Αν δεν με προσεγγίσεις όπως εγώ χρειάζομαι γιατί να σου δοθώ?

Κάτσε "φιλενάδα" γιατί εδώ χάνεις το χιούμορ σου.
Μέσα στην κουβέντα έχουν θέση και τα αθώα πειράγματα.
Α, α, α θα σε μαλώσω.

 

Κι εσύ τον Λαμπρούκο περιμένεις?  

 

μερες τωρα διαβαζω τα σωψυχα της καθεμιανης, που ειδε φως και μπηκε να πηδηχτει...

πηδηχτε τις ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, να ησυχασουμε !!!!!

 

Λίγα η πολλά δικά σου θέλω είναι και επί του θέματος ουδείς λόγος μου πέφτει...ειλικρινά...
Το ζήτημα είναι ένα και απλούστατο...
Οι έρωτες, οι αγάπες και οι "μαγείες" είναι κινηματογράφος...Για μένα τουλάχιστον έτσι είναι...
Αυτό μου δίδαξε η ζωούλα μου...Γουστάρω κι εγώ έρωτες κι αγάπες...Να τους αναφέρω στα "κείμενα" μου...
Τα πάντα είναι αιώνια για όσο διαρκούν...
Ξέρω καλά πλέον ότι το όποιο "ομορφόλογο" όταν κάποια μου το λέει...
Ισχύει αποκλειστικά και μόνο για την στιγμή που μου το λέει...
Μπορώντας κάλλιστα την επόμενη να έχει γίνει καπνός...
Ξέρω επίσης ότι στην αρχή της γνωριμίας, όλοι μας, θες από ενθουσιασμό, θέλεις υποσυνείδητα...
Βγάζουμε στην επιφάνεια τον καλύτερο και πιο αστραφτερό μας εαυτό...Τα όποια προσόντα μας...Αληθινά η όχι, "απίθανα" η λειψά...
Αλλά και να μην τον βγάζουμε ( εγώ για παράδειγμα, αραδιάζω μέχρι σιχάματος τα ελαττώματα μου από την αρχή )...ο/η άλλος/η προτιμά να βλέπει/απομονώνει μονάχα εκείνα που του/της αρέσουν...
Μετά βέβαια "πέφτει από τα σύννεφα", η δεν σε "αναγνωρίζει πια"...
Επειδή δεν έδεσε το γλυκό του/της...

Με λίγα λόγια...Αντί τους ανθρώπους να τους βλέπουμε, απλά τους κοιτάμε...
Γιατί είναι πιο εύκολο...Και μετά τα παίρνουμε με την "κακή" μας τύχη...

Και να σου απαντήσω εγώ τι κάνουμε στην πράξη...Στο 99% των περιπτώσεων...
Από ελάχιστα έως τίποτα...Αλλά προτιμούμε το "πέσε πίτα να σε φάω"...
Άντρες και γυναίκες ο καθένας χρησιμοποιώντας τα δικά του κριτήρια...

Και βουδουσουμικά ομιλώντας...Δεν υπάρχουν αληθινοί Master...Δεν υπάρχουν σωστοί/ες υποτακτικοί/ες και λοιπά κλασικά εικονογραφημένα...
Οι περισσότεροι/ες θέλουν και καλά Κ και υ "Βy the book"...
To λοιπόν, το "βιβλίο" αν και δεν αποκλείει την ύπαρξη συναισθημάτων, ούτε τα προβλέπει...
Ούτε προβλέπει οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό θα ταίριαζε μόνο στην περίπτωση μας...
Και η όποια βουδουσουμική χροιά, όπως σωστότατα έχουν γράψει ήδη άλλοι συνφορουμίτες, είναι αυτό, χροιά, δεν είναι ο πυρήνας της σχέσης...


