Αρχές και Δεσμεύσεις Σκλάβων

Απάντηση: Αρχές και Δεσμεύσεις Σκλάβων

Ένοχη κατά το κατηγορητήριο  

Εγώ το έβαλα σε εισαγωγικά dora_salonica και όχι η lara[E-p].

Πάντως δεν με πείθεις ότι μπορεί κάποιος να αντιδρά τόσο διαφορετικά στον Αφέντη του και σε όλους τους άλλους. Πολύς συμπεριφορισμός ξαφνικά.

Χώρια απ αυτό, "στη βία των υπολοίπων απαντάς με τη δική σου βία", δεν έχει ουσιαστική διαφορά από το "στη βία απαντώ με βία".

Από πλευράς μου έχω κλείσει τους λογαριασμούς μου με τη βία. Υπήρξε μια εποχή που την έζησα σε πολλές μορφές, δεν ήταν διόλου μα διόλου άσκημα, αλλά μου έφερνε φόβο και θυμό. Δεν μπόρεσα να ζήσω μαζί της για πολύ καιρό, αλλά πάντα θα θυμάμαι με νοσταλγία την υπέροχη τρωτότητα και τον γλυκό φόβο που με έκανε να νιώθω, την ταπείνωση της αποδοχής της, πώς μου καυτηρίαζε τις ενοχές μια προς μία.

Δεν με ευχαριστεί να συγκρούομαι, έχω όμως την εντύπωση ότι αυτό το χούι δεν είναι ούτε υποτακτικό ούτε κυριαρχικό. Ένας σπουδαίος πολιτικός, επίσης δεν συγκρουόταν ποτέ, τους άκουγε όλους προσεκτικά, τους άφηνε με την εντύπωση ότι συμφωνούσε μαζί τους και στο τέλος έκανε το δικό του, που κανείς δεν ήξερε από πριν. Δεν ήταν υποτακτικός, στα σίγουρα...

 

Re: Απάντηση: Αρχές και Δεσμεύσεις Σκλάβων

Α εντάξει τότε. Συνεχίζω όμως να μην γίνομαι κατανοητή και αρχίζω να αναρωτιέμαι γιατί συμβαίνει αυτό. Παλιότερα ήμουν αρκετά καλύτερη στην επικοινωνία.

Η ιδιοσυγκρασία είναι πάντα η ίδια, δεν αλλάζει. Και στην εργασία μου είμαι έτσι, και στην τάξη όταν δίδασκα, και με τα παιδιά μου και με τις φίλες μου. Όμως, το θέμα της βίας είναι λεπτό. Μία σκλάβα και δη μαζοχίστρια (στον όποιο βαθμό είναι), έχει τον δικό της τρόπο να αντιδρά στη βία. Αλλιώς τί σκλάβα θα ήταν; Αυτό δεν είναι ίσως και το μεγαλύτερο "θέμα" μίας σκλάβας; Γιατί αν αναλογιστούμε τί είναι μία σκλάβα, θα πρέπει να καταλήξουμε ότι οι περισσότερες πτυχές της ζωής της έχουν να κάνουν με αυτήν ακριβώς τη βία του Αφέντη της επάνω της και πώς αυτή την χειρίζεται. Ακόμη και η παροχή υπηρεσιών, είναι ένα είδος βίας και ας "απελευθερώνει η εργασία", λολ.

Όταν λοιπόν λέω ότι αντιδρώ με εντελώς διαφορετικό τρόπο στην βία του Μάστερ, εννοώ αυτό: προσωπικά μου συμβαίνει να ολισθαίνω ολοένα και περισσότερο σε μία τρομακτική παθητικότητα, δεν μπορώ να εξηγήσω πώς και γιατί συμβαίνει, απλά το αναγνωρίζω όταν γίνεται. Θυμάμαι μία φορά που κάποιος δικός μου Dom (σχετικά πρόσφατα) ήθελε να μου περάσει ένα "μήνυμα" σχετικά με κάτι που έπρεπε να μάθω να κάνω (να ζητάω άδεια πριν πάω στη θάλασσα) και είχα μαζευτεί δίπλα σε μία πολυθρόνα και είχα γίνει ένα κουβάρι καθώς η βίτσα προσγειωνόταν όπου έβρισκε. Δεν ήταν πολύ ευχάριστο και αμιφιβάλλω αν ήταν και πολύ BDSM...Όμως δεν έβρισκα ίχνος αντίδρασης μέσα μου, περίμενα απλά να τελειώσει όλο αυτό και να πάω μετά στο κρεβάτι μου να γλύψω τις πληγές μου, σαν κουτάβι.

