Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

Όχι, για άλλο πράγμα μιλάμε.
Το ίδιο μοτίβο δεν επαναλαμβάνεται, κοινά όμως χαρακτηριστικά (αρνητικά) στους ανθρώπους που επιλέγω, ναι, έχω παρατηρήσει. Αλλά δεν έχουμε ταμπέλα να αναβοσβήνει στο μέτωπο, για να ξέρουν οι άλλοι και να μην πλησιάζουν, αυτά τα αντιλαμβάνεσαι με τον καιρό. Και όταν γίνει αυτό, είναι ίσως δύσκολο να φύγεις, αυτό εννοούσα. Μιλώντας πάντα για μένα.

 

Δεν είμαι υπέρ του συγχωρείς όλους όσους σε πλήγωσαν. Η εκδίκηση λυτρώνει..

 

Τι πήγες και "ξέθαψες" τώρα...
Η εκδίκηση δεν λυτρώνει...κάποιες φορές ικανοποιεί...
Δεν είναι δικαιοσύνη...Δεν είναι "κλείσιμο λογαριασμού"...

Συγχωρούμε τον εαυτό μας και ποτέ τους άλλους...
Έτσι τους άλλους τους αφήνουμε, να βγούν από μέσα μας...
Εκείνο που κάποτε για μας αντιπροσώπευαν...

Πλέον ούτε κι εγώ ξέρω αν το γυαλί ξανακολλάει...αν ο σίδηρος ξαναλιώνει και ξαναμιγνύεται...Αν οι άνθρωποι είναι φύλλα, κύκλοι, σύννεφα, λιμάνια...
Ξέρω μονάχα ότι κάποιους...Πείτε το αδυναμία, πείτε το μαλακία, ότι και αν έγινε...Δεν θέλεις από μέσα σου να τους βγάλεις...
Και ας μην τους θέλεις πια δίπλα σου με τον ρόλο που είχαν παλιά...
Ας μην τους θέλεις πια καν δίπλα σου...
Και ας κοιτάς το θρυμματισμένο γυαλί που κείτεται βουβό στο πάτωμα...
Μην γνωρίζοντας αν θα το ένιωθες να προσπαθήσεις να το ξανακολλήσεις...

Το κέρατο μου...μου ξανάρθε ένας κόμπος στο λαιμό τώρα...Στο στήθος ένα βάρος...
Πάω να τσαλαπατήσω ένα "ραγισμένο γυαλί"...που δεν λέει να σπάσει εντελώς το γαμημένο και μου κόβει την ψυχή...ακόμη...
Και δεν το περίμενα...

 

δεν ξανακολλαει....με εχουν συγχωρεσει πραγματικα και με εχουν συγχωρεσει με σκοπο...
φυσικα και δεν ξανακολλαει ομως...

 

Άμα η "κόλλα" είναι γερή, μια χαρά ξανακολλάει.

 

Οταν ραγίσει το γυαλί, το κάνεις ένα ωραίο βιτρό.
Οταν ραγίσει ο εγωισμός, του δίνεις μιά κλωτσιά να σπάσει. Ευκαιρία είναι...

 

Θα συμμεριστω την άποψη του πελεα προσθέτοντας πως το ίδιο δε θα ναι ποτε ξανά. Αν θα είναι ακόμη θα χει αλλη υπόσταση θα ναι κάτι νέο. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Μπορείς να λειτουργήσεις με το νέο;
Αν ναι όλα καλά. Θα ναι δύσκολο αλλά όμορφο αρκεί να θέλεις/θέλετε.

 

Καμιά φορά, η διάλυση και η νέα αρχή, με ό,τι αυτό σημαίνει και με όποια μορφή πάρει, δείχνει ότι υπήρχαν γερές βάσεις. Και αυτό συνήθως είναι πολύ καλό.

 

ακομα νομιζω πως η προσπαθεια να ξανακολλησεις το γυαλι ειναι η απολυτη ευκαιρια του σαδιστη....
θα σε συγχωρησω (ΑΛΛΑ ΘΑ ΣΟΥ ΓΑΜΗΣΩ ΤΑ ΠΑΝΤΑ)
....αλλη μια παγιδα κοινως....για υτο ποτε δεν πρεπει κατα την γνωμη μου να βαζουμε τον εαυτο μας στην διαδικασια ξανακολληματος!αδικος κοπος με πολλες παραπλευρες απωλειες!

 

Για μενα δεν ξανακολλαει καθως τιποτα δεν ειναι οπως πριν. Τωρα αμα επιμενεις σε ραγισμενες καταστασεις τοτε αυτο δειχνει πολλα για τους εμπλεκομενους . Κ ενα απο αυτα ειναι σιγουρα ο μαζοχισμος σου/σας.

 

ειναι ακρως σαδομαζοχιστικη διαδικασια,ψυχοφθορα και μονοδρομος

 

Σε γενικες γραμμες απλα επαναλαμβανονται οι καταστασεις και αυτα που σε πληγωσαν/ξενερωσαν. Εκτος αν υπαρξει και απ τις 2 πλευρες μια γερη ενδοσκοπηση και αναγνωριση λαθων που θα επιφερει αμβλυνση των αμυντικων μηχανισμων.
Συνεπως χρειαζεται πολυ κοπο, χρονο και ωριμοτητα.