Και γυρίζω στο κλασικό δικό μου...
Ποια/ποιος είμαι εγώ? Σαν άνθρωπος πρώτα και μετά σαν βουδουσμιάρης...
Ξέρω τουλάχιστον τι δεν θα ήθελα από μια σχέση?
Ξέρω τουλάχιστον στο ελάχιστο τι θα ήμουν βουδουσουμικώς?
Τι στον πέοντα δίνω εγώ στον/στην άλλον/η?
Εγώ πρώτος/η, επειδή το γουστάρω, επειδή έτσι νιώθω...
Μετά κάνω την όποια αξιολόγηση και αν κάποιος/α μου ταιριάζει η όχι...
Όποιος/α τα θέλει εύκολα και γρήγορα, λυπάμαι που το λέω αλλά η ζωή δεν είναι Ερυθρός Σταυρός...
Δεν δίνει τίποτε τσάμπα...

Και επαναλαμβάνω...Τα γράφω για τα διαβάσω πρώτος εγώ και μετά οποιοσδήποτε άλλος/η...
Anyway κουβέντα να γίνεται...

 

Να, τίτλος για ταινία....

 

μιλαμε για ... πχιότητα !

 

.......τελικά το δωρεάν μάλλον ειναι ένα σημείο προσοχής......

 

Tο δωρεάν είναι το μοναδικό σημείο, όπου η προσοχή δεν πρέπει ποτέ να εστιάζεται...
Αν δεν βρίσκεις/βρίσκω αυτόν/ην που σου/μου ταιριάζει...
Η λύση είναι απλή...
Η "κατεβάζεις/ω τον πήχη, η μένεις/ω μόνη/μόνος...
Η κλωνοποιείς/ω τον εαυτό σου/μου, δίνοντας του το φύλο που σε/με ενδιαφέρει...
Και μπλέκεσαι/μπλέκομαι μαζί του/της... 

 

Το να φτάσεις στο level κάποιου το απορρίπτεις δηλαδή .... Αν δε μπορείς μου λες τώρα να πιάσεις ένα όνειρο παράτησε το και συμβιβάσου... Κατέβασε το πήχη μην ανεβεις σκαλοπάτι... Η μείνε μόνη στη τελική . Μα αυτό δεν είναι η απόλυτη δυστυχία; Αν δεν εξελισσουμε τα άτομα μας μέσα στο χρονο και δεν κατασταλάζουμε σε οτι πραγματικά ψάχνουμε μέσα απο εμπειρίες και καταστάσεις που βιώνουμε τοτε τι μένει ;;; Ο πήχης ειναι εκει για να θέσει τα στάνταρ που ζητάμε με γνώμονα την αυτοεκτίμηση μας. Με εκτιμώ τοσο ώστε να θέλω απο τον Χ,Ψ τα καθέκαστα κι εκει μπαίνει η λίστα....

 

Δεν απορρίπτω τίποτε φίλτατη...Απλά ο καθένας μας έχει τα θέλω του και τις εμπειρίες του...
Δεν σημαίνει ότι εγώ έχω δίκιο κι εσύ άδικο...
Λέω μονάχα ότι μέχρι σήμερα εγώ γνώρισα -προφανώς- γυναίκες που δεν ταιριάζαμε...
Δεν είπα να μην εξελισσόμαστε η να μην έχουμε υψηλά κριτήρια...
Απλά είπα να κάνουμε και αυτοκριτική και να μην ζούμε στα σύννεφα...
Δυστυχία η όχι, με τις φαντασιώσεις δεν λύνεται τίποτε...
Γιατί άλλο φαντασίωση και άλλο όνειρο...
Όνειρο σημαίνει παλεύω...Και δεν είναι πολλοί/ες που παλεύουν για να έχουν ίσως την πιθανότητα εκείνο που θέλουν να το έχουν...
Από σπόντα, ίσως και κάποτε να "κάτσει"...
Αλλά από σπόντα τίποτε, μα τίποτε δεν παραμένει...