Περιττό να σου πω ότι η βία οποιουδήποτε άλλου επάνω μου συναντά μία δυναμικότητα άνευ προηγουμένου. Η "δική μου βία" λοιπόν, για να εξηγήσω αφού δεν έγινε κατανοητό, δεν έχει σχέση με επιθετικότητα ή σωματική βία ή λεκτική βία (του τύπου μπινελίκια). Έχω αρκετούς τρόπους με τους οποίους φροντίζω να μην με ποδοπατά κανένας ανεγκέφαλος, διότι μία σκλάβα δεν μπορεί παρά να είναι ένα περήφανο, δυνατό άτομο. Ένας πιθανός τρόπος είναι η εξουδετέρωση του άλλου με μία απόλυτα ήρεμη στάση. Ένας άλλος τρόπος είναι η οριστική μου αποχώρηση από τη σχέση (φιλική, επαγγελματική κλπ). Έχω και άλλους τρόπους, δεν είναι σε τίποτε βίαιοι, με την συνήθη σημασία της λέξης, είναι όμως αποτελεσματικοί. Και δεν βλέπω σε τί είναι συμπεριφορισμός αυτού του είδους η διαχείριση της βίας από μία σκλάβα. Την βρίσκω συνεπή ως προς το ιδεώδες το οποίο επιθυμώ να πλησιάσω.

Συνεπώς, το

έχει ουσιαστική διαφορά. Δεν συγκρούομαι με τον κόσμο. Αυτοί σπάνε τα μούτρα τους πάνω μου... 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Αρχές και Δεσμεύσεις Σκλάβων

Όλη η ευθύνη πάνω μου, εγώ επανεξετάζω πράγματα και είμαι λιγότερο υποχωρητική από άλλοτε.

Διαφωνώ οριζόντια, κάθετα και διαγώνια στο ότι ο διάλογος μεταξύ του Αφέντη και της σκλάβας γίνεται με διαβιβαστή τη βία. Η σκλάβα αποδέχεται, δεν αντιδρά, δεν εφευρίσκει μανιέρες επιβίωσης υπό έναν βίαιο Αφέντη.

Εδώ, σε τούτο το νήμα, τέθηκε παράλληλα αν η σκλάβα μαθαίνει καλά και εσωτερικεύει όμορφα και βαθιά με τη βία. Αυτή - νομίζω - ήταν η συζήτηση.

Αν μου επιτρέπεις να ρωτήσω

Η μη αντίδραση δεν σημαίνει και αποδοχή, όμως, μετά τι έλεγε η ψυχούλα σου, πως ήταν αδιανόητο να πας στη θάλασσα χωρίς άδεια; Πως για σένα η θάλασσα υπήρχε μόνον όταν το αποφάσιζε ο "κάποιος δικός σου Dom";

Αν ξέρω καλά, αυτό είναι το ζητούμενο για μια σκλάβα. Αυτό σ εμένα δεν θα πετύχαινε με τη βία. Θα πετύχαινε με άλλους τρόπους.

Η βία, κάποιες φορές, ισοδυναμεί με απώλεια ελέγχου. Δεν τον έχει κανείς δηλαδή, ούτε ο Αφέντης ούτε η σκλάβα. Μπλιαχ

Ευχαριστώ για την εξήγηση  

Προσπαθώ να μη με ποδοπατούν, κυρίως αποφεύγω να βγαίνω βόλτα εκεί που περιδιαβαίνουν ρινόκεροι. Προς το παρόν δεν έχω δει να κυκλοφορούν ανά πεντάδες και να κάνουν κατάληψη σε ραδιοφωνικούς σταθμούς.

Ο Ιονέσκο πάντως δεν είχε βρει λύση στο θέμα των ρινόκερων. Η λογική, η αγάπη, η πολιτική, η ευμάρεια δεν φτούρησαν, αδιέξοδο θυμάμαι ότι βρήκε.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Αρχές και Δεσμεύσεις Σκλάβων

Η επικοινωνία δεν είναι θέμα υποχωρήσεων. Μπορεί να οδηγεί και στη διαφωνία επί ενός θέματος. Αλλιώς το αντιλαμβάνεται ο καθείς. Για παράδειγμα: το BDSM για μένα είναι έλεγχος και ο έλεγχος είναι βία. Βία δεν σημαίνει μπουνίδια. Σημαίνει πεταλώνω το αλογάκι για να πηγαίνει καλύτερα. Είναι βίαιο το πετάλωμα; Ναι, είναι, ακόμη και όταν είναι για το καλό σου, για το καλό της σχέσης ή επειδή ο Άλλος δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά - ίσως επειδή καταλαβαίνει ότι σε φαγουρίζουν οι πατούσες σου για το καρφί και το πέταλο.

