Αν μ'ακους...

.. δεν σε ακούω. Φώναξε πιο δυνατά.
 

 

Μην ξεχνας...



Όσο Mπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

K.Π. Kαβάφη

 

ΕΤΣΙ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΟΛΟΓΥΜΝΗ

Έτσι σ΄ ένα πιθάρι βαθύ το σταφύλι ξεραίνεται
και στο καμπαναριό μιας συκιάς κιτρινίζει το μήλο.

Έτσι με μια γραβάτα φανταχτερή
στην τέντα της κληματαριάς το καλοκαίρι ανασαίνει.

Έτσι κοιμάται ολόγυμνη μέσα στις άσπρες κερασιές
μια τρυφερή μου αγάπη
ένα κορίτσι αμάραντο σα μυγδαλιάς κλωνάρι
με το κεφάλι στον αγκώνα της γερτό και την παλάμη
πάνω στο φλουρί της.

Πάνω στην πρωινή του θαλπωρή όταν σιγά-σιγά σαν τον κλέφτη
από το παραθύρι της άνοιξης μπαίνει ο αυγερινός να την ξυπνήσει!

Έτσι κοιμάται ολόγυμνη
μια τρυφερή μου αγάπη.

ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ, Αμοργός


https://www.youtube.com/watch?time_continue=1&v=sImwzcsmlHE

 

.......

A, να, ήρθες συ με την αόριστη
γοητεία σου. Στην ιστορία λίγες
γραμμές μονάχα βρίσκονται για σένα,
κ’ έτσι πιο ελεύθερα σ’ έπλασα μες στον νου μου.
Σ’ έπλασα ωραίο κ’ αισθηματικό.
Η τέχνη μου στο πρόσωπό σου δίνει
μιαν ονειρώδη συμπαθητική εμορφιά.
Και τόσο πλήρως σε φαντάσθηκα,
που χθες την νύχτα αργά, σαν έσβυνεν
η λάμπα μου —άφισα επίτηδες να σβύνει—
εθάρρεψα που μπήκες μες στην κάμαρά μου,
με φάνηκε που εμπρός μου στάθηκες· ως θα ήσουν
μες στην κατακτημένην Aλεξάνδρεια,
χλωμός και κουρασμένος, ιδεώδης εν τη λύπη σου,
ελπίζοντας ακόμη να σε σπλαχνισθούν
οι φαύλοι —που ψιθύριζαν το «Πολυκαισαρίη».

Καβάφης

 

Αν μ'ακούς...
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μὲ καταλερωμένη τὴ φωλιὰ
πασχίζουν τώρα νὰ βροῦν λεκέδες στὴ δική σου.

 

!!!!!!!

 

Αν μ'ακους, έτσι θα θελα σήμερα να κοιμόμασταν... Αγκαλιά και μαζί.
Δεν το ξέχασα ποτέ και δεν θα το ξεχάσω...
Για μια ζωή.

 

 

Αν μ' ακούς ... θα ήθελα όσο τίποτα απόψε,
Να χαθώ στα μάτια σου, σε άγνωστο πέλαγος
Χωρίς φόβο, στραβά και λάθη
Χωρίς ''γιατί'' ούτε ''πως''
Να υπάρχει μόνο ο τρόπος που κάνει το παράδοξο ''αλήθεια ''
και η στιγμή που την ψυχή αγγίζει.
Σίγουρα σ' ένα κρεβάτι Θ' αλλάξουμε σώματα κάποτε
απο 'Ερωτα πεθαίνοντας πρώτα.