Αποτοξίνωση από το σκληρό πορνό

Ντ’ Αρτανιάν


Να δείχνει γυναίκα…


Να δείχνει νεαρή…


Να δείχνει την μαεστρία στις λέξεις και στις εικόνες…


Να δείχνει και να μην δείχνει το όνομα της…


Να δείχνει κόκκινη…


Να δείχνει γλυκιά σαν καραμέλα…


Και τίποτε από αυτά να μην είναι, θα ταίριαζε, μία τόσο, εξαιρετική νοημοσύνη, που χορεύει ανάμεσα μας, ίσως και χρόνια και μας αγγίζει, ίσα, ίσα, στο υποσυνείδητο.


Σαν αιθέρια ύπαρξη, σαν κάτι που είχες, τώρα μόλις στα μάτια σου και τώρα δεν έχεις. Είχα χρόνια να χορέψω, με κάποιον, συγνώμη κάποια, που ξέρει τα βήματα, τόσο καλά. Τι κρίμα που θα της ταίριαζε το τραγούδι που θα της αφιερώσω και αν είναι καλή, μπορεί να έρθει…


Και χορέψαμε, μία νύχτα ασέληνη και το πρόσωπο δεν είδα…


Αλλά χορό, ξανά στα σκοτεινά, να τον ξεχάσει…

 

Τόσα δώρα στο απύθμενο κουτί της...

Τι όνομα θα της ταίριαζε;

 

 

 

Ο μύθος του Αρχέγονου

μ’ οδήγησε σε Σένα

Δώρο Ουράνιο

Η ΕΛΠΙΔΑ

Κύλησε κατάχαμα

Δίκοπο Μαχαίρι

στα χέρια των χαιρέκακων εξουσιαστών

νεύμα μνησίκακο και αλαζονικό

Φωνή Άναρχη στις βοές των ΒΑΡΒΑΡΩΝ.



Συμφορές μ’ αντάμωσαν

διψώντας για μια ΣΤΑΛΑ

Συσσίτια Πόνου κείτονται σπαρακτικά

Σε δυο φτερούγες έδεσες το νήμα της Ζωής μου

ξέχωρα περιπλανήθηκα, νοερά σ’ αναζήτησα

στην έρημη ΓΗ μαζί με τους ΤΙΤΑΝΕΣ.



Σε θολωμένους οίστρους

Σε ερημωμένους τόπους

Λάβα και Στάχτη

γέμισαν τα πνευμόνια μου

έτρεξαν αίμα οι παλάμες μου

ποτέ ποτέ ας μην έρθει

Η Ώρα της ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ…

Χέρια Υψωμένα

σφυρηλατημένα στο χρόνο

λυγίζουν ΑΡΓΑ ….



Αγωνίσθηκα Σθεναρά

Πολιορκημένε μου Υπασπιστή

Η Θέληση μου δεν Υποτάχθηκε.-

Στάσου πλάι μου

Γενναίε Πολεμιστή!

μέχρι να χαράξει η ΝΕΑ ΗΜΕΡΑ

εφαλτήρια μοιάζει η πάλη

της Επιβίωσης μας!



_

γράφει η Μίνα Μπουλέκου



______

Το ποίημα είναι από την Ποιητική της Συλλογή «Με τη Ροή του Ανέμου»