Διάλογος με την ευρεία έννοια υποθέτω. Πράγματι διαφωνούμε. Υπάρχουν και άλλες πτυχές στη σχέση, υπάρχει και η τρυφερότητα και η φροντίδα και το γέλιο και οι ωραίες συζητήσεις και πολλά άλλα. Όμως αυτά υπάρχουν και στις βανίλλα σχέσεις. Τί είναι αυτό λοιπόν που κάνει μία σχέση να ξεχωρίζει και να την αποκαλούμε BDSM; Για μένα είναι η βία του πεταλώματος, δηλαδή του ελέγχου.

Ο πεταλωτής δεν είναι βίαιος, είναι μεθοδικός όμως. Και η σκλάβα αρκετές φορές αντιδρά, δεν αποδέχεται ευθύς αμέσως. Το ποδαράκι είναι πολύ μαλακό και ματώνει - ή πολύ σκληρό και δεν μπαίνει το καρφί. Η αντίδρασή της όμως δεν είναι μανιέρα επιβίωσης, διότι ο Άλλος δεν θέλει να την σκοτώσει, έτσι κι αλλιώς θα επιβίωνε και αυτό πρέπει να το ξέρει η ίδια (η έννοια της εμπιστοσύνης δεν αναιρεί την αντίδραση). Αυτό που είπα επομένως έχει να κάνει με το εξής απλό, που το ξέρουν και τα μικρά παιδιά: όταν πάνε να σου κάνουν ένεση, πρέπει να χαλαρώνεις, να μην σφίγγεσαι. Έτσι θα πονέσει λιγότερο. Η σκλάβα είναι ένα άτομο που ξέρει να χαλαρώνει πάρα μα πάρα πολύ...Αυτό εννοώ όταν λέω "ολισθαίνω στην παθητικότητα". Είναι μία μέθοδος χειρισμού, μία αντίδραση που δεν είναι τυφλή και σπασμωδική, που έχει την δική της λογική. Δεν είναι όμως μανιέρα επιβίωσης.

Ένας άλλος τρόπος που έχω ανακαλύψει ότι κάνει θαύματα, είναι το αγκάλιασμα της βίας. Όχι να χαλαρώνεις ώστε να μην πονέσεις, αλλά να λες "έλα" στην ίδια την βία και να την χαίρεσαι και να την απολαμβάνεις, ενάντια στο ίδιο σου το σώμα και στην ίδια σου την ψυχή. Ήμουν κάποτε σε μία σχέση, πολύ όμορφη, πέρσι τα Χριστούγεννα, τρίμηνο κράτησε, αλλά εξερευνήσαμε ωραία. Με είχε βάλει λοιπόν ο τύπος να στέκομαι πάνω σε βίδες, ξυπόλυτη, επί μισάωρο. Μετά μου έδωσε την εντολή να αυνανιστώ και να χύσω. Πολύ δύσκολο, οι βίδες δεν σε αφήνουν να συγκεντρωθείς. Τις ένιωθα στα πατουσάκια (μια που μιλούσαμε για πετάλωμα, το θυμήθηκα). Και όμως τα κατάφερα. Μετά από άλλη μισή ώρα περίπου (ήθελα πολύ να το κάνω γι αυτόν, να τα καταφέρω), άρχισαν να μην με απασχολούν καθόλου οι βίδες και να πατάω με όλο και μεγαλύτερη δύναμη πάνω τους, αντί να προσπαθώ να τις αποφύγω. Και ω του θαύματος...Ίσως αυτό εννοείς ότι αποδέχεται και δεν αντιδρά. Ήταν πράγματι πολύ ωραίο. Όμως ήταν βία.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όχι. Δεν λειτούργησε, επειδή έλειπαν πράγματα.

Σαφώς και υπάρχουν πολλοί τρόποι για να φτάσουμε στο ζητούμενο. Δεν είμαι βέβαιη ότι η βία δεν είναι ένας από τους απαραίτητους συντελεστές. Όμως είμαι βέβαιη ότι η BDSM σχέση είναι σχέση βίας. (Τι καλά...) 

 

Ξεσκονιζοντας τετραδια.

 

Ρε μανία με το σύνδρομο της νοικοκυράς, γαμώ το ξεσκόνισμά μου μέσα...

 

cad, χρειάζεται κάποιες φορές το ξεσκόνισμα  

 

Σ ευχαριστω για το αυθόρμητο γελιο που μου χαρισες <3
Ιδιαίτερα μια και το κυριολεκτικα νοικοκυρα δεν το πολυέχω καθώς γνωρίζεις χαχαχαχαχα
Ακόμα....