...

Και για να διασαφηνίσω τι θέλω να πω: Η ευθύνη είναι το καταστάλαγμα της εμπιστοσύνης.
Η ευθύνη δεν εξαντλείται στο πλαίσιο της συνυπευθυνότητας, που δια/εξασφαλίζεται με το SSC κλπ...

Ευθύνη είναι το μετά, που δεν φεύγει με ένα φστ! και δεν εννοείται κάτι σε μετα-μοντέρνο, εννοείται...
Βέβαια, οι άνθρωποι μερικές φορές νομίζουν πως έχουν παλαβές αντοχές...
Κάποιοι είναι τυχεροί...

 

Τσου   Δεν μπορώ εξάλλου  
Του έχω βάλει λουράκι όπως στον κούταβό μου. Ευτυχώς ενίοτε τραβάει Άλλος το λουρί γιατί αν περιμέναμε από μένα...  

 

Όντως αν δεν συνεργαστούν αυτά τα τρία, το αποτέλεσμα είναι...   '(ζονγκ   )
Το θυμικό όμως δεν υπακούει στη λογική, αλλά στο συναίσθημα.