Εγώ "ξαναπαραμυθιάστηκα" - και μάλιστα συνειδητά- μέχρι λίαν προσφάτως και το έκανα μετά από αρκετά χρόνια...
Το είχα ανάγκη...Βγήκε μάπα το "καρπούζι"...Σίγουρα δεν έφταιγε εκείνο...απλά κάποιες δεν μου έκαναν και δεν τους έκανα...
Είχα την τύχη να γνωρίσω και ν' ασχοληθώ με κάποια, που φαίνεται πως με καλύπτει και την καλύπτω στα περισσότερα σημεία...
Αλλά δεν βιαστήκαμε, δεν περιμένουμε τον ουρανό με τ' άστρα ο ένας από τον άλλο...
Και πράγμα πιο σημαντικό... έχει διάθεση να ζοριστεί μαζί μου...Και εγώ να ζοριστώ μαζί της...Με πράξεις...όχι μόνο στα λόγια...
Χωρίς να συμβιβάζομαι ούτε εγώ, ούτε κι εκείνη...
Σε κάποια τα βρίσκουμε σε άλλα όχι...
Όσο τα συν είναι περισσότερα από τα πλην για τον καθένα από τους δυο μας...Θα προχωράμε μαζί...Αν κάτι κάποτε αλλάξει, ο καθένας θα πάρει τον δρόμο του...
Μπορεί κάλλιστα να τελειώσει και σήμερα το βράδυ...who knows...
Και αν έπειτα δεν βρω εκείνο που θα ήθελα ( που σίγουρα δεν είναι η "τελειότητα" )
Σίγουρα θα προτιμήσω την μοναξιά μου...
Απλά πράγματα...

Δεν λέμε μεγαλοστομίες, δεν δίνουμε κούφιες υποσχέσεις, ζούμε με απόλυτη ειλικρίνεια στο τι θέλουμε και ποιοι είμαστε...
Απόλυτη ειλικρίνεια στο ποιοι είμαστε και τι θέλουμε τόσο βουδουσουμικά όσο και σαν άνθρωποι...

Αν το να είναι κάποιος ρεαλιστής είναι δυστυχία, χαίρομαι να είμαι δυστυχής...
Μου αρέσει η όχι, η ηλικία μου δεν μπορεί να είναι μονο κάτι που αναφέρεται στην αστυνομική ταυτότητα...

Τέσπα, αν και είναι ανούσιο, το ξανυπογραμμίζω...Για την δική μου ζωή μίλησα και κανενός άλλου...
Τον τρόπο που εγώ σκέφτομαι και τον τρόπο που εγώ βλέπω κάποια πράγματα...
Που δεν είναι ούτε καλύτερος, αλλά ούτε και χειρότερος των άλλων...

Σου εύχομαι ειλικρινά ν' αποκτήσεις ακριβώς εκείνο που θέλεις, αν όχι και καλύτερο...
Σε καλησπερίζω και σ' ευχαριστώ για την συζήτηση...  

 

Εγώ ευχαριστώ για τα Ινφο να σαι καλά και μακάρι να σαι καλά, πολυ καλή συνέχεια! Θα τα επεξεργαστώ όλα αυτά τα δεδομένα.

 

Καλά εδω μέσα έχουν εμφανιστεί κατά καιρούς διάφοροι μικρο-απατεώνες και μίκρο-απατεώνισες αλλά το κίνητρο ήταν βασικά οικονομικό. Μάλιστα την είχα πατήσει κι εγω μια εποχή κατα την οπόια για τους δικούς μου λόγους ήμουν εξαιρετικά ευάλωτος. Το έβλεπα αλλά σχεδόν δεν με ένοιαζε. Για ψιλικατζήδες μιλάμε βεβαίως που κάθονται και ασχολούνται ώρες, μέρες, μήνες προσπαθώντας να σου φάνε κάνα κατοστάρικο. Αν το καλοσκεφτείς δεν είναι θύτες είναι θύματα.
Κατά τα άλλα υπάρχουν σχέσεις τίμιες μεν, ανισόρροπες δε αλλά δεν εμπίπτουν στην κατηγορία θυμάτων-θυτών