Από όσα θυμάστε

Χαιρόμαστε που το παρακολουθείς με ενδιαφέρον. γλυκέ μου ήθελες να πεις  

 

Ποια θα ηθελες να ηταν η συναιχεια;

 

  ναι, μέχρι που το έκανα σε μικρή επαρχιακή πόλη…γνωριζω τον μπασίστα μιας μπάντας που έπαιζε σε ένα κολλεγιακο μπαράκι, του λέω ότι είμαι απο την Βουλγαρία και κάνω μεταπτυχιακό στην αιγυπτιολογια (η κάτι τέτοιο άκυρο)…χωριστήκαμε από το μπαρ στις 02:00 και την επόμενη μέρα μου είπαν να καλέσω έναν senior consultant. Τον καλώ, του λέω να συναντηθούμε στον τρίτο όροφο…

και ήταν ο μπασιστας.  Ούτε αυτός ήταν επαγγελματίας μπασίστας ούτε εγώ αιγυπτιολογος.   αυτό όντως κατέληξε σε έρωτα  

  του την έπεσα εγώ και πιάστηκα σαν τον βλάκα.  

 

Εύγε!!! Έτσι τέτοια να ακούω  

 

Τι έγινε στο τρίτο όροφο? Παίξατε PlayStation ?

 

Μπα meeting αναγκαστικά! Μετά την δουλειά βγήκαμε όχι σαν απατεώνες, αλλά με τις πραγματικές μας ιδιότητες, και φυσικά πέρα από το πως κοροϊδεύουμε τον κόσμο βρήκαμε κι αλλά κοινά   καλή του ώρα, πάνε άνετα δέκα χρόνια που είχε γίνει. Αλλά είναι πολύ αστεία ιστορία.

 

Δε νομίζω πως θα μπορούσε να υπάρξει συνέχεια σε μια τέτοια γνωριμία γιατρού/πελάτη-ασθενή.
Ούτε μπορώ να φανταστώ πώς θα μπορούσε να συνεχιστεί.
Έχετε κάτι να προτείνετε;  

 

Πολλαααααααα...

 

Θεσσαλονίκη. Μπουάτ "ΟΝΕΙΡΟ", Κωνσταντινουπόλεως. Επί Παπαθεμελή και κλεισίματος κέντρων διασκεδάσεως 02:00.
Σχήμα: Ελενίτσα Τσαλιγοπούλου, Ανδρέας Καρακώτας.
Μπουζούκι (τρίχορδο φυσικά), ούτι, τζουράς Μανωλάκης Πάππος.
Όταν κλειδώνουν οι πόρτες και χαμηλώνει η μουσική στις 02:00, έχουν αδειάσει ήδη 2 μπουκάλια Jack Daniels.
Πάμε στο 3ο .
Κέρασμα στο Πάππο , σφηνάκι φλαμπέ.
Σιγά μην αφήσει ο Μανώλης το ταξίμι στη μέση, για να πιει σφηνάκι.

Η "παρέα" που έστειλε το κέρασμα, δυσανασχετεί και κάνει φασαρία.
Δίχως να σηκώσω κεφάλι, με τα μάτια καρφωμένα στο πάτωμα (καλά, ίσως και να μην μπορούσα από το αλκοόλ), φωνάζω "Σκάστε".
Ο Μανώλης τελειώνει το ταξίμι και πίνει, αλλά μετά από τόση ώρα το ποτήρι καίει, οπότε αναφωνεί : "Τι ΄ναι τούτο ρε? Δηλητήριο?" και αρχίζει

Κάπου στο μέσον του κομματιού, η Αννούλα, χαμένη ως τότε στην άκρη της ορχήστρας, ξεκινά σόλο κουταλάκια.
Στέκεται δίπλα μου.
"Σήκω να με χορέψεις ρε".
Το κεφάλι μου σηκώνεται αργά και με προσπάθεια.
"Ποια είσαι εσύ μωρή, που θα με πεις εμένα "Ρε"?

Περάσαμε 6 όμορφους μήνες.
Καλή της ώρα όπου και να είναι.

 

Να τι πετυχαίνεις με τρίχορδο σε 9/8 !  
Ωραία η ιστορία σου μεγαλε

 

..."κάνω εξαιρετικό κροκ-μεσιέ"...
...
..."θέλω να αυτοκτονήσουμε εδώ"...
...
..."ξέρεις τους ασύμμετρους ζυγούς..;"...
...
..."μην την ξυπνήσεις"...

 

Βοήθησε με να καταλάβω σε τι αντιστοιχούν αυτές οι φράσεις ;